Problemy rodzin pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu

Stroke is a clinical syndrome associated with sudden onset of focal or global brain dysfunction. Causes of stroke are disorders of blood circulation, resulting in brain damage. As a result, intra-cerebral imbalances occur.A stroke has often resulted in neurological changes and, consequently, functional difficulties. The patient needs help with self-care and self-service. A significant role is played by the patient’s family, which requires commitment to meet the needs and reduce deficits. Difficulties in the care of the patient include, but are not limited to, living conditions, family relationships, social roles and lack of knowledge about the disease. The role of the people taking care of the patient is to reduce deficits, meet needs and improve the quality of life of the patient.The aim of the study is to identify the problems of the families of patients suffering from cerebral stroke. Literature analysis will show significant difficulties that arise from deficits and the need for immediate action in the area of patient care to improve the quality of life. (JNNN 2017;6(3):126–129)Udar mózgu jest zespołem klinicznym związanym z nagłym powstaniem ogniskowych bądź też globalnych zaburzeń czynności mózgowia. Przyczyną wystąpienia udaru są zaburzenia krążenia krwi, co skutkuje uszkodzeniem mózgu. W wyniku tego dochodzi do zaburzeń równowagi wewnątrzmózgowej.Przebyty udar mózgu często skutkuje zmianami neurologicznym, a w konsekwencji trudnościami w sprawności funkcjonalnej. Pacjent wymaga pomocy w zakresie samoopieki i samopielęgnacji. Znaczącą rolę stanowi rodzina pacjenta, od której wymaga się zaangażowania w zaspakajaniu potrzeb i zmniejszaniu deficytów. Trudność w sprawowaniu opieki wynika między innymi z sytuacji życiowej, dotychczasowymi relacjami w rodzinie, pełnionymi rolami społecznymi oraz brakiem wiedzy o chorobie. Zadaniem osób sprawujących opiekę nad pacjentem jest zmniejszenie deficytów, zaspokojenie potrzeb oraz poprawa jakości życia pacjenta.Celem pracy jest wskazanie problemów rodzin pacjentów po przebytym udarze mózgu. Analiza literatury pozwoli na ukazanie istotnych trudności, wynikających z deficytów oraz konieczności podjęcia natychmiastowych działań w zakresie opieki nad pacjentem w celu poprawy jakości życia. (PNN 2017;6(3):126–129

