Repetitive monomorphic ventricular tachycardia originating from the inferior tricuspid annulus

We report a case of an otherwise healthy 63-year-old male with incessant, highly symptomatic ventricular arrhythmia that displayed over 60,000 premature ventricular contractions and 499 runs of non-sustained ventricular tachycardia (VT) during 24 hours of ECG monitoring. The ventricular ectopy had a QRS morphology of the left bundle branch block (LBBB), however, with a superior axis. Structural heart disease was absent and the history was negative. Therefore the arrhythmia was considered to be atypical idiopathic repetitive monomorphic VT. Radiofrequency catheter ablation in an inferior region of the tricuspid ring at a site with good pacemap was successful. We conclude that idiopathic repetitive monomorphic VT may originate from uncommon locations and that QRS morphology (superior axis, LBBB, notching in inferior leads, transition at V4, duration ≥ 160 ms) can help diagnose inferior free wall tricuspid location

Repetitive monomorphic ventricular tachycardia originating from the inferior tricuspid annulus

We report a case of an otherwise healthy 63-year-old male with incessant, highly symptomatic ventricular arrhythmia that displayed over 60,000 premature ventricular contractions and 499 runs of non-sustained ventricular tachycardia (VT) during 24 hours of ECG monitoring. The ventricular ectopy had a QRS morphology of the left bundle branch block (LBBB), however, with a superior axis. Structural heart disease was absent and the history was negative. Therefore the arrhythmia was considered to be atypical idiopathic repetitive monomorphic VT. Radiofrequency catheter ablation in an inferior region of the tricuspid ring at a site with good pacemap was successful. We conclude that idiopathic repetitive monomorphic VT may originate from uncommon locations and that QRS morphology (superior axis, LBBB, notching in inferior leads, transition at V4, duration ≥ 160 ms) can help diagnose inferior free wall tricuspid location. (Cardiol J 2008; 15: 277-280

Atrioventricular nodal reentrant tachycardia triggering atrial fibrillation : a case report

We describe a case of an otherwise healthy 50-year-old man with frequent attacks of heart palpitations. During electrophysiological study two episodes of atrial fibrillation (AF) were induced. In both cases AF was preceded by a few seconds of atrioventricular nodal reentrant tachycardia (AVNRT). Ablation of atrioventricular node slow pathway successfully eliminated both tachyarrhythmias during 6 months follow-up. Since during AVNRT a few short coupled atrial ectopic beats appeared, we hypothesized that AVNRT did not trigger AF directly but by inducing ectopic beats form a pulmonary vein or an atrial focus that became a direct trigger of AF

Early and late changes in myocardial function and heart rate variability in patients after myocardial revascularisation

BACKGROUND: The purpose of the study was to evaluate the effect of myocardial revascularisation and associated improvement of left ventricular systolic function on heart rate variability in patients after myocardial infarction. MATERIAL AND METHODS: The study population consisted of 35 patients, who within the previous 6 months had suffered from myocardial infarction and in whom low dose dobutamine ventriculography revealed hibernating myocardium, whereas coronary angiography provided indications to revascularisation. CABG was performed in 22 patients, PTCA of the infarct-related artery in 13 patients. At baseline, 3 months and 3 years after the procedure radionuclide ventriculography, myocardial perfusion scintigraphy and 24hr continuous ECG recording were performed. RESULTS: After initial improvement of systolic function in ventriculography (EF = 48.63 ± 11.6 v. 52.37 ± 11.27 at p < 0.001) it slightly but not significantly decreased at long-term follow-up (EF = 51.8 ± 10.77). The remaining parameters of systolic function function behaved in a similar way in radionuclide ventriculography. Diastolic function parameters did not change significantly at early and long-term follow-up. HRV measures did not change at 3 months but at 3 years both sympathetic- and parasympathetic- related parameters and global autonomic activity were diminished. At 3 years global autonomic activity and parasympathetic activity were diminished with their values similar in both groups. CONCLUSIONS: It seems that HRV measures diminish at long- -term follow-up. The type of revascularisation procedure is only of short-range value with the parameters stabilising on a similar level at long-term follow-up

