Zatrzymanie moczu u pacjentów zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych : badania ankietowe wśród personelu

Wstęp. Zatrzymanie moczu jest stanem nagłym w urologii i wymaga szybkiego opróżnienia pęcherza moczowego oraz ustalenia przyczyny. Znajomość właściwego postępowania w tych stanach jest wymogiem stawianym wszystkim osobom opiekującym się chorymi z dużym ryzkiem zatrzymania moczu. Takie ryzyko wrasta wraz z wiekiem i dotyczy chorych leczonych w Zakładach Pielęgnacyjno–Opiekuńczych. Duża aktualność tematyki skłoniła autorów do podjęci badań własnych. Cel badań. Celem badania było określenie wśród pracowników Zakładów Pielęgnacyjno-Opiekuńczych wiedzy z zakresu przyczyn ostrego i przyległego zatrzymania moczu oraz znajomości działań terapeutycznych i profilaktycznych w tych stanach. Materiał i metodyka. Badaniami objęto 100 pracowników, 5. losowo wybranych Zakładów Opiekunko-Leczniczych województwa mazowieckiego, małopolskiego i podlaskiego. W badanej grupie znalazło się 56 kobiet i 44 mężczyzn w wieku 25-64 lat. Metodą badań był sondaż diagnostyczny. Narzędzie stanowił autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki i wnioski. W Zakładach Pielęgnacyjno-Opiekuńczych stosunkowo często dochodzi do zatrzymania moczu, sprzyja temu wiek pacjentów powyżej 65.r.ż. i płeć żeńska. Personel Zakładów Pielęgnacyjno-Opiekuńczych zna przyczyny, objawy i zasady postępowania w przypadku zatrzymania moczu. Podstawową metodą leczenia zatrzymania moczu jest cewnikowanie. Personel Zakładów Pielęgnacyjno-Opiekuńczych najczęściej jednak nie zna prawidłowych zasad opróżniania przez cewnik przepełnionego pęcherza moczowego oraz czasu utrzymywania cewnika w pęcherzu moczowym. Respondenci podkreślają także brak przestrzegania zasady profilaktycznych badań laboratoryjnych u chorych zagrożonych zatrzymaniem moczu.Introduction. Urinary retention is considered in urology as an emergency as it requires for the bladder to be quickly emptied and for the cause to be diagnosed as soon as possible. The knowledge of correct procedures in such conditions is a requirement towards all people who are to provide care to patients with a high risk of urinary retention. This risk increases with age, also in the case of the patients of welfare and nursing homes. Since this issue is currently very much around, the authors decided to undertake their own study. Aim of the study. The aim of the study was to assess the level of welfare and nursing home staff’s knowledge on the acute and partial urinary retention as well as the familiarity with therapeutic and preventive actions in those conditions. Materials and methods. The study involved 100 employees of 5 randomly chosen welfare and nursing homes in the Mazowieckie, Małoposkie, and Podlaskie regions of Poland. The study group consisted of 56 women and 44 men aged 25 to 64. The method was a diagnostic poll and the research tool was a survey questionnaire. Results and conclusions. The patients of welfare and nursing homes experience urinary retention relatively frequently as the characteristics of the group are the age over 65 and the dominance of women. The staff of welfare and nursing homes knows the causes, symptoms, and principles of operation related to urinary retention. The basic method of treating urinary retention is catheterisation. However, it is not common for the staff of welfare and nursing homes to know the principles of using catheters to empty a full bladder or the duration for which the catheter should remain in the bladder. The respondents also underline the incompliance with the regulation to perform preventive laboratory examinations in the cases of patients with the risk of urinary retention

Ocena zdrowia kobiet w okresie okołomenopauzalnym

Wstęp. Okres okołomenopauzalny występuje w życiu kobiety pomiędzy okresem reprodukcyjnym, a początkiem okresu starzenia się. Zmiany hormonalne zachodzące w organizmie kobiety w okresie okołomenopauzalnym prowadzą do wystąpienia objawów zespołu klimakterycznego. Objawy mogą utrzymywać się przez klika lat wywierając wpływ na jakość życia kobiety. Cel pracy. Celem pracy była ocena zdrowia kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Materiał i metoda. Badaną grupę stanowiło 200 kobiet. Narzędziem badawczym był samodzielnie opracowany kwestionariusz ankiety do oceny charakterystyki badanej grupy oraz kwestionariusz „Zdrowie kobiet” (Women’s Health Questionnaire- WHQ). Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej. Wnioski. Kobiety w okresie okołomenopauzalnym odczuwają wzmożone objawy naczynioruchowe i czują się nieatrakcyjne fizycznie. Dość często wskazują również na problemy ze snem, kłopoty z pamięcią i koncentracją. Natomiast nie odczuwają raczej nastroju depresyjnego i nie mają poczucia niepokoju i lęku. Wiek, miejsce zamieszkania, wykształcenie i stan cywilny warunkują poszczególne aspekty zdrowia w grupie badanych kobiet.Introduction. Perimenopause occurs in a woman's life between the reproductive period and the onset of aging. Hormonal changes occurring in a woman’s body in the perimenopausal lead to symptoms of the climacteric syndrome. Symptoms can persist for several years, affecting the quality of life of a woman. Aim of the study. The aim of the study was to assess the health of women in the perimenopausal period. Materials and method. The study group consisted of 200 women. The research tools were: a self-developed questionnaire survey to assess the characteristics of the study group and "Women's Health Questionnaire” (WHQ). The results obtained were analysed statistically. Conclusions. In the perimenopausal period, women experience increased vasomotor symptoms and feel physically unattractive. Quite often they also indicate problems with sleep, memory, and concentration. On the other hand, they are not depressed and do not feel anxiety or anxiety. Age, place of residence, education and marital status are the determinants of the health aspects of the study group

