Acceptance test of voltage quality of wind farms connected to SN network

His study is a description of basic quality parameters of voltage with discussing basic requirements that must be complied with by generator installations connected to electroenergetic networks. The requirements for wind power stations have been particularly included, cooperating with SN electroenergetic network SN 15 kV-20 kV

Żywienie kliniczne w uczelniach medycznych w Polsce. Dlaczego żywienie kliniczne nie jest nauczane na studiach medycznych?

Niedożywienie jest chorobą. Figuruje w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Przyczyn Zgonów (ICD 10, E40–E46) i jak każda choroba powinno być rozpoznawane i leczone zgodnie z obowiązującymi zasadami. Jest to tym ważniejsze, że w momencie przyjęcia do szpitala występuje ono u 35–55% chorych na choroby nienowotworowe i u 40–80% chorych na nowotwory. Związane z chorobą niedożywienie jest bezpośrednią przyczyną zwiększonej chorobowości, śmiertelności, przedłużonego pobytu w szpitalu i zwiększonych kosztów leczenia. Tymczasem mimo że w Polsce od 2012 roku ocena stanu odżywienia jest obowiązkowa, niedożywienie jest rzadko rozpoznawane i jeszcze rzadziej leczone. Główną przyczyną niedożywienia związanego z chorobą będącego najczęstszym jatrogennym powikłaniem hospitalizacji jest brak wiedzy lekarzy na temat znaczenia stanu odżywienia w profilaktyce i leczeniu chorób spowodowany nieuwzględnieniem leczenia żywieniowego w kształceniu przeddyplomowym lekarzy

Indirect calorimetry, indications, interpretation, and clinical application

The aim of this review is to inform clinicians about the new possibilities in clinical nutrition (enteral or parenteral) based on indirect calorimetry. This method allows for the provision of an appropriate number of calories to undernourished hospitalized patients for nutritional repletion or maintenance. Providing too few or too many calories may result in adverse clinical consequences and worsen the course of the disease, especially in critically ill patients. Thus, optimizing nutrition support according to the individual and specific needs of patients is an urgent task. Indirect calorimetry (IC) is the only practical, clinical method to measure resting energy expenditure (REE). However, from a clinical perspective, knowledge of only one part of total energy expenditure (TEE) is insufficient to plan feeding that covers the actual energy needs of an individual patient. Currently, there is no method better than IC for accurately determining the resting energy needs of hospitalized patients. Although many predictive equations for REE have been developed, none of them can account for all the factors associated with changes in metabolism in critically ill patients. The most widely used equation for this purpose, the Harris and Benedict equation, was issued over 100 years ago and is inaccurate in about 40% of patients. To date, indirect calorimetry remains the gold standard for assessing REE. This paper addresses how to use and interpret indirect calorimetry in planning clinical nutrition for critically ill patients

Right atrial tumour in a patient with acute pancreatitis

W diagnostyce różnicowej guzów serca należy uwzględnić m.in. skrzepliny, wegetacje i nowotwory. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 72-letniego mężczyzny z napadowym migotaniem przedsionków, leczonego uprzednio dabigatranem, u którego w trakcie hospitalizacji z powodu ostrego zapalenia trzustki zamieniono dabigatran na enoksaparynę. Początkowo u pacjenta podejrzewano obecność guza brodawki Vatera. W badaniu echokardiograficznym w prawym przedsionku uwidoczniono policykliczną, balotującą strukturę, wychodzącą z żyły głównej dolnej. Na podstawie tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego i gastroskopii wykluczono raka brodawki Vatera. Wykonano pozytonową tomografię emisyjną, w której nie stwierdzono cech aktywnego metabolicznie procesu rozrostowego. Włączono leczenie przeciwkrzepliwe acenokumarolem, uzyskując całkowitą rezolucję zmiany w prawym przedsionku i żyle głównej dolnej.Differential diagnosis of intracardiac tumours should include i.a. thrombi, vegetations and neoplasms. We present a case of a 72-year-old male with paroxysmal atrial fibrillation, who had been previously treated with dabigatran and whose anticoagulant treatment was subsequently changed to enoxaparin during hospitalisation due to acute pancreatitis. Initially, tumour of the ampulla of Vater was suspected. Echocardiography revealed a polycyclic, balloting tumour in the right atrium, originating from the inferior vena cava. Based on computed tomography, magnetic resonance imaging and gastroscopy, carcinoma of the ampulla of Vater was ruled out. Positron emission tomography was performed, showing no signs of metabolically active neoplastic growth. Anticoagulation with acenocoumarol was initiated, leading to a complete resolution of the mass in the right atrium and inferior vena cava

