The Impact of Word Order and Case Marking on Word and Structure Learning - An Artificial Language Learning Experiment

In this artificial language learning experiment, we investigated how accessible different structural cues are (word order, case marking) and whether these cues bootstrap word learning. The results show that the accessibility depends on the learner’s native language. Exposure to a word order similar to their native language improved performance, allowing participants to use their word order knowledge to bootstrap word learning. Case marking helps structure learning if word order and case marking cues are familiar. However, participants learning a language with case marking could not use this cue to bootstrap word learning

A Usage-Based Account of Language Transfer:A case study of German speakers in the Netherlands

When someone moves to another country and starts speaking that country's language frequently, it can greatly affect how they use their native language: maybe they have more difficulties finding words, they feel more insecure when speaking that language, and they might transfer words or expressions from their second language to their native language. This dissertation investigates these changes, specifically focusing on Dutch-German language transfer by native German speakers living in the Netherlands.The results show that native German speakers living in the Netherlands tend to experience extensive language transfer from Dutch to German. They might start to use loan translations like *Hintername (‘behind name’ instead of Nachname ‘after name’ based on Dutch achternaam) or *Fliegfeld (‘flyfield’ instead of Flughafen ‘flyport’ based on Dutch vliegveld). They might also apply Dutch grammar patterns to their German, resulting in innovative uses of grammatical elements or in word order patterns in German.To further investigate this language transfer, this dissertation employs a multi-method approach, combining experimental, survey, corpus, and focusgroup data. Collectively, the results of these studies demonstrate that language transfer is driven both by cognitive, largely automatic processes as well as by speakers’ agency in how they want to use their languages. Summarizing, this interplay between automaticity and agency plays out as follows: In the beginning, when the native German speakers first move to the Netherlands, it is mostly their German that is highly entrenched in their mental language representations. The longer the speakers are living in the Netherlands, however, this also increasingly becomes the case for a lot of Dutch words, expressions, and grammatical patterns. As a result, speakers might easily activate these Dutch language elements – eventually maybe even more easily than their German counterparts. When they select the Dutch elements and use them in their German, they experience language transfer.Most of the time, this process happens automatically, also because German and Dutch are typologically closely related. This closeness often makes it difficult to recognize cases of language transfer. For example, the German fragen and the Dutch vragen are both used in the sense of ‘to ask a question’. The Dutch vragen can also be used in the sense of ‘to request something’; the German fragen does not carry this meaning. This close overlap between the two words – in both their pronunciation and partially also in their meaning – makes it difficult to distinguish between cases in which the two words are used in similar ways and cases when they are not. As such, it is quite likely for someone who frequently speaks Dutch to also use the German fragen to make a request, often without even recognizing this expression as transfer.Nevertheless, speakers might become aware of their language transfer, either because they recognize it in their language use themselves or because family or friends back in Germany start to comment on it. They react rather differently to this realization: while some speakers accept language transfer as the natural consequence of being bilingual, others resent it. The latter group thinks that they should be able to speak their native language German in a way that closely resembles their language use before they moved to the Netherlands, and they therefore want to avoid Dutch influence as much as possible. Some of them even think that language transfer has made them lose part of their German identity; they feel sad and embarrassed about their language use. Many speakers with these negative attitudes towards language transfer report to make use of different strategies to prevent transfer from happening. They might keep lists of transfer examples, speak more slowly to reflect on their language use, closely monitor their speech and self-correct cases of transfer, paraphrase expressions when insecure, and regularly practice their German. At the same time, because of the automatic nature of language transfer, many cases of transfer still slip through – despite all of their efforts.Taken together, the results of this dissertation demonstrate that language transfer is shaped by an interplay between speakers’ cognitively-determined automaticity and their socially-driven agency. As such, they underline the importance of attending to both cognitive and social mechanisms that