Ocena wzajemnego przyciągania i partnerstwa w okresie menopauzy

Wstęp. Menopauza jest złożonym procesem fizjologicznym pomiędzy okresem rozrodczym i starością (senium). Złożoność problemów menopauzy może prowadzić do powikłań w relacji małżeńskich / partnerskich oraz w ocenie osobistej atrakcyjności. Celem badania była ocena wzajemnego przyciągania i partnerstwa w okresie menopauzy. Materiał i metoda. Badanie przeprowadzono w klinice ginekologicznej Szpitala Wojskowego z Polikliniką w Lublinie z wykorzystaniem badań diagnostycznych. Narzędziem badawczym był kwestionariusz stosowany do oceny charakterystyki badanej grupie, dobre małżeństwo Questionnaire (KDM-2), menopauza Rating Scale (polska wersja MRS-II) i SKAT skali wzajemna atrakcyjność. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki. Wyniki pokazują, że kobiety i mężczyźni różnią się znacznie w ocenie jakości relacji tylko pod względem poczucia rozczarowania. W grupie kobiet, poczucie rozczarowania jest wyższe niż u mężczyzn, co oznacza, że coraz więcej kobiet cierpi z powodu braku przyjemności bycia ze swoim partnerem. Ponadto, istnieją umiarkowanie silne, ale statystycznie istotne, ujemne korelacje między stanem psychicznym, autonomicznym, objawami moczowo-płciowego a oceną atrakcyjności partnera, ale tylko w przypadku kobiet. Wyższa ocena objawów menopauzy była związana z niższą oceną atrakcyjności partnera i słabszą potrzebą budowania ścisłych relacji z nimi, zmniejszony poziom postrzegania własnej relacji jako spełnienia siebie i własnej wartości, a także słabszym przekonaniem, że partnerzy mają podobne poglądy na temat relacji. Wnioski. Atrakcyjność partnera i jakość relacji jest oceniana znacznie wyższa przez mężczyzn niż kobiety. Wyższe wskaźniki objawów uciążliwości i irytacji podczas menopauzy wiążą się z niższą oceną atrakcyjności partnera tylko u kobiet. Wyższa ocena jakości, wiąże się z wyższą oceną atrakcyjności partnera, zarówno w przypadku kobiet jak i mężczyzn. Im bardziej zadowoleni są partnerzy z tych relacji, tym bardziej przyciągają się wzajemnie.Introduction. Menopause is a complex physiological process between reproductive period and old age (senium). The complexity of menopausal problems can lead to complications in marital relationships/partnerships and in the assessment of interpersonal attractiveness. The aim of the study was to evaluate the mutual attraction and partnerships during menopause. Materials and methods. The study was conducted in the Gynaecologic Clinic of the First Military Hospital and Policlinic in Lublin with the use of a diagnostic survey. The research tool included an independently developed questionnaire used to evaluate characteristics of the study group, Good Marriage Questionnaire (KDM-2), Menopause Rating Scale (Polish Version of the MRS-II) and SKAT mutual attractiveness scale. The results were subject to statistical analysis. Results. Results show that women and men differ significantly in the assessment of the quality of relationships only in terms of the sense of disappointment. In the group of women, the sense of disappointment is higher than in men’s, which means that more women suffer from the lack of pleasure from being with their partner. In addition, there are moderately strong, but statistically significant, negative correlations between mental, autonomic, urogenital symptoms and the rating of the partner’s attractiveness, but only in case of women. Higher rating of menopause symptoms annoyance was associated with lower assessment of the partner’s attractiveness and a weaker need to build a close relationship with them, a reduced level of perceiving one’s own relationship as fulfilment of the self and own values, as well as a weaker conviction that the partners share similar views on the relationship. Conclusions. The partner’s attractiveness and the quality of the relationship is rated significantly higher by men than women. Higher ratings of symptom nuisance and annoyance during perimenopause are associated with lower assessment of the partner’s attractiveness only in women. Higher quality assessment, therefore, is associated with higher assessment of the partner’s attractiveness, both in case of women and men. The more satisfied partners are with their relationship, the more attracted to each other they are

