Consumer Engagement Via Decision Support Systems In Smart Grids

Akıllı şebekeler 2000’lerin başında ortaya konan yeni ve popüler bir kavram olmakla birlikte araştırma ve geliştirme alanında önemli bir potansiyele sahiptir. Akıllı şebeke, temel olarak operasyon, bilgi ve haberleşme sistemlerinin entegrasyonu ile ş ekillenmiş elektrik dağıtım ş ebekesidir. Akıllı şebekeler, enerjinin üretiminden, tüketimine kadar her aşamada gerçek zamanlı iki yönlü bilgi transferi sağlayarak, sürdürülebilir, güvenli ve enerji verimliliği yüksek bir enerji ağı sunmaktadır. Bu makale, akıllı şebekeler altyapısını kullanan bir piyasa aracı olan talep tarafı katılımı için karar destek sistemlerine odaklanmaktadır. Enerji dağıtım sektörünün güncel durumu ve gelecekte yapılacak akıllı şebeke uygulamalarının üretim, dağıtım ve son kullanıcılar üzerindeki etkileri vurgulanacaktır. Smart grid is a new and popular concept, which has been introduced by the beginning of 2000s and possesses a high potential for becoming a remarkable research and development area. The smart grid is basically the conventional electricity grid which is educated by the integration of operation and ICT technologies. It provides sustainable, secure and efficient energy network by enabling real time two way information transfers starting from energy production through distribution, storage and consumption. This paper focuses on consumer engagement and demand side management by using decision support systems. The current status and future smart grid developments on energy distribution, production and end-consumer is highlighted

Psychiatric comorbidity in chronic daily headache

Amaç: Süregen günlük baş ağrısında az araştırılmış bir konu olan psikiyatrik komorbiditenin yaygınlığını araştırmayı amaçladık. Yöntem: Süregen günlük baş ağrılı 115 hasta çalışmaya alındı. Psikiyatrik değerlendirme DSM-IV eksen I bozuklukları için yapılandırılmış klinik görüşme kılavuzuna göre yapıldı (SCID-CV). Beck Anksi­yete ve Depresyon ölçekleri uygulandı. Bulgular: 55 hasta süregen migren, 56 hasta süregen gerilim tipi ve dört hasta yeni günlük sürekli baş ağrısı tanısı aldı. Süregen migren hastalarının %45.5’inde komorbidite saptandı: 6'sı depresyon (%10.9), 11’i distimi (%20), 5'i panik bozukluğu (%9.0), 2'si yaygın anksiyete bozukluğu (%3.6) ve 1'i obsesif kompulsif bozukluk (%1.8) tanısı aldı. Süregen gerilim tipi baş ağrısı hastalarının %55.4’ünde komorbidite vardı: 10’u depresyon (%17.8), 13’ü distimi (%23.2), 4'ü panik bozukluğu (%7.1), 3'ü yaygın anksiyete bozukluğu (%5.3) ve 1'i somatizasyon bozukluğu (%1.7) idi. İlaç fazla kullanımı oranı süregen günlük baş ağrısında (%69.5) yüksek bulundu. İlaç fazla kullanımı olan süregen gerilim baş ağrısı grubunda komorbidite oranı ilaç fazla kullanımı olmayan gruba göre yüksek bulundu (%70’e %38.5 p=0.018). Sonuç: Psikiyatrik komorbiditenin süregen günlük baş ağrısı hastalarında yaygın olduğunu ve ilaç fazla kullanımı açısından risk etkeni olabileceğini düşünüyoruz. Baş ağrısı hastalarında psikiyatrik komorbiditenin dikkate alınması gerektiğine inanıyoruz.Objectives: Psychiatric comorbidity in headache disorders has been studied rarely, therefore in this study we aimed to investigate the prevalence of psychiatric comorbidity in chronic daily headache. Method: We recruited 115 consecutive patients with chronic daily headache. Psychiatric evaluation of the patients was made according to Structured Clinical Interviewing for DSM-IV Axis I Disorders Clinical Version (SCID-CV). Anxiety and depression levels were scored with Beck anxiety and depression scale. Results: Chronic migraine was diagnosed in 55 patients, chronic tension type headache in 56 patients and new daily persistant headache in 4 patients. 25 patients (45.5%) with chronic migraine had psychiatric comorbidity; including major depression in 6 patients (10.9%), dystimia in 11 (20%), panic disorder in 5 (9.0%), obsessive compulsive disorder in 1 (1.8%), and generalized anxiety disorder in 2 (3.6%). 31 patients (55.4%) with chronic tension type headache had psychiatric comorbidity; including major depression in 10 patients (17.8%), dysthimia in 13 (23.2%), panic disorder in 4 (7.1%), generalized anxiety disorder in 3 (5.3%), and somatization disorder in 1 (1.7%). Medication overuse ratio was 69.5% in chronic daily headache patients. Psychiatric comorbidity ratio was significantly higher in chronic tension type headache with medication overuse patients than in patients without medication overuse (70% vs 38.5% p=0.018). Conclusion: We thought that these results demonstrate that psychiatric comorbidity is highly prevalent in chronic daily headache patients and may be a risk factor for medication overuse

