The Role of Biological Diversity in Agroecosystems and Organic Farming

Ecosystems are the basis of life and all human activities. Conservation of biological diversity is very important for the proper functioning of the ecosystem and for delivering ecosystem services. Maintaining high biodiversity in agroecosystems makes agricultural production more sustainable and economically viable. Agricultural biodiversity ensures, for example, pollination of crops, biological crop protection, maintenance of proper structure and fertility of soils, protection of soils against erosion, nutrient cycling, and control of water flow and distribution. The effects of the loss of biodiversity may not be immediately apparent, but they may increase the sensitivity of the ecosystems to various abiotic and biotic stresses. The combination of biodiversity conservation with profitable food production is one of the tasks of modern sustainable agriculture that faces the necessity of reconciling the productive, environmental, and social goals. As further intensification of production and increase in the use of chemical pesticides, fertilizers, and water to increase yields are increasingly criticized, global agriculture is looking for other biological and agrotechnical methods in order to meet the requirements of global food production

Ocena stopnia zrównoważenia gospodarstw rolnych o różnych kierunkach produkcji za pomocą modelu RISE

Model RISE (the Response-Inducing Sustainability Evaluation) jest narzędziem pozwalającym na kompleksową oceną stopnia zrównoważenia gospodarstw rolnych. Model ten uwzględnia ekologiczne, ekonomiczne oraz społeczne aspekty zrównoważenia gospodarstwa. W pracy przedstawiono wyniki oceny stopnia zrównoważenia trzech wybranych gospodarstw o różnych kierunkach produkcji (produkcja roślinna, zwierzęca i mieszana) z województwa lubelskiego. Badania wykazały, że żadnego z trzech porównywanych gospodarstw nie można uznać za zrównoważone według metodyki RISE. Wartości wskaźników w większości przypadków osiągały pozytywne wyniki, z wyjątkiem wskaźników „Różnorodność biologiczna i ochrona roślin”, „Warunki pracy” oraz „Zużycie wody”. Najbliższe osiągnięciu zrównoważenia było gospodarstwo o profilu produkcji roślinnej i wielostronnej. Najmniej korzystną ocenę zrównoważenia uzyskało gospodarstwo trzodowe. W żadnym gospodarstwie nie stwierdzono jednak poważnych problemów związanych z oceną ich stopnia zrównoważenia

Assessing the Sustainability Performance of Organic and Low-Input Conventional Farms from Eastern Poland with the RISE Indicator System

The aim of this study was to examine the sustainability performance of organic and low-input conventional farms with the sustainability assessment tool—RISE 3.0. It is an indicator-based method for holistic assessment of sustainability of agricultural production at farm level. Ten organic and 10 conventional farms from eastern Poland, Lublin province were assessed. According to the thresholds levels of the RISE method, organic farms performed positively for 7 out of 10 themes, while the values of the other 3 topics, biodiversity, working conditions, and economic viability, were at medium level. Conventional farms reached positive scores for 9 out of 10 themes. The only middle-performing theme was biodiversity. None of the two farm types had the lowest, problematic scores for examined themes. For the theme biodiversity and two indicators (greenhouse gas balance and intensity of agricultural production), significant differences between farming systems were found. Biodiversity performance, an important indicator of sustainability, estimated with the RISE system, was highly correlated with measured on-field weed flora and Orthoptera biodiversity of farms. High soil acidity and low crop productivity, improper weed regulation, and energy management were the most common problems in both types of farms. Working hours and wage and income levels were also assessed as being low. Recommendations to improve the sustainability of both organic and conventional farms are presented