Problemy pielęgnacyjne pacjenta po urazie czaszkowo-mózgowym — opis przypadku

Introduction. Cranial and cerebral injuries are an opened or closed brain damage coming into existence as a result of a short-lived mechanical factor affecting the skull. They constitute the most frequent cause of deaths amongst traumatic patients. In vast majority of fatal victims of injuries (70%) a cranial-cerebral injury is the cause of death. The aim of the work is to present the patient’s nursing problems after a cranial-cerebral injury as a result of a gunshot.Case Report. The description of the case refers to the patient aged 35 who suffered from cranial-cerebral injury as a result of the gunshot wound in vague circumstances. The patient was subjected to surgical treatment consisting in the removal of a foreign body from the skull in the mode of urgency. He required intensive nursery supervision and the long-term rehabilitation. This work presents the description of the case and chosen nursing problems of the patient after the gunshot wound.Discussion. Cranial-cerebral injuries are regarded to be the main cause of the mortality. The most important factor in the scale of intracranial injury is, above all, the strength of the injury. This value determines the extent of injury, prognosis, survival and recovery. However, the promptness of the given help is an important factor determining the fate of the patient. The advanced neurological deficit in the sick person after the cranial-cerebral injury requires the holistic approach to the patient and involvement the entire therapeutic team in the process of diagnosing, treatment, rehabilitation or the psychotherapy.Conclusions. The state of the patient after the gunshot wound shows shortages and nursing problems in the biological, psychical and social sphere. The actions undertaken are of highly individual nature. The care over the patient after the gunshot wound should be comprehensive, adapted for identified shortages and individual needs of the patient according to applicable standards. (JNNN 2018;7(2):80–85)Wstęp. Urazy czaszkowo-mózgowe są otwartym lub zamkniętym uszkodzeniem mózgu powstającym w wyniku działania na czaszkę krótkotrwałego czynnika mechanicznego. Stanowią najczęstszą przyczynę zgonów wśród pacjentów urazowych. W zdecydowanej większości śmiertelnych ofiar urazów (70%) przyczyną zgonu jest uraz czaszkowo-mózgowy. Celem pracy jest przedstawienie problemów pielęgnacyjnych pacjenta po urazie czaszkowo-mózgowym w wyniku postrzału.Opis przypadku. Opis przypadku odnosi się do pacjenta w wieku 35 lat, który doznał urazu czaszkowo-mózgowego w wyniku postrzału w niejasnych okolicznościach. Pacjent poddany był zabiegowi operacyjnemu usunięcia ciała obcego z czaszki w trybie pilnym. Wymagał intensywnego nadzoru pielęgniarskiego oraz długotrwałej rehabilitacji. Praca przedstawia opis przypadku oraz wybrane problemy pielęgnacyjne pacjenta po postrzale.Dyskusja. Urazy czaszkowo-mózgowe są uważane za główna przyczynę śmiertelności. Najważniejszym czynnikiem w zakresie skali obrażeń wewnątrzczaszkowych jest przede wszystkim siła urazu. Jego wartość decyduje o rozległości urazu, rokowaniu, przeżyciu i powrocie do zdrowia. Natomiast szybkość udzielonej pomocy jest ważnym czynnikiem określającym losy chorego. Zaawansowany deficyt neurologiczny u chorego po urazie czaszkowo-mózgowym wymaga holistycznego podejścia do pacjenta oraz zaangażowania całego zespołu terapeutycznego w procesie diagnozowania, leczenia, rehabilitacji czy psychoterapii.Wnioski. Stan pacjenta po postrzale ukazuje deficyty oraz problemy pielęgnacyjne w zakresie sfery biologicznej, psychicznej i społecznej. Podejmowane działania mają charakter wysoce indywidualny. Opieka nad pacjentem po postrzale powinna być kompleksowa, dostosowana do zidentyfikowanych deficytów oraz indywidualnych potrzeb pacjenta zgodnie z obowiązującymi standardami. (PNN 2018;7(2):80–85

Opieka pielęgniarska nad pacjentem z ostrym zespołem wieńcowym po koronarografii

Introduction. Based on the literature and scientific articles, the paper accurately depicts the anatomy of the human heart, the characteristics of acute coronary syndrome, epidemiology, and etiology. The symptoms and complications of acute coronary syndrome are discussed. Patient qualification for coronary angiography and the contribution of nursing care to the patient after coronary artery angiography are presented. The problems faced by the patient are characterized and nursing interventions are suggested, considering the patient's history and the physical examination performed. Aim. The purpose of the work is to present the tasks of a nurse and to define the nursing problems of a patient with acute coronary syndrome after a coronary angiography procedure.   Case study. A 66-year-old patient admitted to the cardiological intensive care unit due to pain in the chest, located behind the sternum, with a burning character thatra diates to the left arm, shortness of breath, palpitations and sweating. Currently, the patient is on the first day after coronary angiography. The patient doesn’t report heart pain, but reports pain, redness and bruising at the puncture site. The patient feels anxious about his health, feels lonely. The patient enquires the help of the nursing staff in self-service activities. Conclusions. The statements developed in the work based on literature, scientific articles and the implementation of the nursing process for a patient with acute coronary syndrome after coronary angiography correctly and clearly show the commitment of nurses to the patient. Nursing care of the patient after coronary angiography consists primarily in monitoring the patient 's vital signs and documenting them, systematically assessing the puncture site of the artery, observing the patient, the supply of painkillers on a written medical order, assessing the level of anxiety, providing support and reliable information on the history of acute coronary syndrome and the performed coronary angiography. A very important action is also patient education, whose task is to equalize knowledge and provide the patient with the necessary skills for self-care.Wstęp. Na podstawie literatury oraz artykułów naukowych w pracy precyzyjnie zobrazowano anatomię ludzkiego serca, charakterystykę ostrego zespołu wieńcowego, epidemiologię i etiologię. Omówiono objawy i powikłania ostrego zespołu wieńcowego. Przedstawiono kwalifikacje pacjenta do koronarografii oraz udział opieki pielęgniarskiej nad pacjentem po angiografii tętnic wieńcowych. Scharakteryzowano problemy, z którymi boryka się pacjent oraz zaproponowano interwencje pielęgniarskie, biorąc pod uwagę wywiad z chorym i przeprowadzone badanie fizykalne. Cel. Celem pracy jest przedstawienie zadań pielęgniarki oraz określenie problemów pielęgnacyjnych pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym po przeprowadzonym zabiegu koronarografii. Prezentacja przypadku. Pacjent, lat 66, przyjęty w oddział intensywnej opieki kardiologicznej, z powodu bólu w klatce piersiowej, zlokalizowanym za mostkiem, o charakterze pieczenia, który promieniuje do lewej ręki, pojawiającej się duszności, kołataniem serca i potliwością. Obecnie pacjent jest w I dobie po koronarografii. Chory nie zgłasza dolegliwości bólowych ze strony serca, jednak informuje o bólu, zaczerwienieniu oraz zasinieniu w miejscu nakłucia. Pacjent odczuwa niepokój związany ze swoim stanem zdrowia, czuje się osamotniony, jego nastrój jest średni. Chory wymaga pomocy personelu pielęgniarskiego w czynnościach samoobsługowych. Wnioski. Zaczerpnięte twierdzenia opracowane w pracy na podstawie piśmiennictwa, artykułów naukowych oraz zastosowaniu wdrożenia procesu pielęgnowania wobec pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym po koronarografii w poprawny i oczywisty sposób ukazują zaangażowanie pielęgniarek wobec pacjenta. Opieka pielęgniarska nad chorym po koronarografii polega przede wszystkim na: monitorowaniu parametrów życiowych chorego i ich dokumentowanie, systematycznym ocenianiu miejsca nakłucia tętnicy, obserwowaniu pacjenta, podaży leków przeciwbólowych na pisemne zlecenie lekarskie, ocenianiu poziomu nasilenia niepokoju, udzieleniu wsparcia oraz rzetelnych informacji na temat przebytego ostrego zespołu wieńcowego i przeprowadzonego zabiegu koronarografii. Bardzo ważnym działaniem jest także edukacja pacjenta, której zadaniem jest wyrównanie wiedzy oraz zapewnienie choremu niezbędnych umiejętności do lepszej samoopieki

