The role of proinflammatory cytocines in depressive syndrome of patients with cardiac insuficiency: interaction with hypothalamic neurohormons and prognostic value

There is a greater incidence of depressive symptomsin heart failure patients than in general population. Recent studies indicate that proinflammatory cytokines are being activated in greater degree both in patients with depression and in heart failure patients. Nevertheless their correlation with dypressive symptoms and their interaction with hypothalamic-pituitary axis remain elusive. In this thesis, correlation of several proinflammatory factors, such as IL6, IL10, TNFa, soluble FAS Ligand and FASR, with clinical findings, neurohormonal factors and depressive symptomatology was studied. Apart from U/S, 6MWT and NYHA class, clinical evaluation included the administration of validated questionnaires such as Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire and Minnesota Living with Heart Failure Questionnaire. During the follow up period, major cardiovascular events (hospital admission due to these events or death) were also recorded. The most important neurohormonal factors of interest were cortisol, prolactin and BNP, whereas depressive symptoms were evaluated with Zung and Beck validated scales. A statistically significant correlation of TNF-a, soluble FAS Ligand και IL-10 with Zung and Beck scores was noticed. Correlations of TNF-a and soluble FAS Ligand with prolactin and cortisol were also reached statistical significance. Contrary to TNF-a and soluble FAS Ligand, IL10 was negatively correlated to prolactin and cortisol. In addition, the incidence of major cardiovascular events was also correlated to prolactin levels, questionnaires scores and proinflammatory cytokines concentrations. Central nervous and immune systems interactions through cytokines may deteriorate heart failure through positive neurohormonal feedback loops. Prolactin may also act as a pathogenetic link between the central 120 neuroendocrine systems and the development and progression of chronic heart failure (CHF). Whether prolactin elevation plays a causal role in CHF or is just a bystander remains to be elucidated. In the first case, bromocriptine may merit further evaluation as a therapeutic option in CHF patients with raised prolactin levels. This inexpensive therapy also interferes with serotonin receptors and could further have a role in depression. What is already known is that the factors that have been studied in this thesis interact at the level of hypothalamus. Thus, delineation of dysfunctional mechanisms within paraventricular nucleus and other areas of the hypothalamus can be a promising approach for the treatment of heart failureΚλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συχνότητα της καταθλιπτικής συνδρομής είναι μεγαλύτερη σε ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα και ιδιαίτερα σε ασθενείςμεχρόνιακαρδιακήανεπάρκεια.Πρόσφαταδεδομένα υποστηρίζουντηνάποψηότιτοσύνολοτωνπροφλεγμονωδών κυτταροκινών ενεργοποιείται υπέρμετρα σε ασθενείς με καταθλιπτική συνδρομή.