drive speakers’ language use._Je verwacht het misschien niet, maar als je naar een ander land verhuist kan dit verreikende gevolgen hebben voor je moedertaal. Misschien kom je minder snel op de juiste woorden, je kan je onzeker voelen tijdens het praten of je neemt mogelijk woorden of letterlijke uitdrukkingen uit andere talen over. Dit proefschrift onderzoekt deze veranderingen en focust hierbij specifiek op Nederlandse taaltransfer (d.w.z. het overnemen van talige elementen uit het Nederlands) in het Duits van moedertaalsprekers Duits die woonachtig zijn in Nederland.Nederlands en Duits lijken veel op elkaar. Dat maakt het lastig om de talen van elkaar gescheiden te houden. De resultaten van dit proefschrift tonen dan ook aan dat veel moedertaalsprekers behoorlijk wat tekenen van taaltransfer in hun Duits laten zien, zeker naarmate ze langer in Nederland wonen. Zo gebruiken ze bijvoorbeeld Nederlandse uitdrukkingen in hun Duits zoals Hinternamen (i.p.v. Nachnamen gebaseerd op achternaam) of Flugfeld (i.p.v. Flughafen gebaseerd op vliegveld). Soms nemen ze ook grammaticale elementen uit het Nederlands over of gebruiken ze een andere woordvolgorde in het Duits die lijkt op de Nederlandse volgorde.Om deze vormen van taaltransfer beter te begrijpen, maakt dit proefschrift gebruik van verschillende methodes zoals experimenten, enquêtes, corpus data en focusgroepen. Samen schetsen de resultaten van deze studies een beeld van taaltransfer als een complex fenomeen dat door een verscheidenheid aan cognitieve en sociale factoren wordt beïnvloed. Al deze factoren zorgen ervoor dat taaltransfer er voor iedere spreker anders uitziet, maar we kunnen wel een aantal grote lijnen onderscheiden die voor de meeste sprekers gelden.Samengevat zien deze grote lijnen er als volgt uit: op het moment dat de Duitse moedertaalsprekers naar Nederland verhuizen, is vooral hun Duits vast verankerd in hun talige repertoire. Naarmate ze langer in Nederland wonen, geldt dit echter ook in toenemende mate voor Nederlandse woorden, uitdrukkingen en grammaticale patronen. Hierdoor worden deze Nederlandse taal-elementen steeds sneller door hen geactiveerd, misschien zelfs wel sneller dan hun Duitse tegenhangers – ook als de sprekers op dat moment eigenlijk Duits willen spreken. Op deze momenten kan het gebeuren dat de sprekers de Nederlandse woorden, uitdrukkingen of patronen overnemen in hun Duits; we spreken dan van taaltransfer.Taaltransfer gebeurt vaak onbewust, d.w.z. dat de sprekers meestal niet doorhebben dat ze zojuist iets uit het Nederlands hebben overgenomen. Hierbij speelt ook de grote gelijkenis van het Nederlands en Duits een belangrijke rol want deze gelijkenis zorgt ervoor dat het vaak moeilijk is om taaltransfer te herkennen. Een voorbeeld: Duits en Nederlands gebruiken beide het woord fragen/vragen om de betekenis ‘een vraag stellen’ uit te drukken. Daarnaast kan vragen in het Nederlands ook ‘een verzoek doen’ betekenen (Ik wil u vragen om…); het Duitse fragen heeft deze betekenis niet. Als iemand veel Nederlands spreekt, kan het zomaar gebeuren dat diegene ook het Duitse fragen gebruikt om een verzoek te doen – fragen en vragen lijken immers veel op elkaar: in hun uitspraak, maar ook gedeeltelijk in hun betekenis. Dat maakt het lastig om te bepalen wanneer de twee woorden wel en wanneer ze juist niet op dezelfde manier in het Duits en Nederlands worden gebruikt.Tegelijkertijd kunnen sprekers zich wel degelijk bewust worden van hun taaltransfer, omdat ze het toch opmerken tijdens het spreken of omdat ze commentaar krijgen over hun taalgebruik van vrienden of familie die nog in Duitsland wonen. Sommige sprekers vinden dit geen probleem: zij zien taaltransfer als een natuurlijk gevolg van hun tweetaligheid en ze zijn er trots op omdat taaltransfer laat zien hoe thuis ze zich inmiddels in hun tweede taal Nederlands voelen. Andere sprekers denken veel negatiever over taaltransfer. Zij vinden dat ze als moedertaalsprekers op een perfecte manier Duits moeten kunnen spreken. Taaltransfer is voor hen een afwijking van deze perfecte manier en daarom onacceptabel. Sommige sprekers hebben hierdoor het gevoel dat ze een deel van hun Duitse identiteit zijn kwijtgeraakt en ze schamen zich voor hun taalgebruik. Veel sprekers met dit soort negatieve gevoelens maken gebruik van verschillende strategieën om taaltransfer in hun Duits te beperken. Zo houden ze bijvoorbeeld lijsten bij met voorbeelden van taaltransfer, spreken ze bewust langzamer om zo goed op hun taalgebruik te kunnen letten, gebruiken ze andere woorden of uitdrukkingen als ze onzeker zijn of iets overgenomen is uit het Nederlands en oefenen ze regelmatig hun Duits door Duitse boeken te lezen of Duitse podcasts te beluisteren. Echter, omdat taaltransfer vaak juist onbewust gebeurt, glipt het er toch vaak tussendoor – ondanks al deze inspanningen van de sprekers.Samengevat kunnen we daarom stellen dat taaltransfer enerzijds een automatisch proces is, maar dat sprekers anderzijds ook actief stappen kunnen ondernemen om hun taalgebruik (tot een bepaalde hoogte) aan hun wensen aan te passen. Hierdoor benadrukken de resultaten het belang om zowel cognitieve als ook sociale factoren te bestuderen om taaltransfer en hierdoor ook tweetalig taalgebruik in het algemeen beter te kunnen begrijpen