Ocena stanu odżywienia pacjentów hemodializowanych

Introduction: The incidence of kidneydisease (CKD) increases with the aging of the world'spopulation. In Poland, itisabout 16%. The most commoncauses of CKD arediabetes and hypertension. Earlydiagnosis of thisdisease and implementation of actionsare of greatimportance. Aim of the study: Evaluation of the nutritional status of hemodialysispatients. Material and methods: The researchmethodused in thisworkis the method of diagnosticexamination and researchmethods. In thiswork, the surveytechnique and the use of a scalewereused as researchtechniques. Tools used in thiswork for Self-assessmentquestionnaire, subjectiveglobalassessment of nutritional status (SGA), NRS scale - Riskassessmentrelated to nutritional status. Results: Results of a study of associationsbetweenmultiplenutritionalstatuses in hemodialysispatients. Conclusions: Nutritional status does not significantlydepend on sociodemographicvariables. The nutritional status dependssignificantly on the appetite, quantity and size of eatenmeals. People whoseappetiteisverypoor and the number of mealsis small aresuspected of malnutritionormoderatemalnutrition. peoplewhoeat the rightamount of meals show a goodnutritional status Nutritional status dependssignificantly on the fluidsyou drink. In the group of patientstaking less than 3 glasses a day, theyaresuspected of malnutritionormoderatemalnutrition. Ifpatientstakemorefluids, theirnutritional status isnormal. The nutritional status dependssignificantly on the symptoms and severity of the disease. The occurrence of ailmentssuch as loss of appetite, nausea, diarrhoea, vomiting, anorexiamayresult in poornutritional status. Such a conclusioncan be drawnthanks to ourownresearch. Nutritional status does not significantlydepend on the level of knowledgeaboutpropernutrition. It depends, however, on the observance of itsrules. People who do not follow the rules of propernutrition show abnormalorsuspectednutritional status. Dialysispatientswho report thattheysometimesfollow the rules show normalnutritional statusWstęp. Częstość występowania przewlekłej choroby nerek (PChN) wzrasta wraz ze starzeniem się społeczeństwa na świecie. W Polsce jest około 16%. Najczęstszymi przyczynami PChN jest cukrzyca i nadciśnienie tętnicze.  Bardzo duże znaczenie ma wczesne rozpoznanie tej choroby i wdrożenie działań. Cel pracy. Ocena stanu odżywienia pacjentów hemodializowanych. Materiał i metody. Metodą badawczą, którą zastosowano w tej pracy jest metoda sondażu diagnostycznego i metoda szacowania. W tej pracy jako techniki badawcze wykorzystano technikę ankietowania i korzystanie ze skali. Narzędzia jakie wykorzystano w tej pracy to Kwestionariusz ankiety własnego autorstwa, subiektywna globalna ocena stanu odżywienia (SGA), skala NRS – Ocena ryzyka związanego ze stanem odżywienia. Wyniki.Wyniki badań wskazują zależność pomiędzy wieloma czynnikami na stan odżywienia pacjentów hemodializowanych. Wnioski. Stan odżywienia nie zależy istotnie od zmiennych socjodemograficznych. Stan odżywienia zależy istotnie od apetytu, ilości i wielkości zjadanych posiłków. Osoby, u których apetyt jest bardzo słaby i ilość posiłków jest mała wykazują podejrzenie niedożywienia lub niedożywienie średniego stopnia. Osoby, które przyjmują prawidłową ilość posiłków wykazują prawidłowy stan odżywienia Stan odżywienia zależy istotnie od wypijanych płynów. W grupie pacjentów przyjmujących mniej niż 3 szklanki dziennie wykazują podejrzenie niedożywienia lub niedożywienie w średnim stopniu. W przypadku przyjmowania przez pacjentów większej ilości płynów, stan odżywienia jest prawidłowy. Stan odżywienia zależy istotnie od występujących dolegliwości i nasilenia choroby. Występowanie dolegliwości takich jak utarta apetytu, nudności, biegunka, wymioty, jadłowstręt może skutkować złym stanem odżywienia. Taki wniosek można wysunąć dzięki przeprowadzonym badaniom własnym. Stan odżywienia nie zależy istotnie od poziomu wiedzy na temat prawidłowego żywienia. Zależy natomiast istotnie od przestrzegania jego zasad. Osoby nieprzestrzegające zasad prawidłowego odżywiania wykazują nieprawidłowy stan odżywienia lub jego podejrzenie. Chorzy dializowani, którzy podali, że czasami przestrzegają zasad wykazują prawidłowy stan odżywienia

