Fibroepithelial polyp of the urinary bladder. Case report

Polip włóknisto-naczyniowy dróg moczowych jest łagodną zmianą, która rzadko występuje u osób młodych i w średnim wieku. Zdarza się, że polipy zawierają komponent nabłonkowy, który dominuje nad włóknistym zrębem, sprawiając wrażenie zmiany pseudonowotworowej. Przedstawiamy przypadek polipowatego guza z obfitą proliferacją nabłonkową u młodego mężczyzny leczonego na oddziale Kliniki Urologii Szpitala Dzieciątka Jezus w Warszawie. Guz wycięto i rozpoznano polipa włóknisto-nabłonkowego.Fibroepithelial polyps of the urinary tract are rare benign mucosal lesions which usually occur in young to middle-aged adults. Fibroepithelial polyps of the bladder may occasionally exhibit a striking epithelial pseudocarcinomatous proliferation. We report a case of a polypoid tumor with epithelial proliferation in the urinary bladder in a young man treated in the Department of General, Oncological and Functional Urology, Medical University of Warsaw. The tumor was resected and found to be a fibroepithelial polyp

The value of cytological diagnosis of small cell lung carcinoma

Wstęp: Drobnokomórkowy rak płuca (SCLC) należy do bardzo agresywnych nowotworów. Szybkie ustalenie właściwego rozpoznania odgrywa kluczową rolę w podjęciu właściwej terapii. Celem pracy była ocena roli badania cytologicznego we wstępnym rozpoznawaniu SCLC oraz przedstawienie typowych cytologicznych cech tego nowotworu. Materiał i metody: Analizie poddano 116 przypadków SCLC, które potwierdzono badaniem cytologicznym w następujących materiałach: wymazy szczoteczkowe, płyn opłucnowy, biopsja aspiracyjna cienkoigłowa. Wyniki: W 77% przypadków rozpoznanie SCLC było możliwe jedynie na podstawie badania cytologicznego; w 23% na podstawie badania cytologicznego i histopatologicznego. Wynik badania cytologicznego był pierwotnie wątpliwy w 12% przypadków, zaś histopatologicznego w 30%. Obraz morfologiczny SCLC nie był jednorodny - obserwowano formy mieszane z obecnością komórek o cechach raka niedrobnokomórkowego oraz komórek nabłonka oskrzelowego z cechami metaplazji płaskonabłonkowej. Rozpoznano formy złożone SCLC z rakiem wielkokomórkowym w 4 przypadkach i rakiem gruczołowym w 2 przypadkach. Głównym problemem diagnostycznym było odróżnienie raka drobnokomórkowego od chłoniaka i raka z drobnych komórek o cechach cytologicznych raka niedrobnokomórkowego. Wniosek: Klasyczne badanie cytologiczne w mikroskopie świetlnym umożliwia właściwe rozpoznanie SCLC. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę inne nowotwory zbudowane z drobnych komórek.Introduction: Small cell lung carcinoma (SCLC) is a very aggressive neoplasm. Accurate and quick diagnosis is crucial to initiate proper treatment. The aim of this study was to establish the value of initial cytological diagnosis and to present typical cytological features of SCLC. Material and methods: We reviewed 116 cases of SCLC confirmed by cytology in: bronchial brushings, pleural fluids, and fine needle aspiration biopsies (FNAB). Results: In 77% of SCLC cases, the diagnosis was established only by cytology; in 23% of cases, both cytological and histological recognition was possible. Cytology of SCLC was initially uncertain in 12%, and histology was uncertain in 30% of the cases. The morphology of SCLC cells was not uniform, and often a mixture of non-small atypical cells and bronchial epithelial cells with signs of metaplasia was observed. There were four cases of combined cell type with large cell carcinoma and two with adenocarcinoma. The main diagnostic problem was to distinguish small cell lung carcinoma from lymphomas, and from cancer consisting of small cells with the cytological features of non-small cell carcinoma. Conclusion: Diagnosis of SCLC in cytological smears is accurate, and final diagnosis is based on light microscopy. In the differential diagnosis, other tumours of small cells have to be taken into account