Transient ischemic attack caused by iron deficiency anemia

Bilimsel zemin: Geçici iskemik atak (GİA) beyin ve beyin sapını içeren geçici fokal iskemik ataklardır. Ataklar, 24 saatten kısa sürer ve genel olarak iki ile otuz dakika içinde sonlanır. Demir eksikliği anemisi GİA etyolojisinde sık rastlanılan bir neden değildir. Sıklıkla çocukluk çağı iskemik inme tablolarında etyolojik neden olarak bildirilmiştir. Amaç: Demir eksikliği anemisi GİA nedeni olarak erişkin yaş grubunda az oranda bildirilmiştir. Bu çalışmada, biz GİA ve demir eksikliği anemisi olan iki olgunun klinik ve takipteki özelliklerini tartışmayı amaçladık. Gereç ve yöntem: Her iki olgunun rutin nörolojik muayeneleri, hemogram ve biyokimya incelemeleri, vaskülit belirteçleri, tiroid fonksiyon testleri, B12 vitamin düzeyleri, kranial görüntülemeleri, karotis vertebral doppler USG incelemeleri yapıldı. Sonuçlar: GİA için risk faktörü olarak sadece demir eksikliği anemisinin bulunduğu antiagregan ve demir replasman tedavileri yapılan 2 hastanın iki yıllık takiplerinde nörolojik muayenelerinde anormallik gözlenmemiştir.Transient Ischemic Attack Caused by Iron Deficiency Anemia Scientific background: Transient ischemic attacks are episodes of transient focal ischemia involving the brain or brainstem. They are commonly two to thirty minutes in duration and lasting less than 24 hours. Anemia of iron deficiency isn't frequently cause for transient ischemic attack. It has been reported as a risk factor for childhood ischemic strokes. In the iron deficiency anemia, TİA may develop as result of hypercoagulable state and increased viscosity that is caused by anemic hypoxia that is result of reduce hemoglobine level, seconder thrombosis and microcytose Objectives: As iron deficiency anemia has been reported so rarely in adult patients with transient ischemic attacks as a cause, we aimed to discuss the clinical and outcome features of two cases with iron deficiency anemia and transient ischemic attacks in this study. Materials and methods: Routine neurologic examination, biochemical screen, serological tests, vasculitic markers, thyroid function tests, vitamin B 12- level, cranial imaging, vertebral carotid doppler USG examination was conducted in the two patients. Conclusions: Anemia of iron deficiency was found as the only risk factor for TIA and the two patients were treated with replacement of iron and antiagregan therapy. Neurological examination revealed no abnormality through the two years of follow-up. The iron deficiency anemia may be cause of many neurologic problems such a irritability, lethargy, headache, development retardation except from TİA. In the iron deficiency anemia, early diagnosis and treatment is importan