Ocena wpływu leczenia sanatoryjnego na wyniki uzyskane w kwestionariuszu Oswestry w zakresie siedzenia, stania oraz spania

Introduction. Back pain in the lumbar spine has become the most common disorder of the 21st century. Nearly 80% of population aged over 40 have already experienced a painful episode in their spine.Aim. The aim of the study is to assess to what extent the rehabilitation influences the occurrence of pain while sitting, standing and sleeping in patients with lumbar spine pain syndromes.Material and Methods. The research was conducted among 300 (100%) respondents aged 35–65. The studied population included 111 women, i.e. 37% and 189 men — 63%. Most people declared secondary education (40%), which was followed by vocational education (29%) and then higher education (24%). Patients were treated for lumbar spine pain syndromes. The research was carried out at the Sanatorium “Uzdrowisko Wieniec” Sp. z o.o. in Wieniec Zdrój.Results. After the end of the stay, it was noticed that the number of people who could sit in the chair any number of hours significantly increased (p≤0.05) from 7% to 29%, while the number of respondents who could stand any number of hours also increased (p≤0.05) from 4% to 26%. On the day of discharge from the sanatorium, the number of people declaring that pain does not affect sleep also significantly increased (p≤0.05) from 96 out of 167 of those surveyed.Conclusions. Taking into account the intensity of pain, it can be concluded that after the sanatorium treatment the number of responses related to the reduction of pain symptoms increased. Significantly increased the number of those who can sit, stand and sleep without pain in the lumbar region. (JNNN 2018;7(2):70–74)Wstęp. Bóle kręgosłupa odcinka lędźwiowego stały się najczęstszymi schorzeniami XXI w. Blisko 80% osób po 40. roku życia doświadczyło już w swoim życiu epizodu bólowego w tym odcinku kręgosłupa.Cel. Celem pracy jest ocena, w jakim stopniu rehabilitacja wpływa na występujący ból podczas siedzenia, stania oraz spania u pacjentów z zespołami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa.Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone wśród 300 (100%) respondentów w wieku od 35 do 65 lat. Badaną populację stanowiło 111 kobiet tj. 37% oraz 189 mężczyzn — 63%. Najwięcej osób deklarowało wykształcenie średnie (40%), następnie zawodowe (29%), a potem wyższe (24%). Pacjenci byli leczeni z powodu zespołów bólowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Badania przeprowadzono w Sanatorium „Uzdrowisko Wieniec” Sp. z o.o. w Wieńcu Zdroju.Wyniki. Po zakończonym turnusie zauważono, że liczba osób mogących siedzieć na krześle dowolną ilość godzin istotnie wzrosła (p≤0,05) z 7% do 29%, natomiast liczba badanych mogących stać dowolną ilość godzin również wzrosła (p≤0,05) z 4% do 26%. W dniu wypisu z sanatorium liczba osób deklarujących, że ból nie ma wpływu na sen także istotnie wzrosła (p≤0,05) z 96 na 167 badanych.Wnioski. Biorąc pod uwagę intensywność bólu można wywnioskować, że po leczeniu sanatoryjnym wzrosła liczba odpowiedzi odnosząca się do zmniejszenia nasilenia dolegliwości bólowych. Istotnie wzrosła liczba osób mogących siedzieć, stać oraz spać bez występowania dolegliwości bólowych w odcinku lędźwiowym. (PNN 2018;7(2):70–74