Agricultural autumn drought and crop yield in 2011 in Poland

Over the recent years, drought has been occurring with an ever increasing frequency in Poland. The longer the rainless period lasts, the more acute its impacts are. Agricultural drought manifests itself as a prolonged period of water shortage for agricultural crops during their growth season resulting in yield reduction. Extent of drought was evaluated by the climatic water balance (CWB). Climatic water balance is an indicator that determines the state of humidification of the environment using data measured at meteorological stations. It is defined as the difference between atmospheric precipitation and evapotranspiration (in millimeters) calculated by an empirical formula taking into account: temperature, sunshine, and length of the day. CWB was calculated using meteorological data from 294 weather stations and weather posts across Poland. Spatial data from point measurements were interpolated using the Geographic Information System (GIS) software. Yield forecasts were made for major crops in Poland using agro-meteorological yield models and weather indices (WI). Yield figures were based on data from the Central Statistical Office of Poland (GUS). The autumn of 2011 was the driest in several dozen years in many localities of southeastern Poland. For instance, at the weather station in Puławy, the lowest level of precipitation had been recorded since 1871. Weather conditions prevailing in the growing season of 2012 were very beneficial for winter cereals and winter rapeseed. As for sugar beet, the weather also favored high yields over most of the growing season, except the final stage of growth. Notwithstanding the extreme drought in the autumn of 2011, the good weather conditions in the remaining part of the growth period caused the yields of winter crops and sugar beet to be high. The very scant autumn precipitation, even though it had negative impact on the germination of cereals, seedling emergence, and seedling growth, did not cause any major losses to yields. Water supplies from September precipitation combined with frequent morning mists, fogs, and dew mitigated the impact of prolonged drought and were sufficient to sustain the yields at an acceptable level

