İlkokul çağındaki çocuklarda hemoglobinopati ve talassemia insidansı

TEZ1159Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1992.Kaynakça (s. 46-53) var.53 s. ; 30 cm.

Osteogenesis imperfecta: Report of 4 cases

Osteogenezis imperfekta (Oİ); tip I kollajenin yapı veya sentez bozukluğuna bağlı olarak gelişen ve kemiklerde kolay kırılmalara yol açan kalıtsal bir bağ dokusu hastalığıdır. Klinik, radyografık ve moleküler genetik çalışmalar ile birbirinden farklı dört ana ve üç alt klinik tipi tanımlanmıştır. Burada klinik ve radyolojik incelemelerle Oİ tanısı koyduğumuz 4 yenidoğan olgusu sunulmaktadır. Olguların tümünde neonatal dönemde multipl uzun kemik kırıkları saptanmış olup; bunun yanı sıra iki olguda mavi skleralann görülmesi, radyografık olarak kosta-kondral bileşiklerin normal olması, klinik seyirlerinin perinatal dönemde ölümle sonuçlanmaması nedeniyle tipi; bir olguda doğar doğmaz solunum sıkıntısının olması, kosto kondral bileşkelerin normal bulunması, dört günlükken ölmesi nedeniyle tip IIB; bir olguda ise kafa kemiklerinde kemik adacıkları görülmesi ve bir yaşma kadar yaşamış olması nedeniyle tipi II Oİ düşünüldü.Osteogenesis imperfecta (01) is a group of heterogen and hereditary connective tissue disorders, characterized by multiple bone fractures due to defects in synthesis or structure of type I collagen. For different types and there subtypes ofOI were described with clinical, radiographic and molecular genetic studies. In this study, 4 newborn infants withOI, diagnosed by clinical and radiological findings, are presented. Multiple long bone fractures were present in all cases in neonatal period. Two of the cases were thought to be consistent with type I OI because they had blue sclera, no beaded ribs and lived beyond perinatal period. One of the cases suffered from severe respiratory distress and died at four days of age; radiographic studies revealed normal costa-chondral junction and this case was thought be consistent with type IIB OI. The last case who lived until one year of age with multiple wormian bones in skull was thought to be consistent with type III OI