Επίσης είναιγνωστό ότιπαρόμοιαενεργοποίησητων κυτταροκινών έχει παρατηρηθεί στη χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια. Ωστόσο δεν έχει διερευνηθεί η συσχέτιση των προφλεγμονωδών κυτταροκινών με την εμφάνιση συμπτωμάτων κατάθλιψης σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια καθώς και η αλληλεπίδρασή τους με τον άξονα υποθαλάμου- υπόφυσης.Στην παρούσαδιατριβή μελετήθηκεησυσχέτισηγνωστών προφλεγμονωδών παραγόντων, όπως των κυτταροκινών IL6, IL10, TNFa και των solubleFAS LigandκαιFASR,μετηνκλινικήκατάσταση, νευροορμονικούς παράγοντες και καταθλιπτικά συμπτώματα. Η κλινική κατάσταση εκτιμήθηκε εκτός των κλασσικών μεθόδων (U/S, 6MWT, NYHA class)καιμεσταθμισμέναερωτηματολόγιαόπωςταKansas City Cardiomyopathy Questionnaire-και Minnesota Living with Heart Failure Questionnaire. Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στην παρακολούθηση των ασθενών και κυρίως στην καταγραφή μείζονων καρδιακών συμβάντων (νοσηλείες, θάνατος) περίπου για ένα έτος από την εισαγωγή των ασθενών στημελέτη. Οισημαντικότεροινευροορμονικοίπαράγοντεςπου μελετήθηκαν ήταν η κορτιζόνη, η προλακτίνη και το BNP, ενώ τα καταθλιπτικά συμπτώματα εκτιμήθηκαν με την κλίμακα αυτοαξιολόγησης του Zung και το ερωτηματολόγιο εκτίμησης του Beck.Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των παραγόντωνTNF-a, soluble FAS Ligand και IL-10 και του Zung score. Αντίστοιχες, όσον αφορά την στατιστική σημαντικότητα, ήταν και οι συσχετίσεις με το Beck score. Επίσης, οι φλεγμονώδεις παράγοντες TNF-a και soluble FAS Ligand παρουσίασαν στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με τα επίπεδα προλακτίνης και κορτιζόλης, ενώ η IL10 παρουσίασε αρνητική συσχέτιση. Τέλος, το σημαντικότερο ίσως εύρημα ήταν ότι τόσο τα επίπεδα προλακτίνης όσο και οι απαντήσεις στα διάφορα σκορ εκτίμησης της ποιότητας της ζωής, αλλά και οι συγκεντρώσεις των προφλεγμονωδών παραγόντων παρουσίασαν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της ομάδας των ασθενών που εμφάνισαν σοβαρό καρδιακό συμβάν και αυτών που είχαν καλύτερη πρόγνωση κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης.Οι κυτταροκίνες επομένως ενδέχεται να αποτελούν το συνδετικό κρίκο μεταξύ των λειτουργιών του κεντρικού νευρικού συστήματος και του ανοσοποιητικού και η αλληλεπίδρασή τους να επιδεινώνει την καρδιακή ανεπάρκεια μέσω ανατροφοδοτούμενων νευροορμονικών μηχανισμών. Σχετικά με τη σημασία επίσης της προλακτίνης ως πιθανό παθοφυσιολογικό μεσολαβιτή μεταξύ των κεντρικών νευροορμονικών συστημάτων και της εξέλιξης της καρδιακής ανεπάρκειας, παραμένει άγνωστο το κατά πόσο η παραπάνω συσχέτιση αναδεικνύει μια αιτιακή σχέση ή η αύξηση των επιπέδωντηςείναιδευτεροπαθής.Στηνπρώτηπερίπτωσηη βρωμοκρυπτίνη θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω ως θεραπευτική επιλογή σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και αυξημένα επίπεδα προλακτίνης και ιδιαίτερα στην υποοομάδα με καταθλιπτικά συμπτώματα αφού εκτός των άλλων αυτή η οικονομική θεραπεία επηρεάζει και τη λειτουργεία των υποδοχέων της σεροτονίνης. Το γεγονός είναι ότι επειδή οι παράγοντες που μελετήθηκαν είναι γνωστό ότι αλληλοεπιδρούν σε επίπεδο υποθαλάμου, οι εξακρίβωση των μηχανισμών, ιδιαίτερα στο επίπεδο του παρακοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου, αποτελεί μία πολλά υποσχόμενη προσέγγιση στην αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας

Ο ρόλος των προφλεγμονωδών κυτταροκινών στην καταθλιπτική συνδρομή ασθενών με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια. Αλληλεπίδραση του με νευροορμονικούς δείκτες υποθαλάμου. Προγνωστική αξία.

Κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συχνότητα της καταθλιπτικής συνδρομής είναι μεγαλύτερη σε ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα και ιδιαίτερα σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια. Πρόσφατα δεδομένα υποστηρίζουν την άποψη ότι το σύνολο των προφλεγμονωδών κυτταροκινών ενεργοποιείται υπέρμετρα σε ασθενείς με καταθλιπτική συνδρομή. Επίσης είναι γνωστό ότι παρόμοια ενεργοποίηση των κυτταροκινών έχει παρατηρηθεί στη χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια. Ωστόσο δεν έχει διερευνηθεί η συσχέτιση των προφλεγμονωδών κυτταροκινών με την εμφάνιση συμπτωμάτων κατάθλιψης σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια καθώς και η αλληλεπίδρασή τους με τον άξονα υποθαλάμου- υπόφυσης. Στην παρούσα διατριβή μελετήθηκε η συσχέτιση γνωστών προφλεγμονωδών παραγόντων, όπως των κυτταροκινών IL6, IL10, TNFa και των soluble FAS Ligand και FASR, με την κλινική κατάσταση, νευροορμονικούς παράγοντες και καταθλιπτικά συμπτώματα. Η κλινική κατάσταση εκτιμήθηκε εκτός των κλασσικών μεθόδων (U/S, 6MWT, NYHA class) και με σταθμισμένα ερωτηματολόγια όπως τα Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire-και Minnesota Living with Heart Failure Questionnaire. Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στην παρακολούθηση των ασθενών και κυρίως στην καταγραφή μείζονων καρδιακών συμβάντων (νοσηλείες, θάνατος) περίπου για ένα έτος από την εισαγωγή των ασθενών στη μελέτη. Οι σημαντικότεροι νευροορμονικοί παράγοντες που μελετήθηκαν ήταν η κορτιζόνη, η προλακτίνη και το BNP, ενώ τα καταθλιπτικά συμπτώματα εκτιμήθηκαν με την κλίμακα αυτοαξιολόγησης του Zung και το ερωτηματολόγιο εκτίμησης του Beck. Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των παραγόντων TNF-a, soluble FAS Ligand και IL-10 και του Zung score. Αντίστοιχες, όσον αφορά την στατιστική σημαντικότητα, ήταν και οι συσχετίσεις με το Beck score. Επίσης, οι φλεγμονώδεις παράγοντες TNF-a και soluble FAS Ligand παρουσίασαν στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με τα επίπεδα προλακτίνης και κορτιζόλης, ενώ η IL10 παρουσίασε αρνητική συσχέτιση. Τέλος, το σημαντικότερο ίσως εύρημα ήταν ότι τόσο τα επίπεδα προλακτίνης όσο και οι απαντήσεις στα διάφορα σκορ εκτίμησης της ποιότητας της ζωής, αλλά και οι συγκεντρώσεις των προφλεγμονωδών παραγόντων παρουσίασαν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της ομάδας των ασθενών που εμφάνισαν σοβαρό καρδιακό συμβάν και αυτών που είχαν καλύτερη πρόγνωση κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Οι κυτταροκίνες επομένως ενδέχεται να αποτελούν το συνδετικό κρίκο μεταξύ των λειτουργιών του κεντρικού νευρικού συστήματος και του ανοσοποιητικού και η αλληλεπίδρασή τους να επιδεινώνει την καρδιακή ανεπάρκεια μέσω ανατροφοδοτούμενων νευροορμονικών μηχανισμών. Σχετικά με τη σημασία επίσης της προλακτίνης ως πιθανό παθοφυσιολογικό μεσολαβιτή μεταξύ των κεντρικών νευροορμονικών συστημάτων και της εξέλιξης της καρδιακής ανεπάρκειας, παραμένει άγνωστο το κατά πόσο η παραπάνω συσχέτιση αναδεικνύει μια αιτιακή σχέση ή η αύξηση των επιπέδων της είναι δευτεροπαθής. Στην πρώτη περίπτωση η βρωμοκρυπτίνη θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω ως θεραπευτική επιλογή σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και αυξημένα επίπεδα προλακτίνης και ιδιαίτερα στην υποοομάδα με καταθλιπτικά συμπτώματα αφού εκτός των άλλων αυτή η οικονομική θεραπεία επηρεάζει και τη λειτουργεία των υποδοχέων της σεροτονίνης. Το γεγονός είναι ότι επειδή οι παράγοντες που μελετήθηκαν είναι γνωστό ότι αλληλοεπιδρούν σε επίπεδο υποθαλάμου, οι εξακρίβωση των μηχανισμών, ιδιαίτερα στο επίπεδο του παρακοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου, αποτελεί μία πολλά υποσχόμενη προσέγγιση στην αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας.There is a greater incidence of depressive symptomsin heart failure patients than in general population. Recent studies indicate that proinflammatory cytokines are being activated in greater degree both in patients with depression and in heart failure patients. Nevertheless their correlation with dypressive symptoms and their interaction with hypothalamic-pituitary axis remain elusive. In this thesis, correlation of several proinflammatory factors, such as IL6, IL10, TNFa, soluble FAS Ligand and FASR, with clinical findings, neurohormonal factors and depressive symptomatology was studied. Apart from U/S, 6MWT and NYHA class, clinical evaluation included the administration of validated questionnaires such as Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire and Minnesota Living with Heart Failure Questionnaire. During the follow up period, major cardiovascular events (hospital admission due to these events or death) were also recorded. The most important neurohormonal factors of interest were cortisol, prolactin and BNP, whereas depressive symptoms were evaluated with Zung and Beck validated scales. A statistically significant correlation of TNF-a, soluble FAS Ligand και IL-10 with Zung and Beck scores was noticed. Correlations of TNF-a and soluble FAS Ligand with prolactin and cortisol were also reached statistical significance. Contrary to TNF-a and soluble FAS Ligand, IL10 was negatively correlated to prolactin and cortisol. In addition, the incidence of major cardiovascular events was also correlated to prolactin levels, questionnaires scores and proinflammatory cytokines concentrations. Central nervous and immune systems interactions through cytokines may deteriorate heart failure through positive neurohormonal feedback loops. Prolactin may also act as a pathogenetic link between the central 120 neuroendocrine systems and the development and progression of chronic heart failure (CHF). Whether prolactin elevation plays a causal role in CHF or is just a bystander remains to be elucidated. In the first case, bromocriptine may merit further evaluation as a therapeutic option in CHF patients with raised prolactin levels. This inexpensive therapy also interferes with serotonin receptors and could further have a role in depression. What is already known is that the factors that have been studied in this thesis interact at the level of hypothalamus. Thus, delineation of dysfunctional mechanisms within paraventricular nucleus and other areas of the hypothalamus can be a promising approach for the treatment of heart failure