Transient Ischemic Attack Caused by Iron Deficiency Anemia

Transient Ischemic Attack Caused by Iron Deficiency Anemia Transient ischemic attacks are episodes of transient focal ischemia involving the brain or brainstem. They are commonly two to thirty minutes in duration and lasting less than 24 hours. Anemia of iron deficiency isn’t frequently cause for transient ischemic attack. It has been reported as a risk factor for childhood ischemic strokes. In the iron deficiency anemia, T‹A may develop as result of hypercoagulable state and increased viscosity that is caused by anemic hypoxia that is result of reduce hemoglobine level, seconder thrombosis and microcytose As iron deficiency anemia has been reported so rarely in adult patients with transient ischemic attacks as a cause, we aimed to discuss the clinical and outcome features of two cases with iron deficiency anemia and transient ischemic attacks in this study. Materials and methods: Routine neurologic examination, biochemical screen, serological tests, vasculitic markers, thyroid function tests, vitamin B 12 level, cranial imaging, vertebral carotid doppler USG examination was conducted in the two patients. Anemia of iron deficiency was found as the only risk factor for TIA and the two patients were treated with replacement of iron and antiagregan therapy. Neurological examination revealed no abnormality through the two years of follow-up. The iron deficiency anemia may be cause of many neurologic problems such a irritability, lethargy, headache, development retardation except from T‹A. In the iron deficiency anemia, early diagnosis and treatment is importan

Interosseos Muscle Atrophy and Ulnar Neuropathy: Case Reports

İnterosseoz kas atrofisi, farklı nedenlere bağlı gelişen klinik bir tablodur. Tanıda öykü, nörolojik muayene, görüntüleme ve elektrofizyolojik bulgular önemlidir. Bu yazıda interosseoz kas atrofisi olan ve farklı etyolojik nedenlerin saptandığı olguları sunmak ve interosjeoz kas atrofisi nedenlerini gözden geçirmeyi amaçladık.Interosseous muscle atrophy, is a clinical entity due to different reasons. The medical history, neurologic examination, neuroimaging and electrophysiological findings are important in diagnosis. In this article, we aimed to present patients with interosseous muscle atroph y with different etiologic factors and to review the causes of interosseous muscle atrophy

Relationship between clinical findings and electrodiagnostic studies in patients with carpal tunnel syndrome

Amaç: Median sinirin bilek hizasındaki kompresyonu en sık görülen tuzak nöropatidir. Bu çalışmada elektrodiagnostik değerlendirme ile karpal tünel sendromu tanısı almış hastalarda; semptom, fizik muayene bulguları ve fonksiyonel durum ile elektrodiagnostik bulgular arasındaki ilişkinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya elektrodiagnostik inceleme ile karpal tünel sendromu tanısı almış, yaş ortalaması 47±10,06 yıl olan, 53 hastanın (48 kadın, 5 erkek) 71 eli dahil edildi. Hastaların demografik bilgileri sorgulandı. Tinnel ve Phalen testleri, bilek boyutları, el ve parmak kavrama gücü ölçümleri kaydedildi. Gündüz ve gece semptomlarının şiddetini belirlemek amacıyla vizüel analog skala (VAS) kullanıldı. El fonksiyonlarını değerlendirmek için Duruöz el skalası kullanıldı. Bulgular: Semptom şiddeti, el ve parmak kavrama güçleri, bilek ölçüm değerleri ve Duruöz el skalası ile elektrodiagnostik bulgular arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon saptanmadı (p>0,05). Vizüel analog skala (gündüz) ile Duruöz el skalası arasında istatistiksel olarak anlamlı pozitif korelasyon (r=0,310, p=0,009), vizüel analog skala (gündüz) ile el kavrama gücü arasında negatif korelasyon bulundu (r=-0,242, p=0,04). Tinnel testinin duyarlılığı %57,74, Phalen testinin duyarlılığı ise %60,56 olarak hesaplandı. Sonuç: Klinik semptom ve bulgular ile elektrodiagnostik veriler arasında anlamlı bir ilişki gözlenmemekle birlikte VAS (gündüz) ile Duruöz El Skalası ve el kavrama gücü arasında saptanan korelasyon hastaların günlük yaşam aktivitelerinin belirgin olarak etkilendiğinin bir göstergesidir. Klinik olarak tespit edilen semptom ve bulgular karpal tünel sendromunun tanısında kullanılamasa da, tedavinin etkinliğinin değerlendirilmesinde ve hastaların takibinde yararlı olacağı kanısındayızObjective: Compression of the median nerve at the wrist is the most frequent entrapment neuropathy observed. The purpose of this study is to investigate the relationship between the symptoms, signs, physical examination findings, functional status and electrodiagnostic findings of patients who were diagnosed as carpal tunnel syndrome (CTS) with electrodiagnostic study. Materials and Methods: Seventyone hands of 53 patients (48 female, 5 male) with a mean age of 47±10.06 years were included in this study. Patients were asked about their demographic data. Tinnel’s and Phalen’s tests, wrist dimensions, hand grip and pinch strength were recorded. Visual analogue scale (VAS) was used to investigate the severity of symptoms of daytime and night, and all the patients filled Duruoz Hand Scale in order to determine their hand functions. Results: There was no statistically significant correlation between the severity of symptoms, wrist dimensions, grip and pinch strength, Duruoz Hand Scale and electrodiagnostic findings (p>0.05). There was a positive correlation between Duruoz Hand Scale and visual analogue scale (daytime) (r=0.310, p=0.009), and a negative correlation was present between grip strength and visual analogue scale (daytime) (r=-0.242, p=0.04). Sensitivity of Tinnel’s and Phalen’s tests were 57.74% and 60.56%, respectively. Conclusion: While there is no significant relation between the clinical symptoms and signs and electrodiagnostic findings; correlation between VAS(daytime) and DES, hand grip strenght proves that activities of daily living is severely impaired. Although symptoms and signs could not be used for the diagnosis of CTS, we think that they could be usefull for following-up of the patients

