Ocena wyników rehabilitacji osób po 85 roku życia z zaburzeniami sprawności funkcjonalnej

Wstęp. Istotnymi problemami starości są rozmaite zaburzenia występujące podczas wykonywania czynności życia codziennego oraz upadki. Cel. Ocena wpływu dwóch programów rehabilitacji na wykonanie prostych czynności ruchowych i ryzyko upadków u osób po 85 roku życia z zaburzeniami czynności życia codziennego. Materiał i metody. Badaniami objęto 50 osób (32 K, 18 M., śr. wieku 87 lat), podzielonych losowo na dwie grupy. Grupa I realizowała program rehabilitacji, obejmujący ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne, ćwiczenia zmiany pozycji i marsz na krótkim dystansie oraz naukę podnoszenia się po upadku. Grupa II wykonywała ćwiczenia czynne wolne, ćwiczenia sensomotoryczne. Oba programy rehabilitacji trwały 3 miesiące i były realizowane 2 razy w tygodniu. W grupie I ukończyło program 25 badanych, a w grupie II - 18. Na początku i końcu badań wykonywano test Timed UP & GO oraz test Tinetti (POMA). Przed rozpoczęciem badań nie odnotowano istotnych statystycznie różnic pomiędzy badanymi grupami. Do opisu materiału badawczego wykorzystano podstawowe parametry statystyczne, a w celu porównania uzyskanych wyników zastosowano test t-Studenta oraz nieparametryczny test Wilcoxona. Wyniki. Rezultaty wykonywania testów poprawiły się w sposób istotny statystycznie (p<0,05) tylko w grupie I. Średni czas wykonania testu UP & GO przed programem wynosił 26,1 s, a po jego zakończeniu 20,9 s. Wyniki testu Tinetti, zarówno wynik sumaryczny, jak i ocena równowagi (przed programem 11,2 ±1,8 po 13,1 ±1,8) oraz chodu (przed programem 8,9 ±1,5 po 10,4 ±1,7) były lepsze. W grupie II różnice przed i po programie rehabilitacji nie były istotne statystycznie. Wnioski. Ćwiczenia sensomotoryczne połączone z nauką podnoszenia się po upadku i nauką zmiany pozycji oraz marszem na krótkim odcinku, stosowane u osób starszych z zaburzeniami czynności życia codziennego, wpływają na poprawę wykonywania tych czynności i zmniejszenie ryzyka upadkówBackground. Disturbances in functioning associated with performing simple tasks of daily living, especially in conjunction with a constant hazard of incidental falls, constitute major challenges any elderly population has to face. Aim. To assess the effects of two specifically structured physical rehabilitation regimens on enhancing individual functional capabilities and minimising the risk of incidental falls among the frail octogenarians (over 85). Material and methods. Duration of the study was 3 months (comprising two exercise sessions a week). Fifty subjects (mean age: 87 years) randomised into two groups: Group I - 25, Group II (controls) - 18. Group I was assigned an intensive rehabilitation regimen combining active exercises, multi-sensory training, instruction on performing safe postural shifts and rising effectively from falls, walking short distances; Group II - active exercises and multi-sensory training. Twenty five subjects in Group I and 18 subjects in Group II completed the study,. The Timed UP & GO and Tinetti (POMA) tests were applied respectively to assess individual mobility before and upon completion of the study. The results were subsequently processed, inter alia, with a non-parametric Wilcoxon test. Results. Statistically significant improvement was observed in Group I (p<0.05) in the Timed UP & GO test score (mean time 26.1 sec. vs. 20.9 sec.), as well as in the Tinetti (POMA) test (balance assessed before: 11.2 ±1.8 after 13.1 ±1.8, gait assessed before: 8.9 ±1.5; after 10.4 ±1.7), whereas the changes observed in Group II were not statistically significant. Conclusions. Structured rehabilitation regimen combining diverse active exercises, walking training, multi-sensory training, instruction on safe postural shifts and rising effectively from incidental falls is believed to significantly enhance individual functional capabilities in the frail octogenarians

The role of microcirculation in hypertension and its assessment based on skin microvasculature function testing

