Evidence for cytoprotective effect of carbon monoxide donor in the development of acute esophagitis leading to acute esophageal epithelium lesions

Exposure to acidic gastric content due to malfunction of lower esophageal sphincter leads to acute reflux esophagitis (RE) leading to disruption of esophageal epithelial cells. Carbon monoxide (CO) produced by heme oxygenase (HMOX) activity or released from its donor, tricarbonyldichlororuthenium (II) dimer (CORM-2) was reported to protect gastric mucosa against acid-dependent non-steroidal anti-inflammatory drug-induced damage. Thus, we aimed to investigate if CO affects RE-induced esophageal epithelium lesions development. RE induced in Wistar rats by the ligation of a junction between pylorus and forestomach were pretreated i.g. with vehicle CORM-2; RuCl3; zinc protoporphyrin IX, or hemin. CORM-2 was combined with NG-nitro-L-arginine (L-NNA), indomethacin, capsazepine, or capsaicin-induced sensory nerve ablation. Esophageal lesion score (ELS), esophageal blood flow (EBF), and mucus production were determined by planimetry, laser flowmetry, histology. Esophageal Nrf-2, HMOXs, COXs, NOSs, TNF-α and its receptor, IL-1 family and IL-1 receptor antagonist (RA), NF-κB, HIF-1α, annexin-A1, suppressor of cytokine signaling (SOCS3), TRPV1, c-Jun, c-Fos mRNA/protein expressions, PGE2, 8-hydroxy-deoxyguanozine (8-OHdG) and serum COHb, TGF-β1, TGF-β2, IL-1β, and IL-6 content were assessed by PCR, immunoblotting, immunohistochemistry, gas chromatography, ELISA or Luminex platform. Hemin or CORM-2 alone or combined with L-NNA or indomethacin decreased ELS. Capsazepine or capsaicin-induced denervation reversed CORM-2 effects. COHb blood content, esophageal HMOX-1, Nrf-2, TRPV1 protein, annexin-A1, HIF-1α, IL-1 family, NF-κB, c-Jun, c-Fos, SOCS3 mRNA expressions, and 8-OHdG levels were elevated while PGE2 concentration was decreased after RE. CO donor-maintained elevated mucosal TRPV1 protein, HIF-1 α, annexin-A1, IL-1RA, SOCS3 mRNA expression, or TGF-β serum content, decreasing 8-OHdG level, and particular inflammatory markers expression/concentration. CORM-2 and Nrf-2/HMOX-1/CO pathway prevent esophageal mucosa against RE-induced lesions, DNA oxidation, and inflammatory response involving HIF-1α, annexin-A1, SOCS3, IL-1RA, TGF-β-modulated pathways. Esophagoprotective and hyperemic CO effects are in part mediated by afferent sensory neurons and TRPV1 receptors activity with questionable COX/PGE2 or NO/NOS systems involvement

"Przesycony” konstrukcjonista Kenneth Gergen i jego oferta złożona psychologom (kulturowym)

The text is focused on not-precisely known or at least not widespread and fully accepted among psychologists theory of very well known (and controversial) researcher Kenneth Gergen. It deals with his dialogue with mainstream psychology, his version of social constructionism offered to cultural psychologists and his attitude toward language, narrative and last but not least research method of psycholog

Zastosowanie rifaksyminy w przygotowaniu chorych do operacji nowotworów przewodu pokarmowego – badanie retrospektywne (2013–2016)

