İdyopatik rinitte lokal ige yanıtının araştırılması

Tez (Tıpta Uzmanlık) -- Kırıkkale Üniversitesi111142

Local IgE response in idiopathic rhinitis

YÖK Tez ID: 271825Giriş: İdyopatik rinit (İR), allerjik olmayan kronik rinit tipi olup mekanizmasının lokal immunoglobulin (Ig) E (entopi) aracılı veya nörojenik kökenli olabileceği ileri sürülmektedir. Bu çalışmada `İR, allerjik rinite (AR) semptomları, mekanizması, yaşam kalitesine etkisi ve tedaviye yanıtı açısından benzeyen bir AR alt tipidir' hipotezi araştırılmıştır.Metot: Toplam 51 vaka (43K/8E, yaş:36.10±11.22yıl) AR, İR ve kontrol grubu olarak sınıflandırıldı. Ev tozu akarı (ETA) ile nazal provokasyon testi (NPT) öncesi ve sonrası semptom skorları, nazal inspiratuvar tepe akımı (NIPF), yaşam kalitesi, nazal lavaj (Triptaz, ETA spesifik IgE:UniCAP), test sonrası nazal fırça ve kazıntı (İmmünhistokimya: triptaz, IgE, substans-p) örnekleri değerlendirildi. Hastalara nazal steroid (Triamsinolon-asetonid:TAA) tedavisi başlanarak nazal semptom skorları ve yaşam kalitesine etkisi incelendi.Sonuçlar: NPT'ye yanıt, tüm AR'lılarda ve İR grubunun yaklaşık yarısında pozitif sonuçlanırken kontrol grubunda pozitiflik izlenmedi (p=0.001). NPT sonrası nazal semptom skorları İR'de AR'a benzer şekilde artarken, NIPF AR'da düştü, ancak İR'de değişmedi. Rinitlilerde NPT sonrası lavajda triptaz artarken, spesifik IgE'de ise fark gelişmedi. Nazal yaymalarda, inflamatuvar hücreler AR ve İR'de kontrole göre daha fazlaydı. Triptaz (+) hücreler AR'lılarda, IgE (+) mast hücreler her iki rinitte kontrol grubundan daha çoktu. IgE (+) eozinofiller AR'da, substans-p (+) nötrofil ve eozinofiller İR'de diğer gruplardan daha yüksekti. Nazal TAA tedavisi, her iki rinitte semptomlarda belirgin düzelme sağlarken, önemli yan etki gelişmedi. Tedavi öncesi birbirine benzer şekilde bozulma tespit edilen rinitlilerin yaşam kalitesi, tedavi ile bazı AR'lılarda, gerek SF?36, gerekse MiniRQLQ skorları İR'den daha çok düzeldi.Tartışma: İdyopatik rinitli hastaların yaklaşık yarısında NPT'nin pozitif olması, semptomların ve nazal inflamasyonun benzer bulunması, yaşam kalitesinde bozulma ve nazal tedaviye yanıtın AR gibi olması entopiyi desteklerken, nazal mukozada substans-p pozitifliği nörojenik mekanizmayı düşündürmektedir.Background: Idiopathic rhinitis (IR) is a chronic, non-allergic rhinitis which was suggested to have local immunoglobulin E (IgE) (entopy) or neurogenic mechanism. We aimed to test if IR was a subtype of allergic rhinitis (AR) comparable with symp-toms, IgE mediated inflammation, effect on quality of life (QoL) and response to treatment.Method: Fifty-one cases (48F/8M, age: 36.10±11.22 yr) were grouped as IR, AR and controls. Nasal provocation test (NPT) to house-dust-mite (HDM) was assessed in terms of pre-post parameters including nasal symptom scores, nasal inspiratory peak flow (NIPF), QoL, and nasal lavage (Tryptase, HDM specific IgE: UniCAP). Post-provocation nasal brush and scrubbing were performed to analyse cytology and immunocytochemistry (tryptase, IgE and substance-p). Patients were treated with nasal steroid triamcinolone-acetonide (TAA) and checked for symptom scores and QoL.Results: NPT was positive in all AR, and in 52% of patients with IR and negative in all controls (p=0.001). After NPT, nasal symptom scores significantly increased in both rhinitis, as NIPF decreased in AR but no change in IR. Tryptase levels in nasal lavage increased significantly in-group comparison of AR and IR with no significant difference in HDM specific IgE levels. Nasal smear showed higher levels of inflam-matory cells in AR and IR than controls. Tryptase (+) cells were significantly higher in AR and IgE (+) mast cells were higher in both types of rhinitis than control group. AR had more IgE (+) eosinophils, whereas IR had more substance p (+) neutrophils and eosinophils than others. Nasal TAA comparably improved nasal symptoms in both rhinitis with negligible adverse effects. Even the impairment in QoL was similar in both rhinitis, after treatment the improvement in SF?36 and MiniRQLQ was shown to be higher in patients with AR.Discussion: Positive NPTs in almost half of IR, similar symptoms, nasal inflamma-tion, deterioration of QoL and treatment response as seen in AR may be an indicator of entopy, whereas substance-p positivity is an evidence of neurogenic pathway

