Cultural representations of dementia

In a Perspective, Alexandra Hillman and Joanna Latimer discuss cultural representations of dementia in the media, film, and literature

‘This In-Between’: How Families Talk about Death in Relation to Severe Brain Injury and Disorders of Consciousness

These comments encapsulate some common themes in how people describe having a severely brain-injured relative in a coma-like condition, medically known as a ‘disorder of consciousness’. In the past it was highly unusual for such individuals to survive very long after the initial trauma that caused their injury. However, the emergence of modern medical technologies, and how they are deployed, has led to the creation of new long-term conditions including the ‘vegetative state’ (in which the patient shows no awareness at all) and the ‘minimally conscious state’ (in which the the patient displays some intermittent and minimal awareness). These conditions are modern phenomena — the vegetative diagnostic category was first created in the early 1970s (Jennett and Plum, 1972) and the ‘minimally conscious state’ [MCS] was only defined in 2002 (Giacino et al., 2002). Patients with disorders of consciousness disrupt previous ways of understanding life. The family may experience their vegetative or minimally conscious relative as ‘present but absent’, ‘living, but dead’, making comments such as ‘this is no life’ and ‘my son is gone’ — and experiencing a sense of loss and grief that may be ‘like a death’, although not a death

Dementie in Documentaire: Mam van Adelheid Roosen

Dit artikel vestigt de aandacht op het feit dat documentaires niet eenvoudigweg de werkelijkheid weerspiegelen die film en publiek delen, maar altijd een bepaalde kijk op die werkelijkheid presenteren. Dit heeft tot gevolg dat belangenverenigingen en opleidingen in gezondheidszorg die in toenemende mate documentaires aanraden om over dementie te informeren, in acht moeten nemen dat deze films negatieve stereotypen kunnen versterken die angst voor dementie in de hand werken. De analyse van de documentaire Mam van Adelheid Roosen illustreert dat het gedachtegoed van de personhood movement in dementie-onderzoek in een artistieke vorm gegoten kan worden. Door zijn performatieve vorm stimuleert de documentaire de kijker om de mens te blijven zien achter de ziekte. De oorspronkelijke en meer uitgebreide versie van dit artikel is door The Gerontologist online beschikbaar gemaakt op 26 april 2012