Niepokój i lęk pacjentów związany z planowanym zabiegiem operacyjnym w neurochirurgii

Introduction. Surgical treatment is a very difficult situation for the patient related to the state of feeling fear and anxiety. Anxiety in the pre-operative period may be associated with the course of the planned surgery, the risk of post-operative complications, or with histopathological diagnosis in the case of cancer.Aim. The aim of the study was to examine whether the patients awaiting neurosurgical surgery experience anxiety and fear associated with the treatment and how they assess the level of anxiety in themselves.Material and Methods. The study included 102 adult patients qualified for surgery at the Department of Neurosurgery of the 10th Military Clinical Hospital with the Polyclinic SP HCC in Bydgoszcz. The tests were carried out from 25/04/2017 until 30/06/2017 in the aforementioned Clinic, for which the consent of the Bioethical Commission at the L. Rydygier Collegium Medicum in Bydgoszcz NCU in Torun (KB 341/2017) was obtained. The research method was a diagnostic survey, whereas the tool applied to assess patients was an original questionnaire containing a placard and basic questions related to the subject of the study.Results. Over half of the respondents were concerned about the planned treatment: 31.4% ticked “yes”, 21.6% “rather yes”. Nearly 65% of respondents did not have concerns about their health status: “rather not” 34.3%, “no” 30.4%. 66.7% of the respondents were accompanied by a sense of fear every day. When assessing pre-operative anxiety, over 50% of patients rated anxiety at level 1 to 3 on a 10-point scale. The dependence of anxiety perception according to age was demonstrated (p≤0.05). In addition, the level of perceived anxiety was higher in patients not burdened with other diseases (p≤0.05).Conclusions. Most neurosurgical patients experienced anxiety in the pre-operative period, more than half of the respondents assessed their anxiety at the low level. The age of patients has been a factor affecting the level of anxiety felt. Older patients were more anxious than younger patients. A higher level of anxious anxiety was demonstrated in patients not burdened with other diseases. (JNNN 2018;7(3):104–110)Wstęp. Leczenie operacyjne dla pacjenta jest sytuacją bardzo trudną, związaną z odczuwaniem niepokoju i lęku. Lęk w okresie przedoperacyjnym może być związany z przebiegiem planowanej operacji, ryzykiem pojawienia się powikłań pooperacyjnych, czy z rozpoznaniem histopatologicznym w przypadku nowotworów.Cel. Celem pracy było zbadanie czy pacjenci oczekujący na zabieg neurochirurgiczny odczuwają niepokój i lęk związany z leczeniem oraz jak oceniają poziom lęku u siebie.Materiał i metody. Badaniami objęto 102 pacjentów dorosłych, zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego w Klinice Neurochirurgii 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ w Bydgoszczy. Badania zostały przeprowadzone w okresie od 25.04.2017 r. do 30.06.2017 r. w wyżej wymienionej Klinice, na które uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej przy Collegium Medicum im. L. Rydygiera w Bydgoszczy UMK w Toruniu (KB 341/2017). Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny, natomiast narzędziem wykorzystanym do oceny pacjentów była autorska ankieta zawierająca metyczkę oraz pytania zasadnicze związane z tematem pracy.Wyniki. Ponad połowa badanych odczuwała niepokój w związku z planowanym leczeniem: 31,4% wskazało odpowiedz „tak”, 21,6% „raczej tak”. Blisko 65% badanych nie miało obaw w związku ze swoim staniem zdrowia: „raczej nie” 34,3%, „nie” 30,4%. 66,7% respondentom towarzyszyło na co dzień poczucie lęku. Oceniając lęk przedoperacyjny ponad 50% pacjentów oceniło u siebie lęk na poziomie od 1 do 3 w skali 10-stopniowej. Wykazano zależność odczuwania niepokoju względem wieku (p≤0,05). Ponadto poziom odczuwanego lęku był wyższy u chorych nie obciążonych innymi schorzeniami (p≤0,05).Wnioski. Większość pacjentów neurochirurgicznych odczuwała niepokój w okresie przedoperacyjnym, ponad połowa badanych oceniła swój lęk na poziomie niskim. Wiek pacjentów okazał się czynnikiem mającym wpływ na poziom odczuwanego niepokoju. Pacjenci starsi częściej odczuwali niepokój niż pacjenci młodsi. Wyższy poziom doczuwanego lęku wykazano u chorych nie obciążonych innymi schorzeniami. (PNN 2018;7(3):104–110