Diagnostic tools for allergic rhinitis and asthma

Alerjik solunum yolu hastalıkları tanısı, esas olarak semptomlar ile konurken, laboratuvar testleri ile tiplendirmesi yapılabilmektedir. Tanının doğruluğu, hastalığın tedavisini yönlendireceği için önemlidir. Örneğin, tedavi edilmeyen rinit ileride astım gibi yeni hastalıklara ve yaşam kalitesinde olumsuzluklara sebep olabilir. Bu yüzden hastalığın ilerlemeden erken tanısı önemlidir. Burada alerjik solunum yolu hastalıkları tanısında pratik hayatta ve klinik araştırmalarda kullanılabilecek olan semptomların değerlendirilmesi, fizik muayene, alerji deri testleri, total ve spesifik IgE, nazal provokasyon test teknikleri ve değerlendirme parametreleri (semptomlar, nazal akım, nazal sekresyon), nazal mukoza doku örneklemesi ve solunum fonksiyon testi anlatılmaktadır.The diagnosis of allergic airway diseases is based on symptoms, and the laboratory tests help us to classify the types. A correct diagnose is important, since the treatment will change in different types of diseases. For example, untreated rhinitis may result in other diseases like asthma, and deteriorate the quality of life. Therefore, early diagnosis of allergic airway diseases is important before the disease progresses. This review summarizes the currently known diagnostic tools which can be useful in daily practical life and researches, including assessment of symptoms, physical examination, allergy skin tests, total and specific IgE, nasal provocation test and assessment parameters (symptoms, nasal flow and secretions), nasal mucosal sampling, and pulmonary function test

Assessment of quality of life in patients with nonallergic rhinitis compared to allergics in relation with nasal provocation test

