Empire by Consent: Strakhov, Dostoevskii, and the Polish Uprising of 1863

In this article author explores the circumstances surrounding the publication, in 1863 in the Dostoevskii brothers' journal Vremia, of a pro-Polish article by Nikolai Strakhov that led to the journal's closin

Relationship Between Anti-DFS70 Autoantibodies and Oxidative Stress

Background: The anti-DFS70 autoantibodies are one of the most commonly and widely described agent of unknown clinical significance, frequently detected in healthy individuals. It is not known whether the DFS70 autoantibodies are protective or pathogenic. One of the factors suspected of inducing the formation of anti-DFS70 antibodies is increased oxidative stress. We evaluated the coexistence of anti-DFS70 antibodies with selected markers of oxidative stress and investigated whether these antibodies could be considered as indirect markers of oxidative stress. Methods: The intensity of oxidative stress was measured in all samples via indices of free-radical damage to lipids and proteins such as total oxidant status (TOS), concentrations of lipid hydroperoxides (LPH), lipofuscin (LPS), and malondialdehyde (MDA). The parameters of the non-enzymatic antioxidant system, such as total antioxidant status (TAS) and uric acid concentration (UA), were also measured, as well as the activity of superoxide dismutase (SOD). Based on TOS and TAS values, the oxidative stress index (OSI) was calculated. All samples were also tested with indirect immunofluorescence assay (IFA) and 357 samples were selected for direct monospecific anti DFS70 enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) testing. Results: The anti-DFS70 antibodies were confirmed by ELISA test in 21.29% of samples. Compared with anti-DFS70 negative samples we observed 23% lower concentration of LPH (P =.038) and 11% lower concentration of UA (P =.005). TOS was 20% lower (P =.014). The activity of SOD was up to 5% higher (P =.037). The Pearson correlation showed weak negative correlation for LPH, UA, and TOS and a weak positive correlation for SOD activity. Conclusion: In samples positive for the anti-DFS70 antibody a decreased level of oxidative stress was observed, especially in the case of samples with a high antibody titer. Anti-DFS70 antibodies can be considered as an indirect marker of reduced oxidative stress or a marker indicating the recent intensification of antioxidant processes

Circulating β-endorphin, adrenocorticotrophic hormone and cortisol levels of stallions before and after short road transport: stress effect of different distances

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Since transport evokes physiological adjustments that include endocrine responses, the objective of this study was to examine the responses of circulating β-endorphin, adrenocorticotrophic hormone (ACTH) and cortisol levels to transport stress in stallions.</p> <p>Methods</p> <p>Forty-two healthy Thoroughbred and crossbred stallions were studied before and after road transport over distances of 100, 200 and 300 km. Blood samples were collected from the jugular vein: first in a single box immediately before loading (pre-samples), then immediately after transport and unloading on arrival at the breeding stations (post-samples).</p> <p>Results</p> <p>An increase in circulating β-endorphin levels after transport of 100 km (<it>P </it>< 0.01), compared to basal values was observed. Circulating ACTH levels showed significant increases after transport of 100 km (<it>P </it>< 0.001) and 200 km (<it>P </it>< 0.001). Circulating cortisol levels showed significant increases after road transport over distances of 100, 200 and 300 km (<it>P </it>< 0.001). An effect of transport on β-endorphin, ACTH and cortisol variations was therefore evident for the different distances studied. No significant differences (<it>P </it>> 0.05) between horses of different ages and different breeds were observed for β-endorphin, ACTH and cortisol levels.</p> <p>Conclusion</p> <p>The results obtained for short term transportation of stallions showed a very strong reaction of the adrenocortical system. The lack of response of β-endorphin after transport of 200–300 km and of ACTH after transport of 300 km seems to suggest a soothing effect of negative feedback of ACTH and cortisol levels.</p

Children’s and Adolescents’ Happiness Conceptualizations at School and their Link with Autonomy, Competence, and Relatedness

Previous research on children’s and adolescents’happiness either focused on their conceptualisations or the link between self-reported happiness with different outcomes. However, very few studies have connected both approaches to better understand children’s and adolescents’ happiness. To address this gap, we used a mixed-method approach, to investigate if the conceptualizations of happiness at school of 744 British children and adolescents could signal differences in autonomy, competence, and relatedness. An initial coding of the responses showed thirteen conceptualizations (i.e., positive feelings, harmony/balance, leisure, friends, getting good grades, non-violence, moral actions, purpose, autonomy, competence, teachers, emotional support, and learning). Log-linear models showed that some of the conceptualizations differed across both age groups and gender. Latent class analysis showed that happiness conceptualizations could be classified in five different groups. Interestingly, whereas for children there were no differences; for adolescents, there were differences between classes in their levels of autonomy and relatedness. The implications of these findings for promoting students' well-being at school are discussed

Empire by Consent: Strakhov, Dostoevskii, and the Polish Uprising of 1863

In this article author explores the circumstances surrounding the publication, in 1863 in the Dostoevskii brothers' journal Vremia, of a pro-Polish article by Nikolai Strakhov that led to the journal's closin

7/Technika konformalnej radioterapii i kontrola dawek w zaawansowanym miejscowo raku szyjki macicy