Encoding of phonology in a recurrent neural model of grounded speech

We study the representation and encoding of phonemes in a recurrent neural network model of grounded speech. We use a model which processes images and their spoken descriptions, and projects the visual and auditory representations into the same semantic space. We perform a number of analyses on how information about individual phonemes is encoded in the MFCC features extracted from the speech signal, and the activations of the layers of the model. Via experiments with phoneme decoding and phoneme discrimination we show that phoneme representations are most salient in the lower layers of the model, where low-level signals are processed at a fine-grained level, although a large amount of phonological information is retain at the top recurrent layer. We further find out that the attention mechanism following the top recurrent layer significantly attenuates encoding of phonology and makes the utterance embeddings much more invariant to synonymy. Moreover, a hierarchical clustering of phoneme representations learned by the network shows an organizational structure of phonemes similar to those proposed in linguistics.Comment: Accepted at CoNLL 201

Teaching Turkish‐Dutch kindergartners Dutch vocabulary with a social robot:Does the robot's use of Turkish translations benefit children's Dutch vocabulary learning?

Providing first language (L1) translations in L2 vocabulary interventions may be beneficial for L2 vocabulary learning. However, in linguistically diverse L2 classrooms, teachers cannot provide L1 translations to all children. Social robots do offer such opportunities, as they can be programmed to speak any combination of languages. This study investigates whether providing L1 translations in a robot-assisted L2 vocabulary training facilitates children's learning. Participants were Turkish-Dutch kindergartners (n = 67) who were taught six Dutch (L2) words for which they knew the L1 (Turkish), but not the L2 Dutch form. Half of these words were taught by a Turkish-Dutch bilingual robot, alongside their Turkish translations; the other half by a monolingual Dutch robot. Children also completed Dutch and Turkish receptive vocabulary tests. Results of generalized linear regression models indicated better performance in the Dutch-only condition than in the Turkish-Dutch condition. Children with well-developed Turkish and Dutch vocabulary knowledge outperformed children with less well-developed vocabulary knowledge. The majority of children preferred working with the bilingual robot, but children's preference did not affect word learning. Thus, contrary to our prediction, we found no evidence for a facilitating effect of providing L1 translations through a robot on bilingual children's L2 word learning