Ocena kliniczna, czynnościowa i jakości życia chorych z zespołem bólowym kręgosłupa

The development of civilization leads to a continuous increase in the number of diagnoses of spinal pain syndrome in patients in each age group, thus leading to the need to develop new treatment standards. Spinal pain syndromes due to the often unknown etiology cause difficult diagnosis and introduction of effective therapy. That results in difficulties in causative treatment and thus sets pain as a leading problem in the therapy. Spinal pain syndromes are a complex clinical problem that may affect the patient’s psychological and social state as well as that of their family.The result of the research carried out with the use of standardized scales in the course of the disease is the development of the patient’s nursing process. The patient’s assessment is holistic, it allows to determine the factors predisposing to the occurrence of the disease and the current state of the patient. The clinical, psychological, social as well as professional and social aspects are analyzed in a multidimensional way. The level of performing independent activities by the patient is determined by means of functional scales. Spinal pain syndromes as a global problem are also the subject of research on the quality of life of this group of patients. The essence of using these tools is the ability to correlate them with other tools. (JNNN 2017;6(4):170–173)Rozwój cywilizacji prowadzi do ciągłego wzrostu liczby rozpoznań zespołów bólowych kręgosłupa u pacjentów w każdej grupie wiekowej, tym samym doprowadza to do konieczności opracowywania nowych standardów leczenia. Zespoły bólowe kręgosłupa z powodu nieznanej często etiologii powodują utrudnioną diagnostykę oraz wprowadzenie skutecznej terapii. Wynikiem tego są trudności w leczeniu przyczynowym i tym samym stawia to ból jako problem wiodący w terapii. Zespoły bólowe kręgosłupa stanowią złożony problem kliniczny, mogący oddziaływać na stan psychiczny i społeczny pacjenta, ale także jego rodziny.Wynikiem prowadzonych badań z użyciem standaryzowanych skal w przebiegu choroby jest opracowanie procesu pielęgnowania pacjenta. Ocena pacjenta jest holistyczna, pozwala określić czynniki predysponujące do powstania choroby oraz aktualny stan pacjenta. Wielowymiarowo analizuje się aspekt kliniczny, psychiczny, społeczny oraz zawodowy i towarzyski. Poziom wykonywania czynności samodzielnych przez pacjenta określany jest za pomocą skal funkcjonalnych. Zespoły bólowe kręgosłupa jako problem globalny stanowią także przedmiot badań na jakością życia tej grupy pacjentów. Istotą zastosowania tych narzędzi jest możliwość korelowania ich z innymi narzędziami. (PNN 2017;6(4):170–173

Wybrane zmienne socjodemograficzne a jakość życia pacjentów ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa odcinka szyjnego