Giriş: Allerjik rinit (AR), IgE aracılı bir hastalık olup yaşam kalitesini olumsuz etkilemektedir. AR’a benzer şikayetleri olduğu halde, allerjik olmayan rinit (AOR) özellikleri ve mekanizması net olmayan kronik bir hastalıktır. Bu çalışmanın amacı, AOR’li hastalarda allerjene temasın rinit şikayetlerine ve yaşam kalitesi üzerine etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: AOR (n 25), AR (n 16) ve kontrol (n 10) gruplarına, ev tozu akarı ile nazal provokasyon testi (NPT) yapılarak, genel (SF-36) ve rinite özel (MiniRQLQ) yaşam kalitesi anketleri ve Epworth Uykululuk Skalası (EUS) uygulandı. Bulgular: NPT, AR’lı hastaların hepsinde ve AOR’li hastaların %52’sinde pozitif sonuçlanırken (p 0.001), kontrol grubu hastalarının tümünde negatifti. NPT öncesi, SF-36’nın sosyal, fiziksel ve duygusal rol bileşenleri AOR’li hastalarda kontrol grubuna göre daha düşük iken, AR’lı hastalarda sadece sosyal bileşen daha düşük bulundu. MiniRQLQ anketinde ise AOR grubunda genel, aktivite kısıtlaması, pratik problemler ve burun şikayetleri bileşenleri kontrol grubuna göre kötü iken, AR grubunun genel ve burun şikayetleri bileşenleri olumsuz yönde etkilenmişti. EUS sonuçları, tüm çalışma grubunda birbirine benzer ve normal sınırlardaydı. Allerjenle NPT sonrası, yaşam kalitesi anketlerinde sadece SF- 36’nın enerji bileşeni AOR’li hastalarda, AR ve kontrol grubuna göre daha düşük bulundu (p 0.02). Sonuç: Bu çalışma, rinitin yaşam kalitesine etkisinin AOR hastalarında AR hastalarından daha belirgin olduğunu gösterdi. Ayrıca, bazı AOR hastalarının allerjenle temas sonrası AR hastalarına benzer rinit şikayetleri geliştirmesi, AOR’de atopinin rol oynayabileceğini düşündürmektedir. Allerjenle NPT’nin yaşam kalitesi üzerine etkisi ise önemsiz sayılabilir.Objective: Allergic-rhinitis (AR) is an IgE-mediated disease with negative effects on quality-of-life (QoL). Despite suggestive symptoms of AR, nonallergic- rhinitis (NAR) is a chronic condition with unclear characteristics and pathophysiology. The objective of this study was to assess the effect of exposure to allergen on rhinitis symptoms and QoL in patients with NAR. Materials and Methods: Patients with NAR (n 25), AR (n 16), and control group (n 10) were compared, regarding generic (SF-36), and specific (MiniRQLQ) QoL, Epworth-Sleepiness-Scale (ESS) and nasal-provocation-test (NPT) with house-dustmite. Results: NPTs were resulted positive in all AR, in 52% of NAR patients and none in control group (p between AR&NAR: < 0.001). Before NPT, social, physical and emotional role domains of SF-36 were lower in NAR group than control group, whereas patients with AR had impairment only in social scores. NAR group had impairment in the general, activity limitation, practical problems and nasal symptoms of MiniRQLQ, while patients with AR had impairment in the general and nasal symptom scores of MiniRQLQ. Results of EUS were similar and in normal levels in all groups. After NPTs, the only change in QoL questionnaires was the impairment in the energy score of SF-36 in NAR group compared to others (p 0.02). Conclusion: This study showed the impact of rhinitis on QoL was more prominent in NAR patients than AR. Furthermore, after exposure to allergen, rhinitis symptoms devepoed in some of the patients with NAR may be a reflection of atopy. The impact of NPT with allergen on QoL was negligible

Characteristics of nonallergic rhinitis

Allerjik olmayan rinit (NAR), yıl boyu süren rinit şikayetleriyle karakterize, mekanizması kesin olarak bilinmeyen, tedavisi de netlik kazanmamış bir rinit tipidir. NAR, allerjik rinit kadar sık görülmesine, benzer semptomları olmasına ve hastaların yaşam kalitesini olumsuz yönde etkilemesine rağmen, klinik pratikte yeterli öneme sahip değildir. NAR için özel tanısal bir test olmayıp, tipik rinit semptomları yanında allerji deri testleri ve/veya serum spesifik IgE sonuçları negatifliği ve allerji dışı nedeni bilinen rinit tiplerinin dışlanmasıyla tanısı konulabilmektedir. Patofizyolojisi iyi bilinmemekle beraber nazal mukozaya lokalize IgE yanıtı (entopi) veya nörojenik mekanizmanın rinit semptomlarına yol açabileceği öne sürülmektedir. Bu derlemenin amacı; NARın tanımını, sıklığını, tanı yöntemlerini, mekanizmasını ve tedavisini güncel yayınlar ışığında anlatmaktadır.Nonallergic rhinitis (NAR) is a type of rhinitis with perennial symptoms, unknown aetiology, and no clear treatment suggestions. Even though NAR has similarities with allergic rhinitis with regards to its prevalence, symptoms and impairment on quality of life, its importance is underestimated in clinical practice. There is no single valid test for the diagnosis of NAR as typical rhinitis symptoms, negativity in allergy skin tests and/or specific IgE, and exclusion of nonallergic rhinitis types with known aetiology are required. Pathophysiology of NAR is poorly understood, but a key component involves activation of neurogenic or allergic pathways. The aim of this review was to describe the characteristics, diagnostic methods, prevalence, pathophysiology, and treatment of NAR in the light of recent publications

What, Where and How in Granulomatous Diseases?

