Changes in nominal rigidities in Poland – a regime switching DSGE perspective

We estimate a dynamic stochastic general equilibrium model that allows for regimes Markov switching (MS-DSGE). Existing MS-DSGE papers for the United States focus on changes in monetary policy or shocks volatility, contributing the debate on the Great Moderation and/or Volcker disinflation. However, Poland which here serves as an example of a transition country, faced a wider range of structural changes, including long disinflation, EU accession or tax changes. The model identifies high and low rigidity regimes, with the timing consistent with menu cost explanation of nominal rigidities. Estimated timing of the regimes captures the European Union accession and indirect tax changes. The Bayesian model comparison results suggest that model with switching in both analyzed rigidities is strongly favored by the data in comparison with switching only in prices or in wages. Moreover, we find significant evidence in support of independent Markov chains

Związek między polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu enzymu konwertazy angiotensyny I i obecnością zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej

Wstęp: Celem pracy była ocena zależności między polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu konwertazy angiotensyny (ACE) a częstością występowania istotnych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentów z istotnym zwężeniem zastawki aortalnej. Materiał i metody: Badano 392 pacjentów (159 kobiet i 233 mężczyzn) w średnim wieku 61 &plusmn; 10 lat z izolowanym zwężeniem zastawki aortalnej. U wszystkich pacjentów przed operacją wymiany zastawki aortalnej wykonano koronarografię oraz oznaczono warianty polimorfizmu genu ACE. Za istotne przyjęto zwężenie tętnicy wieńcowej > 70% (lub > 50-procentową zmianę w pniu lewej tętnicy wieńcowej). Wyniki: Istotne zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych stwierdzono u 95 badanych - u 30 kobiet (19%) i 65 mężczyzn (28%). Istotne zwężenia odnotowano u 14% kobiet z genotypem II, u 20% z genotypem DI i u 21% pacjentek z genotypem DD. U mężczyzn istotne zwężenia obserwowano u 38% pacjentów z genotypem II, u 25% z genotypem DI i u 22% badanych z genotypem DD. Znamiennie częstsze istotne zwężenia stwierdzono wśród mężczyzn z genotypem II (p < 0,05). W grupie kobiet różnice nie były istotne statystycznie. Wnioski: U pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej zależność między polimorfizmem I/D genu ACE a występowaniem istotnych zmian miażdżycowych tętnic wieńcowych jest różna u kobiet i mężczyzn. U kobiet zaobserwowano tendencję do częstszego występowania istotnych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentek z allelem D, natomiast u mężczyzn zmiany takie zanotowano istotnie częściej u homozygot II. (Folia Cardiol. 2003; 10: 161&#8211;168

Związek między polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu enzymu konwertazy angiotensyny I i obecnością zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej

Wstęp: Celem pracy była ocena zależności między polimorfizmem insercyjno-delecyjnym genu konwertazy angiotensyny (ACE) a częstością występowania istotnych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentów z istotnym zwężeniem zastawki aortalnej. Materiał i metody: Badano 392 pacjentów (159 kobiet i 233 mężczyzn) w średnim wieku 61 &plusmn; 10 lat z izolowanym zwężeniem zastawki aortalnej. U wszystkich pacjentów przed operacją wymiany zastawki aortalnej wykonano koronarografię oraz oznaczono warianty polimorfizmu genu ACE. Za istotne przyjęto zwężenie tętnicy wieńcowej > 70% (lub > 50-procentową zmianę w pniu lewej tętnicy wieńcowej). Wyniki: Istotne zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych stwierdzono u 95 badanych - u 30 kobiet (19%) i 65 mężczyzn (28%). Istotne zwężenia odnotowano u 14% kobiet z genotypem II, u 20% z genotypem DI i u 21% pacjentek z genotypem DD. U mężczyzn istotne zwężenia obserwowano u 38% pacjentów z genotypem II, u 25% z genotypem DI i u 22% badanych z genotypem DD. Znamiennie częstsze istotne zwężenia stwierdzono wśród mężczyzn z genotypem II (p < 0,05). W grupie kobiet różnice nie były istotne statystycznie. Wnioski: U pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej zależność między polimorfizmem I/D genu ACE a występowaniem istotnych zmian miażdżycowych tętnic wieńcowych jest różna u kobiet i mężczyzn. U kobiet zaobserwowano tendencję do częstszego występowania istotnych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych u pacjentek z allelem D, natomiast u mężczyzn zmiany takie zanotowano istotnie częściej u homozygot II. (Folia Cardiol. 2003; 10: 161&#8211;168