The influence of a selected desensitizer on marginal microleakage of a class V composite restoration subjected to thermocycles : an in vitro study

Introduction: Dentin hypersensitivity is a painful clinical condition. The frequency of its occurrence varies from 8 to 57%, depending on tested group and different methods of investigations. Recommended desensitizing agents have different mechanism of action and effectiveness. We are still looking for solutions that will improve their effectiveness and simultaneously allow for wider use of e.g. as a base material, counteracting postoperative hypersensitivity, reducing marginal microleakage. The aim of the study was to assess the effect of a selected desensitizing agent occluding dentin tubules with calcium hydroxyapatite on marginal microleakage formation of a class V composite restorations subjected to thermocycles. Materials and Methods: In study it was used 40 molars and premolars, which were alternately assigned into two groups. In both groups standardized cavities were prepared. In the study group (study group - SG) before application of bonding agent Teethmate Desensitizer (f. Kuraray, Noritake Dental Inc., Okayama, Japan) was used. In the control group (control group - CG) OptiBond All-in-one (f. Kerr, Bioggio, Switzerland) bonding agent was used and cavities were filled using composite material Gradia Direct (f. GC Europe N.V., Leuven, Belgium). After storage in saline, teeth were subjected to 600 thermo-cycles, passive dye penetration test was done, teeth were cut in the area of filling, according to its long axis. Under light microscope magnification value of microleakage was measured and marginal microleakage rate (M) was counted. The results of the tests were statistically analyzed using the package STATISTICA 12.0 (StatSoft, USA). Results: The average value of M for the SG group was 0.46 (min 0.05, max 0.76, SD 0.226) and for CG was 0.22 (min 0, max 0.74, SD 0.235). The differences between M values were statistically significant (p = 0.0094). Conclusion: A reduction in the number of retention sites for the bonding system, facilitates the formation of microleakage in the experimental conditions and reduces the degree of adhesion of the composite material to the hard tissues of the tooth

Comparison of CD15, galectin-3 and HBME-1 expression in follicular thyroid neoplasms

Wstęp: Ocena złośliwości nowotworów pęcherzykowych tarczycy jest częstym problemem diagnostycznym, dlatego istotne jest wykazanie różnic w ekspresji niektórych antygenów w zmianach łagodnych i złośliwych. Celem pracy było porównanie ekspresji CD15, galektyny-3 i HBME-1 w rakach i gruczolakach pęcherzykowych. Materiał i metody: Materiał stanowiła grupa 38 gruczolaków pęcherzykowych (23 klasyczne, 5 z naciekaniem torebki, 10 oksyfilnych) oraz 15 raków pęcherzykowych (9 klasycznych i 6 oksyfilnych). W czasie badania wykonano barwienia rutynowe oraz immunohistochemiczne z przeciwciałami przeciw następującym antygenom: galektyna-3, CD15, HBME-1. Wyniki: W całej grupie stwierdzono istotne statystycznie różnice w ekspresji CD15 między gruczolakiem a rakiem pęcherzykowym. Klasyczne raki pęcherzykowe (bez oksyfilnych) różniły się od klasycznych (nieoksyfilnych i nienaciekających torebki) gruczolaków ekspresją HBME-1 i CD15. Gruczolaki naciekające torebkę różniły się od klasycznych gruczolaków ekspresją HBME-1. Gruczolaki oksyfilne i raki oksyfilne wykazywały podobną ekspresję badanych przelek.Introduction: Estimation of malignancy in thyroid follicular neoplasms is a common diagnostic problem, thus revealing of differences in expression of some antigens in both benign and malignant lesions seems to be essential. The aim of this study is to evaluate the immunohistochemical expression of CD15, galectin-3 and HBME-1 in follicular adenomas and carcinomas. Material and methods: Samples of 38 follicular adenomas (23 "classical", 5 with intracapsular invasion, 10 oncocytic) and 15 follicular carcinomas (9 "classic", 6 oncocytic) were stained immunohistochemically with anti-CD15, galectin-3 and HBME-1. Results: In the whole group we found statistically significant differences in CD15 expression between follicular adenomas and carcinomas. "Classic" follicular carcinomas (without oncocytic tumors) showed stronger CD15 and HBME- 1 expression than "classic" adenomas. Adenomas with intracapsular invasion differed from "classic" adenomas only in HBME-1 expression. In oncocytic tumors the expression of examined antigens was similar. Conclusions: 1. In the group of nonoxyphilic tumors positive reaction with HBME-1 was more common in adenomas with intracapsular invasion and carcinomas, but positive reaction with anti-CD15 - only in carcinomas. We suggest that reactivity with these antibodies could mark malignancy. 2. Oncocytic tumors had similar expression of CD15 and HBME-1 and galectin-3