Zdrowie jako wartość w ocenie kobiet w okresie rozrodczym

Wstęp. Powszechnie zdrowie definiowane jest od 1948 roku przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), jako „stan pełnego fizycznego, psychicznego i społecznego samopoczucia a nie tylko brak choroby lub kalectwa”. W aktualnych dokumentach Światowej Organizacji Zdrowia zaznacza się, że zdrowie można rozumieć, jako dobrostan, wartość, zasób, środek, proces lub podstawowe prawo każdego człowieka. Cel pracy. Celem pracy była analiza zdrowia jako wartości w ocenie kobiet w okresie rozrodczym. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono wśród 150 kobiet w okresie rozrodczym. Narzędziami badawczymi była metryczka wykorzystana do charakterystyki badanej grupy oraz Lista Kryteriów Zdrowia. Otrzymane wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej. Wnioski. W opinii kobiet w okresie rozrodczym „być zdrowym” oznacza przede wszystkim „mieć sprawne wszystkie części ciała”, „należycie się odżywiać”, oraz „dbać o wypoczynek i sen”. Kobiety najwyższą wagę przypisują zdrowiu rozumianemu jako „właściwość”, w dalszej kolejności jako „wynik”, „cel”, „stan” i „proces”. Wiek, miejsce zamieszkania, wykształcenie i stan cywilny warunkują twierdzenia dotyczące zdrowia wśród kobiet w wieku rozrodczym.Introduction. Generally, health was defined by the World Health Organization (WHO) in 1948 as "a state of complete physical, mental, and social well-being and not just a lack of disease or disability." The current World Health Organization documents indicate that health can be understood as well-being, a value, a resource, a means, a process or a fundamental right of every human being. Aim of the study. The purpose of the study was to analyse health as a value in the assessment of women during the reproductive period. Materials and methods. The study was conducted among 150 women in the reproductive age. Research tools were the metrics used for the characteristics of the study group and the List of Health Criteria. The results obtained were statistically analysed. Conclusions. In the opinion of women in reproductive age, "to be healthy" means first and foremost "to have all the parts of the body fit," "to eat properly," and "to care about rest and sleep." Women give the highest importance to health as "property," followed by "outcome," "goal," "state," and "process." Age, place of residence, education and marital status are the determinants of the perception of health among women with childbearing potential

Ocena aktywności seksualnej kobiet w okresie okołomenopauzalnym

Wstęp. Zachowania seksualne kobiet w okresie okołomenopauzalnym ulegają znacznym modyfikacjom. Jeszcze do połowy XX wieku menopauza wiązała się ze stereotypowym pojęciem wygasania potrzeb i zainteresowania seksualnością w tym okresie życia. Współczesne kobiety, które przechodzą okres okołomenopauzalny traktują życie seksualne jako ważny aspekt funkcjonowania społecznego. Cel pracy. Celem pracy była ocena aktywności seksualnej kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Materiał i metoda. Badania, metodą sondażu diagnostycznego, przeprowadzono w grupie 150 kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Narzędzie stanowił samodzielnie opracowany, niestandaryzowany kwestionariusz ankiety. Uzyskane wyniki badań pod-dano analizie statystycznej. Wnioski. Kobiety w okresie okołomenopauzalnym są aktywne seksualnie. Wiek, miejsce zamieszkania, wykształcenie i stan cywilny warunkują aktywnością seksualną kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Natomiast występowanie fizycznych i psychicznych objawów okresu okołomenopauzalnego oraz stosowanie, lub nie stosowanie terapii zastępczej nie mają wpływu na aktywność seksualną kobiet w tym okresie.Introduction. Sexual behaviour in women’s perimeno-pausal period is very likely to change. Until the midtwentieth century, menopause was associated with the stereotypical notion of the termination of needs and interests of sexuality in this peri-od of life. Contemporarily, women who undergo the period of perimenopause treat sexual life as an important aspect of social functioning. Aim of the study. The aim of the study was to assess sexual activity in perimenopausal women. Materials and methods. The research was conducted using the method of diagnostic poll among a group of 150 perimenopausal women. The research tool was the authors’ own, non-standardised questionnaire. The results were analysed statistically. Conclusions. Women in perimenopause are sexually active. Age, place of residence, education and marital status determine sexual activity in perimenopausal women. However, the occurrence of physical and psychological symptoms of perimenopause and the decision whether or not to undergo replacement therapy does not affect the sexual activity of women during this period