Coping and emotional state in the acute phase of myocardial infarction

Σκοπός: Η ψυχολογική προσαρμογή στην οξεία φάση ενός Εμφράγματος του Μυοκαρδίου (ΕΜ) αποτελεί αντισταθμιστικό μηχανισμό των ασθενών στην προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα μιας ανάλογης απειλητικής συνθήκης. Υπάρχουν ελάχιστα δεδομένα που καταδεικνύουν τη σχέση ανάμεσα στις στρατηγικές διαχείρισης από ενδονοσοκομειακούς ασθενείς και στη συναισθηματική τους κατάσταση. Η μελέτη ερευνά τη συγκεκριμένη σχέση σε ασθενείς που έχουν υποστεί ένα ΕΜ.Μέθοδος: Εκατό άνδρες ασθενείς που έχουν υποστεί ΕΜ, ηλικίας 60.5 (Διάστημα Εμπιστοσύνης (Δ.Ε): 57.5-62.7) ετών, έδωσαν συνέντευξη μετά την οξεία φάση ΕΜ κατά την τελευταία μέρα παραμονής τους στη Στεφανιαία Μονάδα. Ιατρικές πληροφορίες δόθηκαν από τους ιατρικούς φακέλους των ασθενών. Τα ερωτηματολόγια Προσανατολισμός Διαχείρισης Προβλημάτων (COPE) και Προφίλ Ψυχολογικής Διάθεσης (POMS) χρησιμοποιήθηκαν στην αξιολόγηση του τρόπου διαχείρισης και της συναισθηματικής κατάστασης αντίστοιχα.Αποτελέσματα: Η ενεργή διαχείριση σχετίστηκε θετικά με το άγχος και το θυμό. Η συναισθηματική υποστήριξη βρέθηκε να σχετίζεται αρνητικά με τις συγκεκριμένες μεταβλητές. Η πνευματική αναζήτηση και η συμπεριφορική αποδέσμευση σχετίστηκαν θετικά με την κατάθλιψη. Σημαντική διαφορά βρέθηκε στις στρατηγικές διαχείρισης και τη συναισθηματική διάθεση συγκρινόμενες με την υποκειμενική αντίληψη της σοβαρότητας.Συμπέρασμα:Oι ασθενείς μετά απο ένα ΕΜ, αναπτύσσουν στρατηγικές διαχείρισης που σχετίζονται με την συναισθηματική διάθεση. Η σημασία αυτών των συσχετίσεων μένει να εξακριβωθεί και σε μελλοντικές μελέτες.Objective: Emotional and coping adaptation after the acute phase of a myocardial infarction (MI) is a compensatory mechanism developed for patients’ adjustment to the new reality following this life threatening situation. There are however scarce data on the relationship between hospitalized MI patients’ coping behavior and their emotional state. The study investigates the associations between coping strategies and the affective status in patients surviving a MI.Methods: One-hundred male patients surviving a MI, aged 60.5 (Confidence Intervals (CI): 57.5-62.7) years, were interviewed after the acute phase of MI, at the last day of their coronary unit stay. Medical data were obtained by their medical records. Coping Orientation to Problems Experienced (COPE) and Profile of Mood States (POMS) questionnaires were used to examine coping styles and patients’ mood state respectively.Results: Active coping was positively related to anxiety and anger. Emotional support was negatively associated with these variables. Religious coping and behavioral disengagement were positively related to depression. Significant difference was found in coping styles and mood states scores between the different perceived severity beliefs.Conclusion: Patients surviving after a MI, develop coping strategies related to their emotional state. The significance of these relations remains to be clarified in future studies

Study on the mechanisms of psychological adjustment in patients in the acute and chronic phase of myocardial infarction

