Adipokines in Nonalcoholic Steatohepatitis: From Pathogenesis to Implications in Diagnosis and Therapy

Nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD) is the hepatic manifestation of the metabolic syndrome and can vary from benign steatosis to end-stage liver disease. The pathogenesis of non-alcoholic steatohepatitis (NASH) is currently thought to involve a multiple-hit process with the first hit being the accumulation of liver fat which is followed by the development of necroinflammation and fibrosis. There is mounting evidence that cytokines secreted from adipose tissue, namely, adipokines, are implicated in the pathogenesis and progression of NAFLD. In the current review, we explore the role of these adipokines, particularly leptin, adiponectin, resistin, tumor necrosis factor-a, and interleukin-6 in NASH, as elucidated in experimental models and clinical practice. We also comment on their potential use as noninvasive markers for differentiating simple fatty liver from NASH as well as on their potential future therapeutic role in patients with NASH

Elastography for Hepatic Fibrosis Severity in Chronic Hepatitis B or C

AIMS: To assess the value of transient elastography for predicting significant fibrosis or cirrhosis in chronic hepatitis B or C (CHB or CHC) patients. METHODS: 75 patients (CHB: 45, CHC: 32) were included. All underwent elastography and liver biopsy concurrently. Biopsies were evaluated using Ishak's classification. Fibrosis was mild, moderate or severe/cirrhosis when scores were 0-1 (n = 30), 2-3 (n = 20), 4-6 (n = 25), respectively. RESULTS: Median liver stiffness values were higher in patients with severe fibrosis or cirrhosis than in those with moderate or mild fibrosis (14.8 vs. 6.4 vs. 5.3 kPa, p < 0.001). The diagnostic accuracy of elastography for severe fibrosis and cirrhosis was excellent [area under the receiver operating characteristic (AUROC) curve 0.938 vs. 0.948], but it was not optimal for mild fibrosis (AUROC 0.78). Values of 7.5, 9.0 and 12 kPa had a sensitivity and specificity for severe fibrosis/cirrhosis of 96, 84 and 60%, and 76, 90 and 94%, respectively. The median stiffness value in cirrhotic patients (score 5-6) was 16.6 kPa (7.7-48). No differences in accuracy of elastography between CHB or CHC patients were found. Cutoff was 12.5 kPa for cirrhosis; 10/75 patients (13%) were misclassified. CONCLUSION: Transient elastography has an excellent diagnostic accuracy for severe fibrosis and cirrhosis in CHB and CHC, but the cutoffs need further evaluation

Ένα νέο προ-επεμβατικό σκορ για την πρόβλεψη αιμορραγικών επιπλοκών των ενδαγγειακών περιφερικών αρτηριακών επεμβάσεων

