Methotrexate tedavisi gören romatoid artritli hastalarda metilentetrahidrofolat redüktaz (MTHFR) gen polimorfizmlerinin ilaç toksisitesi üzerine etkilerinin araştırılması

Romatoid Artrit (RA) populasyonlarda % 0,5-1 sıklıkla görülen, eklemlerde ağrı, depresyon ve hareket kısıtlılığı gibi komplikasyonlarla ortaya çıkan kronik, sistemik, inflamatuar bir hastalıktır. RA, son yıllarda yaygın olarak hastalık modifiye edici antiromatizmal ilaçlardan olan Methotrexate ile tedavi edilmeye başlanmıştır. Folik asit antigonisti olan MTXʼın kullanımında, çevresel nedenler yanında bireyin genetik yapısındaki değişkenliklerin etki ve toksisite gelişimine neden olabileceği bildirilmektedir. Folat metabolizmasında yer alan enzimlerde meydana gelen polimorfizmler, farklı etkilerle ilişkili olabilir. MTHFR, MTX ile tedaviye yanıtta yer aldığı için, MTXʼ ın etkilerini düzenlemek için kuvvetli bir adaydır. MTX kullanımına bağlı olarak ilaç kaynaklı toksisite ve yan etki oluşumunda, MTHFR C677T ve A1298C gen polimorfizmlerindeki risk faktörü olup olmadığının araştırılması amacıyla hasta ve kontrol grubu olmak üzere toplam 100 hasta çalışılmıştır. Kontrol ve çalışma grubunda sırasıyla MTHFR C677T (%56 CC, %42 CT, %2 TT) (%40 CC, %46 CT, %14 TT) ve A1298C (%42 AA, %40 AC, % 18 CC) (% 42 AA, %50 AC, %8 CC) genotipleri açısından analiz edildiğinde aralarında istatistiksel bir farklılık gözlenmemiştir. Çalışma grubunda yan etki gözlenen grupta ve yan etki gözlenmeyen gruplarda sırasıyla MTHFR C677T (% 40 CC, % 46,7 CT % 13,3 TT), (% 40 CC, % 45.7 CT, % 14.3 TT) ve A1298C (% 40 AA, % 53.3 CT % 6.7 TT), (% 42.9 AA, % 48.6 AC, % 8.6 CC) genotipleri açısından analiz edildiğinde aralarında istatistiksel bir farklılık gözlenmemiştir. Ayrıca folik asit kullanan ve kullanmayan çalışma grubundaki olgularda, homosistein seviyeleri ve MTHFR C677T ve A1298C genotipleri karşılaştırılmış ve aralarında anlamlı bir sonuç bulunamamıştır. Sonuç olarak, MTHFR C677T ve A1298C gen polimorfizmlerinin MTX tedavisi gören Romatoid Artrit hastalarında yan etki gelişimi için risk faktörü oluşturmadığı saptanmıştır. Ancak hasta ve yan etki gözlenen grubun küçük olması nedeniyle araştırmamızın genişletilesinin uygun olacağı düşünülmüştür

Kardiyovasküler hastalıklar, primer ve diabetik dislipideminin genomik profillerinin belirlenmesi

