Credible enough? Forward guidance and perceived National Bank of Poland’s policy rule

Credible forward guidance should bring down the perceived impact of macroeconomic variables on the interest rate. Using a micro-level dataset we test the perception of monetary policy in Poland among professional forecasters and find evidence for forward guidance credibility

Problem optymalnej stopy inflacji w modelowaniu wzrostu gospodarczego

Opublikowana praca doktorska, napisana pod kierunkiem J.J. SztaudyngeraBadania prezentowane w książce były finansowane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, ze środków na naukę w latach 2006-200

Forecasting Cinema Attendance at the Movie Show Level: Evidence from Poland

Background: Cinema programmes are set in advance (usually with a weekly frequency), which motivates us to investigate the short-term forecasting of attendance. In the literature on the cinema industry, the issue of attendance forecasting has gained less research attention compared to modelling the aggregate performance of movies. Furthermore, unlike most existing studies, we use data on attendance at the individual show level (179,103 shows) rather than aggregate box office sales. Objectives: In the paper, we evaluate short-term forecasting models of cinema attendance. The main purpose of the study is to find the factors that are useful in forecasting cinema attendance at the individual show level (i.e., the number of tickets sold for a particular movie, time and cinema). Methods/Approach: We apply several linear regression models, estimated for each recursive sample, to produce one-week ahead forecasts of the attendance. We then rank the models based on the out-of-sample fit. Results: The results show that the best performing models are those that include cinema- and region-specific variables, in addition to movie parameters (e.g., genre, age classification) or title popularity. Conclusions: Regression models using a wide set of variables (cinema- and region-specific variables, movie features, title popularity) may be successfully applied for predicting individual cinema shows attendance in Poland

Wpływ rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca na mikrowoltowy alternans załamka T oraz czynniki ryzyka wyniku nieujemnego