Zaburzenie funkcji mikrokrążenia odgrywa kluczową rolę w patofizjologii wielu schorzeń. Zmiany mikrounaczynienia obserwowano także w nadciśnieniu tętniczym. Remodeling naczyń tętniczych oraz przerzedzenie przyczyniają się w nadciśnieniu do zwiększenia oporu obwodowego. Wpływ zmian mikrokrążenia może podlegać modyfikacji przez aktywność naczynioruchową, która powoduje wahania przepływu. Analiza oscylacji przepływu może być dodatkowym elementem diagnostycznym w nadciśnieniu. Badanie skóry techniką laserowej przepływometrii dopplerowskiej umożliwia ocenę funkcji mikrokrążenia u człowieka. Metoda ta pozwala na ocenę przekrwienia po niedokrwieniu, podaniu acetylocholiny drogą jontoforezy, miejscowym stresie termicznym, a także badanie oscylacji przepływu. Tym samym umożliwia całościową ocenę funkcji mikrokrążenia i jej wykorzystanie kliniczne. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 5, strony 395-410.Dysfunction of microcirculation play a key role in the pathophysiology of many diseases. Microvascular changes were also observed in hypertension. Arteriolar remodeling and rarefaction contribute to increase of vascular resistance in hypertensive subjects. However, microvascular effects may be modified by vasomotion, which cause flow fluctuations. Analysis of the flowmotion may serve an additional diagnostic landmark in hypertension. The study of microcirculation function can be performed in humans using laser Doppler flowmetry of the skin. The method provides assesment of postocclusive, acetylcholine iontophoresis, local thermal hyperemia and also flowmotion. The laser Doppler tests may be clinically useful for the global assessment of microvascular function. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 5, pages 395-410

Czy w 2014 roku mamy już jednoznaczne wskazówki jak rozpoznawać i leczyć nadciśnienie u osób w podeszłym wieku?

Nadciśnienie tętnicze należy do najczęstszych chorób przewlekłych wieku podeszłego. W ostatnich kilku latach opublikowano kilka wytycznych postępowania w nadciśnieniu, które uwzględniają odrębności w leczeniu chorych w starszym wieku. Poniższy artykuł stanowi krótkie porównanie aktualnie obowiązujących wytycznych dotyczących rozpoznawania oraz leczenia nadciśnienia tętniczego u osób w podeszłym wieku

Assumptions of the European FRAILTOOLS project and description of the recruitment process for this study in Poland

Aim: The main purpose of this article is to present the main assumptions of the FRAILTOOLS project and the characteristics of the recruitment process in the Polish part of the study. Material and Methods: The FRAILTOOLS project is a prospective observational study conducted in 5 European countries. The study included people aged 75 and older. Each participating center was required to recruit 388 patients, which corresponded to 97 subjects in each clinical setting by center. Recruitment took place in clinical settings (hospital geriatric acute care, geriatric outpatient clinic, primary health care) and in social conditions (nursing homes). The frailty syndrome was assessed among study participants using 7 different scales. The follow-up period was 18 months. Results: In Poland, 268 elderly subjects took part in the study, which constituted 69.1% of planned recruitment. The majority of participants were acute care patients (108 participants). A high percentage of people successfully recruited for the study was seen in nursing homes (83.5% of predicted number). The lowest recruitment came from primary healthcare (53 participants) and geriatric outpatient clinic (26). About a quarter of recruited participants were lost during follow-up period. The poorest results of control visits were observed among patients from geriatric wards and geriatric outpatient clinic. Conclusions: The recruitment process for older people in Poland was satisfactory, mainly in hospitalized and institutionalized patients. The worst enrollment result was observed among outpatients. A detailed analysis of enrollment problems among the older Polish population is necessary to determine the optimal recruitment strategy and retain eligible study participants

Efficacy and tolerance of betaxolol in the treatment of patients with hypertension and coronary heart disease

