Orta Doğu Teknik Üniversitesi öğrencilerinin fiziksel aktiivite düzeyleri ve egzersiz davranışının değişim basamakları.

The purposes of this study were to examine (a) physical activity participation levels, (b) exercise stages of change levels and (c) physical activity preferences of the Middle East Technical University undergraduate students with respect to gender, residence and faculty. Participants were 953 students from 5 different faculties (496 male, and 547 female). For the data collection, International Physical Activity Questionnaire (IPAQ), Physical Activity Stages of Change Questionnaire, and Physical Activity Preferences Questionnaire were used. Descriptive statistics (frequency, mean, median, percentage), and nonparametric statistical methods (Mann Whitney U test, Kruskal-Wallis test, Pearson chi-square test) were used for the data analysis. According to the IPAQ, male students were more physically active than female counterparts. Students who were living in campus had higher physical activity levels, and faculty of architecture students were more sedentary compared to other faculty students (p 0.05). In general, students at pre-contemplation, contemplation, preparation, action and maintenance stages were 15.2%, 31.4%, 25.3%, 7.5%, and 20.6% respectively. Swimming (59.2%), walking (56.7%), cycling (36.2%) and football (30.4%) were the most frequently preferred physical activities. Dancing and tennis were preferred more with the female students while football and basketball preferred more with the male students. Physical activity preferences of students living in and out of campus were similar. In conclusion, female students, students living out of the campus and students of faculty of architecture were more at risk. Approximately 75% of the METU undergraduate students’ physical activity levels were not satisfactory for a healthy life. University physical activity facilities, extracurricular programs and the courses should be reconsidered based on the findings of this study.M.S. - Master of Scienc

Sosyo-ekolojik uygulamanın kırsal alandaki öğrencilerin fiziksel aktivite bilgisi ve davranışlarına etkisi.

This study examined the effects of social-ecological intervention on physical activity (PA) knowledge level and behaviors of rural middle school students. A pre-test post-test control group design was constructed. In addition, qualitative data was collected by focus group discussions after the post-test in experimental group. Two schools from similar rural settings were identified as experimental and control schools. In total 62 students from 6, 7, 8 grades of these schools participated in this study. Experimental school PA environment was changed based on the social-ecological model (SEM) with a focus on intrapersonal, interpersonal, community level, organizational factors, and public policies related with PA. Turkish version of health related fitness (HRF) knowledge test, v pedometer, exercise stages of change, PA self-efficacy, social support, and PA enjoyment questionnaires were used to gather information for the dependent variables for the present study. A focus group discussion was implemented in experimental school. Repeated Measures ANOVA was used for the numerical data analysis. Focus group transcriptions were analyzed by content analysis method. According to HRF knowledge and PA analysis, experimental school students significantly improved their HRF knowledge scores, PA levels, social support compared to the control group students (p<0.05). Focus groups results supported the quantitative findings. In conclusion, this study indicated the value of SEM in improving the health related fitness knowledge, PA level and social support of students in rural context. Improving the rural school context for PA promotion by SEM is strongly recommended.Ph.D. - Doctoral Progra

Impact of Social-Ecologic Intervention on Physical Activity Knowledge and Behaviors of Rural Students

Background: The purpose of the study was to determine the effects of a social-ecologic intervention on health-related fitness (HRF) knowledge and behaviors of students (n = 62) living in rural areas. Methods: A prepost test control group design was constructed. In addition, qualitative data were collected by focus group discussions in the experimental group. Physical activity environment of a middle school was changed based on the social-ecologic model (SEM) with a focus on intrapersonal, interpersonal, community level, organizational factors, and public policies related to physical activity behavior. Health related fitness knowledge (HRFK) test, pedometer, and perceived physical activity self-efficacy and social support questionnaires were used for data collection. Results: Experimental group had significant improvement in HRF knowledge scores, physical activity levels, and social support compared with the control school students. The focus group results also supported the quantitative findings by indicating a perceived increase in physical activity opportunities; knowledge sources; and support from others. Conclusions: This study underlines the importance and positive outcomes of SEM in improving HRF knowledge, physical activity level, and social support of students in rural middle school settings