Akciğerin granülomatöz hastalıkları patolojik ve klinik açıdan ayırt edici tanısı zor olabilen durumlardır. Enfeksiyon dışı nedenlerden sarkoidoz, hipersensitivite pnömonisi ve enfeksiyöz olarak ise tüberküloz en sık görülenleridir. Burada granülomatöz akciğer hastalığı olup ayırt edici tanılarında zorluk yaşanan olgular uzun süreli takipleriyle sunuldu. Birinci olgu 64 yaşında kadın hasta, klinik ve radyolojik olarak hipersensitivite pnömonisi ve ikinci olgu ise 67 yaşında erkek hasta, patolojik olarak sarkoidoz ön tanıları konularak kortikosteroid kullanmaktaydı. Ancak, kortikosteroid altında klinik ve radyolojik progresyon olması üzerine yeniden tanısal araştırma yapıldı. Tekrarlanan bronkoskopik örneklemelerle ve farklı (PCR/BACTEC) tüberküloz kültürü yöntemleri kullanılarak Mycobacterium tuberculosis üremesi olması ile akciğer tüberkülozu tedavisi verildi. Sonuç olarak, bu olgular granülomatöz hastalıkların klinik, radyolojik ve patolojik açıdan benzerlik gösterebileceğini ve ayırt edici tanıda tüberküloz mikrobiyolojik tetkik tekrarının önemini göstermesi açısından ilginçtir.Granulomatous diseases of the lung may be difficult to diagnose in both pathological and clinical aspects. The most common reasons for granulomatous lung are tuberculosis as an infectious source, and sarcoidosis or hypersensitivity pneumonia (HP) as non-infectious causes. Here, 2 cases of granulomatous lung disease that had been incorrectly diagnosed are described. The first was a 64-year-old female patient diagnosed as HP clinically and radiologically, and the second was a 67-year-old male diagnosed as sarcoidosis pathologically. Both had progression clinically and radiologically under corticosteroid treatment. Repeat bronchoscopic evaluation revealed Mycobacterium tuberculosis in the bronchial lavage polymerase chain reaction/BACTEC (Becton Dickinson and Co., Franklin Lakes, NJ, USA) cultures, and lung tuberculosis treatment was initiated for both patients. These cases are interesting in that granulomatous diseases may have similarities in clinical, radiological, and pathological features, and repetition of tuberculosis microbiological examination is important in the differential diagnosis

Body Composition in Patients with Stable Chronic Obstructive Pulmonary Disease: Comparison with Malnutrition in Healthy Smokers