  Background: Exercise based cardiac rehabilitation is a mainstay in improving quality of life and reducing mortality rates after myocardial infarction (MI). Patients recovering from an MI are at an increased risk for sudden cardiac death (SCD). Monitoring the microvolt t-wave alternans (MTWA) allows us to identify patients at low risk for SCD in ventricular tachycardia or ventricular fibrillation (negative result for MTWA). Previous studies showed positive influence of cardiac rehabilitation on cardiac electrical instability. However, further trials accessing this effect seem to be essential. The aim of the study was to assess influence of cardiac rehabilitation on MTWA, as well as to identify predictors of non-negative MTWA results in patients who underwent cardiac rehabilitation after myocardial infarction treated with PCI. Material and methods: Our study included 76 post-MI outpatients, mean age of 52.6 ± 7.0 years, awaiting planned cardiac rehabilitation after PCI treatment. MTWA analysis, ergospirometry, echocardiography and 24-hour Holter were performed before and after a course of stationary bicycle training. The statistical analysis of the potential predictors of non-negative MTWA resultswas performed on demographical data and test results. Results: Before cardiac rehabilitation MTWA was present in 17 (25%) patients, 46 (68%) patients had a negative result and 5 (7%) of the patients were indeterminate. After rehabilitation MTWA was positive in 13 (19%), negative in 45 (66%) and unspecified in 10 (15%) patients. Physical exercise did not have a significant effect on the number of non-negative results of MTWA even though a better tolerance for physical exertion was achieved. The left ventricular ejection fraction (LVEF) was also improved and we observed a lower occurrence of premature ventricular contractions without any significant effect on the risk factors of SCD i.e. heart rate variability (HRV) (SDNN), QTc, and apnea-hypopnea index (AHI). The risk of non-negative MTWA was lower for patients administered diuretics before rehabilitation (OR: 0.18; 95% CI: 0.04–0.91; p = 0.038). It also negatively correlated with VO2@AT after rehabilitation (OR: 0.893; 95% CI: 0.803–0.994; p = 0.038). The risk was higher in older patients after completing rehabilitation (OR: 1.14; 95% CI: 1.04–1.24; p = 0.005). Conclusion: In patients after myocardial infarction treated with PCI, physical exercise did not significantly effect MTWA (non-negative results). The results demonstrate that administration of diuretics before rehabilitation and VO2@AT values after rehabilitation lower the risk of non-negative results of MTWA. The risk of non-negative MTWA was higher amongst older patient after rehabilitation.Wstęp: Trening fizyczny jako podstawa kompleksowej rehabilitacji kardiologicznej poprawia jakość życia i rokowanie chorych po zawale serca. Pacjenci po przebytym zawale serca, względem osób zdrowych, znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka nagłego zgonu sercowego (NZS). Badanie mikrowoltowego alternansu załamka T (MTWA, Microvolt T-wave alternans), pozwala identyfikować pacjentów niskiego ryzyka NZS w mechanizmie częstoskurczu komorowego (VT) czy migotania komór (VF) (wyniki ujemne MTWA). Wcześniejsze prace wykazywały pozytywny wpływ rehabilitacji kardiologicznej na niestabilność elektryczną. Ocena tego zjawiska wymaga jednak dalszych badań. Celem pracy była ocena czynników wpływających na występowania nieujemnego (dodatniego lub nieokreślonego) wyniku MTWA u pacjentów poddanych treningowi fizycznemu po zawale serca, leczonych angioplastyką wieńcową (PCI). Materiał i metody: Do badania włączono 76 pacjentów w wieku 52,63 ± 7,02 roku, poddanych ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej po zawale serca leczonym PCI. Oceniano MTWA, ergospirometrię, echokardiografię serca oraz 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera, przed i po cyklu treningowym wykonywanym na cykloergometrze rowerowym. Analizie statystycznej w kontekście wystąpienia nieujemnego MTWA poddano dane demograficzne oraz wyniki badań wykonywanych przed i po rehabilitacji. Wyniki: MTWA było dodatnie u 17 pacjentów (25%), ujemne u 46 pacjentów (68%) i nieokreślone u 5 pacjentów (7%) przed rehabilitacją oraz odpowiednio dodatnie u 13 (19%), ujemne u 45 (66%) i nieokreślone u 10 (15%) pacjentów po rehabilitacji. Trening fizyczny nie wpłynął istotnie na liczbę nieujemnych wyników mikrowoltowego alternansu załamka T, mimo poprawy tolerancji wysiłku. Poprawiła się frakcja wyrzutowa lewej komory, zmniejszyła się również liczba komorowych pobudzeń przedwczesnych, jednak bez wpływu na dodatkowe parametry oceny ryzyka NZS, to jest zmienność rytmu zatokowego — HRV (SDNN), QTc, wskaźnik bezdechów — AHI. Niezależnymi czynnikami zmniejszającymi ryzyko wystąpienia nieujemnego MTWA przed rehabilitacją było stosowanie diuretyków (OR: 0,18; 95% CI: 0,04–0,91; p = 0,038) oraz pochłanianie tlenu na progu beztlenowym (VO2@AT) (OR: 0,89; 95% CI: 0,80–0,99; p = 0,038). Czynnikiem zwiększającym ryzyko był starszy wiek po zakończeniu cyklu rehabilitacji (OR: 1,14; 95% CI: 1,04–1,24; p = 0,005). Wnioski: U pacjentów po zawale serca, leczonych angioplastyką wieńcową i poddanych rehabilitacji, trening fizyczny nie wpływa na liczbę nieujemnych wyników MTWA. Wykazano, że niezależnymi czynnikami zmniejszającymi ryzyko nieujemnego wyniku MTWA było stosowanie diuretyków przed rehabilitacją oraz wartość VO2@AT po rehabilitacji. Ryzyko nieujemnego MTWA było większe wśród starszych pacjentów po rehabilitacji

Lipophilicity determination of antifungal isoxazolo[3,4-b]pyridin-3(1h)-ones and their n1-substituted derivatives with chromatographic and computational methods