Farklı okul ortamlarındaki çocukların okul sonrası fiziksel aktivitelerde algıladıkları öz yeterlikleri

he purpose of this study was to examine the middle school students’ physical activity self-efficacy, staff and parent efficacy perceptions for * Bu çalışma Cevdet CENGİZ’in Orta Doğu Teknik Üniversitesi tarafından 2011 yılında Doktora derecesi verilmiş “Sosyo-Ekolojik Uygulamanın Kırsal Alandaki Öğrencilerin Fiziksel Aktivite Bilgisi ve Davranışlarına Etkileri” adlı araştırmasının bir bölümüdür.** Onsekiz Mart Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Bölümü, [email protected].*** Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Beden Eğitimi ve Spor BölümüFiziksel aktivitenin sağlık üzerindeki olumlu etkileri alan yazında sıkça yer almaktadır. Özellikle düzenli fiziksel aktivitenin obezite ve kronik sağlık sorunlarının çözümünde etkili olduğu birçok uluslararası ve ulusal sağlık örgütü tarafından belirtilmiştir.Bununla birlikte değişen yaşam koşulları, çevresel, sosyal etmenler, teknoloji ve beslenme alışkanlıkları okul çağındaki öğrencilerin fiziksel aktivite düzeylerini olumsuz etkilemektedir. Bu alanda yapılan araştırmalar, okul çağındaki öğrencilerin fiziksel aktivite düzeylerinin son yirmi yıldır belirgin düzeyde azaldığını göstermiştir. Amerikan Spor Hekimliği Koleji ve Hastalık Kontrol Merkezi (Centers fo Disease Control and Prevention) çocuklarda günlük fiziksel aktivitenin orta ve yoğun şiddette 60 dakika ve tercihen haftanın 7 günü yapılmasını önermektedir. Ancak, bu güne kadar yapılan araştırmalar çocukların önemli bir bölümünün önerilen düzeyin altında fiziksel aktiviteye katıldıklarını göstermektedir.Amerika Birleşik Devletleri İnsan Sağlığı Servisleri Bölümü, United States Department after-school physical activity by school context and gender. Participants were 430 middle school students (nfemale =224 and nmale = 206) from two different school contexts, one with poor (School A) and the other with rich (School B) physical activity opportunities in the neighborhood. According to the Multivariate Analysis of Variance (MANOVA) results showed that significant difference in favor of School B, Wilks’ Lambda = 94, F(3, 424) = 9.80, p<.05. Findings indicated a higher perceived self efficacy, staff and parent efficacy scores for after-school PA in middle school students who were living in better physical and social environments. In conclusion, physical and social environment of the schools for physical activity participation should be improved to support the selfefficacy perceptions of students. Anahtar KelimelerBu çalışmanın amacı ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin okul sonrası fiziksel aktivite öz-yeterlik, personel ve ebeveyn etkisi algılarını okul çevresi ve cinsiyet değişkenlerine göre incelemektir. Çalışmaya çevresinde fiziksel aktivite imkanları düşük (A okulu) ve yüksek (B okulu) olan iki ilköğretim okulundan 430 (nkadın =224 ve nerkek = 206) ikinci kademe öğrencisi katılmıştır. Elde edilen verilere Çok Değişkenli Varyans Analizi (MANOVA) uygulanmış ve sonuçlarına göre B okulu lehine okullar arasında anlamlı fark tespit edilmiştir, Wilks’ Lambda = 94, F(3, 424) = 9.80, p<.05. Elde edilen bulgular, daha iyi fiziki ve sosyal çevrede yaşayan ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin daha yüksek değerlerde okul sonrası fiziksel aktivite öz-yeterlik, personel ve ebevyn etkisine sahip olduklarını göstermektedir. Sonuç olarak, öğrencilerdeki öz-yeterlik algılarının desteklenmesi için okul çevresinde yer alan fiziksel ve sosyal çevrenin iyileştirilmesi önerilmektedir

Modification of epoxy by a liquid elastomer and solid rubber particles

This work covers studies on epoxy resin systems modified with two different rubber phases. The first modification was the use of recycled car tire rubber particles; while in the second one a silicon based liquid elastomer (Tegomer) was mixed with the epoxy resin matrix. In the third method epoxy resin was modified with both solid rubber particles and liquid elastomer together

Use of silane coupling agents to improve epoxy–rubber interface

Scrap car tyre particles can be used as filler or toughening agent in rigid epoxy matrices if the resultant interface is adequate. The objective of this work was to investigate the effects of use of different silane coupling agents (SCAs) to improve the interface between the epoxy resin and recycled rubber particles. For this purpose, seven different SCA were used to modify surfaces of the rubber particles. After the preparation of epoxy-rubber specimens, tensile Charpy impact and plane-strain fracture toughness tests were conducted. Mechanical tests and fractographic studies revealed that some of the SCA can improve of the interface between the epoxy matrix and the rubber particles leading to increases in strength while slight decreases in toughness of the samples

EXERCISE STAGES OF CHANGE IN TURKISH UNIVERSITY STUDENTS BY SEX, RESIDENCE, AND DEPARTMENT

To examine the exercise behavior of 953 Turkish University students (496 men, 457 women) by sex, residence, and department of study, a stratified sampling method, based on the total number of students in each department, was used to select participants. The mean age of the participants was 21.3 yr. (SD = 1.9). For completed Physical Activity Stages of Change Questionnaire and the International Physical Activity Questionnaire, descriptive statistics and chi-squared tests indicated that most Students were at the lower stages of change in exercise habits: Precontemplation (15.2%), Contemplation (31.4%), and Preparation (25.3%), compared with the later stages of Action (75%) and Maintenance (20.6%). Women and students from the Department of Architecture were at lower stages of change than men and Students from other departments (p<.05), but there were no significant differences between students who were living on or off campus. Stage-based interventions Would be appropriate, with focus on the physical activity of women and students in architecture

Üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri ve fiziksel aktivite tercihleri

Bu çalışmanın amacı Orta Doğu Teknik Üniversitesi lisans öğrencilerinin fiziksel aktiviteye katılım düzeylerini cinsiyet, yaşadıkları yer (yerleşke içi-dışı) ve okudukları fakülteye göre, fiziksel aktivite tercihlerini ise cinsiyet ve yaşadıkları yere göre incelemektir. Çalışmanın örneklemini üniversitenin beş ayrı fakültesinden tabaka örnekleme yöntemi (fakülte ve sınıf düzeyi) ile seçilmiş 953 öğrenci (496 erkek ve 457 bayan) oluşturmuştur. Verilerin toplanması için "Uluslararası Fiziksel Aktivite" anketi (kısa form) ve "Fiziksel Aktivite Tercihleri" listesi kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistik (frekans, aritmetik ortalama, ortanca, yüzde). Mann Whitney U ve Kruskal-Wallis testlerinden yararlanılmıştır. Fiziksel aktivite düzeyi ile ilgili bulgulara göre; erkek öğrenciler bayanlara göre ve yerleşke içinde (yurtlar) yaşayan öğrenciler, yerleşke dışında yaşayanlara göre daha yüksek fiziksel aktivite düzeylerine sahiplerdir. Fakülteler karşılaştırıldığında ise mimarlık fakültesi öğrencilerinin diğer fakültelerdeki öğrencilere göre daha düşük fiziksel aktivite düzeyine sahip olduğu bulunmuştur (p<0.05). Öğrenciler tarafından en çok tercih edilen aktiviteler sırasıyla yüzme (% 59,2), yürüme (% 56,7) ve bisiklet (% 36,2) olarak saptanmıştır. Dans ve tenis aktiviteleri daha çok bayanlar tarafından seçilirken, futbol ve basketbol ise erkek öğrenciler tarafından tercih edilmektedir. Yerleşke içinde ve dışında yaşayan öğrencilerin tercih ettikleri aktiviteler benzer bulunmuştur. Sonuç olarak, üniversite içinde fiziksel aktivite düzeyini artırmak için hazırlanan ders ve kurslarda özellikle bayan öğrenciler, yerleşke dışında yaşayan öğrenciler ile Mimarlık Fakültesi öğrencilerine odaklan/İması önerilmektedir. Ayrıca, yüzme, yürüme, bisiklet, dans, tenis gibi etkinliklere daha fazla yer verilmelidir

Endemik Beyşehir Kurbağası (Pelophylax caralitanus)’nda Batrachochytrium dendrobatidis ve Ranavirus ile Koenfeksiyon Yaygınlığının Araştırılması

Batrachochytrium dendrobatidis (Bd) and Ranavirus (Rv) are among the pathogens responsible for the rapid decline of amphibian populations worldwide. The aim of this study is to determine the presence of both pathogens in the endemic Beyşehir frog population living in the Lakes Region in the southwestern Anatolia between 2014-2015 years. Prevalences of each pathogen and co-infections (i.e., presence infection with both of Bd and Rv in same animal) were 48.6 %, 10.3 % and 7.0 % respectively and differences in prevalences were detected among lakes and years. This study is the first report of Rv infection and co-infection with Bd and Rv of endemic Beyşehir frog (Pelophylax caralitanus) in Turkey. Although there are infection by both pathogens, it is unclear that how effective in declining of P.caralitanus population.Batrachochytrium dendrobatidis (Bd) ve Ranavirus (Rv), dünya çapında amfibi populasyonlarının hızla azalmasından sorumlu patojenler arasındadır. Bu çalışmanın amacı, 2014-2015 yılları arasında Güneybatı Anadolu Bölgesi'ndeki Göller Bölgesi'nde yaşayan endemik Beyşehir kurbağa populasyonunda her iki patojenin varlığını saptamaktır. Her bir patojen ve koenfeksiyon varlığı sırasıyla %48,6, % 10,3 ve % 7,0 oranında tespit edildi ve göllerin ve yıllar arasında yaygınlık oranlarında farklılıkları tespit edilmiştir. Bu çalışma, Türkiye'de endemik Beyşehir kurbağası (Pelophylax caralitanus)’nda Bd ve Rv'si ile Rv enfeksiyonu ve ko-enfeksiyonunun ilk rapordur. Her iki patojen tarafından da enfeksiyon olmasına rağmen, P.caralitanus populasyonunun azalmasında ne kadar etkili olduğu tespit edilmemiştir