Wstęp Celem pracy była ocena skuteczności i tolerancji betaksololu w terapii chorych z nadciśnieniem i/lub chorobą wieńcową (CHD) w podstawowej opiece zdrowotnej. Materiał i metody Do badania przeprowadzonego metodą otwartej próby zakwalifikowano chorych, którzy nie otrzymywali leków b-adrenolitycznych. Na początku badania wykonano pomiar ciśnienia (2-krotnie), częstości rytmu serca oraz wypełniono ankietę. Betaksolol w dawce 10–20 mg/d. stosowano przez 8 tygodni i oceniano jego skuteczność i tolerancję na podstawie opinii lekarza (skala 4-stopniowa) oraz pacjenta (skala 3-stopniowa). Wyniki W badaniu uczestniczyło 6881 pacjentów (w tym 46% stanowili mężczyźni) w wieku 15–93 lat (średnia 67 ± 11,4). U 48% badanych stwierdzano CHD (z czego u 46% CHD i nadciśnienie tętnicze), a u 15% — cukrzycę. Lek najczęściej dołączano do leczenia hipotensyjnego (inhibitory konwertazy angiotensyny — 53%, blokery kanałów wapniowych — 19%, diuretyki — 42%), hipolipemizującego (37%) oraz przeciwpłytkowego (35%). Średnia stosowana dawka wynosiła 16,6 mg. Leczenie spowodowało znaczące obniżenie ciśnienia tętniczego z 165 ± 18,3//99 ± 10 mm Hg do 139,6 ± 13,6/84,2 ± 8,3 mm Hg, ze zwolnieniem rytmu z 84 ± 10,3 uderzeń/min do 70,2 ± 8,3 uderzeń/min, przy dobrej (55%) lub bardzo dobrej (41%) tolerancji oraz skuteczności (dobra — 53%, bardzo dobra — 39%). Działania niepożądane wystąpiły u 6% pacjentów. U leczonych nie stwierdzano pogorszenia jakości snu (bez zmian i poprawa — 98%), nastroju (bez zmian i poprawa — 98%) czy sprawności seksualnej (91%). Wnioski Betaksolol jest skutecznym i bezpiecznym preparatem w leczeniu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i chorobą wieńcową w podstawowej opiece zdrowotnej.Background The objective of the study was to evaluate the efficacy and tolerance of betaxolol in the therapy of patients with hypertension (HT) and/or coronary heart disease (CHD) in primary care. Material and methods Patients not receiving a beta blocker were enrolled in an open-label clinical trial. At entry, blood pressure (2 ×) and heart rate were measured and a questionnaire was fulfilled. Betaxolol at a dose of 10–20 mg/d was administered for 8 weeks and its efficacy and tolerance were assessed by the physician (using a 4-point scale) and the patient (3-point scale). Results A total of 6881 patients (46% M) aged from 15 to 93 years (average 67 ± 11.4) were enrolled. CHD was diagnosed in 48% (46% CHD + HT), diabetes, in 15%. The drug was most often added to hypertension (ACEI — 53%, Ca-blockers — 19%, diuretics — 42%), lipid-lowering (37%), and anti-platelet (35%) treatment. The average administered dose was 16.6 mg. Treatment led to a significant drop in blood pressure from 165 ± 18.3/99 ±10 mm Hg to 139.6 ± 13.6/84.2 ± 8.3 mm Hg, accompanied by reduction in heart rate from 84 ± 10.3 beats/min to 70.2 ± 8.3 beats/min, at good (55%) or very good (41%) tolerance and effectiveness (good — 53%, very good — 39%). Side effects occurred only in 6% of the patients. Treated patients did not report deterioration of sleep quality (no change + improvement, 98%), mood (no change + improvement, 98%), or sexual performance (91%). Conclusions Betaxolol is a safe and effective medication in the treatment of patients with hypertension and coronary heart disease in primary care

Falls in hypertensive geriatric patients - risk assessment carried out within one year of sustaining a fall