Rak jelita grubego (w tym odbytnicy ) jest jednym z najczęściej występujących nowotworów pod względem umieralności i w Polsce, i na świecie [1]. Każdego roku rozpoznaje się prawie 16 000 nowych przypadków. Zmiany demograficzne, tj. przyrost odsetka osób w wieku starszym, wzrost przeciętnej długości życia oraz rosnące trendy zapadalności na nowotwory powodują, że epidemiolodzy prognozują dalszy wzrost zachorowań w Polsce na poziomie 25 000 nowych przypadków w 2025 [2]. Zdecydowana większość zgonów z powodu nowotworów złośliwych jelita grubego występuje po 50. roku życia (ponad 80%). Ryzyko zgonu wzrasta z wiekiem, a o skuteczności leczenia decyduje stadium zaawansowania choroby oraz efektywność zastosowanych metod leczenia, z których najważniejsze jest leczenie chirurgiczne. Jest ono jednak obciążone znacznym ryzykiem powikłań, zwłaszcza u osób starszych. Jednym z najważniejszych celów przygotowania chorego do operacji raka przewodu pokarmowego jest profilaktyka powikłań w okresie pooperacyjnym. Istnieje wiele prac oceniających różne sposoby takiego postępowania. Uważa się, że mechaniczne przygotowanie jelita przed operacją jest jednym z ważniejszych czynników zmniejszających ryzyko zakażeń – zmniejsza liczebność jelitowej flory bakteryjnej, pozwala usunąć twarde kawałki stolca, które stanowią mechaniczne zagrożenie dla zespolenia, oraz skraca czas operacji [3]. Brakuje jednak dowodów jednoznacznie potwierdzających skuteczność takiego postępowania [4]. Rifaksymina (ryfaksymina, ang. rifaximin, łac. rifaximinum) to organiczny związek chemiczny, antybiotyk należący do grupy rifamycyn. Jako antybiotyk stosowany doustnie, wchłaniający się w nikłym stopniu z przewodu pokarmowego, wpływający w bezpośredni sposób na rozrost flory bakteryjnej, może w istotny sposób wpłynąć na liczebność powikłań w okresie pooperacyjnym. Pojedyncze szczepy są metabolicznie upośledzone i w szybkim czasie ulegają eliminacji. Nie powstaje również oporność krzyżowa na rifaksyminę. Jest ona antybiotykiem o szerokim spektrum, obejmującym bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie, zarówno tlenowe, jak i beztlenowe [5], można ją skutecznie stosować cyklicznie. Rifaksymina jest obecnie badana i stosowana na świecie w wielu wskazaniach: w terapii biegunki podróżnych (od ponad 30 lat) [6], encefalopatii wątrobowej [7], chorobie uchyłkowej jelita grubego [8–10], zespole jelita nadwrażliwego [11], rozroście flory bakteryjnej jelita cienkiego SIBO [12–14], profilaktyce antybakteryjnej okołooperacyjnej [15]. W literaturze spotyka się doniesienia, z których wynika, że rifaksymina hamuje uwalnianie mediatorów proangiogennych w komórkach raka jelita grubego zależnego poprzez receptor pregnanu X (PXR), co jest dodatkowym korzystnym czynnikiem, który uzasadnia stosowanie rifaksyminy w okresie okołooperacyjnym [16]. Przedstawiana praca jest retrospektywną analizą własnych doświadczeń okołooperacyjnego stosowania rifaksyminy w profilaktyce powikłań okołooperacyjnych, jak również analizą dostępnej literatury z tego obszaru

The use of rifaximin in pre-operative period of patients with tumors of the gastrointestinal tract – a retrospective study (2013-2016)

Introduction: One of the most important goals of preparing a patient for elective gastrointestinal cancer surgery is to prevent postoperative complications. The literature presents many ways to prepare for surgery, but only few sources suggest that preoperative use of rifaximin provides benefits in the form of fewer perioperative complications and reduced severity of pain during this period. Objective: The presented project is a retrospective analysis of the effectiveness of rifaximin in the prevention of perioperative complications in patients treated at the Department of General Surgery with Orthopedics and Trauma Division and Urology Division of the Ministry of Interior and Administration Hospital in Lublin, and a review of international literature in this subject. Materials and methods: A retrospective analysis of the results of preoperative use of rifaximin was performed in patients scheduled for rectal and colorectal cancer surgeries at the Department of General Surgery with Orthopedics and Trauma Division and Urology Division of the Ministry of Interior and Administration Hospital in Lublin in the period between 2013 and 2016. Patients undergoing emergency surgeries were excluded from the study. Patients were divided into 2 groups, as follows: The first group consisted of 139 patients operated on for rectal and colorectal cancer in years 2013-2015, in whom rifaximin was not used in the preoperative period. The second group consisted of 42 patients operated on in 2016, in whom rifaximin was used in the preoperative period at the dose of 2 x 2 tablets (400 mg) per day at 12-hour intervals, for 7 days before the scheduled surgery. Additionally, a probiotic was administered for 7 days. Drugs were ordained at the Oncological Outpatient Clinic as part of pre-hospitalization checks. Results: The use of rifaximin in the preoperative period in patients with colorectal cancer shortened the time of postoperative hospitalization and reduced postsurgical pain in comparison with the control group. The analysis revealed no differences in the numbers and the intensity of surgical complications in both groups. Conclusions: No large studies have been published to date on the influence of rifaximin on the development of colorectal cancer. Suggestions that rifaximin has a positive effect on the perioperative period of patients treated for colorectal cancer had been presented in isolated reports; these observations are confirmed by our retrospective analysis