Bu çalışmada, primer dislipidemi ile diabetik dislipidemili olgularda; LDLR (rs1799898), LPL (rs320), LCAT (rs2292318), ADIPOQ (rs1501299), RETN (rs3745367), PON1 (rs662), CETP (rs708272), LIPC (rs2070895), SCARB1 (rs5888), MNSOD (rs4880) gen polimorfizmlerinin hastalık gelişimi üzerindeki genetik etkilerinin tanımlanması, hastalık gelişim riski olan olgularda tedaviye erken başlanmasına katkı sağlanması ve bu sonuçların öncülüğünde daha geniş çaplı araştırılmaların yapılarak türk toplumunun genetik profillerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırmada endokrinoloji polikliniğinde primer ve diabetik dislipidemi tanısı alan ve sağlıklı kontrol grubuna ait bireylerden alınan kan örneklerinden DNA izolasyonları gerçekleştirilmiş daha sonra real-time PCR480 cihazında her gen polimorfizmine özgü spesifik primer-problar kullanılarak erime eğrisi analizine göre LDLR (rs1799898), LPL (rs320), LCAT (rs2292318), ADIPOQ (rs1501299), RETN (rs3745367), PON1 (rs662), CETP (rs708272), LIPC (rs2070895), SCARB1 (rs5888), MNSOD (rs4880) gen polimorfizmleri değerlendirilerek her polimorfizm için genotipleme yapılmış ve bu polimorfizmlerin dislipidemi gelişimi üzerindeki etkileri değerlendirilmiştir. Hasta ve kontrol grubunu oluşturan olgular gen polimorfizmleri ve haplotip analizleri sonuçlarına göre kıyaslandığında LPL (rs320), LCAT (rs2292318), ADIPOQ (rs1501299), RETN (rs3745367), CETP (rs708272), LIPC (rs2070895), SCARB1 (rs5888), MNSOD (rs48809), gen polimorfizm ve haplotipleri açısından aralarında istatiksel bir fark gözlenirken LDLR (rs1799898), PON1 (rs662) gen polimorfizmleri ve haplotip analizleri açısından aralarında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılığın olmadığı saptanmıştır (p değerleri). Bu sonuçların yanında lipoprotein metabolizmasında trigliseridlerin hidrolizasyonunun gerçekleştiği yolakta önemli rol oynayan LPL/LIPC, VLDL' nin karaciğerden sentezlenerek salgılanmasında birlikte görev alan LIPC/LDLR/SCARB1 ve kolesterol esterlerini karaciğere ya da trigliseridden zengin lipoproteinlere transferinin gerçekleştirdiği yolakta birlikte rol oynayan CETP/LCAT/LIPC enzimlerin gruplandırılmaları yapılarak birleşik genotip analizleri incelendiğinde; LPL/LIPC birleşik genotip analizine göre hasta grubunda TT/GG (%8.8), TG/GG( %30 ), GG/AG (%10), GG/GG (%40), LIPC/LDLR/SCARB1 gen polimorfizmleri birleşik genotip analizine göre hasta grubunda GG/CT/CT (% 6,4) , GG/CT/TT (% 2,4) , GT/CC/CT (% 6,8), GT/CC/TT (% 8,8), GT/CT/CC (% 10,4), GT/CT/CT (% 5,2 ) , GT/CT/TT (% 1,2), TT/CC/CC (% 10,4), TT/CC/CT (% 14), TT/TT/CC(% 9,6) , TT/CT/CC (% 4), TT/CT/CT (% 7,2), TT/CT/TT (% 5,2) ve CETP/LCAT/LIPC gen polimorfizmleri birleşik genotipleme analizine göre hasta grubunda CC/CC/AG (% 3,2), CC/CC/GG (% 16,4), CC/CT/GG (% 7,6), CT/CC/GG (% 19,6), CT/CT/AG (% 2,4), CT/CT/GG (% 12,4), CT/TT/GG (% 7,2), TT/CC/AG (% 2,8), TT/CC/GG (% 8,4), TT/CT/AG (% 0,8), TT/CT/GG (% 3,2), TT/TT/AG (% 1,2), TT/TT/GG (% 1,6) oranlarında bulunduğu belirlenmiştir. Bu veriler sonucunda mutant genotiplerin birlikte görülme sıklığının kontrol grubundan daha yüksek oranda bulunduğu yani hasta grubunda önemli oranda arttığı ortaya konmuştur. Sonuç olarak, primer dislipidemi, diabetik dislipidemi gelişiminde LPL (rs320), LCAT (rs2292318), ADIPOQ (rs1501299), RETN (rs3745367), CETP (rs708272), LIPC (rs2070895), SCARB1 (rs5888), MNSOD (rs48809), LCAT (rs2292318) gen polimorfizmlerinin önemli derecede bir risk faktörü olduğu saptanmış

Aynı kardiyovasküler sonlanıma sahip ailevi hiperkolesterolemi ve yüksek lipoprotein (a) düzeyi olan tek yumurta ikizleri: Olgu sunumu ve literatürün gözden geçirilmesi

