Tarihsel Süreçte Şadırvan Yapılarında Değişiminin Ergonomisi; Konya Örneği

Su insanlık tarihinde yaşamsal öneme sahip olmasıyla birlikte dinler için de önemli anlamlar taşımaktadır. İslamiyet’te temizliğin önemi ve ibadetlerden önce abdest almanın zorunlu olması, dini yapılanmalarda veya kamusal alanlarda bu görevin yerine getirilebilmesi için şadırvan yapıları inşa edilmesi sonucunu doğurmuştur. Bu çalışmada şadırvan yapılarının gelişim süreci ifade edilmiş olup Konya ilinde seçilen 15 adet şadırvan yapısının tarihsel süreci bağlamında sınıflandırma çalışması yapılmıştır. Seçilen şadırvan yapılarının antropometrik verilere göre ergonomik parametreleri incelenmiştir. Çalışma sonucunda şadırvan tasarımı için belirli ölçüt ve kriterler olmadığı için incelenen şadırvan yapılarının verileri çeşitlilik gösterdiği belirlenmiştir. Şadırvan yapılarının problemlerine yönelik öneriler ile gelecekte yapılacak olan şadırvan yapıları için, insan odaklı potansiyelinin geliştirilmesi gerektiği konunun orijinal yönünü oluşturmaktadır

The effect of some species of the extracts obtained from Alchemilla l. on MCF-7 cancer and l929 fibroblast cells

YÖK Tez ID: 343972Sunulan bu çalışmada, Alchemilla cinsine ait A.barbatiflora , A.tiryalensis , A.orduensis , A.speciosa türlerinin MCF-7 kanser ve L929 fibroblast hücre hatları üzerindeki etkisi araştırılmıştır.Bitki ekstraktlarının toksisite değerleri belirlenmiş,toksisitenin görüldüğü dozlarda apoptotik ve nekrotik etkiler araştırılmıştır. Sonuçların güvenilirliği açısından da xCELLigence RTCA ile hücrelerin zamana bağlı olarak değişen proliferasyon grafikleri tespit edilmiştir. Öncelikle bitki ekstraktlarının MCF-7 kanser ve L929 fibroblast hücreleri üzerindeki toksisitesi belirlenmiştir . Toksisiteyi belirlemek amacıyla WST-1 metodu kullanılmıştır. Elde edilen verilere göre A.barbatiflora'nın L929 fibroblast hücreleri üzerinde en fazla toksik etkiye sahip olduğu görülmüştür. MCF-7 kanser hücrelerinde en yüksek toksik etki ise A.tiryalensis'te gözlenmiştir. Sonuç olarak L929 fibroblast hücrelerinde ekstraktların daha fazla toksik etkiye sahip olduğu gözlenmiştir. Ekstraktların apoptotik-nekrotik indeksini belirlemek amacıyla ikili boyama metodu kullanılmıştır. İkili boyama sonuçlarına göre L929 fibroblast hücrelerinde3A.barbatiflora, diğer türlere göre en fazla apoptotik etkiye sahip türdür. MCF7 hücrelerinde ise apoptotik indeksin en fazla olduğu tür A.tiryalensis'tir. Nekrotik indeksler incelendiğinde L929 fibroblast hücresi için nekrotik indeksin en yüksek olduğu tür A.barbatiflora olarak belirlenmiştir. MCF7 hücrelerinde ise A.speciosa'nın nekrotik etkisi diğer türlere göre fazladır. Son olarak MCF-7 kanser ve L929 fibroblast hücrelerine ekstraktlar uygulandıktan sonra zamana bağlı olarak hücre proliferasyonları belirlenmiştir.Anahtar kelimeler: MCF-7, L929 fibroblast, apoptoz, nekroz, toksisiteIn the present study, the effect of some species of Alchemilla L. genus, A.barbatiflora, A.orduensis, A.tiryalensis, A.speciosa, on L929 fibroblast and MCF-7 cancer cell was investigated.The toxicity values of plant extracts were specified, the apoptotic and necrotic effects were investigated in accordance with the doses seen in toxicity.In terms of the credibility of the results, the time-dependent varying proliferation graphics of the cells were ascertained with xCELLigence RTCA. First of all, the toxicity of plant extracts on MCF-7 cancer and L929 fibroblast cells were identified. In order to identify the toxicity, the WST-1 method was used. According to the data obtained, it was seen that, A.barbatiflora has the most toxic effect on L929 fibroblast cells. Whereas, A.tiryalensis had the highest toxic effect on MCF-7 cancer cells.As a result, it was observed that, extracts have much more toxic effect on L929 fibroblast cells. The double staining method was used to verify the apoptotic ? necrotic index of extracts. In regards to the double staining results, A.barbatiflora is the type which has the highest apoptotic effect on L929 fibroblast cells. Yet, A.tiryalensis is the type which has the highest apoptotic index on MCF-7 cancer cells. When necrotic indexes were examined, A.barbatiflora was identified as the type having the highest necrotic index for L929 fibroblast cell. But, A.speciosa?s necrotic effect on5MCF-7 cells is more, when compared with the other types. Lastly, after the extracts were applied on MCF-7 cancer and L929 fibroblast cells, time-dependent cell proliferations were determined.Key Words: MCF-7 cancer, L929 fibroblast, apoptosis, necrosis, toxicit