Double inversion recovery sequence in temporal lobe epilepsy: Preliminary results

AMAÇ:DIR (double inversion recovery), çift inversiyon pulsu uygulanarak FLAIR (fluid attenuated inversion recovery) ve STIR (short time inversion recovery) sekansları nın hibrid özelliklerinin elde edildiği bir sekanstır. T2 kontrastı düşük lezyonlarda yüksek duyarlılık gösterdiği iddia edilmiştir. Bu çalışmanın amacı, temporal lob epilepsisi olan hastalarda mezial temporal skleroz ve diğer temporal lob lezyonlarının görüntülemesinde DIR sekansının konvansiyonel sekanslardan üstün olacağı hipotezini araştırmaktı. GEREÇ VE YÖNTEM Temporal lob epilepsisi ön tanılı 33 olgunun ve MRG incelemelerinde anormallik saptanmayan 10 sağlıklı deneğin hipokampüs ve temporal lobları koronal planda DIR, FLAIR ve T2A sekansları ile incelendi. Epilepsi olgularında genel lezyon varlığı, hipokampal lezyon seçilebilirliği, temporal boynuz dilatasyonu ve artefaktlara yönelik kalitatif, normal deneklerde ise hipokampal ve beyaz cevhere ait sinyal gürültü oranı, hipokampüs-beyaz cevher kontrast-gürültü oranına yönelik kantitatif değerlendirmeler yapıldı. Değerlendirmeler için 3 ya da 4 puanlı ölçekler kullanıldı. BULGULAR T2A sekansta sinyal gürültü oranı ölçümleri ve DIR sekansta kontrast-gürültü oranı ölçümleri diğer sekanslara oranla daha yüksek idi. Yedi hastada MTS ile uyumlu bulgular, dört hastada kronik infarkt sekeli ve iki hastada kitle vardı. DIR sekansı, beyin omurilik sıvısı artefaktları nedeniyle hipokampüs atrofisine az duyarlı idi. Genel lezyon varlığı ve hipokampal lezyon seçilebilirliği, her üç sekans için birbirine benzer olmasına karşın, en yüksek skorlar DIR sekansta izlendi. Ancak, DIR sekansında, genel lezyon varlığı skorları mezial temporal skleroz benzeri lezyonlar ve solid kitleler için en yüksek iken kistik lezyonlar için en düşük idi. Ancak mezial temporal skleroz ile uyumlu lezyonlarda ve solid kitlelerde lezyon kontrastı DIR sekans için en yüksek iken kistik lezyonlarda ise en düşüktü. SONUÇ DIR sekansı, artefaktlarından kaynaklanan olumsuzluklara karşın, mezial temporal skleroz benzeri hipokampal lezyonlara çok duyarlı bir sekanstır. Temporal lop epilepsisi olgularında diğer konvansiyonel sekanslarda atrofinin eşlik etmediği şüpheli mezial temporal skleroz lezyonu varsa, ek olarak DIR sekans kullanılabilir.PURPOSE: DIR (double inversion recovery) is a sequence with the hybrid contrast of both FLAIR and STIR sequences, produced by the application of double inversion recovery pulse. It has been suggested that DIR provides high sensitivity to lesions with low T2 contrast. The purpose of this study was to test the hypothesis that DIR sequence is superior to conventional sequences in the identification of mesial temporal sclerosis and other temporal lobe lesions in patients with temporal lobe epilepsy. MATERIALS AND METHODS: Thirty-three subjects with a prediagnosis of temporal lobe epilepsy and ten healthy control subjects with no abnormality on magnetic resonance imaging studies have been studied with DIR, FLAIR and T2W sequences. Coronal images through temporal lobes and hippocampus were acquired. Qualitatively, overall sensitivity to the presence of lesions, hippocampal lesion detectability, temporal horn dilatation and artifacts were evaluated in temporal lobe epilepsy cases and quantitatively, hippocampal and white matter signal-to-noise ratio as well as hippocampus-white matter contrast-to-noise ratio were calculated in the healthy subjects. Subjective scores were graded on a scale of 3 or 4 points. RESULTS: Signal-to-noise ratio scores were higher on T2W sequence, however contrast-to-noise ratio scores were higher on DIR sequence compared to the other two sequences. Imaging findings were compatible with mesial temporal sclerosis in seven patients, tumoral mass in two, and chronic infarct in four. DIR sequence was less sensitive to hippocampal atrophy than the other two sequences because of cerebrospinal fluid artifacts. Overall sensitivity to the presence of lesions and hippocampal lesion detectability scores, although similar among three sequences, were highest with DIR sequence. However, lesion sensitivity scores were highest for lesions compatible with mesial temporal sclerosis and for solid masses and lowest for cystic lesions on DIR sequence. CONCLUSION: Despite the presence of artifacts, DIR is a sequence providing high sensitivity to mesial temporal sclerosis like lesions at hippocampus. DIR might be useful as an additional sequence when the other conventional sequences reveal a suspicious lesion with no accompanying hippocampal atrophy

