Childhood vaccination practices and reflections on medicolegal evaluation

Amaç: Aşı uygulamalarının halk sağlığı üzerindeki bilinen olumlu etkisine karşın aşılar ve aşılama süreçleri ile ilgili iddialar medikolegal sorunlara yol açmaktadır. Çalışmada, medikolegal değerlendirme sürecine yansıyan aşı uygulamalarının özelliklerinin tartışılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışma, retrospektif, tanımlayıcı bir çalışmadır. Adli Tıp 7. İhtisas Kurulunda, 2018-2021 yılları arasında düzenlenmiş raporlar ince lendi. Çalışmaya aşı ve aşılama süreci ile ilgili tıbbi uygulama hatası olduğu iddia edilen 13 olgu dahil edildi. Sayısal veriler, sürekli değişkenler için medyan ve çeyrekler arası aralık (IQR) ve tanımlayıcı değişkenler için sayı lar ve oranlar olarak ifade edildi. Bu çalışmanın yapılması için Adli Tıp Kurumu Bilimsel Araştırma Komisyonu Bilimsel Araştırma Komisyonundan izin alındı. Bulgular: Olguların kız/erkek oranı 7/6 saptandı. Olgularda aşı uygulaması sonrası geliştiği iddia edilen klinik tablolar sırasıyla; serebral palsi, diyabet, Subakut Sklerozan Panensefalit (SSPE), lokal yara, transvers miyelit, brakial nevrit, apse, osteomiyelit, nöbet ve körlük idi. Hastalık gelişimi ile illiyeti sorgulanan aşılar; Difteri, Aselüler Boğmaca, Tetanoz, İnaktif Polio, Hemofilus İnfluenza Tip B, Hepatit B, Kızamık ve BCG aşıları idi. Kurul değerlendirmesinde “lokal yara, transvers miyelit ve brakial nevrit” tablo ları aşı uygulaması sonucu her türlü dikkat ve özene karşın gelişebilecek komplikasyonlar olarak tanımlandı. İki olguda sağlık personelinin uygula malarında özen eksikliği tespit edilirken diğer olgularda tıbbi uygulama hatası saptanmadı. Tartışma/Sonuç: Çocuk sağlığı hizmeti sunan her sağlık çalışanının aşılama ile ilgili yeterli bilimsel donanıma sahip olması ve aşı istenmeyen etkileri hususunda ebeveynlere bilimsel veriler ışığında danışmanlık hizmeti sun ması gerekmektedir.Objective: Despite the known positive effects of vaccines on public health, claims about vaccines and vaccination processes continues to be a medicolegal problem. This study aims to evaluate the characteristics of childhood vaccination practices and reflections on medicolegal evaluation. Material and Method: This retrospective descriptive study evaluated the reports of the 7th Specialization Board of the Council of Forensic Medicine which were prepared between 2018-2021 after the approval of Scientific Research Committee of The Council of Forensic Medicine Scientific Research Commission. The data about claims related to vaccination were assessed. Numerical data were expressed as the median and interquartile range (IQR) for continuous variables and counts and proportions for descriptive variables. Results: The female/male ratio of the cases was found to be 7/6. The diagnoses which were claimed to have developed after vaccination in the cases were: cerebral palsy, Diabetes Mellitus, Subacute Sclerosing Panencephalitis (SSPE), local wound, transverse myelitis, brachial neuritis, abscess and osteomyelitis, seizure and blindness. Diphtheria, acellular pertussis, Tetanus, Inactive Polio, Hemophilus influenza Type B and Hepatitis B, Measles, BCG (Bacillus Calmette-Guerin), vaccinations were blamed. In the evaluation of the committee, “local wound, transverse myelitis and brachial neuritis” were defined as complications that may develop as a result of vaccination despite all due care and attention. In two cases, lack of care in the practices of health personnel was identified. Malpractice was not detected in other cases. Discussion/Conclusion: Healthcare professionals should have sufficient scientific knowledge about vaccinations to explain the adverse effects to parents