Cuba in the Rivalry of Great Powers

Przedmiotem niniejszej pracy magisterskiej jest analiza roli Kuby, niewielkiej wyspy znajdującej się na Morzu Karaibskim, w rywalizacji mocarstw w stosunkach międzynarodowych. Celem pracy jest wykazanie wpływu jaki rywalizacja mocarstw miała na sytuację polityczną, gospodarczą i społeczną na Kubie, a także jej randze i znaczeniu w zmieniających się na przestrzeni wieków systemie międzynarodowym. Ponadto, autor stawia tezę, że rywalizacja mocarstw miała negatywny wpływ na rozwój polityczny i gospodarczy wyspy. Autor twierdzi również, iż Kuba w całej swojej historii znajdowała się w relacji zależności politycznej i ekonomicznej od innego państwa. Autor opisuje historię wyspy od pierwszego kontaktu z cywilizacją zachodnią w 1492 roku, był to równocześnie moment, w którym Kuba stała się przedmiotem polityki mocarstwa, jakim stawała się wówczas Hiszpania. Pierwszy rozdział pracy dotyczy właśnie okresu kolonialnego. W nim poruszane są wątki związanie z polityką Madrytu wobec swojej zamorskiej posiadłości, rozwój kubańskiej gospodarki opartej na rolnictwie, wzrost znaczenia Stanów Zjednoczonych, drogę Kubańczyków do niepodległości. Opisywane procesy oraz wydarzenia osadzone są w kontekście w tytułowej rywalizacji mocarstw. Drugi rozdział ukazuje Kubę pod patronatem północnoamerykańskim. Autor opisuje tu wydarzenia pomiędzy rokiem 1902 a 1965 rokiem. Celem tej części pracy jest wykazanie wieloaspektowej zależności Hawany od Waszyngtonu w tym okresie. Duża część drugiego rozdziału poświęcona jest także działalności Fidela Castro oraz Rewolucji Kubańskiej. Przejęcie władzy na Kubie przez rewolucjonistów z Ruchu 26 lipca było wydarzeniem kluczowym dla zimnowojennej rywalizacji na zachodniej półkuli. Pojawienie się radzieckich wpływów na zachodniej półkuli, możliwe dzięki Kubie, doprowadziło do jednego z największych kryzysów dyplomatycznych XX wieku – kryzysu rakietowego na Kubie. Rozdział trzeci poświęcony jest w pierwszej kolejności kubańskim realiom okresu zimnowojennego. Przedmiotem analizy są bilateralne relacje kubańsko-sowieckie oraz kubańsko-amerykańskie. Te pierwsze należy podzielić na wymiar ekonomiczny i polityczny, ponieważ ich rozwój miał różne tempo. Z kolei relacje Stanów Zjednoczonych z Kubą autor postrzega przez pryzmat podejścia do nich przez kolejne administracje Białego Domu. Ponownie analizowane są instrumenty polityki zagranicznej USA używane wobec Kuby. Autor opisuje również wpływ rewolucji kubańskiej na politykę Waszyngtonu wobec całego regionu Ameryki Łacińskiej. W tekście opisane są także wybrane aspekty polityki zagranicznej Kuby, wśród których znalazły się eksport idei rewolucyjnych w ramach koncepcji proletariackiego internacjonalizmu. Treść trzeciego rozdziału obejmuje również wydarzenia, które nastąpiły po upadku bipolarnego systemu międzynarodowego. Autor skupia się na gospodarczych i politycznych skutkach dezintegracji Związku Radzieckiego. W wyniku tego wydarzenia Kuba straciła największego sojusznika i partnera handlowego, co spowodowało głęboki kryzys gospodarczy na wyspie. Hawana straciła także strategiczną przeciwwagę wobec Stanów Zjednoczonych, które w latach 90. XX wieku zaostrzyły politykę sankcji wobec reżimu Fidela Castro. Autor analizuje także relacje kubańsko-wenezuelskie. Ostatnim wątkiem omawianym rozdziale trzecim jest polityka administracji George’a W. Busha i Baracka Obamy wobec Kuby. O ile prezydent Bush zdecydował się na kontynuację a nawet zaostrzenie sankcji wobec Kuby, to jego następca postawił na podejście bardziej koncyliacyjne. Autor traktuje politykę Baracka Obamy jako ostatnie novum w ramach amerykańskiej polityki wobec Kuby. Dlatego też zdecydowano się nie omawiać podejścia prezydenta Donalda Trumpa, który zasadniczo cofnął postanowienia administracji swojego poprzednika, wracając do antagonistycznego status quo w polityce USA w stosunku do Kuby. Przełomu nie przyniosła również prezydentura Joe Bidena.The subject of this thesis is the analysis of the role of Cuba, a small island located in the Caribbean Sea, in the rivalry of the superpowers in international relations. The purpose of the thesis is to demonstrate the impact that the rivalry of the superpowers had on the political, economic and social situation in Cuba, as well as its rank and importance in the changing international system over the centuries. In addition, the author posits that the rivalry of the superpowers had a negative impact on the political and economic development of the island. The author also argues that Cuba has been in a relationship of political and economic dependence on another country throughout its history. The author describes the history of the island from its first contact with Western civilization in 1492, which was also the moment when Cuba became the subject of the policies of the great power that Spain was then becoming. The first chapter of the work deals precisely with the colonial period. In it, themes related to Madrid's policy toward its overseas possessions, the development of Cuba's agricultural-based economy, the rise of the United States, and the Cuban people's path to independence are addressed. The processes and events described are set in context in the titular superpower rivalry. The second chapter shows Cuba under North American patronage. Here the author describes events between 1902 and 1965. The purpose of this part of the work is to demonstrate Havana's multifaceted dependence on Washington during this period. A large part of the second chapter is also devoted to the activities of Fidel Castro and the Cuban Revolution. The seizure of power in Cuba by the revolutionaries of the July 26 Movement was a pivotal event in the Cold War rivalry in the Western Hemisphere. The emergence of Soviet influence in the Western Hemisphere, made possible by Cuba, led to one of the greatest diplomatic crises of the 20th century - the Cuban Missile Crisis. Chapter three is primarily devoted to the Cuban realities of the Cold War period. Cuban-Soviet and Cuban-American bilateral relations are the subject of analysis. The former should be divided into economic and political dimensions, since their development had different rates. In turn, the author views the United States' relations with Cuba through the prism of the approach to them by successive White House administrations. Again, the US foreign policy instruments used against Cuba are analyzed. The author also describes the impact of the Cuban Revolution on Washington's policy toward the entire Latin American region. The text also describes selected aspects of Cuba's foreign policy, among which are the export of revolutionary ideas within the concept of proletarian internationalism. The content of the third chapter also covers the events that followed the collapse of the bipolar international system. The author focuses on the economic and political consequences of the disintegration of the Soviet Union. As a result of this event, Cuba lost its largest ally and trading partner, which caused a deep economic crisis on the island. Havana also lost a strategic counterweight to the United States, which in the 1990s tightened its sanctions policy against the Fidel Castro regime. The author also analyzes Cuban-Venezuelan relations. The final thread discussed in Chapter Three is the policies of the George W. Bush and Barack Obama administrations toward Cuba. While President Bush chose to continue and even tighten sanctions against Cuba, his successor opted for a more conciliatory approach. The author treats Barack Obama's policy as the latest innovation in the framework of U.S. policy toward Cuba. Therefore, it was decided not to discuss the approach of President Donald Trump, who essentially reversed the provisions of his predecessor's administration, returning to the antagonistic status quo in US policy toward Cuba. Nor did the breakthrough come from the presidency of Joe Biden