Homozygous familial hypercholesterolemia (HoFH) is a rare, autosomal dominant disease that leads to premature cardiovascular disease (CVD). Since monozygotic twins share the intrauterine environment and have the same age and gene profie, they could represent a very special resource for the investigation of the causes and the natural course of FH. This report is a description of 36-year-old monozygotic twin brothers with almost identical early coronary artery involvement due to FH concomitant with high lipoprotein(a) (Lpa) levels and a review of the literature. Sequence analysis revealed that the twins were homozygous for the LDLR c.1060+10G>A (rs12710260) mutation and heterozygous for the LDLR c.542C>T (rs557344672) mutations. Both were also homozygous for the c.1060+7T>C (rs2738442) and c.1586+53A>G (rs1569372) mutations in the LDLR gene as well as c.4265A>T (rs568413) mutations in the APOB gene. in the literature, there are 7 twin cases with reported FH, but none with high Lpa levels. the HoFH twins in this case report had lower low-density lipoprotein (LDL) cholesterol levels than expected (before treatment 204 and 223 mg/dL), with almost identical coronary involvement. Both had an extremely high Lpa level (308 and 272 nmol/L) with a very low coronary calcium score (16 AU) and a good response to statins (>60%). There was a history of the fist CVD event occurring at nearly the same age (32–34 years) in the family. This could be an important aspect of FH families as a result of the similar timing of cumulative LDL exposure exceeding the threshold of CVD events. in conclusion, this fist report of monozygotic HoFH twins with elevated Lpa levels and almost identical early coronary artery involvement at the same age provides evidence to substantiate the hypothesis of lifetime cholesterol burden/ exposure.Homozigot Ailevi hiperkolesterolemi (HoAH), erken kardiyovasküler hastalığa yol açan nadir, otozomal dominant bir hastalıktır. Monozigotik ikizler intrauterin çevreyi, yaşı ve tüm genlerini ortak paylaştıklarından, AH’nin nedenlerini ve doğal seyrini araştırmak için çok özel bir kaynağı temsil edebilirler. Bu yazıda AH ve yüksek lipoprotein a (Lpa) düzeylerine bağlı olarak hemen hemen aynı erken koroner arter tutulumu olan 36 yaşında monozigotik ikiz kardeşleri literatür derlemesi ile birlikte sunuyoruz. Dizi analizi ile ikizlerin LDLR c.1060+10G>A (rs12710260) mutasyonu için homozigot ve LDLR c.542C>T (rs557344672) mutasyonları için heterozigot olduğu gösterilmiştir. Her ikisi de LDLR genindeki c.1060+7T>C (rs2738442), c.1586+53A>G (rs1569372) mutasyonları ve APOB genindeki c.4265A>T (rs568413) mutasyonları için homozigottur. Literatürde AH için bildirilen toplam 7 ikiz vaka vardır ve hiç birinde yüksek Lpa düzeyleri bildirilmemiştir. HoAH olan ikizler, beklenenden daha düşük LDL seviyelerine sahipti (tedavi öncesi 204 ve 223 mg/dL) ve neredeyse aynı koroner tutulumu izlendi. Her ikisi de yüksek Lpa seviyeleri (308 ve 272 nmol/L) ve çok düşük koroner kalsiyum skoru (16 AU) na sahipti ve de statinlere iyi yanıt (>%60) verdiler. Ayrıca, ilk kardiyovasküler olayları ailede neredeyse aynı yaşlarda (yani 32–34 yaşlarında) meydana gelmişti. Bu, kardiyovasküler olay gelişimi eşiğini aşan kümülatif LDL maruziyetinin benzer zamanlaması nedeniyle AH ailelerinin önemli bir özelliği olabilir. Sonuç olarak, yüksek Lpa seviyeleri ve hemen hemen aynı erken koroner arter tutulumu olan monozigotik HoAH ikizler, ömür boyu kolesterol yükü / maruziyeti hipotezine doğrulayacı bir kanıt sayılabilir

The effects of different salt concentrations on growth and chlorophyll content of some pumpkin rootstocks

This study was conducted to determine the effects of different salinity levels, (0.7, 4.0, 8.0, 12.0, 16.0 dS m-1) on some physiological parameters of Obez F1, Ferro F1, RS841 F1, which are used as rootstocks in watermelon cultivation. Salty irrigation water was obtained through mixing of NaCl and CaCl2 salt into tap water. When the plants were at the 3-4 leaf stage, different salinity levels were applied. Plants were harvested during the phase of florescence. The study was carried out using split plots in randomized complete block design while rootstocks are main plot, salinity levels are sub-plot with three replications. While the salinity level was increasing, the physiological parameters decreased in each three rootstocks. While the plant height changed between 14.4-107.1 cm, the plant leaf area varied between 152.0-2182.7 cm2. Chlorophyll-a, chlorophyll-b and total carotenoid values decreased as the salinity level increased. Excluding the maximum value obtained from control plot, the highest chlorophyll-a, chlorophyll-b, and total carotenoid values were obtained in Obez variety under 4.0 dS m-1 application with 14.8 mg l-1, 12.8 mg l-1 and 0.28 mg g-1 fw, respectively