Materiał i metodyW 2002 r. w Katedrze Onkologii i Klinice Onkologii Ginekologicznej leczono 172 chore z inwazyjnym rakiem szyjki macicy, w tym 121 chorych w stadiach zaawansowanych miejscowo od IB-2 do IIIB wg FIGO. 28 chorych (stadia kliniczne od IB-1 do IIA wg. FIGO) poddano w I-szym etapie leczeniu operacyjnemu. 44 chore poddano leczeniu radioterapii przy użyciu technik konformalnych. 16 pacjentek (7 chorych – IIB wg FIGO oraz 9 chorych – IIIB wg FIGO) było planowanych w systemie CADPLAN (planowanie 3D) na podstawie wykonanych obrazów tomograficznych. 11 chorych z tej grupy poddano leczeniu skojarzonemu – radiochemioterapii opartej na cisplatynie. Teleterapia była realizowana na akceleratorze CLINAC 2300 wiązkami fotonowymi o energii 18 MeV przy dawce frakcyjnej 2 Gy/p.ref. do dawki całkowitej 50 Gy/p.ref. U wszystkich pacjentek stosowano brachyterapię LDR przy użyciu aparatu SELECTRON ze źródłami Cs-137 (średnia aktywność źródeł – 31,07 mCi na 30.09,2002) i różnych aplikatorów przy dawce frakcyjnej dla sond 15 Gy/p.ref. idla płytek 16 Gy/p.ref. do dawki całkowitej 62-63 Gy/p.ref. Odpowiedź na leczenie promieniowaniem jonizującym, pochodzącym z teleterapii, oceniano po 20,0 Gy/p.ref. oraz po 30 Gy/p. ref. celem kwalifikacji pacjentki do brachyterapii i przygotowania osłon w II etapie teleterapii, Do kontroli dawki pochłoniętej dla obu technik radioterapeutycznych wykonano dozymetrię in vivo; przy czym dla teleterapii sprawdzano zgodność dawki rzeczywistej z dawką zaplanowaną, a dla brachyterapii mierzono dawkę pochłoniętą dla organu krytycznego (przednia ściana rectum) i rejestrowano najwyższe wskazania jednego z 5 detektorów umieszczonych w sondzie pomiarowej. U 4 chorych tej grupy podjęto próbę złożenia planów konformalnych uzyskanych z systemów planowania CADPLAN (teleterapia) i BPS (brachyterapia). W tym celu wyznaczono punkty odniesienia, których położenie geometryczne określono przy pomocy tytanowych znaczników założonych do ujścia zewnętrznego szyjki macicy oraz na granicy szyjki i sklepienia. Po zainplantowaniu znaczników wykonano ponowne TK obszaru leczonego względem obrysu referencyjnego.Wyniki1. Różnica między dawką rzeczywistą a dawką zaplanowaną w teleterapii znajdowała się w granicach przyjętej tolerancji (+/− 5%); a) punkt odniesienia w ujściu i dolna część przedniej ściany rectum otrzymały dawkę 42.95 Gy z teleterapii przy schemacie leczenia: I etap box bez osłon na rectum i pęcherz AP-PA do dawki 40 Gy/p.ref. + II etap box z osłoną 4×5 AP-PA (10Gy) do dawki 50 Gy. b) punkt odniesienia w ujściu i dolna część przedniej ściany rectum otrzymują dawkę 38.4 Gy z teleterapii przy schemacie leczenia: I etap box bez osłon na rectum i pęcherz AP-PA do dawki 30 Gy/p.ref. + II etap box z osłoną 4×5 AP-PA (20 Gy) do dawki 50 Gy 2. Punkt odniesienia na granicy szyjki i sklepienia oraz górna część przedniej ściany rectum otrzymują z teleterapii dawkę 47,5 Gy-50 Gy, ponieważ w obu etapach oba obszary są objęte 95%–100% izodozą. 3. a) punkt odniesienia w ujściu otrzymuje z brachyterapii 100% przepisanej dawki 62–63 Gy. b) punkt odniesienia na granicy szyjki i sklepienia otrzymuje 50% planowanej dawki. 4. Dawki zmierzone w ramach pomiarów wykonanych w rectum wahały się w przedziale 11.62 Gy-28.97 Gy. Należy przypuszczać, że w krytycznym przypadku dawka pochłonięta w przedniej ścianie rectum może stanowić 50% przepisanej dawki całkowitej z brachyterapii.Wnioski1. Technika konformalna planowania teleterapii i brachyterapii, uzupełniona o pomiary in vivo, pozwala na ścisłe sprecyzowanie dawki pochłoniętej w punktach kluczowych dla wystąpienia powikłań popromiennych. 2. Nawet dla dużej masy guza w zaawansowanym raku szyjki macicy konieczne jest wprowadzenie osłony pęcherza i rectum po dawce 40 Gy z teleterapii. 3. Z uwagi na dużą rozpiętość wartości dawki pochłoniętej w przedniej ścianie rectum, co wykazały pomiary; in vivo; podczas założenia brachyterapeutycznego, konieczne jest wprowadzenie kontroli dawki w tym narządzie krytycznym, co stanowi podstawową informację dla wprowadzenia osłon indywidualnych dla obszarów podwyższonej dawki. 4. Obserwacja zmiany rozkładu dawki w obrębie targetu uzyskanej z dwóch technik konfrmalnych powinna stanowić podstawę indywidualizacji osłon (osłony konformalne, kompensatory, techniki IMRT, itp)