Leczenie chirurgiczne guzów neuroendokrynnych jelita grubego w lokalizacji pozawyrostkowej

Wstęp: Guzy neuroendokrynne jelita grubego w lokalizacji pozawyrostkowej stanowią rzadkie nowotwory przewodu pokarmowego o zróżnicowanym charakterze biologicznym. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 15 chorych leczonych chirurgicznie z powodu guza neuroendokrynnego okrężnicy lub odbytnicy (M/K = 3:12, średnia wieku: 62,9 lat). Zróżnicowany guz neuroendokrynny (NET G1-G2) rozpoznano u 5 chorych, a raka neuroendokrynnego stwierdzono u 10 chorych. Przeprowadzono retrospektywną analizę cech kliniczno-patologicznych i wyników leczenia chirurgicznego. Wyniki: Mediana wieku chorych ze zróżnicowanym NET była znamiennie niższa niż mediana wieku chorych z rakiem neuroendokrynnym (53 lata vs 68 lat; p = 0,03). Guzy NET G1-G2 były znamiennie mniejsze niż raki neuroendokrynne (4 cm vs 6,4 cm; p = 0,02). Nie było różnic między grupami pod względem umiejscowienia guza, miejscowego naciekania, częstości przerzutów do węzłów chłonnych i przerzutów odległych. U wszystkich chorych wykonano częściową resekcję jelita grubego. Resekcja była doszczętna onkologicznie u trzech z pięciu chorych w grupie z NET G1-G2 i u pięciu z 10 chorych w grupie z NEC (p = 1,0). Ogólne przeżycie było znamiennie wyższe w grupie NET G1-G2 w porównaniu z chorymi z rakiem neuroendokrynnym (p = 0,005). Mediana przeżycia chorych z rakiem neuroendokrynnym wyniosła tylko 4,8 miesięcy, podczas gdy mediana przeżycia u chorych z guzami NET G1-G2 nie została osiągnięta w okresie obserwacji o medianie 69 miesięcy. Trzyletnie przeżycie w grupie chorych z NET G1-G2 wynosiło 100% , w grupie z NEC tylko 27%. Wnioski: Zróżnicowane guzy neuroendokrynne i rak neuroendokrynny jelita grubego cechują się porównywalną skłonnością do rozsiewu, ale różnym znaczeniem prognostycznym przerzutów

Surgical treatment of extra-appendiceal colorectal neuroendocrine tumors.

Background: Extra-appendiceal colorectal neuroendocrine tumors are rare neoplasms with variable biological behavior. Materials and Methods: The study group consisted of 15 patients with an extra-appendiceal colorectal neuroendocrine tumor who underwent surgical resection (M/F=3:12, mean age=62.9 years). Lower-grade neuroendocrine tumors (NET G1-G2) and neuroendocrine carcinomas were recognized in 5 and 10 patients, respectively. Data were evaluated retrospectively with regard to clinical and pathologic characteristics and outcomes. Results: The median age of the patients with lower-grade NETs was significantly lower than that in patients with NECs (53 yrs vs. 68 yrs, p=0.03). NETs G1-G2 were significantly smaller than neuroendocrine carcinomas (4.0 cm vs. 6.4 cm, p=0.02). There were no differences between lower-grade NETs and NECs with regard to tumor location, local infiltration, rate of nodal involvement, and distant metastases. All the patients underwent open segmental resection of the colon or rectum. Complete resection was achieved in 3 of 5 patients from the lower-grade NET group, and in 5 of 10 patients in the NEC group (p=1.0). The overall survival was significantly better for lower-grade NETs tumors (p=0.005). The median survival was 4.8 months in the NEC group. The median survival in the lower-grade NET group was not achieved after a median follow-up of 69 months. Three-year overall survival was at a level of 100% for lower-grade NETs, and only 27% for NECs. Conclusion: Lower-grade neuroendocrine tumors seem to exhibit comparable potential for dissemination as neuroendocrine carcinomas, however, prognostic implications of metastases are distinct