Transient Gyral Enhancement After Epileptic Seizure in a Patient with CREST Syndrome

Sınırlı skleroderma; otoimmün bağ dokusu hastalığı olan sklerodermanın bir formudur ve CREST sendromu (kalsinozis kutis, Raynaud fenomeni, özefageal dismotilite, sklerodaktili ve telenjiektazi) olarak da adlandırılır. Sklerodermada nörolojik tutulum diğer sistem tutulumlarına göre daha az görülür. Epileptik nöbet ise nadir görülen nörolojik komplikasyonlardandır. Hastalıkta giral kontrastlanma beklenen bir bulgu değildir. Giral kontrastlanma, beyin parankiminin yüzeyel kontrast tutulumudur ve genellikle vasküler, enflamatuvar, enfeksiyöz ve neoplastik süreçler sonucu ortaya çıkar. Üç yıldır CREST sendromu tanısı olan 67 yaşında kadın hasta hastanemize başvurdu. Üç gün önce epileptik nöbet geçirmişti ve nöbet sonrasında davranış değişiklikleri mevcuttu. Özgeçmişinde epileptik nöbet hikayesi yoktu. Nörolojik muayenesinde; apatikti ve kooperasyonu kısıtlı idi. Derin tendon refleksleri yaygın olarak artmıştı, sağda Hoffman ve Babinski refleksleri pozitifti. Laboratuvar incelemelerinde anti-nükleer antikor pozitifti (1/1000) ve anti-sentromer antikor pozitifti. Kontrastlı kraniyal manyetik rezonans görüntülemede (MRG) sol paryeto-oksipital bölgede giral kontrast tutulumu izlendi. Beyin omurilik sıvısı tetkikleri normal sınırlarda idi. Çekilen elektroensefalografide; diffüz serebral disfonksiyon gözlendi. Yatışında hastaya antiepileptik tedavi başlandı. Takipte hastanın apatisi ve kooperasyon kısıtlılığı düzeldi. Nöbeti tekrarlamadı. On gün sonra çekilen kontrol kontrastlı kraniyal MRG'de giral kontrastlanmanın büyük ölçüde azaldığı gözlendi. CREST sendromunda nörolojik tutulum nadirdir ve hastalık seyrinde epileptik nöbet gözlenmesi literatürde sınırlı sayıda yer almıştır. Giral kontrastlanma vasküler ve enflamatuvar süreçlere ikincil olarak ortaya çıkabilmektedir fakat epileptik nöbet sonrası geçici olarak gözlenebildiği de akılda tutulmalıdırLimited scleroderma, also termed CREST syndrome (calcinosis cutis, Raynaud’s phenomenon, esophageal dysmotility, sclerodactyly and telangiectasia), is a form of scleroderma which is an autoimmune connective tissue disease. Neurological involvement is less common than other system involvements in scleroderma. Epileptic seizure is a rare neurological complication. Gyral enhancement is not an expected finding during disease. Gyral enhancement is contrast enhancement of superficial brain parenchyma and it usually occurs as a result of vascular, inflammatory, infectious and neoplastic processes. A-sixty-seven-year old female patient, who was diagnosed as CREST syndrome for three years was admitted to our hospital. She had an epileptic seizure three days ago and behavioral changes after the seizure. There was not epilepsy diagnosis in her medical history. In neurological examination; she was apathic and deep tendon reflexes were hyperactive, Hoffman’s and Babinski reflexes were positive on the right side of her body. In laboratory studies; anti-nuclear antibody was positive at 1/1000 and anti-centromere antibody was positive. On contrast-enhanced cranial magnetic resonance imaging (MRI); gyral enhancement was observed in the left parieto-occipital region. Cerebrospinal fluid tests were within normal limits. Electroencephalography demonstrated diffuse cerebral dysfunction. We administrated antiepileptic drug to the patient