Ocular involvement of sars-cov-2 in a polish cohort of covid-19-positive patients

The coronavirus SARS-CoV-2 responsible for the current human COVID-19 pandemic has shown tropism toward different organs with variable efficiency, eyes included. The purpose of this study has been to investigate the presence of detectable SARS-CoV-2 infection in ocular swabs in patients affected by COVID-19. A consecutive series of 74 COVID-19-positive patients (age 21–89) were enrolled at two Polish COVID-19 hospitals for 4 months and were characterized by PCR for the presence of the SARS-CoV-2 genetic material in nasopharyngeal (NP) and ocular swabs, while their respiratory and ocular symptoms were noted. Almost 50% of them presented with severe/crit-ical respiratory involvement, and some degree of eye disease. No tight correlation was observed between the presence of ocular and respiratory symptoms. Three male patients presenting with severe/critical lung disease tested positive in ocular swab, however with mild/moderate ocular symptoms. In conclusion, our study lends further support to the view that overt ocular infection by the SARS-CoV-2 virus is not such a frequent occurrence

Krzem w medycynie i lecznictwie

Trace elements are a very important factor affecting functions of living organisms. Silicon, the third most abundant trace element in the human body, is present in all healthy tissues of people. It is especially strongly associated with connective tissues, as it has been found to participate in bone development, collagen formation and mineralization of bone matrix. Silicon has also been suggested to be involved in mammalian hormonal control and to protect people from heart diseases. An average dietary intake of silicon is about 20-30 mg/person/day, with higher intakes for men than women. Silicic acid or orthosilicic acid are the bioavailable forms of silicon, found mainly in food rich in fibre and whole grains, in vegetables, fruit and in drinking water. Various alcoholic beverages such as beer or wine also contain considerable amounts of silicon. Silicon provided with food is digested in the gastrointestinal tract to silicic acid, which is then absorbed. With blood, it is distributed into various tissues and organs, where it can exerts its action. The highest amounts of silicon are accumulated in the kidneys, liver, bone, skin, spleen, lungs, while free orthosilicic acid, not bounded to proteins, occurs in blood. The amount of silicon in tissues decreases with age. Depleted levels of silicon have also been observed in some pathological states e.g. atherosclerosis. The aim of the paper has been to present the role of dietary silicon in living organisms. Silicon is necessary for the growth and bone calcification and as a biological crosslinking agent of connective-tissue-based membrane structures. This element is considered to have beneficial effects on several human disorders, including osteoporosis, ageing of skin, hair and nails or atherosclerosis. It has also been suggested that silicon and silicic acid may decrease the bioavailability of aluminium by blocking the uptake of the latter by the gastrointestinal tract and impeding its reabsorption in the kidneys, thus protecting an organism against the toxic (especially neurotoxic) action of aluminium. Anticancer, antiatherosclerotic and antidiabetic effects of silicon have also been suggested.Pierwiastki śladowe są bardzo ważnym czynnikiem warunkującym prawidłowe funkcjonowanie organizmów żywych. Krzem, trzeci pierwiastek śladowy pod względem rozpowszechnienia w organizmie człowieka, jest obecny we wszystkich zdrowych tkankach. Szczególną rolę odgrywa krzem w tworzeniu i funkcjonowaniu tkanki łącznej, ponieważ bierze on udział w rozwoju kości, tworzeniu kolagenu i mineralizacji macierzy kostnej. Krzem uczestniczy również w kontroli hormonalnej u ssaków oraz w ochronie przed chorobami serca u ludzi. Dzienna dawka krzemu dla dorosłego człowieka powinna wynosić 20-30 mg, przy czym zapotrzebowanie na krzem jest większe u mężczyzn niż u kobiet. Przyswajalną formą krzemu jest kwas krzemowy lub kwas ortokrzemowy, którego źródłem w diecie są zboża, warzywa, owoce oraz woda pitna. Krzemiany z pożywienia są w przewodzie pokarmowym hydrolizowane do łatwo przyswajalnego kwasu ortokrzemowego, który wraz z krwią jest rozprowadzany do wszystkich tkanek i organów. Najbogatsze w krzem są nerki, wątroba, kości, skóra, śledziona oraz płuca, a we krwi krzem występuje w postaci wolnego kwasu ortokrzemowego, niezwiązanego z białkami. Wszystkie tkanki zawierają dużo krzemu, gdy są całkowicie zdrowe, natomiast jego poziom zmniejsza się w nich wraz z wiekiem człowieka i tkanki ulegają wówczas stopniowej degeneracji. Zaniżony poziom krzemu obserwuje się również w pewnych stanach chorobowych, na przykład w miażdżycy. Celem pracy była prezentacja zależności między krzemem przyswajanym z pożywienia a wpływem, jaki wywiera on na organizmy żywe. Krzem jest niezbędny w procesie wzrostu oraz wapnienia i mineralizacji kości, jest również czynnikiem sieciującym struktury tkanki łącznej. Pierwiastek ten wywiera korzystny wpływ w pewnych schorzeniach, takich jak osteoporoza, starzenie się skóry, włosów i paznokci, miażdżyca. Krzem ma unikatowe właściwości wiązania metali ciężkich w nierozpuszczalne kompleksy, ograniczając ich szkodliwe działanie. Dodatkowo, kwas krzemowy hamuje wchłanianie glinu i jest antidotum na jego toksyczne działanie. Sugeruje się również jego działanie przeciwcukrzycowe, przeciwmiażdżycowe oraz przeciwnowotworowe