The lipophilicity of a molecule is a well-recognized as a crucial physicochemical factor that conditions the biological activity of a drug candidate. This study was aimed to evaluate the lipophilicity of isoxazolo[3,4-b]pyridine-3(1H)-ones and their N1-substituted derivatives, which demonstrated pronounced antifungal activities. Several methods, including reversed-phase thin layer chromatography (RP-TLC), reversed phase high-performance liquid chromatography (RP-HPLC), and micellar electrokinetic chromatography (MEKC), were employed. Furthermore, the calculated logP values were estimated using various freely and commercially available software packages and online platforms, as well as density functional theory computations (DFT). Similarities and dissimilarities between the determined lipophilicity indices were assessed using several chemometric approaches. Principal component analysis (PCA) indicated that other features beside lipophilicity affect antifungal activities of the investigated derivatives. Quantitative-structure-retention-relationship (QSRR) analysis by means of genetic algorithm - partial least squares (GA-PLS) - was implemented to rationalize the link between the physicochemical descriptors and lipophilicity. Among the studied compounds, structure 16 should be considered as the best starting structure for further studies, since it demonstrated the lowest lipophilic character within the series while retaining biological activity. Sum of ranking differences (SRD) analysis indicated that the chromatographic approach, regardless of the technique employed, should be considered as the best approach for lipophilicity assessment of isoxazolones

Występowanie raka szyjki macicy po histerektomii nadszyjkowej – badanie wieloośrodkowe

Objectives: Cervix-sparing hysterectomy due to benign conditions remains controversial, especially when the presumed risk of cervical cancer in the retained cervical stump is concerned. On the other hand, supracervical hysterectomy is associated with shorter operative time, decreased blood loss and decreased intraoperative complications. Moreover, beneficial effects of retaining the cervix on the pelvic statics and female psychosexual functioning have been suggested, although not yet proven. The aim: The aim of the study was to determine the frequency and types of cervical cancers in the retained cervical stump after supracervical hysterectomy performed due to benign diseases of the uterine corpus in four academic settings. Material and methods: Retrospective review of medical records of 903 women who underwent treatment due to cervical carcinoma in four departments participating in the study: Centre 1- 2nd Department of Gynecology, Medical University, Lublin (years: 2001- 2011); Centre 2- Department of Gynecology and Gynecologic Oncology, Military Institute of Medicine, Warsaw (years: 2002-2012); Centre 3- Katedra i Kliniki Położnictwa, Chorób Kobiecych i Ginekologii Onkologicznej II Wydziału Lekarskiego WUM, Warsaw (years: 2008-2013) and Centre 4- Department of Gynecologic Oncology, Poznań University of Medical Sciences, (years: 2000-2012). The occurrence rate of cervical stump carcinoma was reported in relation to patient age, time elapsed between supracervical hysterectomy and diagnosis stump cancer, and histological type of cancer. Results: Only 3 cases of cervical stump carcinoma (0.33%) were identified among the 903 investigated women. In all these cases, cervical stump cancers were diagnosed several years after supracervical hysterectomy. In one case the only treatment was radiotherapy, in one case only trachelectomy was performed, whereas in one case surgery followed by radiotherapy was used. Conclusions: It should be remembered that subtotal hysterectomy carries a risk, albeit relatively low, of developing stump cancer. Therefore, patients should be informed that after such operation further cervical cancer screening is mandatory. Moreover, subtotal hysterectomy should not be offered in populations at risk of developing cancer of the uterine cervix.Cel pracy: Wykonywanie histerektomii oszczędzającej szyjkę macicy z przyczyn innych niż nowotwór złośliwy jest coraz częściej wykonywaną procedurą ze względów farmakoekonomicznych, jak również psychospołecznych. Z drugiej jednak strony należy się liczyć z potencjalną możliwością rozwoju raka szyjki macicy u tak leczonych pacjentek. Przeprowadzenie zabiegu amputacji nadszyjkowej trzonu macicy wiąże się ze skróceniem czasu trwania zabiegu, mniejszą utratą krwi, spadkiem liczby powikłań śród- i pooperacyjnych oraz z krótszym okresem hospitalizacji. Dyskutowany jest również potencjalnie korzystny wpływ pozostawienia szyjki macicy na zachowanie prawidłowej statyki narządów miednicy mniejszej jak również funkcje seksualne, przy czym w chwili obecnej brak jest badań jednoznacznie potwierdzających to ostatnie założenie. Cel pracy: Celem pracy była ocena częstości występowania raka szyjki macicy oraz określenie jego typu histopatologicznego w przypadku przeprowadzenia zabiegu nadszyjkowej amputacji trzonu macicy. Materiał i metody: W badaniu retrospektywnym wykorzystano dane medyczne uzyskane od 903 pacjentek leczonych z powodu raka szyjki macicy w czterech Klinikach Ginekologicznych biorących udział w projekcie: ośrodek 1 – II Klinika Ginekologii UM, Lublin (lata 2001–2011); ośrodek 2 – Klinika Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej Wojskowego Instytutu Medycznego, Warszawa (lata 2002–2012); ośrodek 3 – Katedra i Kliniki Położnictwa, Chorób Kobiecych i Ginekologii Onkologicznej II Wydziału Lekarskiego WUM, Warszawa (lata 2008-2013) oraz ośrodek 4 – Klinika Onkologii Ginekologicznej UM, Poznań (lata 2000–2012). We wszystkich ośrodkach analizowano liczbę pacjentek leczonych z powodu raka szyjki macicy w zależności od obecności u pacjentki trzonu macicy w chwili przyjęcia, wieku pacjentki w chwili rozpoznania nowotworu, czasu jaki upłynął od amputacji trzonu oraz typu histopatologicznego nowotworu. Wnioski: Potencjalne ryzyko powstania raka w pozostawionym kikucie szyjki szacuje się na 1/1000 kobiet poddanych histerektomii subtotalnej. Przed przeprowadzeniem powyższego zabiegu należy w każdym przypadku dokładanie przeanalizować potencjalne czynniki rozwoju raka szyjki macicy. Pacjentki, u których przeprowadzono nadszyjkową amputację trzonu macicy, należy poinformować, że pomimo niewielkiego ryzyka wystąpienia raka szyjki macicy, muszą one kontynuować skrining cytologiczny