The role of fiberoptic bronchoscopy in the diagnostic algorithm of solitary pulmonary nodule

The role of fiberoptic bronchoscopy in the diagnosis of peripheral lung nodule is controversial. The aim of the study was to evaluate the results of routine bronchoscopy performed in patients with peripheral lung nodule of 5-40 mm in diameter. From 60 patients with peripheral lung nodule, who underwent routine diagnostic fiberoptic bronchoscopy between 2003-2005, we selected 36 patients in whom the final discrimination between malignant and benign tumor was achieved based on either pathological examination or radiological criteria (lack of growth within 2 years of radiological follow up). There were 22 (61%) patients with malignant tumor and 14 (39%) with benign nodule. All malignant tumors were lung carcinomas. In 10 of these patients we found macroscopic abnormalities during bronchoscopy and in 9 of them pathologic examination of specimens collected during the procedure could confirm malignant tissue.Intwopatients with benign lung nodule a second lung lesion (in different lung lobe) which proved to be lung cancer was identified during fiberoptic bronchoscopy. Sensitivity, specificity and diagnostic accuracy of fiberoptic bronchoscopy in the diagnosis of peripheral lung nodules were 41%, 100%, and 64% respectively. Abandoning fiberoptic bronchoscopy in the diagnostic algorithm in patients with peripheral lung nodules seems unjustified, although its limitations should be taken in to account. Pneumonol. Alergol. Pol. 2006, 74, 16-20

Isoprenaline induced Takotsubo syndrome: Histopathological analyses of female rat hearts

Background: Takotsubo syndrome (TTS) is a stress-induced disorder affecting mostly postmenopausal women. The aim of the study was to evaluate isoprenaline (ISO) dependent female rat model and histopathological characteristics in TTS. Methods: Forty-nine Sprague Dawley female rats, 12 weeks old, were injected intraperitoneally with a single dose of ISO at doses 50 (n = 8), 75 (n = 6), 100 (n = 3), 150 (n = 27) and 200 (n = 5) mg/kg body weight (bw). The control group (n = 6) was injected with physiological saline. The echocardiographic examination to assess wall motion abnormalities took place 24, 48, 72 h, and 7 days post-ISO. Histopathological analysis was performed on the basis of hematoxylin-eosin staining. Results: The total mortality rate was 3/49 (6.12%). The optimum dose of ISO to induce TTS was 150 mg/kg bw and 21/27 (77.77%) rats showed apical ballooning. Histopathological analysis revealed focal necrosis/apoptosis of cardiomyocytes with inflammatory and fibroblast-like cell infiltration. Foci were the most numerous in the central muscle layer with apical-basal gradient 24,48,72 h post-ISO (p < 0.05). Significant differences were noted 48 h post-ISO in the central layer in apical vs basal segments (p = 0.0032), in the endocardial layer in apical vs basal segments (0.00024) and in mid-cavital vs. basal segments (p = 0.0483). The number of foci in endocardium of apical region differ 48 h post-ISO in rats with a dose of 150 vs. 200 mg/kg bw (p = 0.0084).   Conclusions: The ISO female rat model of TTS is associated with higher optimum dose and lower mortality in comparison with the male TTS model. TTS presents as a singles cardiomyocyte disorder, foci concerned mainly central muscle layer with apical-basal gradient