Necrotizing enterocolitis: Clinical results

Yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde sık rastlanan bir gastrointestinal sistem hastalığı olan nekrotizan enterokolit (NEK); barsak mukoza yüzeyinde iskemiye neden olabilecek hastalıkları bulunan, düşük doğum ağırlıklı bebeklerde daha sık görülür. Bu çalışmada 1993 ile 1996 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'nde yatırılarak tedavi edilen 2625 bebeğin dosyası retrospektif olarak incelendi ve nekrotizan enterokolit düşünülen 54 olgunun klinik, laboratuvar, radyolojik bulguları ve risk faktörleri gözden geçirildi. Bu olguların 29'u şüpheli (grup l), 25'i ise belirgin (grup II) nekrotizan enterokolit olgularıydı. Tüm NEK olgularının 48'ini (%89) preterm bebekler oluşturuyordu. Birinci gruptaki bebeklerin ortalama gebelik yaşı 31.7±3.3 (24-40) hafta ve ortalama doğum ağırlığı 1720+570 (774-2930) gram iken ikinci gruptaki bebeklerin ortalama doğum ağırlığı 1700+690 (880-3512) gram idi. Her iki gruptada ortanca tanı yaşı 6. gündü. Birinci gruptaki bebeklerin 16 (%55)'sı hiç beslenmemişken bu sayı ikinci grupta 6 (%24) idi. Ortanca beslenme yaşı birinci grupta 3.5 (1-27) gün iken ikinci grupta ise 5.5 (1-11) gün olarak belirlendi. Her iki grupta en sık rastlanan klinik bulgu abdominal distansiyondu, bunu letarji ve apne takip ediyordu. Birinci grupta 14 (%48), ikinci grupta ise 20 (%80) bebekte trombositopeni mevcuttu. İkinci grupta 18 (%72) bebekte pnömatozis intestinalis, yedi bebekte diyafragma altında serbest hava, bir bebekte de portal vende gaz tespit edildi. Birinci gruptaki 12 (%41) bebeğe sepsis eşlik ediyorken, ikinci gruptaki 18 (%72) bebeğe sepsis eşlik ediyordu. Her iki grubun kan kültürlerinde en sık üretilen mikroorganizma Klebsiella ve Enterobacter türleriydi.Necrotizing enterocolitis (NEC) is the most common serious gastrointestinal disorder encountered in the neonatal intensive care units. Most cases occur in preterm and low-birth-weight infants who often are already compromised by their associated illness. The present study was performed in the Neonatal Intensive Care Unit at Çukurova University and clinical, laboratory and radiologie flndigs of 54 infants who were thought to have necrotizing enterocolitis (NEC) were evaluated retrospectively and the risk factors tried to be assessed. Twenty nine of these were suspected (Grup I), and 25 were confirmed (Grup II) cases of NEC. Fourty eight (89%) of all NEC cases were preterm babies. The mean gestationel age of the babies in the first group was 31.7+3.3 (24-40) weeks, with a mean birth weight of 1720+570 (774-2930) grams; the mean gestational age and birth weight of the babies in the second group was 31.9±3.9 (24-40) weeks, and 1700+690 (880-3512) grams respectively. The mean age at the time of diagnosis was six days in the both groups. Fiften (51%) infants and, 12 (48%) babies in the first group and was six infants (24%) in the second group were never fed. The median age of days in the second group. In both groups, the most frequent finding was abdominaal distansion followed by lethargy and apnea. Thrombocythopenia was present in 14 (48%) patients in group I, and in 20 (80%) patients in group II. Among infants in the second group 18 (72%) had pneumatosis intestinalis, seven had free air under the diaphragm and are had gas in portal vein. NEC was associated with sepsis in twelve (41%) babies in group I and 18 (72%) babies in group II. Klebsiella and Enterobacter species were the most frequently isolated microorganisms from the blood cultures of septic infants in both groups

Evaluation of newborn patients with patent ductus arteriosus and indomethacin treatment

Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'nde 1994-1996 yılları arasında semptomatik duktus arteriozus açıklığı tanısı konulan 34 vaka retrospektif olarak değerlendirildi. Dokuzunda (% 23.5) duktus açıklığı dışında kardiak anomali saptandı. Duktus açıklığı tanısı, postnatal 9.0±6.7 (2-36) günlerde konuldu. Endikasyonu olan 26 (% 76.5) bebeğe, 7.8±3.6 (3-15) günlerde, 3.4±1.9 (1-12) doz (0.2 mg/kg) indometazin intravenöz veya enterai yoldan uygulandı. İndometazin tedavisi ile 21 (% 80.8) vakanın duktusu 1.6±0.5) (0.5-3) günde kapandı ve yan etki gözlenmedi. İndometazinin duktus arteriozus açıklığı tedavisinde önemi tartışıldı.In this study, 34 babies with symptomatic patent ductus arteriosus (PDA) were evaluated and followed up in the neonatal intensive care unit between 1994-1996. The association of other cardiac defects with PDA was seen in eight (23.5%) cases. PDA was diagnosed postnatally between the 2nd and 36th days (mean 9.0±6.7). Indomethacin treatment was given (1-12 doses, mean 3.4±1.9) to 26 babies (76.5%) between the 3rd and 15th days (mean 7.8±3.6). Ductus arteriosus closed in 21 cases (80.8%) after indomethacin treatment. Adverse effects were not seen in any cases. We conclude that of indomethacin therapy is important for treatment of patients with PDA

Effects of hypothermia on lung inflammation in a rat model of meconium aspiration syndrome