Orangery Past and Today

Orangery and greenhouses appeared in the sixteenth century. In addition to utilitarian feature they also served an aesthetic and recreational functions. Since the beginning of the twentieth century, new function is sought for them. The article describes the situation of these facilities in Poland. The main aim is to present the state of preservation of existing objects in Lublin region (Poland). On the background of the history of architecture, it is discussed some examples of existing orangeris in the south-east of Poland

Antioxidative properties of selected plants

Wolne rodniki i antyoksydanty odgrywają istotną rolę w prawie każdej jednostce chorobowej, dlatego tak istotne jest ich oznaczanie. W literaturze opisanych jest wiele sposobów oznaczania antyoksydantów. Często jednak sumaryczna wielkość całkowity potencjał antyoksydacyjny (CPA) dostarcza więcej informacji o badanym układzie niż stężenia poszczególnych antyoksydantów. Celem pracy było oznaczenie całkowitego potencjału antyoksydacyjnego (CPA) wodnych ekstraktów wybranych preparatów roślinnych. Materiał badawczy stanowiły próbki kudzu, guarany, żeńszenia oraz napoju herbacianego ‘’Ekoland’’. W celu zbadania CPA zastosowano metody spektrofotometryczne (z zastosowaniem rodników DPPH i peroksylowych oraz oznaczanie całkowitego stężenia polifenoli metodą FC), a także wysokosprawną chromatografię cieczową z detekcją elektrochemiczną (HPLC/ED). Wyniki CPA przedstawiono w przeliczeniu na ekwiwalent kwasu galusowego oraz wzajemnie ze sobą skorelowano.Free radicals and antioxidants play an important role in almost every disease, so it is important to their determination. In the literature described many methods for determining antioxidants. Often however, the total antioxidant potential (TAP) provides more information about the system than the determination individual antioxidant concentrations. The aim of the study was to determine the total antioxidant potential of water extract of selected plants (panax ginseng, pueraria montana, guarana and “Ekoland” tea). In order to investigate the TAP we used spectrophotometric and chromatographic methods. The results were correlated with the TAPs values related to the DPPH and peroxyl radicals as well as to the total polyphenols content in the sample

Magnez u pacjentów operowanych z powodu nowotworu odbytu lub jelita cienkiego i otrzymujących Całkowite Żywienie Pozajelitowe (CŻP) w okresie pooperacyjnym