Wpływ kwasu retinowego na komórki pheochromocytoma

Introduction: Retinoic acid is a regulator of gene expression which, by binding to its nuclear receptor, determines the degree of differentiation in multiple cancer cell types. On the basis of this capability it was introduced, e.g. in the therapy of neuroblastoma. In cells derived from neural crest, such as neuroblastoma cells, retinoic acid initiates differentiation into neurons. This substance acts in a similar way on a rat pheochromocytoma cell line PC12. The aim of our work was to examine the influence of retinoic acid on the phenotype of human pheochromocytoma cells in primary culture. Material and methods: Observations were made on two primary cultures isolated from human pheochromocytoma. Cells were grown in RPMI1640 medium supplemented with 10% foetal bovine serum. Subsequently, the cultures were treated with 100 mMol retinoic acid for three-days. An evaluation of the phenotype change was performed by estimating the expression levels of F-actin, MAP-2 protein, and chromogranin, with the use of a confocal microscopy. Results: The introduction of retinoic acid into the culture caused an increase in the F-actin level and its redistribution in the form of stress fibers. Simultaneously, the cells changed their shape, generating more processes. No change was detected in the expression level of neuroendocrine markers: MAP-2 and chromogranin. Conclusions: Retinoic acid appears to have an influence on some phenotype parameters of human pheochromocytoma cells. Further work is needed to determine the molecular mechanisms of this process, and to evaluate thoroughly the benefits of introducing retinoic acid into therapy of pheochromocytoma tumors.Wstęp: Kwas retinowy jest regulatorem ekspresji genów, który działając poprzez receptor jądrowy, wpływa na stopień zróżnicowania wielu typów komórek nowotworowych. Właściwości te stały się podstawą zastosowania go w onkologii, m.in. w terapii neuroblastoma. W komórkach pochodzących z grzebienia nerwowego, takich jak komórki neuroblastoma, kwas retinowy uruchamia proces różnicowania w kierunku neuronów. Substancja ta działa w sposób zbliżony również na komórki szczurzej linii pheochromocytoma (PC12). Celem pracy było zbadanie wpływu kwasu retinowego na cechy fenotypowe ludzkich komórek pheochromocytoma w warunkach hodowli pierwotnej. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na dwóch hodowlach pierwotnych wyprowadzonych z ludzkich guzów pheochromocytoma. Komórki hodowano w pożywce RPMI1640 z dodatkiem 10-procentowej surowicy bydlęcej, a następnie poddane działaniu kwasu retinowego, w stężeniu 100 mM przez 3 dni. Oceny fenotypu dokonano poprzez badanie ekspresji F-aktyny, białka MAP-2 (microtubule-associated protein-2, marker neuronalny), i chromograniny (marker neuroendokrynny), z detekcją przy u¿yciu mikroskopu konfokalnego. Wyniki: Działanie kwasem retinowym spowodowało zwiększenie zawartości F-aktyny i jej redystrybucję w formie włókien naprężeniowych, co znalazło odzwierciedlenie w zmianie kształtu komórek, które utworzyły więcej wypustek. Nie stwierdzono zmian w poziomie ekspresji markerów neuroendokrynnych: MAP-2 i chromograniny. Wnioski: Kwas retinowy prawdopodobnie wpływa na niektóre parametry fenotypowe ludzkich komórek pheochromocytoma. Konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań w celu wyjaśnienia mechanizmów molekularnych tego zjawiska oraz głębszej oceny perspektyw zastosowania kwasu retinowego w leczeniu guza chromochłonnego

MARC1 p.A165T variant is associated with decreased markers of liver injury and enhanced antioxidant capacity in autoimmune hepatitis