Σκοπός: H ανάπτυξη ενός νέου προ-επεμβατικού score εκτίμησης αιμορραγικού κινδύνου των ενδαγγειακών περιφερικών αρτηριακών επεμβάσεων (ΕΠΑΕ). Υλικά και μέθοδοι: Η παρούσα μονοκεντρική, προοπτική, μελέτη περιελάμβανε όλες τις θεραπευτικές ΕΠΑΕ που εκτελέσθηκαν μεταξύ του Αυγούστου 2016 και του Ιουλίου 2018 για την θεραπεία της χρόνιας αθηρωματικής αρτηριακής νόσου. Τα κύρια καταληκτικά σημεία ήταν το ποσοστό των περιεπεμβατικών (30 ημερών) αιμορραγικών επιπλοκών (ΑΕ), η ταυτοποίηση παραγόντων που σχετίζονται με τα αιμορραγικά επεισόδια και η ανάπτυξη ενός προ- επεμβατικού score εκτίμησης αιμορραγικού κινδύνου (peripheral bleeding score; PBS). Δευτερογενές καταληκτικό σημείο ήταν η σύγκριση μεταξύ του HAS-BLED score και του PBS. Αποτελέσματα: Συνολικά περιλήφθησαν 530 επεμβάσεις (μέση ηλικία 67 ±10 έτη, άνδρες:74.7%). Το συνολικό ποσοστό των ΑΕ ήταν 3.77%(20/530 επεμβάσεις). Το ποσοστό των μειζόνων ΑΕ ήταν 3.2% (17/530 οπισθοπεριτοναϊκή ενεργός αιμορραγία: 0.75%, ψευδoανεύρυσμα: 2.45%). Η ετήσια συχνότητα του συνόλου των AE και των μείζονων AE ήταν 1.88% και 1.6% αντίστοιχα. Η πολυπαραγοντική ανάλυση ταυτοποίησε την ηλικία ≥75 έτη ως ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για ΑΕ [HR: 3.32; 95%CI:1.12-9.80;p&lt;0.02]. Το φύλο [άρρενες HR:0.193; 95%CI: 0.49-0.75;p&lt;0.001] και η αγωγή με στατίνη [HR:0.245; 95%CI:0.08-0.71;p =0.01] σχετίσθηκαν με σημαντικά μειωμένο κίνδυνο αιμορραγίας. Με βάση τα παραπάνω ευρήματα αναπτύχθηκε ένα PBS οκτώ μεταβλητών με ευαισθησία 75,0% και ειδικότητα 78,8% στην ανίχνευση των ΑΕ. To HAS-BLED σκορ απέτυχε να ταυτοποιήσει τις ΑΕ. Συμπεράσματα: Το ετήσιο ποσοστό των ΑΕ των ΕΠΑΕ ήταν χαμηλό. Η προχωρημένη ηλικία και το θηλυκό φύλο συσχετίσθηκε με αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας. Το PBS επέδειξε ικανοποιητική στατιστική επίδοση και θα μπορούσε να συμπεριεληφθεί στον προεπεμβατικό έλεγχο.Purpose To investigate the bleeding complications of endovascular peripheral arterial interventions (EPAI) and develop a dedicated peripheral bleeding score (PBS). Materials and Methods This prospective, single center, study included all therapeutic EPAI performed between August 2016 and July 2018 for the treatment of chronic atherosclerotic arterial disease. Primary endpoints were the incidence of periprocedural (30-day) bleeding complications (PBC), the identification of factors associated with bleeding events and the development of a dedicated PBS. Secondary outcome measure included the comparison between the HAS-BLED score and the PBS. Results In total 530 procedures were included (mean age 67.6 ± 9.8 years; male: 74.7%). The overall PBC rate was 3.77% (20/530 procedures). Major PBC rate was 3.2% (17/530 procedures) and included retroperitoneal active bleeding (0.75%) and pseudoaneurysms (2.45%). The annualized incidence of overall bleeding and major PBC were 1.88% and 1.6%; respectively. Multivariable regression analysis identified that age≥75 was correlated with a significantly increased bleeding risk [HR: 3.32; 95%CI:1.12-9.80; p&lt;0.02]. Male gender [HR: 0.193; 95%CI: 0.49-0.75; p&lt;0.001] and statin therapy [HR: 0.245; 95%CI:0.08-0.71; p =0.01] were correlated with a significantly decreased bleeding risk. Based on the regression analysis findings an eight-point PBS was developed, demonstrating 75.0% sensitivity and 78.4% specificity in detecting PBC. The HAS-BLED score failed to identify PBC. Conclusions The annual incidence of bleeding complications of EPAI was low. Advanced age and female gender were correlated with increased bleeding risk. PBS demonstrated satisfactory statistical performance and could be considered for inclusion in the pre-procedural endovascular checklist in order to contribute to the optimization of intra-and post-procedural care

Τhe role of transformative learning in the modernization of public administration: exploring the transformation, through adult education, of perspectives and assumptions regarding their role in the case of supervisors of Komotini Municipality