Development of easily applicable herbal products to promote tissue regeneration and ecm synthesis

YÖK Tez ID: 568616Çalışmamızda C.coggyria (Duman ağacı), M.communis (Mersin bitkisi), T.spicata (Karabaş kekik) bitkisine ait metanol ve saf su ekstrelerinin in vitro çalışmalarla L929 fibroblast hücreleri üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Hücre morfolojisinin incelenmesi için hematoksilen eozin boyama yapılmıştır. Ekstrelerin sitotoksisitesinin belirlenmesi amacıyla WST-1 testi kullanılmıştır. Apoptoz ve nekrozun belirlenmesi için double staining-ikili boyama yöntemi kullanılmış ve WST-1 ile apoptoz ve nekrozun belirlendiği konsantrasyonlara bağlı olarak xCELLigence-Gerçek Zamanlı Hücre Analiz Sistemi'nde bitkilere ait su ekstreleri uygulanarak hücre proliferasyonu belirlenmiştir. Buna ek olarak mikronükleus testi ve Salmonella AMES testi ile bitki ekstrelerinin genotoksik ve mutajenik etkisinin olup olmadığı araştırılmıştır. Yara iyileşmesinde önemli rol oynayan kollajen tip I, tip IV, fibronektin ve elastin protein ekspresyonları western blot, immunositokimyasal ve immunohistokimyasal yöntemlerle belirlenmiştir. In vitro deney sonuçlarına bağlı olarak in vivo deneylerde kullanılan ekstrelerin konsantrasyonları belirlenmiştir. In vivo çalışmalarla bitki ekstrelerinin deri irritasyon, göz irritasyon, sensitizasyon, akut sistemik toksisite, yara modellerinin incelenmesi, yanık modellerinde histopatolojik incelenmesi, klinik biyokimya ve hematoloji ölçümlerine bağlı değerlendirmeler yapılmıştır. Agregasyon ve hemoliz testi ile bitki ekstrelerinin kan ile etkileşimi araştırılmıştır. In vitro deneyler sonucunda C.coggyria (Duman ağacı) bitkisine ait su ve metanol ekstrelerinin M.communis (Mersin bitkisi) ve T.spicata (Karabaş kekik) bitkilerine ait ekstrelere göre toksik etkisinin olmadığı, hücre proliferasyonunu artırdığı belirlendi. Ayrıca C.coggyria (Duman ağacı), M.communis (Mersin bitkisi) ve T.spicata (Karabaş kekik) bitkilerine ait su ekstrelerinin genotoksik etkisinin olmadığı belirlendi. In vitro deneyler sonucunda C.coggyria (Duman ağacı) bitkisine ait su ekstresinin in vivo deneylerde daha fazla iyileşme gösterdiği belirlendi. Kan ile etkileşim deneylerinden agregasyon testi sonuçlarına göre; C.coggyria (Duman ağacı), M.communis (Mersin bitkisi), T.spicata (Karabaş kekik) bitkilerine ait su ekstrelerinin agregasyona neden olmadığı, T.spicata (Karabaş kekik) bitkisine ait su ekstresinin hafif hemolitik etkisinin olduğu belirlendi. İn vitro ve in vivo yapılan deneyler sonucunda özütler arasında en iyi etki gösteren C.coggyria (Duman ağacı) bitkisinden yara yanık iyileşmesinde kullanılmak üzere ürün geliştirilmiştir.In this study, the effects of methanol and pure water extracts of C.coggyria (Duman tree), M.communis (Mersin tree), T.spicata (Karabas tree) on to L929 fibroblast cells were investigated in vitro studies. Hematoxylin eosin staining was done for examination of cell morphology. The WST-1 test was used to determine the cytotoxicity of the extracts. Double staining method was used to show apoptosis - necrosis and the cell proliferation was determined using xCELLIGENCE-Real Time Cell Analysis System depending on the cöncentration of apoptosis and necrosis determined by WST-1. Finally, the genotoxic and mutagenic effects of the plant extracts were investigated using the micronucleus and Salmonella AMES test. Collagen tip I, collagen tip IV, fibronectin and elastin protein expressions, which play an important role in wound healing, were determined by western blot, immunocytochemistry and immunohistochemical methods. Concentrations of extracts subject to in vivo experiments were determined based on in vitro test results. In vivo studies included skin irritation, eye irritation, sensitization, acute systemic toxicity, wound healing models, burn models, clinical biochemistry and hematology measurements. Aggregation and hemolysis tests were conducted for the evaluation of hemocompatibility. As a result of in vitro experiments, it was determined that water and methanol extracts of C.coggyria (Duman tree) plant had less toxic effect compared to the extracts of M.communis (Murt tree) and T.spicata (Karabas tree). It also increased cell proliferation. Water extracts of C.coggyria (Duman tree), M.communis (Murt tree) and T.spicata (Karabas tree) plants had no genotoxic effects. As C.coggyria (Duman tree) plant extract showed better results in vitro it was tried in vivo. Aggregation results obtained from the experiments of the blood interactions; Showed that water extracts of C.coggyria (Duman tree), M.communis (Murt tree) and T.spicata (Karabas tree) did not cause aggregation and the water extract of T.spicata (Karabas tree) had low hemolytic effect. As a result of in vitro and in vivo experiments, a product in liquid or spray forms was developed for use in wound and burn healing, using the C.coggyria (Duman tree) that showed the best effects among the other extracts