Kliniczna charakterystyka pacjentów z dyslokacją elektrody stymulatora &#8212; doniesienie wstępne

Cel pracy: Ocena klinicznej i elektrofizjologicznej charakterystyki pacjentów z dyslokacją elektrody stymulatora. Możliwość przewidywania tego zjawiska może określić wskazania do zastosowania elektrody z aktywną fiksacją. Materiał i metody: Analizie poddano 688 przypadków implantacji stymulatorów: 71 AAI, 379 VVI, 52 VDD, 183 DDD, jednego dwuprzedsionkowego, trójjamowego i dwukomorowego. U 36 pacjentów (20 M, 16 K; wiek 60 &plusmn; 15 lat) wystąpiło 38 dyslokacji (5,5%), które wymagały repozycji elektrody: 6 stymulatorów AAI, 10 VVI, 18 DDD, 1 VDD i 1 dwuprzedsionkowy. Wyniki: W dwóch przypadkach stwierdzono balotowanie elektrody. Pozostałe dyslokacje były związane z nieznaczną zmianą pozycji elektrody, objawiającą się zaburzeniami sterowania lub stymulacji. Trudności z fiksacją elektrody wystąpiły podczas 6 implantacji. Parametry elektryczne w czasie zabiegu były stabilne i mieściły się w zalecanych granicach. Dyslokację elektrody przedsionkowej stwierdzono u 21 (8,2%) pacjentów, komorowej &#8212; u 14 (2,3%), w zatoce wieńcowej &#8212; u 1 pacjenta. U 35 pacjentów dyslokacje wystąpiły pomiędzy 1. a 9. dniem od implantacji. U 25 pacjentów występowała organiczna choroba serca, w tym 7 osób było poddanych operacji kardiochirurgicznej (4 &#8212; dyslokacja komorowa), 6 przebyło zawał serca (4 &#8212; ściany dolnej), u 10 stwierdzono niedomykalność zastawki trójdzielnej (w 6 przypadkach dyslokacji przedsionkowej), u 3 &#8212; kardiomiopatię rozstrzeniową. Wnioski: 1. Dyslokacje elektrody przedsionkowej występują znamiennie częściej. 2. Operacje w krążeniu pozaustrojowym z uszkodzeniem uszka prawego przedsionka wpływają na występowanie dyslokacji elektrody przedsionkowej. 3. Niedomykalność trójdzielna stanowi czynnik ryzyka wystąpienia zarówno dyslokacji elektrody przedsionkowej, jak i komorowej. 4. Określone czynniki ryzyka wymagają potwierdzenia poprzez porównanie z grupą pacjentów bez dyslokacji