Mezirow’s (1978) theory of transformative learning is increasingly attracting the interest of researchers from different disciplines, as it can be applied beyond educational settings to other fields, such as in business and public organizations. It is an innovative approach for individual change and development of employees, but also for organisational transformation and modernisation of the public sector.The aim of this thesis is to investigate the factors that have influenced and shaped the perspectives and assumptions of senior managers of the Municipality of Komotini regarding their executive role, and whether any personal transformation through education in adulthood occurred, according to the theory of transformative learning, that led to an organizational and/or functional transformation of the Municipality.The research material was collected by conducting qualitative research and the data was gathered from the personal narratives of the educational autobiographies of eight supervisors of the Municipality of Komotini. It is worth noting that four “old” and four “new” supervisors participated in the survey, in order to better detect the similarities and differences between them, and after capturing the current situation, suggestions for improvement were then presented.The results of the research highlight the uniqueness of each educational biography and the variety of factors that influenced the formation of the functional role of the executive staff of the Municipality of Komotini. In particular, it confirms the influence of their early learning experiences, their family, social and cultural environment, their gender, as well as their organizational culture and permanent working relationship on their way of thinking, perception and action. It is also found that their frame of reference includes not only the mental habits acquired during their socialisation and their personal course, but also those of their professional course.Moreover, the research shows the great predominance of the formal qualifications and educational level of the “new” supervisors, which encourages them to participate in further educational processes (postgraduate studies and seminars), but these are pursued only for utilitarian purposes, to increase their formal qualifications and to secure a position of responsibility with corresponding financial rewards, while the majority of the “old” supervisors refrain from educational processes. Also, for both of the above mentioned categories of supervisors, a work-shy, passive and responsibility-fearing, non-leading behaviour is observed, which in no way can be described as transformational leadership; in addition, no transformation is achieved through education in adult life that would lead to a revision of problematic mental habits of the research participants and in turn would lead to improvements in theorganizational and functional structure of the Municipality of Komotini. This makes it difficult to increase the effectiveness and efficiency of the services providedby the Municipality, thus hindering its modernisation.Further findings of the present research raise important concerns regarding the content and role of formal education, as well as the lack of effective school-based vocational guidance in Greece, which highlights the need to redefine the relationship between education and the labour market.Therefore, the present research establishes the undeniable value of learning and the need for targeted educational interventions as a means of change, emphasizing the understanding and utilization of team dynamics in the context of modern public organizations, the development of empathy as a means of understanding and accepting diversity, the understanding of the role of senior managers in achieving desired organizational change and in-house training and education. It is also proposed to use the educational biography as a transformative tool, which will contribute to the improvement of the working climate and to the disengagement from outdated stereotypes and dysfunctional beliefs and assumptions hindering the modernization of the Municipality of Komotini, and could be adopted by other public institutions as well.