<div><p>Abstract Purpose: To evaluate the effects of hypothermia treatment on meconium-induced inflammation. Methods: Fifteen rats were instilled with human meconium (MEC, 1.5 mL/kg, 65 mg/mL) intratracheally and ventilated for 3 hours. Eight rats that were ventilated and not instilled with meconium served as a sham group. In MEC-hypothermia group, the body temperature was lowered to 33±0.5°C. Analysis of the blood gases, interleukin (IL)-1β, IL-6, IL-8, and tumor necrosis factor (TNF)-α in bronchoalveolar lavage (BAL) fluid samples, and histological analyses of the lungs were performed. Results: The BAL fluid TNF-α, IL-1β, IL-6 and IL-8 concentrations were significantly higher in the MEC-hypothermia group than in the MEC-normothermia (p < 0.001, p < 0.001, p = 0.001, p < 0.001, respectively) and sham-controlled groups (p < 0.001, p < 0.001, p < 0.001, p < 0.001, respectively). Conclusion: Meconium-induced inflammatory cytokine production is affected by the body temperature control.</p></div

The detection of antiviral ıgc antibody response in human milk

Özet: Bu çalışmada, anne sütü CMV, EBV, HSV tip 1 ve Rubella virusuna karşı özgül IgG antikorlarının varlığı yönünden araştırıldı. Bu amaçla 94 anneye ait serum ve süt örnekleri ELI S A ile incelendi. Serum örneklerinin %98.9'unda anti-CMVIgG, %95.7'sinde anti-EBV IgG, %90.4'ünde anti-HSV tip 1 IgG ve %98.9'unda anti-Rubella IgG, süt örneklerinin % 12.7'sinde anti-CMV IgG için, %9.5'inde anti-EBV IgG, %2.2'sinde anti-HSV tip 1 IgG ve %7.4'ünde anti-Rubella IgG antikor cevabı belirlendi. Bu bulgular anne sütünde bulunan IgG antikorlarının, anne sütüyle beslenen bebeklerin viral enfeksiyonlara karşı korunmasında zayıf bir rolü olabileceğini düşündürmektedir.Summary: In this study, serum and breast milk samples from 94 mothers were analyzed for the presence of IgG antibodies against CMV, EBV, HSV type 1 and rubella virus by ELISA. CMV IgG antibody was found in 98.9%, EBV IgG in 95,7%, HSV type 1 IgG in 90.4% and Rubella virus IgG in 98.9% of sera. CMV IgG antibody response was detected in 12.7%, EBV IgG in 9.5%, HSV type 1 IgG in 2.2% and Rubella virus IgG in 7.4% of breast milk samples. These results show that IgG antibodies in breast milk may have a protective role against viral infections for breastfed infants

Neonatal hyperbilirubinemia in Çukurova Region

Çukurova Bölgesinde yenidoğan hiperbilirubinemişinde rol oynayan faktörlerin retrospektif olarak değerlendirildiği bu çalışmada, toplam 514 bebeğin kayıtları incelendi. Kan grubu uyuşmazlığı olan hastalarda, fragmente eritrosit yüzdesi, total-direkt-indirekt bilirubin düzeyi, bilirubin yükselme hızı, fototerapi süresi ve kan değişim sayısı, uyuşmazlığı olmayan hastalara göre daha yüksekti (p<0.05). Aynı parametreler G6PD aktivitesi azalmış olan hastalarda normal olanlara göre daha yüksekti (p<0.05). Sonuç olarak bu bölgede görülen neonatal hiperbilirubineminin çoğunun anne ile bebek arasındaki kan uyuşmazlığına veya G6PD eksikliğine bağlı olduğu, bu bebeklerde ortaya çıkan hiperbilirubineminin daha hızlı ve ağır seyrettiği kanısına varıldı.Etiologic factors in neonatal hyperbilirubinemia in Çukurova Region were evaluated retrospectively in 514 infants.Total- direct-indirect bilirubin levels, percentage of fragmented erythrocyte, bilirubin rising rate, duration of phototherapy and number of exchange transfusions were higher in infants with blood group incompatibility as compared to infants without in compatibility (<0.05). Same parameters were also higher in infants with G6PD deficiency as compared to infants with normal enzyme activity. Thus, blood group incompatibility between the mother and the infant or G6PD deficiency thought to play an important role in neonatal jaundice in Çukurova Region