The clinical picture of autoimmune hepatitis (AIH) varies markedly between patients, potentially due to genetic modifiers. The aim of this study was to evaluate genetic variants previously associated with fatty liver as potential modulators of the AIH phenotype. The study cohort comprised 313 non-transplanted adults with AIH. In all patients, the MARC1 (rs2642438), HSD17B13 (rs72613567), PNPLA3 (rs738409), TM6SF2 (rs58542926), and MBOAT7 (rs641738) variants were genotyped using TaqMan assays. Mitochondrial damage markers in serum were analyzed in relation to the MARC1 variant. Carriers of the protective MARC1 allele had lower ALT and AST (both P < 0.05). In patients treated for AIH for ≥ 6 months, MARC1 correlated with reduced AST, ALP, GGT (all P ≤ 0.01), and lower APRI (P = 0.02). Patients carrying the protective MARC1 genotype had higher total antioxidant activity (P < 0.01) and catalase levels (P = 0.02) in serum. The PNPLA3 risk variant was associated with higher MELD (P = 0.02) in treated patients, whereas MBOAT7 increased the odds for liver cancer (OR = 3.71). None of the variants modulated the risk of death or transplantation. In conclusion, the MARC1 polymorphism has protective effects in AIH. Genotyping of MARC1, PNPLA3, and MBOAT7 polymorphisms might help to stratify patients with AIH

Adrenal incidentaloma in adults — management recommendations by the Polish Society of Endocrinology

  Wstęp: Szerokie zastosowanie badań obrazowych klatki piersiowej i jamy brzusznej skutkuje coraz częstszym przypadkowym rozpoznawaniem zmian w nadnerczach. Cel: Celem pracy była analiza dostępnej wiedzy dotyczącej postępowania w incydentaloma nadnerczy u dorosłych w celu przygotowania praktycznych zaleceń. Sposób przygotowania: Grupa robocza stworzona z ekspertów zgromadzonych w Polskim Towarzystwie Endokrynologicznym przeanalizowała jakość dostępnych danych i po dyskusji podsumowała wyniki analizy w postaci przygotowanych zaleceń. Ocena obrazowa i hormonalna: Jednofazowa tomografia komputerowa (CT) nadnerczy może być zalecana jako badanie w początkowej ocenie zmiany pozwalające odróżnić gruczolaki od innych zmian nie będących gruczolakami („nie-gruczolaki”). W przypadku gęstości zmiany &amp;gt; 10 jednostek Hounsfielda zaleca się wykonanie badania CT z oceną wypłukiwania środka cieniującego lub rezonansu magneproftycznego. U wszystkich chorych z incydentaloma nadnerczy, niezależnie od obrazu klinicznego oraz chorób współistniejących, zaleca się ocenę hormonalną w kierunku guza chromochłonnego oraz hiperkortyzolemii. Badania w kierunku pierwotnego hiperaldosteronizmu są wskazane u pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym lub hipokaliemią. Leczenie: Leczenie operacyjne powinno być zastosowane u chorych z incydentaloma nadnercza o charakterystyce obrazowej mogącej odpowiadać nowotworom złośliwym (wskazania onkologiczne) lub potwierdzonej czynności hormonalnej (wskazania endokrynologiczne). Podstawową metodą leczenia operacyjnego jest laparoskopowa adrenalektomia. Pacjenci z podejrzeniem guza chromochłonnego bezwzględnie wymagają przygotowania farmakologicznego do operacji. U chorych niezakwalifikowanych do operacji, badania kontrolne (obrazowe i laboratoryjne), należy ustalać indywidualnie, biorąc pod uwagę, między innymi wielkość, obraz i dynamikę wzrostu guza, objawy kliniczne, wyniki badań hormonalnych oraz choroby współistniejące. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 234–258)    Introduction: A wide use of imaging techniques results in more frequent diagnosis of adrenal incidenataloma. Aim: To analyse the current state of knowledge on adrenal incidentaloma in adults in order to prepare practical management recommendations. Methods: Following a discussion, the Polish Society of Endocrinology expert working group have analysed the available data and summarised the analysis results in the form of recommendations. Imaging and hormonal assessment: Unenhanced adrenal computed tomography (CT) may be recommended as an initial assessment examination helpful in the differentiation between adenomas and “non-adenomatous” lesions. In the case of density &amp;gt; 10 Hounsfield units, CT with contrast medium washout assessment or MRI are recommended. However, in all patients with adrenal incidentaloma, hormonal assessment is recommended in order to exclude pheochromocytoma and hypercortisolism, notwithstanding the clinical picture or concomitant diseases. In addition, examination to exclude primary hyperaldosteronism is suggested in patients with diagnosed hypertension or hypokalaemia. Treatment: Surgical treatment should be recommended in patients with adrenal incidentaloma, where imaging examinations suggest a malignant lesion (oncological indication) or with confirmed hormonal activity (endocrinological indication). The basis of the surgical treatment is laparoscopic adrenalectomy. Patients with suspected pheochromocytoma must be pharmacologically prepared prior to surgery. In patients not qualified for surgery, control examinations (imaging and laboratory tests) should be established individually, taking into consideration such features as the size, image, and growth dynamics of the tumour, clinical symptoms, hormonal tests results, and concomitant diseases. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 234–258)