Η θεωρία της μετασχηματίζουσας μάθησης του Mezirow (1978) προσελκύει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον ερευνητών διαφορετικών επιστημονικών πεδίων, καθώς μπορεί να αξιοποιηθεί πέρα από τα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα και σε άλλα πεδία, όπως στον χώρο των επιχειρήσεων και των δημόσιων οργανισμών. Αποτελεί μια καινοτόμα προσέγγιση για την ατομική αλλαγή και ανάπτυξη των εργαζομένων, αλλά και για τον οργανωσιακό μετασχηματισμό και εκσυγχρονισμό του δημοσίου τομέα. Στόχος της παρούσας διατριβής είναι να διερευνήσει τους παράγοντες που έχουν επιδράσει και διαμορφώσει τις οπτικές και παραδοχές των ανώτερων στελεχών του Δήμου Κομοτηνής αναφορικά με τον επιτελικό τους ρόλο, και αν επήλθε κάποιος προσωπικός μετασχηματισμός μέσω εκπαίδευσης κατά την ενήλικη ζωή, σύμφωνα με τη θεωρία της μετασχηματίζουσας μάθησης, που να οδήγησε σε κάποιο οργανωσιακό ή και λειτουργικό μετασχηματισμό του Δήμου.Η συλλογή του ερευνητικού υλικού πραγματοποιήθηκε μέσω της διεξαγωγής ποιοτικής έρευνας και τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν από τις προσωπικές αφηγήσεις των εκπαιδευτικών αυτοβιογραφιών οχτώ προϊσταμένων του Δήμου Κομοτηνής. Αξίζει να επισημανθεί ότι στην έρευνα συμμετείχαν τέσσερις «παλαιοί» και τέσσερις «νέοι» προϊστάμενοι, προκειμένου να ανιχνευθούν καλύτερα οι μεταξύ τους ομοιότητες και διαφορές, και αφού αποτυπώθηκε η υφιστάμενη κατάσταση, στη συνέχεια υποβλήθηκαν προτάσεις βελτίωσης.Τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν τη μοναδικότητα κάθε εκπαιδευτικής βιογραφίας και την ποικιλία των παραγόντων που επέδρασαν στη διαμόρφωση του λειτουργικού ρόλου των επιτελικών στελεχών του Δήμου Κομοτηνής. Ειδικότερα, επιβεβαιώνεται η επίδραση των πρώτων μαθησιακών εμπειριών, του οικογενειακού, κοινωνικού και πολιτιστικού περιβάλλοντός τους, του φύλου, αλλά και της οργανωσιακής κουλτούρας και της μόνιμης σχέσης εργασίας τους στον τρόπο σκέψης, αντίληψης και δράσης τους. Επίσης, διαπιστώνεται ότι το πλαίσιο αναφοράς τους δεν εμπεριέχει μόνο τις νοητικές συνήθειες που έχουν αποκτηθεί κατά τη διάρκεια της κοινωνικοποίησής τους και της προσωπικής τους διαδρομής, αλλά και αυτές της επαγγελματικής τους διαδρομής.Επιπλέον, η έρευνα καταδεικνύει τη μεγάλη υπεροχή των τυπικών προσόντων και του μορφωτικού επιπέδου των «νέων» προϊσταμένων, γεγονός που ενθαρρύνει τη συμμετοχή τους σε περαιτέρω εκπαιδευτικές διεργασίες (ΠΜΣ και σεμινάρια), οι οποίες όμως επιδιώκονται μόνο για ωφελιμιστικούς σκοπούς, για την αύξηση των τυπικών τους προσόντων και για την εξασφάλιση μιας θέσης ευθύνης με αντίστοιχες οικονομικές απολαβές, ενώ η πλειονότητα των «παλαιών» απέχει από εκπαιδευτικές διεργασίες. Επίσης, και για τις δύο ανωτέρω κατηγορίες προϊσταμένων διαπιστώνεται μια φυγόπονη, παθητική και ευθυνόφοβη, μη ηγετική συμπεριφορά, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μετασχηματίζουσα ηγεσία, και επιπρόσθετα δεν επιτυγχάνεται κάποιος μετασχηματισμός μέσω εκπαίδευσης κατά την ενήλικη ζωή που να οδηγεί σε αναθεώρηση προβληματικών νοητικών συνηθειών των συμμετεχόντων στην έρευνα, ο οποίος με τη σειρά του να οδηγεί σε βελτιώσεις στην οργανωσιακή και λειτουργική δομή του Δήμου Κομοτηνής. Αυτό δυσχεραίνει την αύξηση της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητάς των παρεχόμενων υπηρεσιών του, παρακωλύοντας τον εκσυγχρονισμό του. Περαιτέρω ευρήματα της παρούσας έρευνας δημιουργούν σημαντικούς προβληματισμούς αναφορικά με το περιεχόμενο και τον ρόλο της τυπικής εκπαίδευσης, αλλά και την έλλειψη αποτελεσματικού σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού στην Ελλάδα, γεγονός που αναδεικνύει την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της σχέσης της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας.Συνεπώς, με την παρούσα έρευνα διαπιστώνεται η αναμφισβήτητη αξία της μάθησης και η ανάγκη στοχευμένων εκπαιδευτικών παρεμβάσεων ως μέσου αλλαγής, δίνοντας έμφαση στην κατανόηση και αξιοποίηση της δυναμικής της ομάδας στα πλαίσια των σύγχρονων δημόσιων οργανισμών, στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης ως μέσου κατανόησης και αποδοχής της διαφορετικότητας, στην κατανόηση του ρόλου των ανωτέρων στελεχών για την επίτευξη επιθυμητών οργανωσιακών αλλαγών και στην ενδοεπιχειρησιακή εκπαίδευση και επιμόρφωση. Επίσης, προτείνεται η αξιοποίηση της εκπαιδευτικής βιογραφίας ως μετασχηματιστικού εργαλείου, που θα συμβάλει στη βελτίωση του εργασιακού κλίματος και στον απεγκλωβισμό από παρωχημένα στερεότυπα και δυσλειτουργικές πεποιθήσεις και παραδοχές που παρακωλύουν τον εκσυγχρονισμό του Δήμου Κομοτηνής και θα μπορούσε να υιοθετηθεί και από άλλους δημόσιους φορείς