Alchemilla L. cinsine ait bazı türlerden elde edilen ekstrelerin MCF-7 kanser ve L929 fibroblast hücrelerine etkisi

Tez (Yüksek Lisans) -- Kırıkkale Üniversitesi89285

Evaluation of melamine and cyanuric acid cytotoxicity: an in vitro study on L929 fibroblasts and CHO cell line

Ekici, Husamettin/0000-0001-6403-737XWOS:000564411900010Melamine and its metabolites pose health concern as they are used in various industrial products including feed and drugs. There are a limited number of studies on melamine and cyanuric acid cytotoxicity and cellular damage without a certain conclusion. The present study aimed to evaluate melamine, cyanuric acid and its combined cytotoxic effects using 3-(4.5-dimethylthiazol-2-yl) methyl thiazole tetrazolium (MTT) bromide test. The study also evaluated apoptotic and necrotic effect using a double staining method of Hoechst 33342 and propidium iodide. Melamine, cyanuric acid and their combination (1:1) were applied to L929 fibroblasts and Chinese hamster ovary (CHO) cells at various concentrations (1000 mu g/mL, 500 mu g/mL, 250 mu g/mL, 125 mu g/mL and 62.5 mu g/mL). At the highest concentration (1000 mu g/mL), the cell viability dropped down approximately to 50% both in CHO cells and L929 cells. Melamine, cyanuric acid and their mixture caused cytotoxicity in CHO cells and L929 fibroblasts in dose-dependent manner Cell death occurred through both apoptosis and mainly necrosis. Both cell types were more sensitive to the mixture of melamine and cyanuric acid and, furthermore, CHO cells were more sensitive than L929 fibroblasts. As a result, melamine, cyanuric acid and their combination caused cytotoxicity in CHO cells and L929 fibroblasts. Further studies should be conducted in different cell lines. These studies should also aim to reveal the mechanism of cytotoxicity and related pathways

Synthesis and biological evaluation of novel urea, thiourea and squaramide diastereomers possessing sugar backbone