Alder (Alnus glutinosa) carr in Poland

The paper aims at the analysis of ecological and regional variation of forest communities from the class Alnetea glutinosae in Poland. A previous syntaxonomical position of the association Carici elongatae-Alnetum has been revised. Instead, two new alder-carr associations have been described. They differ in character and differential species, with dissimilar trophic requirements. The group of species with Sphagnum squarrosum is differential for acidophilous bog moss alder carrs (Sphagno squarrosi-Alnetum), while the group of species with Ribes nigrum differentiates mesotrophic black-currant alder carr (Ribo nigri-Alnetum). Both alder-carr associations occur throughout lowland Poland. Their floristic compositions differ regionally. Suboceanic and mid-European species grow in alder carr of western Poland, while boreal and boreocontinental species enter from the northern-east. The studies on the regional variation are based on the analysis of distribution of differential species groups. These have resulted in the delimitation of geographical races of alder carr. Both alder-carr associations differ from one another in their internal variation. Sphagno squarrosi-Alnetum varies greatly from region to region. For this association four geographical races have been distinguished. In the Ribo nigri-Alnetum internal trophic variation plays a more important role. Therefore, it has been divided into four subassociations and two geographical races. In central Poland black-currant alder carr occurs in a form with both geographical races but with different subassociations.In der vorliegenden Arbeit wird die ökologische und regionale Variabilität der Waldgesellschaften aus der Klasse Alnetea glutinosae in Polen analysiert. Die bisherige syntaxonomische Auffassung des Carici elongatae-Alnetum wird überprüft. Es ergeben sich neue Erlenbruchwald-Gesellschaften mit eigenen Kenn- und Trennarten, welche verschiedene trophische Ansprüche haben. Die Artengruppe mit Sphagnum squarrosum kennzeichnet die azidophytischen Torfmoos-Erlenwälder (Sphagno squarrosi-Alnetum), die Gruppe mit Ribes nigrum die mesophytischen Schwarzjohannisbeeren-Erlenwälder (Ribo nigri-Alnetum). Beide Pflanzengesellschaften kommen im ganzen polnischen Tiefland vor. Die regionalen Unterschiede in ihrer Artenzusammensetzung werden betont. In den Erlenbrüchern West-Polens sind subatlantische und mitteleuropäische Arten zu finden; vom Nordosten dringen boreale und boreokontinentale Arten ein. Die Untersuchung der regionalen Variabilität beruhte auf der Analyse der Verbreitung von Differentialartengruppen. Die Ergebnisse bilden die Grundlage für die Abgrenzung regionaler Ausbildungen. Die innere Variabilität der zwei Bruchwald-Assoziationen ist unterschiedlich. Für das Sphagno squarrosi-Alnetum ist eine deutliche regionale Variabilität [mit vier Regionalausbildungen] charakteristisch. Im Ribo nigri-Alnetum spielt die trophische Variabilität eine größere Rolle; dieser entspricht einer Gliederung in vier Subassoziationen. Jede Subassoziation kommt in zwei Regionalausbildungen vor, die im Übergangsgebiet von Zentralpolen zusammentreffen. Sie vertreten dort jedoch verschiedene Subassoziationen