Wstęp Upadki osób starszych należą do wielkich problemów geriatrycznych, a ich częstość może wzrastać w obecności chorób układu krążenia, zwłaszcza nadciśnienia tętniczego. Celem pracy była ocena ryzyka upadków u pacjentów geriatrycznych z nadciśnieniem tętniczym, dokonywana bezpośrednio po upadku i po upływie roku od upadku. Materiał i metody W latach 2000&#8211;2004 badaniami objęto 88 osób (62 kobiety i 26 mężczyzn) w wieku 78&#8211;95 lat. Oceny ryzyka upadków dokonano za pomocą testu Tinetti. Badania przeprowadzono dwukrotnie: pierwsze &#8212; tydzień po odnotowanym upadku i drugie &#8212; po roku od upadku. Wyniki Analiza wyników wykazała, że po roku od przewrócenia się wzrost ryzyka upadku występował u 30% badanych (p = 0,002). Do czynności, których wykonanie najczęściej zagrażało upadkiem, zaliczono utrzymanie równowagi bezpośrednio po wstaniu i wstawanie z miejsca. Utrzymanie równowagi to czynność, w trakcie której największe ryzyko upadku występowało u 36% badanych (p = 0,001), a w przypadku przyjęcia pozycji stojącej z siedzącej takie ryzyko stwierdzono u 27% badanych (p = 0,004). Duże ryzyko upadków odnotowano również u 25% badanych w czasie obracania się o 360° i próby trącania badanego (p = 0,002). Wnioski Po roku od upadku u wielu pacjentów geriatrycznych z nadciśnieniem tętniczym zwiększa się ryzyko upadków, a czynności wymagające utrzymania wyprostowanej postawy powodują znaczny wzrost zagrożenia upadkiem.Background Falls in the elderly population are a major geriatric problem and they may be more often in the presence of cardiovascular diseases, especially hypertension. The study aimed to assess potential risk of fall among elderly hypertensives within one year of sustaining one. Materials and methods Throughout 2000&#8211;2004 the study covered 88 patients (62 F, 26 M; age range: 78&#8211;95 years). Potential risk of falls was assessed twice using the Tinetti test, initially &#8212; within a week of sustaining a fall and then again &#8212; within one year. Results In 30% of subjects potential risk of fall increased (p = 0.002) within a year. Getting up into a fully upright position and maintaining an immediate standing balance proved the most risky postural shifts, adversely affecting 27% (p = 0.004) and 36% (p = 0.001) of the subjects, respectively. Within one year potential risk of fall also manifestly increased in 25% of subjects (p = 0.002) who were nudged when standing fully upright, or who attempted to turn around by 360°. Conclusions In a significant proportion of hypertensive geriatic subjects potential risk of fall was found to have increased within one year of sustaining one, whereas maintaining a fully upright position carried by far greater risk

Efficacy and Tolerance of Betaxolol in the Treatment of Patients with Hypertension and Coronary Heart Disease

Wstęp Celem pracy była ocena skuteczności i tolerancji betaksololu w terapii chorych z nadciśnieniem i/lub chorobą wieńcową (CHD) w podstawowej opiece zdrowotnej. Materiał i metody Do badania przeprowadzonego metodą otwartej próby zakwalifikowano chorych, którzy nie otrzymywali leków b-adrenolitycznych. Na początku badania wykonano pomiar ciśnienia (2-krotnie), częstości rytmu serca oraz wypełniono ankietę. Betaksolol w dawce 10&#8211;20 mg/d. stosowano przez 8 tygodni i oceniano jego skuteczność i tolerancję na podstawie opinii lekarza (skala 4-stopniowa) oraz pacjenta (skala 3-stopniowa). Wyniki W badaniu uczestniczyło 6881 pacjentów (w tym 46% stanowili mężczyźni) w wieku 15&#8211;93 lat (średnia 67 &plusmn; 11,4). U 48% badanych stwierdzano CHD (z czego u 46% CHD i nadciśnienie tętnicze), a u 15% - cukrzycę. Lek najczęściej dołączano do leczenia hipotensyjnego (inhibitory konwertazy angiotensyny - 53%, blokery kanałów wapniowych - 19%, diuretyki - 42%), hipolipemizującego (37%) oraz przeciwpłytkowego (35%). Średnia stosowana dawka wynosiła 16,6 mg. Leczenie spowodowało znaczące obniżenie ciśnienia tętniczego z 165 &plusmn; 18,3/99 &plusmn; 10 mm Hg do 139,6 &plusmn; 13,6/84,2 &plusmn; 8,3 mm Hg, ze zwolnieniem rytmu z 84 &plusmn; 10,3 uderzeń/min do 70,2 &plusmn; 8,3 uderzeń/min, przy dobrej (55%) lub bardzo dobrej (41%) tolerancji oraz skuteczności (dobra - 53%, bardzo dobra - 39%). Działania niepożądane wystąpiły u 6% pacjentów. U leczonych nie stwierdzano pogorszenia jakości snu (bez zmian i poprawa - 98%), nastroju (bez zmian i poprawa - 98%) czy sprawności seksualnej (91%). Wnioski Betaksolol jest skutecznym i bezpiecznym preparatem w leczeniu pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i chorobą wieńcową w podstawowej opiece zdrowotnej.Background The objective of the study was to evaluate the efficacy and tolerance of betaxolol in the therapy of patients with hypertension (HT) and/or coronary heart disease (CHD) in primary care. Material and methods Patients not receiving a beta blocker were enrolled in an open-label clinical trial. At entry, blood pressure (2 ×) and heart rate were measured and a questionnaire was fulfilled. Betaxolol at a dose of 10&#8211;20 mg/d was administered for 8 weeks and its efficacy and tolerance were assessed by the physician (using a 4-point scale) and the patient (3-point scale). Results A total of 6881 patients (46% M) aged from 15 to 93 years (average 67 &plusmn; 11.4) were enrolled. CHD was diagnosed in 48% (46% CHD + HT), diabetes, in 15%. The drug was most often added to hypertension (ACEI - 53%, Ca-blockers - 19%, diuretics - 42%), lipid-lowering (37%), and anti-platelet (35%) treatment. The average administered dose was 16.6 mg. Treatment led to a significant drop in blood pressure from 165 &plusmn; 18.3/99 &plusmn; 10 mm Hg to 139.6 &plusmn; 13.6/84.2 &plusmn; 8.3 mm Hg, accompanied by reduction in heart rate from 84 &plusmn; 10.3 beats/min to 70.2 &plusmn; 8.3 beats/min, at good (55%) or very good (41%) tolerance and effectiveness (good - 53%, very good - 39%). Side effects occurred only in 6% of the patients. Treated patients did not report deterioration of sleep quality (no change + improvement, 98%), mood (no change + improvement, 98%), or sexual performance (91%). Conclusions Betaxolol is a safe and effective medication in the treatment of patients with hypertension and coronary heart disease in primary care