Bulut, Adnan/0000-0001-9322-0325WOS:000537685900004PubMed: 32259705A series of novel chiral 14 urea, thiourea and squaramide stereoisomers possessing carbohydrate backbones as well as amide functional groups was synthesized and characterized by their, H-1 NMR, C-13 NMR, FT-IR, HRMS, optical rotation, and melting points. Their antiproliferative activities were investigated against HeLa and PC3 cell lines. The compounds 9, 11 and 12 showed better activities at 25 mu M against PC3 cell line with respect to the standard 5-fluorouracil (5-FU). Especially, the compounds 9 and 11 showed higher activities than the standard 5-FU even at low concentration (5 mu M) against HeLa cell line. IC50 results also confirm these activities. The compounds 9, 10 and 11 have the IC50 values of 1.10 mu M, 1.51 mu M and 1.02 mu M, respectively while 5-FU has 2.51 mu M. Moreover, their cytotoxicity tests have proven that their viabilities were in between 50% and 100%.Scientific Research Projects Coordination Unit of Kirikkale UniversityKirikkale University [2017/060]This work was supported by Scientific Research Projects Coordination Unit of Kirikkale University. Project number: 2017/060

Pdgf Ve Bmp-6’nin Ardişik Salimi Sonrasi Mc3t3-E1osteoblast Hücrelerinin Proliferasyonu. In Vitro Birçalişma

Background and Aim: To evaluate the release kinetics of bone morphogenetic protein (BMP)-6 or -7 loaded nanoparticles (NPs) that located inside the microparticles (MPs) carrying platelet-derived growth factor (PDGF), and test this NP-in-MP system with MC3T3-E1 osteoblastic cells. Materials and Methods: Poly-lactic acid-co-glycolic acid (PLGA) NPs was loaded with BMP-6 or -7 and inserted in sodium alginate MPs loaded with PDGF. To evaluate the osteoblastic effect; proliferation of MC3T3-E1 cells that were treated with BMP-6, -7 and PDGF free solutions (FS) or within the particles (BMP-6 or -7 loaded PLGA NP alone and BMP-6 or -7 loaded PLGA NP in PDGF loaded alginate MP) were assessed at 2, 4, 7, 14 and 21 days. Results: It was shown that while both NP and NP-in-MP systems showed similar burst release at first time periods; especially in 24-72 h time period, NP-in-MP system exhibited a sustained release profile till 14th day. According to proliferation experiments, till the 7th day, both particle and FS groups exhibited similar profiles, but after that time particle groups, especially BMP-7 NP in PDGF MP, reached to statistically higher cell numbers than FS groups. NP-in-MP system exhibited a gradually longer time factor release resulting with delayed but elongated cell proliferation period. Conclusion: Findings indicate that NP-in-MP system might be promising in future for mimicking the natural bone formation process by providing sequential release of PDGF and BMPs, for bone tissue engineering. More comprehensive experiments evaluating mineralization and gene expression profile is necessary to verify these resultsAmaç: Mevcut çalışma trombosit kaynaklı büyüme faktörü (platelet-derived growth factor, PDGF) taşıyan mikropartiküller (MP) içerisine hapsedilmiş nanopartiküller (NP)'den kemik morfogenetik protein (bone morphogenetic protein, BMP)6 veya -7'nin salım kinetiğini değerlendirmek ve bu sistemi MC3T3-E1 osteoblastik hücreleri ile test etmektir. Gereç ve Yöntemler: Polilaktik asit-glikolik asit (PLGA) NP'ler BMP-6 veya BMP-7 ile yüklenmiş ve PDGF ile doldurulmuş sodyum aljinat MP'lere yerleştirilmiştir. Osteoblastik etkiyi değerlendirmek için serbest veya partiküller içerisinde yüklü (BMP-6 veya BMP-7 yüklenmiş PLGA NP ile PDGF yüklenmiş aljinat MP içerisinde BMP-6 veya BMP-7 yüklenmiş PLGA NP) BMP-6, -7 ve PDGF ile muamele edilip 2, 4, 7, 14 ve 21. günlerde incelenmiştir. Bulgular: İlk zaman periyotlarında hem NP hem de MP içerisinde NP sistemleri benzer patlayıcı salım miktarı gösterirken özellikle 24-72 saat zaman diliminde MP içerisinde NP sistemi 14. güne kadar uzamış bir salım profili ortaya koymuştur. Proliferasyon deneylerine göre 7. Güne kadar her iki partikül grubu ve serbest solüsyon grupları benzer profiller oluşturmuştur ancak bu periyottan sonra özellikle PDGF MP içerisinde BMP-7 NP grubu olmak üzere partikül grupları, FS gruplarına kıyasla istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha fazla hücre sayısına ulaşmıştır. MP içinde NP sistemi ise dereceli ve daha uzun süren bir faktör salımı yaparak gecikmiş ve uzamış bir yüksek hücre proliferasyon periyodu sağlamıştır. Sonuç: Mevcut deneylerin bulguları MP içinde NP sisteminin PDGF and BMP'lerin ardışık salımını sağlayarak gelecekte kemik doku mühendisliğinde doğal kemik formasyon sürecini taklit edebileceği konusunda ümit vermektedir. Ancak bu sonuçları doğrulamak için mineralizasyon ve gen ekspresyon profillerini içeren daha kapsamlı deneylere ihtiyaç vardı