Analysis of nutrition mixtures in ITU patients

Background. The aim of this study was to analyse the composition of parenteral nutrition (PN) mixtures used in the ITU. Methods. Restrospective analysis involved 2124 prescriptions for individual PN bags. They were administered over an 18-month period, to 160 ITU patients with the mean APACHE II score of 26 points (range: 5-61), calculated on admission. The mortality rate was 40%. Nutrition programs were prepared individually following the 2009 ESPEN guidelines. The prescription was modified according to the individual patient’s clinical condition. One hundred and sixty prescriptions were analysed on the first day of PN (T1), 139 – on the second day (T2) and 1825 on the third and subsequent days (T3). Results. The mean energy supplies were: 1381 kcal/day (range: 456-2612) on T1, 1467 kcal/day (range: 524-2860) on T2, and 1654 kcal/day (range: 390-2969) on T3. The mean supplies of amino acids, glucose and lipids were as follows: amino acids 68.3 g/day (range:20-120) on T1; 71.6 g/ day (range:27.5-125) on T2; 88.0 g/day (range:11-196) on T3; glucose 210.25 g/day (range: 120- 400) on T1; 218.34 g/day (range: 65-480) on T2; 278.5 g/day (range: 18-520) on T3; lipids 34.9 g/ day (range: 0-100) on T1; 38.7 g/day (range: 0-100) on T2; 52.66 g/day (range: 0-117) on T3. The percentages of non-protein energy from lipids were: 29.25 (0-73) on T1; 31.58 (range: 0-60) on T2; 33.5 (0-60) on T3. The following statistically significant differences were found: T2-T3- (p<0.05). Conclusions. The compositions of nutrition bags prepared for ITU patients were consistent with the ESPEN guidelines. The composition varied on different days of nutrition. The differences in the supply of nutrition components indirectly confirm the need for individual prescriptions for ITU patients

The ATLAS EventIndex: a BigData catalogue for all ATLAS experiment events

The ATLAS EventIndex system comprises the catalogue of all events collected, processed or generated by the ATLAS experiment at the CERN LHC accelerator, and all associated software tools to collect, store and query this information. ATLAS records several billion particle interactions every year of operation, processes them for analysis and generates even larger simulated data samples; a global catalogue is needed to keep track of the location of each event record and be able to search and retrieve specific events for in-depth investigations. Each EventIndex record includes summary information on the event itself and the pointers to the files containing the full event. Most components of the EventIndex system are implemented using BigData open-source tools. This paper describes the architectural choices and their evolution in time, as well as the past, current and foreseen future implementations of all EventIndex components.Comment: 21 page

Ocena oksygenacji mózgu i zapisu elektroencefalograficznego podczas omdlenia wazowagalnego &#8212; doniesienie wstępne

Wstęp: Spektroskopia w bliskiej podczerwieni (NIRS, near infrared spectroscopy) określa regionalną oksygenację mózgu, elektroencefalografia (EEG) &#8212; zaburzenia czynności elektrycznej. Cel pracy: Ocena przydatności badań NIRS i EEG w badaniach nad patofizjologią omdlenia wazowagalnego (VVS, vasovagal syncope). Materiał i metody: Wykonano 17 testów pionizacyjnych (HUTT) z monitorowaniem NIRS i 17 z oceną holterowską EEG. Podczas 3 VVS (1 M, 2 K; 23&#8211;77 lat) dokonano obydwu rejestracji. Wyniki: U pierwszej chorej stale obserwowano nieprawidłowy zapis EEG, szczególnie w lewej okolicy czołowo-skroniowej. W 90 s po podaniu nitrogliceryny wystąpił powolny spadek stężenia hemoglobiny utlenowanej (HbO2). Po 1,5 min nastąpił silny spadek stężenia HbO2, z symetrycznym wzrostem stężenia hemoglobiny zredukowanej (Hb) i obniżaniem RR. W kolejnej minucie pojawiły się objawy aury, a po 2 min wazodepresyjne VVS z serią wysokonapięciowych fal ostrych. Po nich nastąpiły fale wolne. U chorego w 10 s po &#8222;przełamaniu&#8221; w krzywej stężenia HbO2 wystąpił jego gwałtowny spadek (i spadek stężenia hemoglobiny całkowitej &#8212; Hbtot), po kolejnych 5 s &#8212; objawy aury, po minucie &#8212; gwałtowne zwolnienie rytmu zatokowego, a następnie 18-sekundowa asystolia. Powrót do pozycji leżącej spowodował gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot. W 3. s asystolii zaobserwowano wyraźne zwolnienie czynności podstawowej w EEG, następnie kilkanaście sekund wysokonapięciowych fal wolnych delta. U drugiej chorej w 4 min po podaniu nitrogliceryny wystąpił łagodny spadek w krzywej stężenia HbO2. W 1,5 min potem obserwowano gwałtowny spadek stężenia HbO2 z mniejszym wzrostem stężenia Hb i mniej nasilonym spadkiem stężenia Hbtot. Po 30 s nastąpił spadek RR, po upływie minuty &#8212; objawy aury, w kolejnej minucie &#8212; wazodepresyjne VVS ze zwolnieniem czynności bioelektrycznej (fale theta i delta) trwającym około 1 min. Po położeniu u chorego wystąpił gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot z symetrycznym spadkiem stężenia Hb. Wniosek: Zmiany w oksygenacji mózgu podczas rozwijającej się reakcji wazowagalnej wyprzedzają zaburzenia czynności bioelektrycznej mózgu. (Folia Cardiol. 2001; 8: 129&#8211;136