A comparison framework for the evaluation of illumination compensation algorithms

Abstract—This paper presents a new comparison framework, with the view to help researchers in selecting the most appropriate illumination compensation algorithm to serve as a preprocessing step in computer vision applications. The main objective of this framework is to reveal the positive and negative characteristics of the algorithms, rather than providing a single metric to rank their overall performance. The comparison tests, that comprise the proposed framework, aim to quantitatively evaluate the efficiency of algorithms in diminishing the effects of illumination in images. The proposed framework utilizes synthetic images, with artificial illumination degradations, which are enhanced by the tested algorithms. It represents a useful tool for the selection of illumination compensation algorithms as preprocessing in other applications, due to a) its quantitative nature, b) its easy implementation and c) its useful estimations regarding many algorithm characteristics. I

Genetic diversity of Thaumetopoea pityocampa in Greece: the role of Quaternary changes in Aegean Sea

Thaumetopoea pityocampa, the winter pine processionary moth, is one of the most important pests of pine trees in the Mediterranean region. To learn more about the refugial areas within the greater refugium of Greece, samples from 15 local populations were collected. Analysis of the Cytochrome Oxidase I region identified 15 haplotypes. One strongly supported clade was found, separating the Aegean island of Lesvos from the mainland populations. Mdiv analysis showed that this clade diverged from the general clade 155,000 y.a., suggesting the sea level changes during the Quaternary Period as a possible reason for its seclusion. Additionally, comparisons with similar studies in this region revealed a possible colonization of the eastern Aegean islands from the Turkish mainland rather than from Greece. However, no strong isolation-by-distance events were detected among the mainland populations, which could be attributed to the joint effect of regular gene flow and the lack of insurmountable geographic barriers. Finally, regarding population structure, Bayesian analysis as well as neutrality tests pointed towards an ongoing population expansion which verifies the potential invasiveness of this pest species, something that will have to be dealt with under the influence of climate change