Potential Biomarkers For Early Detection Of Oral Cancer: Leptin And Adiponectin

Purpose: To determine adiponectin and leptin expression levels in samples from healthy, dysplastic and cancerous oral lesions and to investigate the potential role of these biomarkers in oral cancer development. Methods: Tissue samples from the archives which were histologically diagnosed as oral squamous cell carcinoma (OSCC) (n=24), oral dysplasia (n=12) and healthy tissue (n=16) were included. The concentration and purity of samples were determined after total RNA extraction. Thereafter, cDNA synthesis was performed. The differences between expression levels were evaluated with qPCR. Expression levels related to OSCC were performed according to normalizing gene ACTB. 2 ? ??CT method was used for comparison of expression levels. Student t-test was used to compare the differences in gene expression levels between groups, using 2 ? ??CT value for each gene. Results: Adiponectin and leptin expression levels were decreased by 1.09 (p = 0.49) and 10.3 (p = 0.22), respectively, in OSCC group, however differences were not statistically signi?cant. The level of adiponectin expression decreased by 1.65 times (p = 0.62) and leptin expression increased by 3 times (p = 0.30) in the dysplasia group. When OSCC and dysplasia groups were compared, it was found that the level of adiponectin expression increased by 1.52 times (p = 0.99) and the level of leptin expression decreased by 30.94 times (p = 0.16) in the OSCC group. The samples were re-grouped as increased risk (OSCC+dysplasia) (n=36) and healthy (n=16) and a decrease by 16.5 (p= 0.3) in leptin expression and an increase by 1.14 (p= 0.6) in adiponectin expression was observed in the increased risk group compared to the healthy group. Conclusion: In tissue samples diagnosed as healthy, dysplastic and OSCC, expression levels for leptin and adiponectin have not been compared before. The results revealed a decrease in leptin expression and an increase in adiponectin expression in increased risk group

Wrist fractures: sensitivity of radiography, prevalence, and patterns in MDCT

© 2014, American Society of Emergency Radiology.The aims of this study are to evaluate diagnostic performance of conventional radiographs for wrist fractures using multidetector computerized tomography (MDCT) as a reference standard, to determine prevalence, demographic risk factors including age and sex, and associations among various wrist fractures. A retrospective study was performed, finding a total 455 patients (457 wrists) who had wrist trauma and who had undergone a radiography and subsequent MDCT examination during a 45-month period. The MDCT and radiographs of the patients were reviewed by two radiologists, and a consensus was obtained for the presence of fracture. Sensitivity, specificity, positive predictive value (PPV), and negative predictive value (NPV) of radiographs were calculated using MDCT findings as reference standard. The correlation of both age and sex between the presence of fracture was also analyzed. Of the 455 patients, 223 (49.0 %) had one or more fractures in wrist. A total of 302 (160 patients had one, 50 had two, 10 had three, and 3 had four) fractures were diagnosed in the wrist region. In 457 wrists, MDCT revealed 128 occult fractures missed by radiography. The overall sensitivity, specificity, PPV, and NPV of radiography for the detection of all wrist fractures were 57.8, 99.5, 87.4, and 97.4 %, respectively. The sensitivities of radiography ranged 0–41.2 % for other carpal bone except scaphoid (66 %) fractures and 66.7–80 % for the proximal metacarpus, distal ulna, and radius fractures. Wrist fractures appear to be overlooked on radiography. Further imaging should be warranted for patients who are clinically suspicious for wrist fracture in emergency rooms

Conversion of specific lncRNAs to biomarkers in exhaled breath condensate samples of patients with advanced stage non-small-cell lung cancer