during hospitalization. On the follow up, apathy and restriction of the cooperation were improved. Epileptic seizure did not recur. After ten days, in the control cranial MRI, gyral enhancement was reduced significantly. Neurological involvement in CREST syndrome is rare and epileptic seizures have been appeared in a limited number in the literature. Inflammatory and vascular processes can cause gyral enhancement, but also it must be kept in mind that gyral enhancement can be observed transiently after epileptic seizur

Baş Ağrısı Hastalarında Tamamlayıcı ve Alternatif Tedavi Kullanımı

Objective: Complementary and alternative treatment methods (CAM) are used frequently for patient have primary headache patients and many studies investigate why it is used. Our aim is to determine reason of using CAM and application locations of CAM in our country. Methods: Two hundred patients who were diagnosed primary headache and accepted to participate in our study were enrolled. We investigate sociodemographic data, CAM usage frequency, preferred CAM, satisfaction rates, thought on CAM use, recommendation sources, whether medical treatment continues or not and reason of CAM usage. Results: The 26% of patients were using CAM and 55,7% of those using CAM were satisfied with the treatment. Patients using CAM were younger than those who did not use (p=0,033). Unemployed, students and all-day employees; single people and well-educated people were using CAM more often (p=0,042; p=0,026; p=0,009, respectively). The most frequent reason of CAM usage was 'effective treatment of headache of this treatment methods'. 85% of CAM users had also continued medical treatment. Conclusion: We found single and well-educated patients more likely candidate for CAM. High rates of CAM and medical treatment usage indicates that CAM only treatments are not generally accepted in our country.Giriş: Dünyada baş ağrısında tamamlayıcı ve alternatif tedavi (TAT) yöntemleri kullanımına yönelik çalışmalar artan sıklıkta yapılmakta ve hastaların bu tedaviye başvurma nedenleri araştırılmaktadır. Çalışmamızın amacı ülkemizdeki baş ağrısı hastalarında TAT yöntemlerinin yerini ve nedenlerini belirlemektir. Yöntem: Çalışmamıza nöroloji polikliniğinde primer baş ağrısı tanısı konulmuş çalışmaya katılmayı kabul eden 200 hasta dâhil edildi. Hastaların sosyodemografik verileri, TAT kullanım sıklığı, tercih edilen TAT yöntemi, memnuniyet oranları, TAT’a bakış açısı, tavsiye kaynakları, tıbbi tedaviye devam edip etmedikleri ve TAT’a başvuru sebepleri sorgulandı. Bulgular: Hastaların % 26’sı TAT kullanırken, TAT kullananlarda tedaviden memnuniyet oranı % 55,7 bulundu. TAT kullananlar kullanmayanlara göre daha gençti (p= 0,033). TAT kullanımı işsiz, öğrenci, tam gün çalışan gruplarında diğer meslek gruplarına göre (p= 0,042), bekârlarda evlilere oranla (p= 0,026) ve eğitim düzeyi yüksek olanlar da düşük olanlara göre (p= 0,009) daha fazlaydı. En sık TAT’a başvuru sebebinin ‘Bu tedavinin baş ağrısını etkili şekilde tedavi ettiğine inanma’ olduğu bulundu. TAT kullanan hastaların % 85’i önerilen tıbbi tedaviye de devam etmişti. Sonuç: Bekâr ve eğitim düzeyi yüksek bir hastanın TAT kullanımı için daha yüksek oranda aday olduğunu saptadık. Hastalarımızın önemli oranda TAT ile birlikte medikal tedaviye devam etmesi ülkemizde TAT’lerin tek başına kullanımının halen genel kabul görmediğini göstermektedir