Trening fizyczny u chorych w podeszłym wieku z przewlekłą niewydolnością serca

Przewlekła niewydolność serca (CHF, congestive heart failure) jest coraz większym problemem współczesnej kardiologii, zarówno ze względu na coraz większą populację chorych, jak i niekorzystne rokowanie mimo coraz nowocześniejszych metod terapii. Jedną z form leczenia CHF jest trening fizyczny, od kilku lat traktowany jako uznana metoda dopełniająca leczenie farmakologiczne i interwencyjne. Mimo opracowania przez towarzystwa kardiologiczne standardów i zaleceń dotyczących zasad stosowania tej formy terapii, trening fizyczny wciąż jest niedoceniany i zbyt rzadko stosowany w praktyce klinicznej. Coraz większa grupa pacjentów z CHF to chorzy w podeszłym wieku, którzy właśnie ze względu na zaawansowany wiek często nie są kwalifikowani do zajęć rehabilitacyjnych. Co więcej, ta grupa wiekowa jest bardzo słabo reprezentowana w badaniach randomizowanych poświęconych rehabilitacji ruchowej. Tymczasem, ze względu na liczne schorzenia współistniejące, dużą częstość niewydolności rozkurczowej czy migotania przedsionków, populacja ta różni się istotnie od populacji chorych w młodszym wieku. Według aktualnych standardów pacjenci w podeszłym wieku nie powinni być dyskwalifikowani z udziału w programach treningowych; nie ma także odrębnych zaleceń dotyczących form treningu dla tej populacji. Należy jednak pamiętać o pewnych &#8212; wynikających z doświadczenia klinicznego &#8212; wskazówkach, jak prowadzić zajęcia treningowe w najstarszych grupach wiekowych. Dzięki odpowiednio dobranemu programowi pacjenci w podeszłym wieku mogą odnieść korzyść z treningu fizycznego w postaci zwiększenia wydolności wysiłkowej, redukcji nasilenia objawów choroby, poprawy jakości życia oraz zmniejszenia częstości hospitalizacji. Niezbędne jest jednak zaprojektowanie i przeprowadzenie badań z udziałem dużych grup pacjentów w podeszłym wieku w celu lepszej oceny efektów działania i poprawy bezpieczeństwa treningu fizycznego. Medycyna Wieku Podeszłego 2011, 1 (2),77&#8211;8

Cryoablation of ventricular arrhythmias originating from septal aspects of mitral and tricuspid annulus

Two cases of frequent ventricular ectopy are described. Case one: a 49 year-old woman with post myocarditis extrasytoles (34 000/24 h). The ectopic focus was located on the tricuspid annulus — directly in the area of largest and sharpest His bundle potential and where direct His bundle capture was observed during all pace mapping attempts. Case two: a 15 year- -old men with idiopathic, very frequent premature ventricular beats from septal aspect of the mitral annulus. The area of earliest activation during the spontaneous ectopy with 12/12 pace map match showed obvious His bundle potential, moreover, the radiofrequency ablation catheter was unstable in that position (inferoseptal from retrograde aortic approach). In both cases treatment with cryoablation was successfully and uneventful. In conclusion, cryoablation instead of radiofrequency current ablation should be used for ventricular ectopy from septal part of the tricuspid or mitral annuli especially in cases of parahisian localisation and/or catheter instability