Falls in hypertensive geriatric patients : risk assessment carried out within one year of sustaining a fall

Wstęp Upadki osób starszych należą do wielkich problemów geriatrycznych, a ich częstość może wzrastać w obecności chorób układu krążenia, zwłaszcza nadciśnienia tętniczego. Celem pracy była ocena ryzyka upadków u pacjentów geriatrycznych z nadciśnieniem tętniczym, dokonywana bezpośrednio po upadku i po upływie roku od upadku. Materiał i metody W latach 2000–2004 badaniami objęto 88 osób (62 kobiety i 26 mężczyzn) w wieku 78–95 lat. Oceny ryzyka upadków dokonano za pomocą testu Tinetti. Badania przeprowadzono dwukrotnie: pierwsze — tydzień po odnotowanym upadku i drugie — po roku od upadku. Wyniki Analiza wyników wykazała, że po roku od przewrócenia się wzrost ryzyka upadku występował u 30% badanych (p = 0,002). Do czynności, których wykonanie najczęściej zagrażało upadkiem, zaliczono utrzymanie równowagi bezpośrednio po wstaniu i wstawanie z miejsca. Utrzymanie równowagi to czynność, w trakcie której największe ryzyko upadku występowało u 36% badanych (p = 0,001), a w przypadku przyjęcia pozycji stojącej z siedzącej takie ryzyko stwierdzono u 27% badanych (p = 0,004). Duże ryzyko upadków odnotowano również u 25% badanych w czasie obracania się o 360° i próby trącania badanego (p = 0,002). Wnioski Po roku od upadku u wielu pacjentów geriatrycznych z nadciśnieniem tętniczym zwiększa się ryzyko upadków, a czynności wymagające utrzymania wyprostowanej postawy powodują znaczny wzrost zagrożenia upadkiem.Background Falls in the elderly population are a major geriatric problem and they may be more often in the presence of cardiovascular diseases, especially hypertension. The study aimed to assess potential risk of fall among elderly hypertensives within one year of sustaining one. Materials and methods Throughout 2000–2004 the study covered 88 patients (62 F, 26 M; age range: 78–95 years). Potential risk of falls was assessed twice using the Tinetti test, initially — within a week of sustaining a fall and then again — within one year. Results In 30% of subjects potential risk of fall increased (p = 0.002) within a year. Getting up into a fully upright position and maintaining an immediate standing balance proved the most risky postural shifts, adversely affecting 27% (p = 0.004) and 36% (p = 0.001) of the subjects, respectively. Within one year potential risk of fall also manifestly increased in 25% of subjects (p = 0.002) who were nudged when standing fully upright, or who attempted to turn around by 360°. Conclusions In a significant proportion of hypertensive geriatic subjects potential risk of fall was found to have increased within one year of sustaining one, whereas maintaining a fully upright position carried by far greater risk