Investigating language transfer from a usage-based perspective

Aims and objectives: The aim of this study is to investigate language contact from a usage-based perspective. In particular, we test the explanatory power of a schematicity continuum, one of the central assumptions within usage-based approaches, in regard to these contact effects. In doing so, we aim to better understand how schematicity influences language transfer as well as learn more about the cognitive mechanism of schematicity itself. Design: The empirical focus of this study is on native German speakers living in the Netherlands who tend to experience a lot of language transfer from their second language Dutch to their native language German. The experiment consists of a production task containing constructions that differ in regard to their potential level of schematicity (i.e., lexically specific, partially schematic, fully schematic) and in the type of transfer that they might trigger (i.e., covert and overt transfer). Data and analysis: We compare production data of native German speakers living in the Netherlands (N = 60) with those of a control group of speakers not in contact with Dutch (N = 60), to establish whether the language use of these two groups differs. In addition, we analyze both speaker and item variation for the different constructions. Findings/conclusions: The speakers with Dutch contact show a number of contact effects, such as covert and overt transfer as well as hypercorrection regarding the use of certain constructions. Originality: The variation analysis reveals individual differences in how speakers use the different constructions. Some of these differences can be attributed to their mental levels of schematicity. Significance/implications: The study shows that transfer depends on schematicity. In doing so, it provides direct evidence for different levels of schematicity in speakers' mental representations, demonstrating the usefulness of studying cognitive mechanisms within a language contact setting

Plaatjes maken het verschil! Saillantie als verklaring voor effecten van valence framing

Taalgebruikers geven positievere oordelen over een attitudeobject wanneer deze in positieve (De voetballer heeft 9 van de 10 penalty’s gescoord) in plaats van in negatieve (De voetballer heeft 1 van de 10 penalty’s gemist) bewoordingen wordt omschreven (e.g., Holleman & Pander Maat, 2009). Een verklaring voor deze valence-consistent shift is saillantie: omdat de positieve elementen meer saillant zijn (de voetballer scoort immers meer penalty’s dan hij mist), vormen mensen meestal ook een positief oordeel. In eerdere studies waarin de saillantie-verklaring is getoetst, werd vaak talige input gebruikt en gold lexicale priming daarom als alternatieve verklaring. Om de saillantie-verklaring los van lexicale priming te toetsen, hebben wij een reactietijdenstudie uitgevoerd met plaatjes in plaats van talige stimuli als input. Participanten (N = 50) kregen plaatjes te zien met rode en groene elementen (Bijvoorbeeld: 9 groene en 1 rode voetbal) en vervolgens kregen zij zinnen te lezen waarin het frame was gemanipuleerd. Om automatisch antwoorden tegen te gaan, correspondeerden deze zinnen al (De voetballer heeft 9 van de 10 penalty’s gescoord/1 van de 10 penalty’s gemist) dan niet (De voetballer heeft 9 van de 10 penalty’s gemist/1 van de 10 penalty’s gescoord) met het plaatje. De resultaten laten zien dat participanten sneller reageren op positieve beschrijvingen van plaatjes dan op negatieve, ongeacht de verhouding van het aantal positieve en negatieve elementen in het plaatje. Dit duidt dus op een algehele positivity bias aan in plaats van een effect van saillantie. In een tweede studie lieten we dezelfde participanten (N = 50) voor dezelfde plaatjes zinnen produceren om het plaatje te beschrijven. Het frame dat participanten het meest saillant vonden in Studie 1, bleek een deel van de variantie in de polariteit van de frame-keuze te verklaren. Saillantie, maar dan gemeten als binnen-persoons en binnen-stimulus-maat, verklaart dus wel een deel van de frame-keuzes

Individual corpus data predict variation in judgments: Testing the usage-based nature of mental representations in a language transfer setting

This study puts the usage-based assumption that our linguistic knowledge is based on usage to the test. To do so, we explore individual variation in speakers’ language use as established based on corpus data – both in terms of frequency of use (as a proxy for entrenchment) and productivity of use (as a proxy for schematization) – and link this variation to the same participants’ responses in an experimental judgment task. The empirical focus is on transfer by native German speakers living in the Netherlands, who oftentimes experience transfer from their second language Dutch to their native language German regarding the placement of prepositional phrases. The analyses show a large amount of variation in both the corpus and experimental data with a strong link across data types: individual speakers’ usage – but not the usage by other speakers – is a significant predictor for the speakers’ judgments. These results strongly suggest that, in line with a usage-based approach, variation between speakers in experimental tasks is linked to their variation in usage. At the same time, such usage-based predictions do not explain all of the variation, suggesting that other individual factors are also at play in such experimental tasks