Вкупни хидропероксиди – маркер за липидна пероксидација кај коронарна артериска болест

Вовед Оксидативниот стрес придонесува во развојот на атеросклерозата и доведува до нестабилност на плаката во васкуларниот ѕид. Серумските биомаркери на липидна пероксидација, како што се хидропероксидите, може да претставуваат независен индикатор за ризик кај пациентите со коронарна артериска болест (КАБ). Цел Да се испита дали постои разлика во концентрацијата на хидрoпероксидите во плазмата, помеѓу пациенти со коронарна артериска болест и здрави крводарители. Материјал и методи Испитувањето претставува пресечна студија во која се вклучени 300 пациенти, поделени во две групи: пациенти со акутна коронарна артериска болест и хронична (исхемична) болест на срцето, со соодветни подгрупи. Примероците се обработувани во биохемиската лабораторија при што е користен фотометриски тест за квантитативно определување на вкупните хидропероксиди во крвна плазма, а за интерпретација на резултатите се користени стандардни референтни вредности. Резултати Добиените резултати укажуваат на статистички значајна разлика во однос на средните вредности на концентрацијата на хидропероксидите кај испитаниците со и без коронарна артериска болест, но непостои статистички значајна разлика меѓу испитаниците со акутна и со хронична коронарна артериска болест, ниту пак меѓу формираните подгрупи на пациенти. Заклучок Резултатите укажуваат на зголемено ниво на вкупните хидропероксиди во крвната плазма кај пациенти со коронарна артериска болест што укажува на постоње на редокс дисбаланс во споредба со здравите пациенти. Потребно е, во иднина, овие анализи да се користат како дел од панелот на веќе познати и/или нови биомаркери со цел соодветно да се делува кон превенција или одреден третман при лекувањето на пациентите со КАБ

Heroin Dependence Duration Influences the Metabolic Parameters Mechanisms and Consequences of Impaired Insulin Sensitivity in Hepatitis C Virus Seronegative Heroin Dependents

Objective: Carbohydrate metabolism disorder in heroin dependence is an issue with long history and contradicting results. The aim of the study was to evaluate basal insulin sensitivity in hepatitis C virus seronegative heroin dependents with normal body mass index, taking into consideration the duration of heroin dependence. Method: 78 heroin dependents and 32 healthy controls were enrolled in the cross-sectional, prospective study. The dependents were observed in 2 groups: group 1 with dependence duration less than or equal to 3 years and group 2 with more than 3 years. Homeostasis Model Assessment for Insulin Resistance (HOMA-IR) and β-cell function (HOMA-B%) were used to define basal glucoseinsulin homeostasis. Results: The group with longer dependence duration had HOMAIR(2.23 ± 3.15) significantly higher compared with the control group (1.23 ± 0.53, P = 0.016) but lower compared with the group with the shorter dependence duration (2.65 ± 2.66, P = 0.024), after adjustment for HOMA-B%, waist circumference, and aspartate aminotransferase. The decrease in HOMA-IR during prolonged heroin addiction was significantly associated with the reduced β-cell function (P < 0.001) and waist circumference (P = 0.004). Conclusions: Heroin dependence is associated with increased insulin resistance in hepatitis C virus seronegative heroin dependents.Prolonged heroin use is associated with reduction of basal β-cell pancreatic function with decreased insulin resistance controlled for waist circumference, but still inducing significantly decreased basal insulin sensitivity. Key Words: dependence duration, heroin, HOMA-B%, HOMA-I