Magnesium is fundamental to the existence of life. The consequence of altered magnesium homeostasis may be magnesium deficiency. It is well known that magnesium plays a role in tumour biology such as carcinogenesis, angiogenesis and tumour progression. In the field of gastrointestinal cancer surgery of the clinical importance, magnesium has not been specifically studied. Therefore, the aim of our study was to evaluate changes of magnesium concentrations in patients operated due to a small intestine or colorectal cancer parenterally nurtured in comparison with a group of patients submitted to surgical interventions due to gastrointestinal cancer but receiving standard nutrition after the operation. The study group involved 78 patients operated on for gastrointestinal cancer, who were divided into 3 groups: C – patients operated due to different types of alimentary tract cancers who were provided with normal feeding after the operation, I – patients operated due to colorectal cancer who were given TPN after the operation, II – patients operated due to small intestine cancer who were given TPN after the operation. Three measurements were performed in control group (C): the 1st measurement – a day before operation, the 2nd measurement – on the third day after the operation and the 3rd measurement – on the fifth day after the operation. In the group of patients receiving TPN, three measurements were performed as well: the 1st measurement – a day before operation, the 2nd measurement – on the third day after applying TPN and the 3rd measurement – on the fifth day after applying TPN. Our studies revealed that application of TPN, containing magnesium, in patients operated both due to colorectal cancer and small intestine cancer prevented decrease in the blood serum concentration of that element below the reference norm, which occurred in patients receiving standard diet.Magnez jest pierwiastkiem niezbędnym do życia. Konsekwencją zaburzeń homeostazy magnezu może być jego deficyt. Magnez odgrywa rolę w biologii nowotworów, tj. w karcinogenezie, angiogenezie lub rozwoju guza nowotworowego. Dotychczas nie ma szerokich badań dotyczących znaczenia magnezu w operacjach nowotworów przewodu pokarmowego. Dlatego celem badań było zbadanie zmian stężenia magnezu u pacjentów operowanych z powodu nowotworów odbytnicy lub jelita cienkiego i otrzymujących całkowite żywienie pozajelitowe w okresie pooperacyjnym, w porównaniu z grup¹ pacjentów poddanych interwencji chirurgicznej z powodu nowotworów przewodu pokarmowego, ale otrzymujących po operacji standardową dietę. Badaniem objęto 78 pacjentów operowanych z powodu nowotworów przewodu pokarmowego, których podzielono na 3 grupy: kontrolną (K) – pacjenci operowani z powodu różnych nowotworów przewodu pokarmowego, po operacji otrzymujący normalne żywienie, I – pacjenci operowani z powodu zaawansowanego nowotworu odbytnicy, po operacji otrzymujący CŻP, II – pacjenci operowani z powodu nowotworu jelita cienkiego, po operacji otrzymujący CŻP. W grupie K dokonywano trzech pomiarów w kolejnych okresach: 1. pomiar – doba przed operacją, 2. pomiar – trzecia doba po operacji, 3. pomiar – piąta doba po operacji. W grupach I, II – u pacjentów otrzymujących CŻP– dokonywano również trzech pomiarów: 1. pomiar – doba przed operacją, 2. pomiar – trzecia doba po zastosowaniu CŻP, 3. pomiar – piąta doba po zastosowaniu CŻP. W badaniach wykazano, że podawanie CŻP zawierającego magnez, zarówno chorym operowanym z powodu nowotworów odbytnicy, jak i nowotworów jelita cienkiego, zapobiega obniżeniu stężenia tego pierwiastka w osoczu krwi poniżej norm referencyjnych, tak jak to ma miejsce w przypadku pacjentów otrzymujących standardową dietę

8-Oxo-7,8-Dihydro-2′-Deoxyguanosine (8-oxodG) and 8-Hydroxy-2′-Deoxyguanosine (8-OHdG) as a Potential Biomarker for Gestational Diabetes Mellitus (GDM) Development

The growing clinical and epidemiological significance of gestational diabetes mellitus results from its constantly increasing worldwide prevalence, obesity, and overall unhealthy lifestyle among women of childbearing age. Oxidative stress seems to be the most important predictor of gestational diabetes mellitus development. Disturbances in the cell caused by oxidative stress lead to different changes in biomolecules, including DNA. The nucleobase which is most susceptible to oxidative stress is guanine. Its damage results in two main modifications: 8-hydroxy-2′-deoxyguanosineor 8-oxo-7,8-dihydro-2′-deoxyguanosine. Their significant level can indicate pathological processes during pregnancy, like gestational diabetes mellitus and probably, type 2 diabetes mellitus after pregnancy. This review provides an overview of current knowledge on the use of 8-hydroxy-2′-deoxyguanosineand/or 8-oxo-7,8-dihydro-2′-deoxyguanosine as a biomarker in gestational diabetes mellitus and allows us to understand the mechanism of 8-hydroxy-2′-deoxyguanosineand/or 8-oxo-7,8-dihydro-2′-deoxyguanosine generation during this disease