Successful coronary stent retrieval from the renal artery

Coronary stent loss and its migration is one of complications of percutaneous coronary interventions (PCI). We present a case of successful retrieval of a coronary stent which moved initially to the left renal artery. Subsequently the stent was lost again and migrated to the left deep femoral artery, while an attempt was made at its retrieval with a snare loop from the renal artery. Successful retrieval was finally performed through right femoral access by the so-called “cross-over” method. (Cardiol J 2007; 14: 87–90

Percutaneous direct thrombin injection with hydrodissection to manage type II endoleak after endovascular abdominal aortic aneurysm repair

Type II endoleak is the most common complication after endovascular abdominal aortic aneurysm repair (EVAR). The management remains controversial. We present a case in which endoleak was successfully treated by direct percutaneous thrombin injection with hydrodissection. This method seems to be a safe and feasible alternative method for treatment of type II endoleak

Successful retrieval of a hydrophilic guidewire coating

Background: We present two cases of endovascular retrieval of a hydrophilic guidewire coating, which was stripped off against the needle during coronary angiography. Case report: The first coating was 43 centimeters long and it was located at the course of external iliac artery, common femoral artery and its bifurcation and along the deep femoral artery. In the second case, the foreign body was a couple of centimeters long and located in the proximal part of the deep femoral artery. The coating was captured and successfully retrieved in both cases using 0.009" intermingling guidewires, advanced from the contralateral side in so-called cross-over way. Conclusions: Percutaneous retrieval techniques of endovascular foreign bodies are very effective and safe. Physicians performing endovascular procedures should be familiar with these retrieval techniques

Entropy production and collective phenomena in biological channel gating

We investigate gating kinetics of biological channels influenced by conformational changes within the membrane proteins forming the module, and subject to a coupling with other similar units. By introducing elements of stochastic thermodynamics, we analyze the information flow and associated entropy production during gating cycle of a single channel. In the second part of this paper, synchronized kinetics of multiple units of that type is analyzed in terms of Kuramoto’s theory

Understanding operating principles and processivity of molecular motors

Motor proteins, sometimes referred to as mechanoenzymes, are a group of proteins that maintain a large part of intracellular motion. Being enzymes, they undergo chemical reactions leading to energy conversion and changes of their conformation. Being mechanodevices, they use the chemical energy to perform mechanical work, leading to the phenomena of motion. Over the past 20 years a series of novel experiments (e.g. single molecule observations) has been performed to gain the deeper knowledge about chemical states of molecular motors as well as their dynamics in the presence or absence of an external force. At the same time, many theoretical models have been proposed, offering various insights into the nano-world dynamics. They can be divided into three main categories: mechanochemical models, ratchet models and molecular dynamics simulations. We demonstrate that by combining those complementary approaches a deeper understanding of the dynamics and chemistry of the motor proteins can be achieved. As a working example, we choose kinesin — a motor protein responsible for directed transport of organelles and vesicles along microtubule tracts

Udana ewakuacja stentu z tętnicy nerkowej przemieszczonego podczas przezskórnej interwencji wieńcowej

Migracja stentu jest jednym z powikłań przezskórnej interwencji wieńcowej. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek udanej próby wewnątrznaczyniowego wydobycia stentu przemieszczonego początkowo do lewej tętnicy nerkowej, a następnie podczas próby jego usunięcia za pomocą pętli lasso do lewej tętnicy głębokiej uda. Ostatecznie usunięto stent z dojścia udowego metodą cross-over. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 44-48

The effectiveness of bronchial artery embolisation in patients with haemoptysis

Introduction: Bronchial artery embolisation (BAE) is one of the methods used in massive and recurring haemoptysis. The aim ofthe study is to determine the effectiveness and complications of bronchial artery embolisation in recurring haemoptysis. Material and methods: The analysis included 47 embolisation procedures performed on 30 patients treated between 2011 and2017 in the Department of Respiratory Medicine, Allergology and Pulmonary Oncology due to haemoptysis. The patient’s age rangedbetween 18 and 71 years, while mean age at the time of BAE was 33.5 years. Patients with tuberculosis constituted 73.33% (n = 22)of the sample and underwent 31 embolisation procedures in total. The remaining part of the sample (n = 8) collectively underwent 16BAEs. The analysis was conducted by verifying the medical documentation, as well as carrying face-to-face and phone conversations. Results: Immediate control due to the inhibition of bleeding was obtained in 95.75% of cases. Recurrence within 3 days of BAEwas reported in 5 patients (10.63%), and 4 re-embolisation procedures were conducted. In 10 patients (33.33%), recurrencewas observed during the first year post-BAE, while it was reported in 17 cases during the whole observation period (56.66% ofpatients). The subjects who underwent re-embolisation demonstrated recurrence-free periods lasting from 2 days to 63 months.In patients with recurrence but no re-embolisation, the shortest and longest haemoptysis-free time was 2 and 35 months, respectively.11 patients (36.66%) required several embolisation procedures during the whole observation period. Conclusions: BAE is a highly successful procedure in treating haemoptysis. The risk of complications is low