Percutaneous microwave ablation of hepatic tumors: is there an impact of cirrhotic liver parenchyma upon the volume and short-term assessment of the ablation zone?

Objectives: To retrospectively compare and evaluate ablation zone volume and its reduction from baseline to 1 month follow-up post percutaneous microwave ablation (MWA) between healthy and cirrhotic liver parenchyma. Methods: Institutional database research identified 84 patients (118 hepatic tumors) who underwent percutaneous MWA with the same system. Caudal-right lobe ratio was applied to distinguish cirrhotic (n = 51) and healthy (n = 67) group; ITK-SNAP software was used to quantify ablation zone volume. Long (LAD) and short 1 (SAD-1) and 2 (SAD-2) axis, tumor size diameter (mm) and volume (cm³) of the ablation zones were evaluated for each treated lesion in both groups at baseline (immediately post ablation) and at 1 month follow-up. Results: There was no significant difference comparing ablation zone volumes at baseline (healthy group: mean ablation volume 14.84 cm³ versus cirrhotic group: mean ablation volume 17.85 cm³, p = 0.31) and 1 month post ablation (healthy group: mean ablation volume 9.15 cm³ versus cirrhotic group: mean ablation volume 11.58 cm³, p = 0.24). When both “healthy” and “cirrhotic” liver group were evaluated independently there was a significant difference of ablation volumes reduction (p-value < 0.001) from baseline to 1 month follow-up. When both groups were compared based on reduction (35.12–38.34%) there was no significant difference in ablation zone volumes (p-value = 0.77). Conclusions: Percutaneous MWA results in ablation zones of a comparable volume in both healthy and cirrhotic liver parenchyma. Both cirrhotic and healthy liver parenchyma experience a similar significant reduction of ablation zone volume at 1 month post therapy.Σκοπός: Σκοπός της διδακτορικής διατριβής είναι η αναδρομική σύγκριση και αξιολόγηση του όγκου της ζώνης θερμοκαυτηριασμού και της μείωσής του από την αρχική εκτίμηση στον 1 μήνα παρακολούθησης μετά τον διαδερμικό θερμοκαυτηριασμό με μικροκύματα (MWA) μεταξύ υγιούς και κιρρωτικού ηπατικού παρεγχύματος. Υλικό και Μέθοδος: Μέσα από μια βάση δεδομένων εντοπίστηκαν 84 ασθενείς (118 ηπατικούς όγκους) που υποβλήθηκαν σε διαδερμική MWA με το ίδιο σύστημα. Εφαρμόστηκε ο λόγος Caudal-right lobe για τη διάκριση της ομάδας κιρρωτικών (n = 51) και υγιών (n = 67) ηπατικών παρεγχυμάτων. Το λογισμικό ITK-SNAP χρησιμοποιήθηκε για την ποσοτικοποίηση του όγκου της ζώνης θερμοκαυτηριασμού. Ο μακρύς (LAD) και ο βραχύς άξονας 1 (SAD-1) και 2 (SAD-2), η διάμετρος των αλλοιώσεων (mm) και ο όγκος (cm³) των ζωνών θερμοκαυτηρίασης αξιολογήθηκαν για κάθε βλάβη και στις δύο ομάδες κατά την αρχική φάση-baseline (αμέσως μετά την MWA) και κατά την παρακολούθηση – follow-up 1 μηνός. Αποτελέσματα: Δεν υπήρξε σημαντική διαφορά μεταξύ των όγκων των ζωνών κατάλυσης κατά το baseline (ομάδα υγιών: μέσος όγκος θερμοκαυτηριασμού 14,84 cm³ έναντι ομάδας κιρρωτικών: μέσος όγκος κατάλυσης 17,85 cm³, p = 0,31) και 1 μήνα μετά την MWA (ομάδα υγιών: μέσος όγκος κατάλυσης 9,15 cm³ έναντι ομάδας κιρρωτικών: μέσος όγκος κατάλυσης 11,58 cm³, p = 0,24). Όταν αξιολογήθηκαν ανεξάρτητα τόσο η ομάδα "υγιούς" όσο και η ομάδα "κιρρωτικού" ήπατος, υπήρξε σημαντική διαφορά στη μείωση των όγκων θερμοκαυτηριασμού (p-value < 0,001) από το baseline έως και το follow- up στον 1 μήνα. Όταν οι δύο ομάδες συγκρίθηκαν με βάση τη μείωση (35,12-38,34%) δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στους όγκους της ζώνης θερμοκαυτηριασμού (p-value = 0,77). Συμπεράσματα: Η διαδερμική MWA οδηγεί σε ζώνες θερμοκαυτηριασμού συγκρίσιμου όγκου τόσο στο υγιές όσο και στο κιρρωτικό ηπατικό παρέγχυμα. Τόσο στο κιρρωτικό όσο και στο υγιές ηπατικό παρέγχυμα παρατηρείται παρόμοια σημαντική μείωση του όγκου της ζώνης θερμοκαυτηριασμού 1 μήνα μετά τη θεραπεία