Trening fizyczny u chorych w podeszłym wieku z przewlekłą niewydolnością serca

Przewlekła niewydolność serca (CHF, congestive heart failure) jest coraz większym problemem współczesnej kardiologii, zarówno ze względu na coraz większą populację chorych, jak i niekorzystne rokowanie mimo coraz nowocześniejszych metod terapii. Jedną z form leczenia CHF jest trening fizyczny, od kilku lat traktowany jako uznana metoda dopełniająca leczenie farmakologiczne i interwencyjne. Mimo opracowania przez towarzystwa kardiologiczne standardów i zaleceń dotyczących zasad stosowania tej formy terapii, trening fizyczny wciąż jest niedoceniany i zbyt rzadko stosowany w praktyce klinicznej. Coraz większa grupa pacjentów z CHF to chorzy w podeszłym wieku, którzy właśnie ze względu na zaawansowany wiek często nie są kwalifikowani do zajęć rehabilitacyjnych. Co więcej, ta grupa wiekowa jest bardzo słabo reprezentowana w badaniach randomizowanych poświęconych rehabilitacji ruchowej. Tymczasem, ze względu na liczne schorzenia współistniejące, dużą częstość niewydolności rozkurczowej czy migotania przedsionków, populacja ta różni się istotnie od populacji chorych w młodszym wieku. Według aktualnych standardów pacjenci w podeszłym wieku nie powinni być dyskwalifikowani z udziału w programach treningowych; nie ma także odrębnych zaleceń dotyczących form treningu dla tej populacji. Należy jednak pamiętać o pewnych - wynikających z doświadczenia klinicznego - wskazówkach, jak prowadzić zajęcia treningowe w najstarszych grupach wiekowych. Dzięki odpowiednio dobranemu programowi pacjenci w podeszłym wieku mogą odnieść korzyść z treningu fizycznego w postaci zwiększenia wydolności wysiłkowej, redukcji nasilenia objawów choroby, poprawy jakości życia oraz zmniejszenia częstości hospitalizacji. Niezbędne jest jednak zaprojektowanie i przeprowadzenie badań z udziałem dużych grup pacjentów w podeszłym wieku w celu lepszej oceny efektów działania i poprawy bezpieczeństwa treningu fizycznego

Baseline tissue Doppler imaging-derived echocardiographic parameters and left ventricle reverse remodelling following cardiac resynchronization therapy introduction

Introduction: The aim of the study was to assess the relation of baseline mechanical dyssynchrony with the left ventricular end-systolic volume (LVESV) decrease following cardiac resynchronization (CRT) therapy introduction. Material and methods: Sixty consecutive patients (aged 66.3 ±8.7 years; 57 men) with chronic heart failure (71.7% of ischaemic and 28.3% of non-ischaemic origin) and current indications for CRT were assessed before and 3 months after biventricular heart stimulator implantation. Longitudinal movements of twelve segments of the left ventricle (LV) (6 basal and 6 midlevel) and two segments of the right ventricle (RV) were analysed using tissue Doppler imaging (TDI) techniques with time from onset of Q wave in ECG to peak systolic velocity in colour-coded TDI (TTDI ), time to peak strain (Tstrain) and time to peak strain rate (Tstrain rate). Minimal and maximal time differences within LV and between LV and RV walls were calculated. Results: In the study group LVEF and 6-min walk test distance increased, while NYHA class, NT-proBNP level, left ventricular end-diastolic volume and LVESV decreased. Significant correlations between the magnitude of LVESV reduction with maximal time differences between Tstrain of 12 LV segments (r = 0.34, p = 0.017) and time differences between TTDI basal LV-RV segments (r = –0.29, p = 0.041) were found. Conclusions: Only a few TDI-derived parameters such as maximal time differences between Tstrain of 12 LV segments and TTDI difference of LV-RV basal segments can be useful to predict the magnitude of left ventricle reverse remodelling after CRT introduction

Variant Brugada syndrome : mild ST segment elevation in inferior leads and aborted sudden cardiac death

We describe a case of an otherwise healthy 48-year-old man who survived aborted sudden cardiac death (SCD). His ECG showed ST segment elevation in inferior leads, therefore an acute coronary syndrome was suspected. However, serial troponin T and CPK-MB were negative, echocardiogram was unremarkable and exercise test was negative. On the basis of electrophysiological study, positive ajmaline test, persistent ST segment elevation in inferior leads and other clinical features (PQ interval of 240 ms, family history of SCD) a diagnosis of variant Brugada syndrome was made. Persistent ST segment elevations in inferior leads can be a marker of variant Brugada syndrome