Psychological adaptation after myocardial infarction is a compensatory mechanism developed for patients’ adjustment to the new reality following this life-threatening situation. There is scarce data on the relationship of psychological adjustment process and patients’ psychological profile. The study investigates the associations between these mechanisms (causal attributions, coping, post-traumatic growth) and emotional state in patients surviving a myocardial infarction. Two-hundred male patients surviving myocardial infarction, were interviewed after the cardiac episode. Socio-economic and medical data were obtained by patients’ medical records after their given permission. A 24-item causal attribution list, Coping Orientation to Problems Experienced (COPE), Post-Traumatic Growth Inventory (PTGI) Profile of Mood States (POMS) and Ryff Well-Being Scale were used to assess psychological profile. Smoking and stress were the main causal attributions patients made at both time lines. In the acute phase, smoking was found to be related with active coping, self-blame and appreciation of life. In the chronic phase, smoking was also positively related to self-blame and personal strength. In the contrary, stress as a causal attribution, was related to venting of emotions and engagement strategies in the acute and chronic phase respectively. In addition, in both time lines, engagement coping was positively associated to the majority of of PTGI subscales. Stress as causal attribution, engagement strategies and post-traumatic growth were related to positive emotions and well-being. Concerning the evaluated profiles of patients, engagement strategies, self-blame, personal strength, and appreciation of life were used by those participants who reported smoking or stress as a causal attribution. Religious coping, relation to others and spiritual change were mentioned by those who attributed their disease conditions to clinical causes. This study evaluated the associations between psychological adjustment mechanisms in patients suffering from myocardial infarction. The significance of this statistical data remains to be clarified in future studies.Η ψυχολογική προσαρμογή έπειτα από ένα επεισόδιο εμφράγματος του μυοκαρδίου, είναι ένας βοηθητικός μηχανισμός για τους ασθενείς στη διαδικασία διαχείρισης της νέας πραγματικότητας μετά μια ανάλογη απειλητική για τη ζωή συνθήκη. Είναι περιορισμένες οι βιβλιογραφικές αναφορές σχετικά με την αλληλεπίδραση των μηχανισμών ψυχολογικής προσαρμογής και του προφίλ των ασθενών. Η παρούσα έρευνα μελετά τις συσχετίσεις μεταξύ των προαναφερθέντων μηχανισμών (αποδόσεις αιτίου, στρατηγικές διαχείρισης, μετατραυματική ωρίμανση) και της συναισθηματικής διάθεσης των ασθενών έπειτα από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Διακόσιοι άνδρες ασθενείς με έμφραγμα του μυοκαρδίου, συμμετείχαν στην έρευνα, μέσω συνέντευξης, έπειτα από το καρδιολογικό επεισόδιο. Δημογραφικά και ιατρικά στοιχεία καταγράφθηκαν από τους φακέλους των ασθενών μετά από συγκατάθεση των ίδιων των ασθενών. Μια λίστα αποδόσεων αιτίου με 24 στοιχεία, και τα ερωτηματολόγια: COPE, PTGI, POMS και Ryff Well-Being Scale χρησιμοποιήθηκαν κατά την αξιολόγηση του ψυχολογικού προφίλ. Το κάπνισμα και το στρες ήταν οι κύριες αποδόσεις αιτίου που δήλωσαν οι ασθενείς και στις δυο χρονικές φάσεις. Στην οξεία φάση, το κάπνισμα, ως απόδοση αιτίου, βρέθηκε να σχετίζεται με την ενεργή διαχείριση, την αυτομομφή και την εκτίμηση ζωής. Στη χρόνια φάση, το κάπνισμα, ως αιτία, συνδέθηκε με την αυτομομφή και την ατομική αντοχή. Από την άλλη μεριά, το στρες ως αιτία, βρέθηκε να σχετίζεται με την εκτόνωση συναισθημάτων και τις στρατηγικές δέσμευσης στην οξεία και χρόνια φάση αντίστοιχα. Επιπρόσθετα, οι στρατηγικές δέσμευσης συνδέθηκαν θετικά με τις περισσότερες υποκλίμακες της μετατραυματικής ωρίμανσης. Το στρες ως αιτία, οι στρατηγικές δέσμευσης και η μετατραυματική ωρίμανση αλληλοεπέδρασαν θετικά με την ψυχική ευεξία. Αναφορικά με τα προφίλ των ασθενών, οι στρατηγικές δέσμευσης, η αυτομομφή, η ψυχική αντοχή και η εκτίμηση ζωής, δηλώθηκαν από τους συμμετέχοντες που απέδωσαν την αιτία στο κάπνισμα ή το στρες. Η πνευματικότητα, η σχέση με τους άλλους και η πνευματική αλλαγή, δηλώθηκαν κυρίως από τους πάσχοντες που απέδωσαν την αιτία σε κλινικές αιτίες. Η παρούσα έρευνα αξιολόγησε τις συσχετίσεις ανάμεσα στους μηχανισμούς ψυχολογικής προσαρμογής σε ασθενείς με έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η σημαντικότητα των κλινικών δεδομένων της μελέτης χρειάζεται να διερευνηθούν περαιτέρω σε μελλοντικές έρευνες