The effectiveness of brain metastases radiotherapy in patients with melanoma

Introduction. Melanoma gives rise to 7–13% brain metastases (MBM — melanoma brain metastases) and is ranked third leading cause of brain metastases. The prognosis of patients with MBM is poor, with a median survival time of 3–6 months. Assessment of the value and limitations of three prognostic scores used in patients with melanoma brain metastases (MBM) was presented in this paper. Material and methods. In 110 patients with MBM, we executed an analysis of prognostic factors. All patients were treated with radiotherapy: whole brain radiotherapy performed as a treatment method in combination with chemotherapy (14 patients — 12.7%), neurosurgery (12 patients — 10.9% or stereotactic radiosurgery (8 patients — 7.3%). Results. The median overall survival (OS) from diagnosis MBM was 4.8 months (95% CI 4.1–5.2 months). The analyses showed that the Karnofsky Performance Status and number of the MBM are independent significant prognostic factors. The analyses of OS, as a function of prognostic scores, showed that in the class with the best prognosis median OS was similar (7.2–10.7 months); and in the class with the worse prognosis median OS was also similar (range, 2.6–4.3 months). Conclusions. Our observations and data from literature showed that the presented scores can: distinguish classes of patients by prognosis before treatment, guide the choice of treatment methods and help design strategies for patient selection in clinical trials but they did not fully discriminate between unfavourable groups

Analiza skuteczności napromieniania przerzutów do mózgu u chorych na czerniaka

Wstęp. Czerniak jest odpowiedzialny za 7–13% przerzutów do mózgu (MBM — melanoma brain metastases). Rokowanie u pacjentów z MBM jest złe; średni czas całkowitego przeżycia wynosi 3–6 miesięcy. Celem pracy jest przedstawienie przydatności stosowania w klinice skal: RPA-RTOG, GPA, MS-GPA stosowanych do oceny rokowania u pacjentów z przerzutami czerniaka do mózgu. Materiał i metoda. Dokonano analizy czynników prognostycznych u 110 pacjentów z MBM, leczonych z wykorzystaniem radioterapii. Napromienianie całego mózgowia skojarzone było z chemioterapią (14 chorych — 12,7%), operacją neurochirurgiczną (12 chorych — 10,9%) lub poprzedzone radiochirurgią stereotaktyczną (8 chorych — 7,3%). Wyniki. Średnie przeżycie liczone od rozpoznania MBM wynosiło 4,8 miesiąca (95% CI 4,1–10,7). Wyniki przeprowadzonych analiz wykazały, że stan sprawności (oceniony wg skali Karnofskiego) i liczba przerzutów w mózgu są niezależnymi czynnikami prognostycznymi. Analiza przeżycia jako funkcji ocenianych indeksów prognostycznych wykazała, że w grupach prognostycznych obserwowane przeżycia były podobne; w grupach o dobrym rokowaniu wynosiły one 7,2–10,7 miesiąca, a w grupach o gorszym wynosiły 2,6–4,3 miesiąca. Wnioski. Wyniki własne oraz dane z piśmiennictwa potwierdzają, że zastosowanie skal prognostycznych pozwala na wyróżnienie klas pacjentów w zależności od rokowania przed rozpoczęciem leczenia, co może ułatwić dokonanie wyboru optymalnej metody leczenia, a także pomóc w określeniu kryteriów kwalifikacji chorych do badań klinicznych. Jednak skale te nie pozwalają na jednoznaczne wyodrębnienie chorych o złym rokowaniu

Odejście pierrotów. Siegfried Kracauer i moc przypadku

The departure of pierrots. Siegfried Kracauer and the power of coincidence The text is a short commentary to the Polish translations of selected Weimar essays written by Siegfried Kracauer in the 1920s and 1930s. The analysis of popular culture undertaken by the Frankfurter is based on particular examples – ‘cases’ picked out from the life of the urban tissue – and at the same time it represents a bright assessment of the present social and cultural changes. An example of such careful observations with a punch line aimed at different current conditions are among others the texts commenting on circus events – including performances of the famous Fratellini group. In his analysis and commentaries Kracauer shows the emancipatory nature of the popular culture and at the same time determines the direction for further research carried out against a clear division between elite and egalitarian content and groups of recipients

Metastatic cancer of the bladder to the penis — a report of three cases and a literature review

W tutejszym ośrodku leczono w ciągu 9 lat trzech pacjentów z rozsiewem nowotworowym z pęcherza moczowego do prącia. Rokowanie w przypadku przerzutów nowotworowych do prącia jest niekorzystne. Większość chorych umiera w ciągu roku od rozpoznania. Przeżycia leczonych przez nas pacjentów, wynoszące 6, 10 i 16 miesięcy od momentu rozpoznania przerzutu nowotworu do prącia, są porównywalne z opisywanymi w literaturze średnimi przeżyciami takich chorych. U dwójki naszych pacjentów przerzuty do prącia były pierwszym objawem uogólnienia choroby nowotworowej, co wskazuje na konieczność brania pod uwagę możliwości wystąpienia przerzutów w tej lokalizacji w trakcie badań kon­trolnych, zwłaszcza że u wszystkich opisanych przez nas pacjentów guzy przerzutowe były początkowo bezobjawowe. Wczesne rozpoznanie rozsiewu raka pęcherza moczowego do prącia umożliwia szybsze wdrożenie przyczynowego leczenia onkologicznego, które mogłoby poprawić jakość życia chorych. Po rozpoznaniu przerzutów do prącia lub równolegle do tego faktu doszło do uogólnionego rozsiewu choroby, co stanowiło o złym rokowaniu u naszych chorych mimo wdrożonego leczenia, co również opisano w literaturze. Ze względu na rzadkie występowanie przerzutów do prącia nadal nie ustalono u takich chorych standardów postępowania przyczynowego i paliatywnego. W zależności od typu i zaawansowania guza pierwotnego oraz objawów i stanu ogólnego chorego stosuje się chirurgiczne usunięcie zmiany, całkowitą lub częściową resekcję prącia (ewentualnie z wyłonieniem ureterostomii), paliatywną radioterapię oraz chemioterapię. W przypadku nasilonego, trudnego do opanowania innymi metodami bólu, usuwa się nerw grzbietowy prącia.Over the course of nine years three patients with penile metastasis seeding from a primary bladder cancer were treated at our centre. Penile metastatic disease is generally thought of as a poor prognostic indicator and most patients die within a year of their diagnosis. Survival of our patients following diagnosis ranged from six to sixteen months which is comparable to the average described in the literature. In two of our patients, penile metastasis was the first sign of cancer spread and importantly they were largely asymptomatic until this time. This should prompt clinicians to consider penile metastasis in their review of bladder patients. Patients should also be made aware of the various presenting symptoms. Early recognition of a penile metastasis would lead to the faster implementation of treatments thereby improving a patient’s quality of life. As metastasis to the penis has a low incidence a causal understanding and defined palliative treatments remain uncertain in this group of patients. Depending on the type and severity of the primary tumour, symptoms secondary to the lesions and the patient’s general condition, surgical removal of the lesion by total or partial resection of the penis, and possible ureterostomia, palliative radiotherapy and chemotherapy all remain treatment options to be considered. In cases of severe pain difficult to control by other means, the dorsal penile nerve may be removed

Non-competition clause, bankruptcy and liquidation of the employer.

Opis instytucji zakazu konkurencji występującej w polskim prawie pracy.Description of the institution of the prohibition of competition in the Polish labor law