Amaç: Malnütrisyonun (beden kitle indeksi (BKİ)<18.5kg/m2) kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) olanlarda sağlık durumunda bozulmaya yol açtığı bulunmasına rağmen, beden kompozisyonun (vücut yağ ve protein oranı) KOAH özelliklerine etkisi tam olarak ortaya konmamıştır. Gereç ve Yöntem: Toplam 180 orta, ağır ve çok ağır evredeki stabil KOAH hastası ve 50 sağlıklı hasta bu prospektif çalışmaya alındı. Tüm hastalara klinik değerlendirme, spirometrik testler, antropometrik değerlendirme ve kan analizleri yapıldı. Bulgular: Malnütrisyon prevalansı KOAH grubunda (11,7%, n:21) kontrol grubundan (%8, n:4) daha sıktı. Malnütrisyon sıklığı KOAH şiddeti kötüleştikçe arttı. Giderek azalan sırada olmak üzere kas deposu, viseral protein ve yağ deposundan oluşan beden kompozisyonunda değişiklik sadece tüm zayıf, bazı normal ve fazla kilolu KOAH hastalarında değil aynı zamanda sağlıklılarda da vardı. FEV1 (L) ve FEV1/FVC'de düşüklük zayıf ve protein ve yağ oranı düşük hastalarda normal ve fazla kilolu hastalara gore daha belirgindi (p=0,004 ve p=0,005). İnspiratuvar ve ekspiratuvar kas gücü, zayıf ve protein ve yağ oranı düşük hastalarda normal ve fazla kilolu hastalara göre daha belirgindi (p=0,02 ve p=0,01). Difüzyon kapasitesi (DLCO) ve DLCO/ alveolar hacim oranı sadece zayıf ve protein ve yağ oranı düşük hastalarda değil (p=0,003 ve p=0,004) aynı zamanda normal ve fazla kilolu hastalardan protein ve yağ oranı düşük olanlarda olmayanlara göre daha düşüktü (p=0,01 ve p=0,07). Normal ve fazla kilolu hastalardan protein ve yağ oranı düşük olanlar diğerlerine gore daha sık KOAH atağı geçiriyor bulundu (p=0,04). Sonuç: Bu sonuçlar beden kompoziyonu değişikliğinin KOAH'ta önemli olduğunu göstermektedir. KOAH'lı hastalarda BKİ yanında beden kompozisyonu incelemesi nütrisyonel değerlendirmenin bir parçası olmalıdır.Objective: Although malnutrition (body mass index (BMI)&lt;18.5kg/m2) has been associated with impaired health status in patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD), the effects of body composition (body fat and protein percentage) in patients with COPD have not been clearly demonstrated. Materials and Methods: A total of 180 stable patients with COPD at the stages of moderate, severe, very severe, and 50 healthy subjects were included in this prospective study. All subjects underwent a clinical evaluation, spirometry tests, anthropometric measurements and blood analysis. Results: Frequency of underweight was higher in COPD (11.7%) patients than the control group (8%). The frequency of underweight increased as the severity of COPD worsens. There was body decomposition (protein or fat depletion) in not only all underweight patients but also some normal/overweight COPD patients, as well as in the healthy subjects. Deterioration in FEV1 (L), and FEV1/FVC was more evident in underweight patients with protein and fat depletion compared to normal/overweight patients (p=0.004, and p=0.005). Inspiratory and expiratory respiratory muscle power was lower in underweight patients with depletion than in normal/overweight patients (p=0.02, and p=0.01). DLCO and DLCO/VA were significantly lower in underweight patients than in normal/overweight patients (p=0.003, and p=0.004), they were also lower in normal/overweight patients with depletion than in normal/overweight patients with no depletion (p=0.01, and p=0.07). Normal/overweight patients with protein depletion had the most frequent number of exacerbations than others (p=0.04).Conclusion: These results show that the body decomposition is important in patients with COPD. Assessment of body composition should be a part of nutritional assessment besides BMI in patients with COPD

Mounier-Kuhn Syndrome Accompanied by Cases: A Distinguishing Diagnosis of Treatment Resistant Bronchospasm

Mounier-Kuhn Sendromu (MKS), trakea ve bronşların genişlemesi, tekrarlayan solunum yolu enfeksiyonları ve bronşektazi ile karakterizedir. Burada MKS sapta- nan iki olgu nadir görülmesi nedeniyle sunuldu. Ol- guların ortak özellikleri yıllardır zor astım/KOAH tanılarıyla takip edilmeleri, radyolojik incelemelerinde bronşektazi varlığı ve bronş sekresyonlarında nadir görülen bakterilerin üremesiydi. Birinci olgu 43 ve ikinci olgu 63 yaşında kadın olup toraks radyolojisin- de trakea ve ana bronş çaplarının ileri derecede geniş olması ile tanı aldılar. Tedavi olarak birinci olguda trakeaya stent konuldu ve semptomları dü- zelmekle beraber her seferinde stent yerinden çıkıp hemoptiziye yol açınca vazgeçildi. İkinci olguda ise hipoksemisi olmamasına rağmen polistemisi vardı. Her iki olguya tedavi olarak bronkodilatör, mukolitik ve enfeksiyon kontrolü için proflaktik antibiyoterapi ve aşılarla immünizasyon uygulandı. Sonuç olarak MKS, tedaviye dirençli bronkospazmda ayırt edici tanı ola- rak akla getirilmelidir.Mounier-Kuhn syndrome (MKS) is a syndrome char- acterized by the expansion of the trachea-bronchus, recurrent respiratory tract infections, and bronchiecta- sis. Herein, two cases were presented with MKS, as a rare disease. For years, cases had been followed up as asthma/chronic-obstructive-pulmonary-disease. In the radiological examinations of cases, there were bronchiectasic areas, and the growth of rare bacteria in bronchial secretions. The two women were diag- nosed as MKS when they were 43 and 63-yrs-old respectively, with severe enlargement of the tracheal and main bronchus diameter in the thoracic radiolo- gy. A tracheal stent was placed in case-1, and alt- hough her symptoms were relieved, we stopped trying the procedure because of the recurrent displacement of the stent caused by hemoptysis. Case-2 had poly- cythemia with no hypoxemia. Both cases were given supportive therapy including bronchodilator, muco- lytic, prophylactic antibiotic to control infection and vaccine immunization. As a result MKS should be kept in mind in the distinctive diagnosis of treatment resistant bronchospasm