Introduction. Degenerative diseases of the spine are a problem that threatens the modern population around the world.Aim. Thus the main aim of the study was to assess the impact of socio-demographic variables such as: gender, age,education, place of residence, type of work, marital status on the assessment of the quality of life by patients withdegenerative lesions of the cervical spine.Material and Methods. The study was conducted at the non-public nursing care facility in Lipno on a group of 103patients diagnosed with degenerative disease of the cervical spine. The study was conducted using the method ofdiagnostic survey. It consisted in the assessment of patients within a period of at least 6 months from the diagnosis,using an own-made questionnaire and a standardized tool, the WHOQOL-BREF questionnaire.Results. It was found that the quality of life of men is better in the psychological field than that of women.Furthermore younger people function better in the somatic and psychological fields compared to older people.Mentally working people assess their quality of life better than physical workers. The higher and better the education,the better the quality of life in the somatic, social and environmental field. Moreover people in relationships showa better quality of life in the social field compared to single people. The place of residence of the respondents doesnot affect their quality of life.Conclusions. Back pain is a significant clinical, social and economic problem. What’s more, they significantly reducethe quality of life of patients. (JNNN 2021;10(1):18–25)Wstęp. Choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa stanowią problem, który zagraża współczesnej populacji na całym świecie.Cel. Głównym celem pracy była ocena wpływu zmiennych socjodemograficznych takich jak: płeć, wiek, wykształcenie,miejsce zamieszkania, rodzaj wykonywanej pracy, stan cywilny na ocenę jakości życia przez pacjentów ze zmianązwyrodnieniową odcinka szyjnego kręgosłupa.Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone w Niepublicznym Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczymw Lipnie na grupie 103 pacjentów z rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa odcinka szyjnego. Badanieprzeprowadzono za pomocą metody sondażu diagnostycznego. Polegało ono na ocenie pacjentów w okresie minimum6 miesięcy od postawienia diagnozy, za pomocą kwestionariusza ankiety własnego autorstwa oraz wystandaryzowanegonarzędzia — Kwestionariusza WHOQOL-BREF.Wyniki. Stwierdzono, że jakość życia mężczyzn jest lepsza w dziedzinie psychologicznej w porównaniu z kobietami.Ponadto osoby młodsze lepiej funkcjonują w dziedzinach somatycznej i psychologicznej w porównaniu z osobamistarszymi. Osoby wykonujące pracę umysłową lepiej oceniają swoją jakość życia w porównaniu z osobamiwykonującymi pracę fizyczną. Im wyższe i lepsze wykształcenia tym lepsza jakość życia w dziedzinie somatycznej, socjalnej i środowiskowej. Co więcej osoby będące w związkach wykazują lepszą jakość życia w dziedzinie socjalnejw porównaniu z osobami samotnymi. Miejsce zamieszkania badanych nie ma wpływu na ich jakość życia.Wnioski. Dolegliwości bólowe kręgosłupa stanowią istotny problem kliniczny, społeczny a także ekonomiczny.Co więcej w sposób znaczący obniżają jakość życia pacjentów. (PNN 2021;10(1):18–2

Samoocena obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego pielęgniarek zatrudnionych w oddziałach zachowawczych i zabiegowych

Introduction. Work-related musculoskeletal disorders (WMSDs) all over the world are a frequent cause of illness affecting people working especially in the health sector. In the medical professions, nursing staff experiences negative impact of work on the motor system to the highest degree.Aim. The aim of the work is to assess the extent of disability of nursing staff exposed to excessive strain on the spine as measured by the Oswestry Disability Index.Material and Methods. The study involved 50 nurses employed in surgical (32%) and conservative (68%) departments. The study used the method of a diagnostic survey, and the Oswestry Disability Index questionnaire was the research tool. The collected material was subjected to statistical analysis.Results. Women accounted for nearly 98% of the respondents. The average age of the respondents was over 46 years (46 years and 3 months). The results of the study showed that the occurrence of pain in the spine adversely affects the functional performance, in particular the social life (p=0.0004) and lifting (p=0.036). The average disability score at the Oswestry scale was 25.88%, which indicates a moderate disability of the respondents.Conclusions. Pain in the spine significantly affects the functional capacity of the subjects. This problem is particularly common among nursing staff. (JNNN 2018;7(4):155–159)Wstęp. Na całym świecie dolegliwości mięśniowo-szkieletowe związane z pracą (WMSDs) są częstą przyczyną zachorowań dotykającą osoby pracujące zwłaszcza w sektorze służby zdrowia. Wśród zawodów medycznych to personel pielęgniarski jest najbardziej narażony na negatywne oddziaływanie pracy zawodowej na układ ruchu.Cel. Celem pracy jest ocena zakresu niepełnosprawności personelu pielęgniarskiego narażonego na nadmierne obciążenia kręgosłupa mierzona za pomocą narzędzia Oswestry Disability Index.Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło 50 pielęgniarek zatrudnionych w oddziałach zabiegowych (32%) oraz zachowawczych (68%). W badaniach zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, a narzędziem badawczym był kwestionariusz Oswestry Disability Index. Zebrany materiał poddano analizie statystycznej.Wyniki. Blisko 98% ankietowanych stanowiły kobiety. Średnia wieku badanych wyniosła ponad 46 lat (46 lat i 3 miesiące). Wyniki badań wykazały, iż występowanie dolegliwości bólowych kręgosłupa w sposób negatywny wpływa na wydolność funkcjonalną, a w szczególności na prowadzenie życia towarzyskiego (p=0,0004) oraz dźwiganie (p=0,036). Średni wynik niepełnosprawności w skali Oswestry wyniósł 25,88%, co świadczy o umiarkowanej niesprawności respondentów.Wnioski. Dolegliwości bólowe kręgosłupa w sposób znaczący wpływają na wydolność czynnościową badanych. Problem ten jest szczególnie powszechny wśród personelu pielęgniarskiego. (PNN 2018;7(4):155–159