Ocena oksygenacji mózgu i zapisu elektroencefalograficznego podczas omdlenia wazowagalnego — doniesienie wstępne

Wstęp: Spektroskopia w bliskiej podczerwieni (NIRS, near infrared spectroscopy) określa regionalną oksygenację mózgu, elektroencefalografia (EEG) — zaburzenia czynności elektrycznej. Cel pracy: Ocena przydatności badań NIRS i EEG w badaniach nad patofizjologią omdlenia wazowagalnego (VVS, vasovagal syncope). Materiał i metody: Wykonano 17 testów pionizacyjnych (HUTT) z monitorowaniem NIRS i 17 z oceną holterowską EEG. Podczas 3 VVS (1 M, 2 K; 23–77 lat) dokonano obydwu rejestracji. Wyniki: U pierwszej chorej stale obserwowano nieprawidłowy zapis EEG, szczególnie w lewej okolicy czołowo-skroniowej. W 90 s po podaniu nitrogliceryny wystąpił powolny spadek stężenia hemoglobiny utlenowanej (HbO2). Po 1,5 min nastąpił silny spadek stężenia HbO2, z symetrycznym wzrostem stężenia hemoglobiny zredukowanej (Hb) i obniżaniem RR. W kolejnej minucie pojawiły się objawy aury, a po 2 min wazodepresyjne VVS z serią wysokonapięciowych fal ostrych. Po nich nastąpiły fale wolne. U chorego w 10 s po „przełamaniu” w krzywej stężenia HbO2 wystąpił jego gwałtowny spadek (i spadek stężenia hemoglobiny całkowitej — Hbtot), po kolejnych 5 s — objawy aury, po minucie — gwałtowne zwolnienie rytmu zatokowego, a następnie 18-sekundowa asystolia. Powrót do pozycji leżącej spowodował gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot. W 3. s asystolii zaobserwowano wyraźne zwolnienie czynności podstawowej w EEG, następnie kilkanaście sekund wysokonapięciowych fal wolnych delta. U drugiej chorej w 4 min po podaniu nitrogliceryny wystąpił łagodny spadek w krzywej stężenia HbO2. W 1,5 min potem obserwowano gwałtowny spadek stężenia HbO2 z mniejszym wzrostem stężenia Hb i mniej nasilonym spadkiem stężenia Hbtot. Po 30 s nastąpił spadek RR, po upływie minuty — objawy aury, w kolejnej minucie — wazodepresyjne VVS ze zwolnieniem czynności bioelektrycznej (fale theta i delta) trwającym około 1 min. Po położeniu u chorego wystąpił gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot z symetrycznym spadkiem stężenia Hb. Wniosek: Zmiany w oksygenacji mózgu podczas rozwijającej się reakcji wazowagalnej wyprzedzają zaburzenia czynności bioelektrycznej mózgu. (Folia Cardiol. 2001; 8: 129–136