Kaynakçıda Güvercinlere Bağlı Hipersensitivite Pnömonisi ile Karışan Pnömosiderozis

A 43-year-old man with a dyspnea, and cough had been a welder for 20 years, and had raised pigeons for 30 years. A pre-diagnosis of hypersensitivity pneumonitis was proposed with multiple micronodular opacities in radiology, exposure to pigeons, and hypoxemia. However, it was ruled out with continuing lung symptoms though avoidance of pigeons, no alveolitis in the bronchial lavage, corticosteroid insensitivity, and normal diffusion lung capacity. A diagnosis of welder’s lung disease was made with the occupational environment consisting of iron dust particles, compatible chest radiology, and positive staining for ferritin (Prussian blue stain) of the macrophages in the bronchial lavage. His hypoxemia was thought to improve after bronchial washing. He was recommended to quit his job and quit smoking, as well as feeding pigeons, since these factors potentially had an effect and predispose lung fibrosis, asthma, and cancer.Nefes darlığı ve öksürük şikâyetleri olan 43 yaşındaki erkek hasta, 20 yıldır kaynakçılık yapmakta ve 30 yıldır güvercin beslemekteydi. Radyolojide yaygın mikronodüler opasiteler, güvercin besleme öyküsü ve hipoksemi olması nedeniyle ile ön tanı olarak hipersensitivite pnömonisi düşünüldü. Ancak güvercinlerin uzaklaştırılmasına rağmen şikâyetlerinin devam etmesi, bronş lavajında lenfositik/nötrofilik alveolitis bulgusunun olmaması, akciğerde fibrozis olmamasına rağmen kortikosteroide yanıtsızlık ve normal akciğer difüzyon kapasitesiyle bu tanıdan uzaklaşıldı. Kaynakçı akciğeri hastalığı, meslek ortamındaki demir tozlarının varlığı, uyumlu radyoloji bulguları, serum ferritin yüksekliği ve bronş lavajında Prusya mavisi ile boyanmış demir granüllerinin görülmesiyle kondu. Hastanın hipoksemisinin yapılan bronş lavajı sonrası demir granüllerinin uzaklaştırılmasıyla düzeldiği düşünüldü. Hastaya tedavi olarak mesleğini değiştirmesi, sigarayı bırakması ve güvercinlerden uzaklaşması önerildi. Çünkü bu faktörler ileride akciğer fibrozisi, astım ve akciğer kanseri gelişimine sebep olabilmektedir

Stepwise Approach in Asthma Revisited 2023: Expert Panel Opinion of Turkish Guideline of Asthma Diagnosis and Management Group

Introduction of inhaled corticosteroids (ICS) has been the cornerstone of the long-term management of asthma. ICSs either alone or in combination with long-acting beta-2 agonists have been shown to be associated with favorable asthma outcomes. However, asthma con-trol is still reported to be below expectations all around the world. Research in the last decades focusing on the use of ICS/formoterol both as maintenance and as needed (maintenance and reliever therapy approach) showed improved asthma outcomes. As a result of recent developments, Turkish Asthma Guidelines group aimed to revise asthma treatment recommendations. In general, we recommend physicians to consider the risk factors for poor asthma outcomes, patients’ compliance and expectations and then to determine “a personalized treatment plan.” Importantly, the use of short-acting beta-2 agonists alone as a symptom reliever in asthma patients not using regular ICS is no longer recommended. In stepwise treatment approach, we primarily recommend to use ICS-based controllers and initiate ICS as soon as possible. We define 2 different treatment tracks in stepwise approaches as maintenance and reliever therapy or fixed-dose therapy and equally recommend each track depending on the patient’s risks as well as decision of physicians in a personalized manner. For both tracks, a strong recommendation was made in favor of using add-on treatments before initiating phenotype-specific treatment in step 5. A strong recommendation was also made in favor of using biologic agents and/or aspirin treatment after desensitization in severe asthma when indicated