Ocena skuteczności embolizacji tętnic oskrzelowych u pacjentów z krwiopluciem

WSTĘP: Jedną z metod postępowania w masywnym lub nawracającym krwiopluciu jest embolizacja tętnic oskrzelowych (BAE). Celem pracy było wykazanie skuteczności oraz określenie powikłań zabiegu embolizacji tętnic oskrzelowych u pacjentów z nawracającym krwiopluciem. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano 47 zabiegów embolizacji u 30 pacjentów przebywających w latach 2011–2017 na oddziale pulmonologii, alergologii i pulmonologii onkologicznej w Poznaniu z powodu krwioplucia. Przedział wiekowy pacjentów: 18–71 lat, średnia wieku podczas BAE: 33,5 roku. Pacjenci z mukowiscydozą stanowili 73,33% (n = 22); wykonano u nich łącznie 31 embolizacji. U pozostałych pacjentów (n = 8) wykonano łącznie 16 embolizacji. Analizy dokonano, przeprowadzając weryfikację dokumentacji medycznej oraz rozmowy bezpośredniej bądź telefonicznej. WYNIKI: Natychmiastową kontrolę wynikającą z ustąpienia krwawienia uzyskano po 95,75% embolizacjach. Nawrót krwioplucia w ciągu 3 dni od zabiegu nastąpił po 5 BAE (10,63%), wykonano 4 reembolizacje. W pierwszym roku nawrót wystąpił u 10 pacjentów (33,33%), w czasie całej obserwacji u 17 chorych (56,66%). Wśród pacjentów, którzy mieli wykonane ponowne BAE najkrótszy czas bez krwioplucia to 2 dni, a najdłuższy 63 miesiące. Wśród pacjentów z nawrotem krwawienia, ale bez ponownej embolizacji najkrótszy czas bez krwioplucia wynosi 2 miesiące, najdłuższy 35 miesięcy. Jedenastu pacjentów (36,66%) wymagało wykonania kilku embolizacji na przestrzeni omawianych lat. WNIOSKI: BAE jest zabiegiem o dużej skuteczności w leczeniu krwioplucia, obarczonym niewielkim ryzykiem powikłań.WSTĘP: Jedną z metod postępowania w masywnym lub nawracającym krwiopluciu jest embolizacja tętnic oskrzelowych (BAE). Celem pracy było wykazanie skuteczności oraz określenie powikłań zabiegu embolizacji tętnic oskrzelowych u pacjentów z nawracającym krwiopluciem. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano 47 zabiegów embolizacji u 30 pacjentów przebywających w latach 2011–2017 na oddziale pulmonologii, alergologii i pulmonologii onkologicznej w Poznaniu z powodu krwioplucia. Przedział wiekowy pacjentów: 18–71 lat, średnia wieku podczas BAE: 33,5 roku. Pacjenci z mukowiscydozą stanowili 73,33% (n = 22); wykonano u nich łącznie 31 embolizacji. U pozostałych pacjentów (n = 8) wykonano łącznie 16 embolizacji. Analizy dokonano, przeprowadzając weryfikację dokumentacji medycznej oraz rozmowy bezpośredniej bądź telefonicznej. WYNIKI: Natychmiastową kontrolę wynikającą z ustąpienia krwawienia uzyskano po 95,75% embolizacjach. Nawrót krwioplucia w ciągu 3 dni od zabiegu nastąpił po 5 BAE (10,63%), wykonano 4 reembolizacje. W pierwszym roku nawrót wystąpił u 10 pacjentów (33,33%), w czasie całej obserwacji u 17 chorych (56,66%). Wśród pacjentów, którzy mieli wykonane ponowne BAE najkrótszy czas bez krwioplucia to 2 dni, a najdłuższy 63 miesiące. Wśród pacjentów z nawrotem krwawienia, ale bez ponownej embolizacji najkrótszy czas bez krwioplucia wynosi 2 miesiące, najdłuższy 35 miesięcy. Jedenastu pacjentów (36,66%) wymagało wykonania kilku embolizacji na przestrzeni omawianych lat. WNIOSKI: BAE jest zabiegiem o dużej skuteczności w leczeniu krwioplucia, obarczonym niewielkim ryzykiem powikłań