Does penile tourniquet application alter bacterial adhesion to rat urethral cells: an in vitro study

KISA, Ucler/0000-0002-8131-6810; Soyer, Tutku/0000-0003-1505-6042WOS: 000429301400046PubMed: 28693848Purpose: To investigate the effects of penile tourniquet (PT) application on bacterial adhesion to urothelium. Methods: Fifty-six ratswere allocated into control group (CG), shamgroup (SG), PT group (PTG). No intervention was applied in CG. A 5mm-length urethral repair was performed in SG and PTG. In PTG, a 10-min duration of PT was applied during the procedure and the tissue oxygenation monitor was used to adjust the same degree of ischemia in all subjects. Sampleswere examined for wound healing parameters and tissue levels of inflammatory markers, eNOS, e-selectin, and ICAM-1antibodies. The adhesion of Escherichia coli to urotheliumwas investigated with in vitro adhesion assay. Results: Inflammation was higher and wound healing was worse in SG than CG and in PTG in comparison to CG and SG (p < 0.05). The endothelial damage, as shown by eNOS expression, was significantly higher in PTG compared to CG and SG (p < 0.05). The staining with ICAM-1 and e-selectin antibodies, showing increased inflammatory response to bacterial adhesion, was significantly higher in PTG compared to CG and SG (p < 0.05). In vitro urethral cell proliferation was achieved only in CG and SG revealing significantly increased adhesion in SG compared to CG (p < 0.05). The PT application caused endothelial corruption and prevented cell proliferation in cell culture. Conclusion: The PT application does not improve wound healing and increases bacterial adhesion molecules in penile tissue. The in vitro assays showed that PT causes severe endothelial damage and inhibits endothelial cell proliferation. (c) 2017 Elsevier Inc. All rights reserved.Kirikkale University Scientific Research CouncilKirikkale University [2014/82]This study was supported by Kirikkale University Scientific Research Council (2014/82)

<i>Centaurea mersinensis</i> phytochemical composition and multi-dimensional bioactivity properties supported by molecular modeling

Various studies conducted on Centaurea species indicate that the relevant plant is good source of bioactive phytochemicals. In this study, in vitro studies were used to determine bioactivity properties of methanol extract of Centaurea mersinensis - endemic species in Turkey - on extensive basis. Furthermore, the interaction of target molecules, identified for breast cancer and phytochemicals in the extract, was investigated via in silico analyses to support findings received in vitro. Scutellarin, quercimeritrin, chlorogenic acid and baicalin were primary phytochemicals in the extract. Methanol extract and scutellarin had higher cytotoxic effects against MCF-7 (IC50=22.17 µg/mL, and IC50=8.25 µM, respectively), compared to other breast cancer cell lines (MDA-MB-231, SKBR-3). The extract had strong antioxidant properties and inhibited target enzymes, especially α-amylase (371.69 mg AKE/g extract). The results of molecular docking indicate that main compounds of extract show high-strength bonding to the c-Kit tyrosine among target molecules identified in breast cancer, compared to other target molecules (MMP-2, MMP-9, VEGFR2 kinase, Aurora-A kinase, HER2). The tyrosinase kinase (1T46)-Scutellarin complex showed considerable stability in 150 ns simulation as per MD findings, and it was coherent with optimal docking findings. Docking findings and HOMO-LUMO analysis results corresponds with in vitro experiments. Medicinal properties of phytochemicals, which was determined to be suitable for oral use along with ADMET, were found to be within normal limits except for their polarity properties. In conclusion, in vitro and in silico studies indicated that the relevant plant yields promising results regarding its potential to develop novel and effective medicational products. Communicated by Ramaswamy H. Sarma</p