Objectives: Lung cancer (LC) is one of the most prevalent cancers with the highest fatality rate worldwide. Long noncoding RNAs (lncRNAs) are being considered potential new molecular targets for early diagnosis, follow-up, and individual treatment decisions in LC. Therefore, this study evaluated whether lncRNA expression levels obtained from exhaled breath condensate (EBC) samples play a role in the occurrence of metastasis in the diagnosis and follow-up of patients with advanced lung adenocarcinoma (LA).Methods: A total of 40 patients with advanced primary LA and 20 healthy controls participated in the study. EBC samples were collected from patients (during diagnosis and follow-up) and healthy individuals for molecular analysis. Liquid biopsy samples were also randomly obtained from 10 patients with LA and 10 healthy people. The expression of lncRNA genes, such as MALAT1, HOTAIR, PVT1, NEAT1, ANRIL, and SPRY4-IT1 was analyzed using cfRNA extracted from all clinical samples.Results: In the diagnosis and follow-up of patients with LA, lncRNA HOTAIR (5-fold), PVT1 (7.9-fold), and NEAT1 (12.8-fold), PVT1 (6.8-fold), MALAT1 (8.4-fold) expression levels were significantly higher than those in healthy controls, respectively. Additionally, the distinct lncRNA expression profiles identified in EBC samples imply that decreased ANRIL-NEAT1 and increased ANRIL gene expression levels can be used as biomarkers to predict the development of bone and lung metastases, respectively.Conclusion: EBC is an innovative, easily reproducible approach for predicting the development of metastases, molecular diagnosis, and follow-up of LC. EBC has shown potential in elucidating the molecular structure of LC, monitoring changes, and discovering novel biomarkers.The research project received support from the Scientific and Technological Research Council of Turkey (TUBITAK-121S932). The article processing charges were funded by the Presidency of Strategy and Budget of the Republic of Turkey (2019K12-149080).Scientific and Technological Research Council of Turkey [TUBITAK-121S932]; Presidency of Strategy and Budget of the Republic of Turkey [2019K12-149080

Erkek infertilitesinde metiyonin sentaz A2756G ve metiyonin sentaz redüktaz A66G gen polimorfizmlerinin etkisi

Objective: In this study, we investigated whether methionine synthase (MTR) A2756G and methionine synthase reductase (MTRR) A66G gene polymorphisms were related with infertility. Materials and methods: Blood samples of 117 infertile (66 azoospermia, 51 oligozoospermia) cases and 70 healthy men were collected and genotyped for MTR A2756G and MTRR A66G polymorphisms. Results: In control and study groups MTR A2756G genotypes were 64% AA, 34% AG, 1% GG and 54% AA, 39% AG, 7% GG , respectively, and the frequency of the G allele in the study group was increased compared to control group (p;lt;0.05). MTRR A66G genotypes were 9% AA, 79% AG, 13% GG in control group and 4% AA, 73% AG, 23% GG in control group without statistically significant difference (p;gt;0.05). Conclusion: MTR A2756G gene polymorphism may have an important effect on the evolution of male infertility. Finding of increased G allele frequency of study group will lead to further and larger sample-size studies.Amaç: Bu çalışmada metiyonin sentaz (MTR) ve metiyonin sentaz redüktaz (MTRR) A2756G ve A66G gen polimorfizmlerinin infertilite ile ilişkisinin olup olmadığı araştırılmıştır. Gereç ve yöntem: Bu amaçla 66 azospermi ve 51 oligozoospermi olmak üzere toplam 117 infertilite olgusu ile 70 sağlıklı bireyin kan örnekleri toplanarak MTR A2756G ve MTRR A66G genotiplendirmeleri yapılmıştır. Bulgular: Kontrol ve çalışma grubunda MTR A2756G genotipleri sırasıyla %64 AA, %34 AG, %1 GG ve %54 AA, %39 AG, %7 GG olup, G allelinin artışı kontrol grubuna oranla çalışma grubunda istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p0.05). MTRR A66G genotipleri açısından analiz edildiğinde gruplar arasında anlamlı fark gözlenmemiştir (kontrol ve çalışma grubu için sırasıyla %9 AA, %79 AG, %13 GG ve %4 AA, %73 AG, %23 GG, p>0.05). Sonuç: Erkek infertilitesi gelişiminde MTR A2756G polimorfizminde G allelin sadece hasta grubunda yüksek bulunması daha ileri ve yüksek hasta sayılı çalışmalara ışık tutacaktır