The evolving role of leptin and adiponectin in chronic liver diseases

Leptin and adiponectin, the main metabolic products of adipose tissue, have been implicated in a wide spectrum of human diseases. Given the frequent presence of hepatic steatosis in several chronic liver diseases, there is currently increasing interest in the role of these adipokines in the development of hepatic steatosis and also in necroinflammation and fibrosis, mostly in patients with nonalcoholic fatty liver disease or chronic hepatitis C. According to experimental data, reduced adiponectin levels and increased leptin levels associated with leptin resistance, which are usually observed in obese patients with or without metabolic syndrome, may result in fat accumulation in the liver and in the enhancement of liver inflammation and mostly fibrogenesis. Increased leptin and decreased adiponectin serum levels have been detected initially in patients with nonalcoholic steatohepatitis and more recently in patients with chronic hepatitis C compared to healthy controls in most but not all studies, while the data on the associations between these adipokine levels and the severity of hepatic steatosis or fibrosis are still rather conflicting. However, several potential confounding parameters were not evaluated in all studies. Therefore, the associations between adipokines and liver histological lesions and their effects on liver cells should be evaluated further in prospective, carefully designed studies, including larger cohorts of patients with detailed assessment of metabolic and other potential confounding factors

Adipokines in Nonalcoholic Steatohepatitis: From Pathogenesis to Implications in Diagnosis and Therapy

Nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD) is the hepatic manifestation of the metabolic syndrome and can vary from benign steatosis to end-stage liver disease. The pathogenesis of non-alcoholic steatohepatitis (NASH) is currently thought to involve a multiple-hit process with the first hit being the accumulation of liver fat which is followed by the development of necroinflammation and fibrosis. There is mounting evidence that cytokines secreted from adipose tissue, namely, adipokines, are implicated in the pathogenesis and progression of NAFLD. In the current review, we explore the role of these adipokines, particularly leptin, adiponectin, resistin, tumor necrosis factor-a, and interleukin-6 in NASH, as elucidated in experimental models and clinical practice. We also comment on their potential use as noninvasive markers for differentiating simple fatty liver from NASH as well as on their potential future therapeutic role in patients with NASH. Copyright (C) 2009 Emmanuel A. Tsochatzis et al

Insulin resistance and metabolic syndrome in chronic liver diseases: Old entities with new implications

Insulin resistance (IR) and metabolic syndrome have recently been implicated in the pathogenesis and progression of chronic liver diseases, especially chronic hepatitis C (CHC) and non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD). In this review, we provide current information on their deleterious effect on the liver, with particular interest in those two entities. In NAFLD, IR causes both the accumulation of fat in hepatocytes and the progression to non-alcoholic steatohepatitis (NASH). Moreover, the presence of metabolic syndrome seems to be associated with severe fibrosis in NASH patients. In CHC, IR develops early in the course of the disease and precedes steatosis. It is also independently associated with histological severity and negatively affects treatment response, irrespective of genotype. Consequently, therapies targeting IR and metabolic syndrome could indirectly ameliorate the prognosis of both NAFLD and CHC. As specific therapies do not exist, patients with metabolic syndrome and CHC and NAFLD should be counseled to lose weight and ameliorate their glycemic control and lipid profile