Baş ağrısı hastalarında tamamlayıcı ve alternatif tedavi kullanımı

Objective: Complementary and alternative treatment methods (CAM) are used frequently for patient have primary headache patients and many studies investigate why it is used. Our aim is to determine reason of using CAM and application locations of CAM in our country. Methods: Two hundred patients who were diagnosed primary headache and accepted to participate in our study were enrolled. We investigate sociodemographic data, CAM usage frequency, preferred CAM, satisfaction rates, thought on CAM use, recommendation sources, whether medical treatment continues or not and reason of CAM usage. Results: The 26% of patients were using CAM and 55,7% of those using CAM were satisfied with the treatment. Patients using CAM were younger than those who did not use (p=0,033). Unemployed, students and all-day employees; single people and well-educated people were using CAM more often (p=0,042; p=0,026; p=0,009, respectively). The most frequent reason of CAM usage was 'effective treatment of headache of this treatment methods'. 85% of CAM users had also continued medical treatment. Conclusion: We found single and well-educated patients more likely candidate for CAM. High rates of CAM and medical treatment usage indicates that CAM only treatments are not generally accepted in our country.Giriş: Dünyada baş ağrısında tamamlayıcı ve alternatif tedavi (TAT) yöntemleri kullanımına yönelik çalışmalar artan sıklıkta yapılmakta ve hastaların bu tedaviye başvurma nedenleri araştırılmaktadır. Çalışmamızın amacı ülkemizdeki baş ağrısı hastalarında TAT yöntemlerinin yerini ve nedenlerini belirlemektir. Yöntem: Çalışmamıza nöroloji polikliniğinde primer baş ağrısı tanısı konulmuş çalışmaya katılmayı kabul eden 200 hasta dâhil edildi. Hastaların sosyodemografik verileri, TAT kullanım sıklığı, tercih edilen TAT yöntemi, memnuniyet oranları, TAT’a bakış açısı, tavsiye kaynakları, tıbbi tedaviye devam edip etmedikleri ve TAT’a başvuru sebepleri sorgulandı. Bulgular: Hastaların % 26’sı TAT kullanırken, TAT kullananlarda tedaviden memnuniyet oranı % 55,7 bulundu. TAT kullananlar kullanmayanlara göre daha gençti (p= 0,033). TAT kullanımı işsiz, öğrenci, tam gün çalışan gruplarında diğer meslek gruplarına göre (p= 0,042), bekârlarda evlilere oranla (p= 0,026) ve eğitim düzeyi yüksek olanlar da düşük olanlara göre (p= 0,009) daha fazlaydı. En sık TAT’a başvuru sebebinin ‘Bu tedavinin baş ağrısını etkili şekilde tedavi ettiğine inanma’ olduğu bulundu. TAT kullanan hastaların % 85’i önerilen tıbbi tedaviye de devam etmişti. Sonuç: Bekâr ve eğitim düzeyi yüksek bir hastanın TAT kullanımı için daha yüksek oranda aday olduğunu saptadık. Hastalarımızın önemli oranda TAT ile birlikte medikal tedaviye devam etmesi ülkemizde TAT’lerin tek başına kullanımının halen genel kabul görmediğini göstermektedir