Neonatal hemorrhagic disease and malpractice

Giriş: Prenatal dönemde plesantal K vitamini geçişinin az olmasına bağlı olarak yenidoğanda Faktör II, VII, IX, X’un sentezinde meydana gelen azalma sonucu erken, klasik ve geç tip hemorajik hastalık gelişebilmektedir. Yenidoğan hemorajik hastalığı doğum sonrası uygulanan K vitamini proflaksisi ile önemli ölçüde önlenebilmektedir. Klinik prezentasyon değişkenlik göstermekle birlikte intrakranial kanama ve multiple sistem kanamaları görülebilmektedir. Çalışmada K vitamini proflaksisi yapılmamış ve medikolegal sürece yansımış olguların sosyodemografik, klinik, radyolojik ve laboratuvar özelliklerinin tartışılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışma tanımlayıcı retrospektif bir çalışma olarak planlandı. Ocak 2017-Haziran 2021 tarihleri arasında Adli Tıp 7. İhtisas Kurulunda “Yenidoğan Hemorajik Hastalığı” tanısı ile medikolegal değerlendirme yapılmış olan 7 olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların sosyodemografik, klinik, radyolojik ve laboratuvar özellikleri retrospektif olarak incelendi ve kaydedildi. Bulgular: Beş (%71) erkek ve 2 (%28,5) kız olgunun yaş aralığı 15-49 gün (ortalama: 29 gün) saptandı. Tüm olgularda tıbbi uygulama hatası iddiası; K vitamini proflaksisi uygulanmadığı ve takipte tanılamanın yetersiz olduğu ile ilgili idi. Olguların tamamında yenidoğan döneminde K vitamini proflaksisi uygulanmadığı kayıtlıydı. Olgularımızın tamamı intrakranial kanama ile prezente olmuş ve nörolojik sekel ile iyileşmişti. Kurul değerlendirmesinde bakıldığında iki olguda malpraktis saptanırken 5 olguda tıbbi uygulama hatası saptanmadığı görüldü. Sonuç: Yenidoğan hemorajik hastalığı morbidite ve mortalitesi yüksek önlenebilir bir durum olduğundan, K vitamini profilaksisi uygulanmasının yaygınlaştırılarak standart hale getirilmesi gerekmektedir.Introduction: Early, classical and late type hemorrhagic disease may develop as a result of the decrease in the synthesis of Factors II, VII, IX, and X in the newborn due to the low rate of transfer of vitamin K from the placenta in the prenatal period. Neonatal hemorrhagic disease can be significantly prevented with postnatal vitamin K prophylaxis. Although the clinical presentation varies, intracranial hemorrhage and multiple system hemorrhages can be seen. In the study, it was aimed to discuss the sociodemographic, clinical, radiological and laboratory characteristics of the cases that did not receive vitamin K prophylaxis and were reflected in the medicolegal process. Materials and Methods: The study was planned as a descriptive retrospective study. Between January 2017 and June 2021, 7 cases who underwent medicolegal evaluation with the diagnosis of “Neonatal Hemorrhagic Disease” in the 7th Specialization Board of Forensic Medicine were included in the study. Sociodemographic, clinical, radiological and laboratory features of the cases were retrospectively analyzed and recorded. Results: The age range of 5 (71%) male and 2 (28.5%) female cases was 15-49 days (median: 29 days). Allegations of medical malpractice in all cases; It was related to the fact that vitamin K prophylaxis was not applied and the diagnosis was insufficient in the follow-up. It was recorded that all of the cases did not receive vitamin K prophylaxis in the neonatal period. All of our cases presented with intracranial hemorrhage and recovered with neurological sequelae. In the evaluation of the committee, malpractice was detected in two cases, and no medical malpractice was found in 5 cases. Conclusion: Since neonatal hemorrhagic disease is a preventable condition with high morbidity and mortality, the application of vitamin K prophylaxis should be standardized by expanding it

Retrospective evaluation of newborns with femur-humerus fractures reflected in forensic medical process: Descriptive study