Clinical and neurohormonal correlates and prognostic value of serum prolactin levels in patients with chronic heart failure

Hypothalamic axis deregulation is associated with clinical severity and depression in chronic heart failure (CHF). We investigated the relationship of serum prolactin, an indicator of hypothalamic axis function, to neurohomonal/immune activation and depressive symptoms in CHF as well as its prognostic value. Serum prolactin was determined in 180 patients with advanced CHF (aged 65 12 years, mean LVEF 27 7) along with natriuretic peptides (BNP), inflammatory cytokines, endothelial adhesion molecules, 6 min walk test (6MWT), and the Zung self-rating depression scale (SDS). Patients were followed for all-cause death or hospitalization for cardiovascular reasons for up to 8 months. Prolactin levels were significantly correlated with NYHA class (r 0.394, P 0.001), LVEF (r 0.314, P 0.001), 6MWT (r 0.353, P 0.001), BNP (r 0.374, P 0.001), Zung SDS (r 0.544, P 0.001), interleukin-6 (IL-6) (r 0.451, P 0.001), IL-10 (r 0.426, P 0.001), tumour necrosis factor (TNF)- (r 0.310, P 0.001), soluble Fas (r 0.333, P 0.001), soluble Fas-ligand (r 0.517, P 0.001), soluble intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1) (r 0.409, P 0.001), and soluble vascular cell adhesion molecule-1 (VCAM-1) (r 0.480, P 0.001). During follow-up, 119 patients (66) died or were hospitalized for cardiovascular events after a median time of 72 days (range 5220 days); these patients had higher baseline prolactin levels (10.2 5.7 vs. 6.7 4.3 ng/mL, P 0.001), and a prolactin value 4.5 ng/mL was associated with a higher rate of death or hospitalization (116 7 vs. 181 11 days, P 0.0001). In multivariate analysis, prolactin levels remained an independent predictor of death or hospitalization (4.5 vs. 4.5 ng/mL; odds ratio, 0.368; 95 confidence interval 0.1480.913; P 0.031), along with BNP (P 0.001) and 6MWT (P 0.020). Serum prolactin is associated with neurohormonal/immune activation and depressive symptoms and is an independent predictor of prognosis in advanced CHF

Joint ESH excellence centers' national meeting on renal sympathetic denervation: A Greek experts' survey

Objective: The efficacy of renal sympathetic denervation (RDN) has been affirmed by a number of recent clinical studies, despite controversies in this field over the last five years. Therefore, it is of paramount importance that hypertension experts debate the merits of RDN by revealing and expressing their personal beliefs and perspectives regarding this procedure. Methods: A cross-sectional survey was conducted among Greek leaders of the Hypertension Excellence Centers with the use of a closed-type questionnaire specifically designed to elicit information and evaluate the respondent’s views and perspectives about RDN efficacy, safety and ideal target patient population. Results: A total of 36 participants completed the survey. Based on the results, RDN was considered efficient (91.7%) and safe (94.5%), while the overwhelming majority of the participants felt confident in the long-term efficacy (88.9%) of the intervention and that it lacks reliable predictors of blood pressure response (94.5%). Patients with resistant (91.7%), ultra-resistant (94.4%), and uncontrolled hypertension (80.6%) were suggested as ideal candidates for RDN. Establishing a close co-operation between interventionalists and hypertension experts was considered essential to ensure the efficacy (97.2%) as well as the safety (97.3%) of the procedure. Conclusion: The vast majority of Greek hypertension experts surveyed were convinced of the efficacy and safety of RDN based on the preponderance of available scientific and clinical data. Identification of the ideal patient group remains controversial. Respondents generally agreed on the necessity of building close collaborative relationships between interventionalists and hypertension experts in order to improve RDN clinical outcome. (c) 2021 Hellenic Society of Cardiology. Publishing services by Elsevier B.V. This is an open access article under the CC BY-NC-ND license (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/)