Wpływ wybranych zmiennych socjodemograficznych na poziom wypalenia zawodowego pielęgniarek neurologicznych i neurochirurgicznych

Introduction. Burnout is recognized as an important individual and social problem. Occupations at increased risk of burnout include: doctors, nurses, social workers, teachers, policemen and emergency service workers.Aim. The aim of the research was to determine the influence of selected socio-demographic variables on the level of occupational burnout in neurological and neurosurgical nurses.Material and Methods. The research was carried out on a group of 206 nurses employed in thirteen neurological and neurosurgical centres in the Kuyavian-Pomeranian Voivodeship. By means of a diagnostic survey, the level of occupational burnout was assessed using a questionnaire survey.Results. When analysing the impact of socio-demographic variables on occupational burnout, the following results were obtained for: gender (0.939), age (0.071), workplace (0.239), marital status (0.657), education (0.330), distance to the workplace (0.773), years of experience (0.013) and position held (0.552). Only work experience in the profession had a statistically significant, low correlation with the results of the level of occupational burnout (p < 0.05).Conclusions. The examined group of nurses showed a low level of occupational burnout. The vast majority of nurses felt satisfied with their work. There was no significant influence of socio-demographic variables on the level of occupational burnout. (JNNN 2021;10(4):162–167)Wstęp. Wypalenie zawodowe jest uznane za ważny problem zarówno indywidualny, jak i społeczny. Do zawodów z grupy podwyższonego ryzyka wypalenia zawodowego należą m.in.: lekarze, pielęgniarki, pracownicy społeczni, nauczyciele, policjanci i pracownicy służb ratunkowych.Cel. Celem badań było określenie wpływu wybranych zmiennych socjodemograficznych na poziom wypalenia zawodowego pielęgniarek neurologicznych i neurochirurgicznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono na grupie 206 pielęgniarek zatrudnionych w trzynastu ośrodkach neurologicznych i neurochirurgicznych na terenie woj. kujawsko-pomorskiego. Za pomocą sondażu diagnostycznego, techniką ankietową z wykorzystaniem kwestionariusza ankiety dokonano oceny poziomu wypalenia zawodowego.Wyniki. Przeprowadzając analizę wpływu zmiennych socjodemograficznych na wypalenie zawodowe uzyskano następujące wyniki dla: płci (0,939), wieku (0,071), miejsca pracy (0,239), stanu cywilnego (0,657), wykształcenia (0,330), odległości do miejsca pracy (0,773), stażu pracy (0,013) i zajmowanego stanowiska (0,552). Tylko staż pracy w zawodzie pozostawał w istotnej statystycznie, niskiej korelacji z wynikami poziomu wypalenia zawodowego (p < 0,05).Wnioski. Badana grupa pielęgniarek wykazywała niski poziom wypalenia zawodowego. Zdecydowana większość pielęgniarek odczuwała zadowolenie z wykonywanej pracy. Nie wykazano istotnego wpływu zmiennych socjodemograficznych na poziom wypalenia zawodowego. (PNN 2021;10(4):162–167