Ocena oksygenacji mózgu i zapisu elektroencefalograficznego podczas omdlenia wazowagalnego &#8212; doniesienie wstępne

Wstęp: Spektroskopia w bliskiej podczerwieni (NIRS, near infrared spectroscopy) określa regionalną oksygenację mózgu, elektroencefalografia (EEG) &#8212; zaburzenia czynności elektrycznej. Cel pracy: Ocena przydatności badań NIRS i EEG w badaniach nad patofizjologią omdlenia wazowagalnego (VVS, vasovagal syncope). Materiał i metody: Wykonano 17 testów pionizacyjnych (HUTT) z monitorowaniem NIRS i 17 z oceną holterowską EEG. Podczas 3 VVS (1 M, 2 K; 23&#8211;77 lat) dokonano obydwu rejestracji. Wyniki: U pierwszej chorej stale obserwowano nieprawidłowy zapis EEG, szczególnie w lewej okolicy czołowo-skroniowej. W 90 s po podaniu nitrogliceryny wystąpił powolny spadek stężenia hemoglobiny utlenowanej (HbO2). Po 1,5 min nastąpił silny spadek stężenia HbO2, z symetrycznym wzrostem stężenia hemoglobiny zredukowanej (Hb) i obniżaniem RR. W kolejnej minucie pojawiły się objawy aury, a po 2 min wazodepresyjne VVS z serią wysokonapięciowych fal ostrych. Po nich nastąpiły fale wolne. U chorego w 10 s po &#8222;przełamaniu&#8221; w krzywej stężenia HbO2 wystąpił jego gwałtowny spadek (i spadek stężenia hemoglobiny całkowitej &#8212; Hbtot), po kolejnych 5 s &#8212; objawy aury, po minucie &#8212; gwałtowne zwolnienie rytmu zatokowego, a następnie 18-sekundowa asystolia. Powrót do pozycji leżącej spowodował gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot. W 3. s asystolii zaobserwowano wyraźne zwolnienie czynności podstawowej w EEG, następnie kilkanaście sekund wysokonapięciowych fal wolnych delta. U drugiej chorej w 4 min po podaniu nitrogliceryny wystąpił łagodny spadek w krzywej stężenia HbO2. W 1,5 min potem obserwowano gwałtowny spadek stężenia HbO2 z mniejszym wzrostem stężenia Hb i mniej nasilonym spadkiem stężenia Hbtot. Po 30 s nastąpił spadek RR, po upływie minuty &#8212; objawy aury, w kolejnej minucie &#8212; wazodepresyjne VVS ze zwolnieniem czynności bioelektrycznej (fale theta i delta) trwającym około 1 min. Po położeniu u chorego wystąpił gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot z symetrycznym spadkiem stężenia Hb. Wniosek: Zmiany w oksygenacji mózgu podczas rozwijającej się reakcji wazowagalnej wyprzedzają zaburzenia czynności bioelektrycznej mózgu. (Folia Cardiol. 2001; 8: 129&#8211;136