Amaç: Doğum travmaları, doğum eylemi esnasında mekanik etkiler ile ortaya çıkan fiziksel yaralanmalardır. Doğum sırasında karşılaşılan bu durum medikolegal sorunlara neden olmaktadır. Çalışmamızda, yenidoğan döneminde uzun kemik kırığı saptanarak medikolegal sürece konu olmuş olguların özelliklerinin tartışılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Adli Tıp Kurumu 7. İhtisas Kurulunda 2018-2020 yılları arasında medikolegal değerlendirme yapılan uzun kemik (femur/humerus) kırığı geliştiği iddiası bulunan olgular (n=23) dâhil edildi. Olguların sosyodemografik ve klinik özellikleri ile kurul kararları retrospektif olarak incelendi. Çalışma izni 01 Aralık 2020 tarih ve 1114 sayılı Adli Tıp Kurumu Bilimsel Araştırma Komisyonundan alındı. Bulgular: Olguların kız/erkek oranı 8/15 idi. On sekiz (%78,2) raporda hekim şikâyeti vardı. Olgularda femur (n=14) ve humerus (n=9) kırıkları saptandı. Olguların gestasyon haftası ortalaması 33 idi. Olguların ortalama doğum tartıları 2.921 (750-5.140 g) g saptandı. Olguların, term/preterm oranı 18/5 saptandı. Humerus ve femur kırığı saptanan 23 olguda da konservatif tedavi uygulanmıştı. Yirmi iki olguda tıbbi uygulama hatası saptanmadı ve kırıklar komplikasyon olarak değerlendirildi. Sonuç: Medikolegal sürece yansıyan uzun kemik kırıklarının tanı ve takip sürecinin uygun şekilde yönetildiği görülmektedir. Süreçte hasta-hekim arasında yaşanan iletişim sorunlarının güven ilişkisini sarstığı görülmektedir. Tıbbi bakım ve tedavi sırasında meydana gelen ve direkt olarak hekimin hatalı bir eylemi sonucu oluşmayan bu durum doğum süreci açısından komplikasyon olarak tanımlanmaktadır.Objective: Birth injuries, are the phisical injuries that can occur with mechanical effects during delivery. This situation encountered during labor causes medicolegal problems. In this study, we aimed to discuss the characteristics of the cases that were subject to the medicolegal process by detecting due to long bone fractures in the neonatal period. Material and Methods: The long bone fracture cases, evaluated for malpractice (n=23) in 7th Specialization Board of the Council of Forensic Medicine (between 2018-2020), were included in the cohort. The sociodemographic and clinical characteristics of the cases and the decisions of the board were reviewed retrospectively. The study permit was obtained from the Scientific Research Commission of the Council of Forensic Medicine, dated December 01, 2020 and numbered 1114. Results: The female/male ratio of the cases was 8/15. In eighteen reports (78.2%), physicians were the subject of complaints. Femoral (n=14) and humeral fractures (n=9) were detected. The mean gestational age was 33 weeks. The mean birth weight was 2,921 (750-5,140 gr) gr. The term/preterm ratio of the cases was 18/5. Conservative treatment was observed all cases with humerus fractures. Medical malpractice was not detected in 22 cases and fractures were evaluated as complications. Conclusion: The diagnosis and follow-up process was appropriately managed in long bone fractures that were reflected in the medicolegal process. Communication problems between the patient and the doctor undermine the trust relationship. This situation, which occurs during medical care and treatment and does not occur directly as a result of the physician's faulty action, is defined as a complication in terms of the birth process

Is hypoxia a cause or a consequence? The medico-legal considerations of neonatal encephalopathy and cerebral palsy

Neonatal encephalopathy (NE) occurs in the first month after birth of infants and progresses with seizures, respiratory depression and hypotonia. NE is multifactorial, however hypoxia is the first considered cause. Our study aims to discuss medicolegal processes behind the etiological and clinical features of NE and cerebral palsy (CP) over cases evaluated by the specialized board of malpractice of the Council of Forensic Medicine. The 130 cases in the judicial process claimed to be from lack of oxygen at birth, were evaluated retrospectively. The cases were categorized into two groups as evidenced with hypoxic-ischemic encephalopathy (HIE) and not evaluated evidence with HIE, by using blood gas evaluations and brain MRI findings. All risk factors related to labor, resuscitation, intubation, and referral to other NICUs, and presence of seizure were documented in both groups. We found no evidence of intrapartum hypoxia in about 70% of NE and it is suggesting that the causes of NE may have started in the antepartum period. It is necessary to focus on other inherent diseases that play a role in the etiology in medicolegal process, as well as investigate the presence of hypoxia and whether the correct intervention is made

Low-dose immune tolerance induction for paediatric haemophilia patients with factor VIII inhibitors

The development of an inhibitor against factor VIII (FVIII) is a serious complication in children with haemophilia A. Immune tolerance induction (ITI) therapy is generally considered to be the best approach to eradicate the inhibitor. In this paper, the low-dose (<= 50 IU kg(-1) twice or three times weekly with plasma-derived factor concentrates) ITI regimen used in Turkey is discussed. This regimen was given to 21 haemophilia A patients with high titer inhibitors. The median age at the beginning of ITI was 9 years and exposure days were 25. The median pre-ITI historical peak inhibitor titer, and inhibitor titer when ITI started were 80 BU (range 6.0-517), 19.2 BU (range 3.6-515), respectively. Complete immune tolerance was defined as the time at which at least two negative inhibitor assays was obtained with no anamnestic response. Our two cases were not reached in follow-up period. Immune tolerance could be achieved in 5 of 19 (26.3%) patients within a median time of 6 months. Partial tolerance was obtained in 7 patients while treatment failed in spite of significant decreased inhibitor levels in the other patients. A relapse developed in one immune-tolerized patient, one year later. The level of inhibitor titer at the beginning of ITI (<= 10 BU), the pre-ITI historical peak inhibitor titer (< 50 BU), and the time between the first diagnosis inhibitor to starting ITI (< 12 months) were main factors in the success (complete or partial tolerance) of ITI. In conclusion, the outcome of low-dose ITI protocol was not satisfactory in this retrospective study