Introduction. Cranial and cerebral injuries are an opened or closed brain damage coming into existence as a result of a short-lived mechanical factor affecting the skull. They constitute the most frequent cause of deaths amongst traumatic patients. In vast majority of fatal victims of injuries (70%) a cranial-cerebral injury is the cause of death. The aim of the work is to present the patient’s nursing problems after a cranial-cerebral injury as a result of a gunshot.Case Report. The description of the case refers to the patient aged 35 who suffered from cranial-cerebral injury as a result of the gunshot wound in vague circumstances. The patient was subjected to surgical treatment consisting in the removal of a foreign body from the skull in the mode of urgency. He required intensive nursery supervision and the long-term rehabilitation. This work presents the description of the case and chosen nursing problems of the patient after the gunshot wound.Discussion. Cranial-cerebral injuries are regarded to be the main cause of the mortality. The most important factor in the scale of intracranial injury is, above all, the strength of the injury. This value determines the extent of injury, prognosis, survival and recovery. However, the promptness of the given help is an important factor determining the fate of the patient. The advanced neurological deficit in the sick person after the cranial-cerebral injury requires the holistic approach to the patient and involvement the entire therapeutic team in the process of diagnosing, treatment, rehabilitation or the psychotherapy.Conclusions. The state of the patient after the gunshot wound shows shortages and nursing problems in the biological, psychical and social sphere. The actions undertaken are of highly individual nature. The care over the patient after the gunshot wound should be comprehensive, adapted for identified shortages and individual needs of the patient according to applicable standards. (JNNN 2018;7(2):80–85)Wstęp. Urazy czaszkowo-mózgowe są otwartym lub zamkniętym uszkodzeniem mózgu powstającym w wyniku działania na czaszkę krótkotrwałego czynnika mechanicznego. Stanowią najczęstszą przyczynę zgonów wśród pacjentów urazowych. W zdecydowanej większości śmiertelnych ofiar urazów (70%) przyczyną zgonu jest uraz czaszkowo-mózgowy. Celem pracy jest przedstawienie problemów pielęgnacyjnych pacjenta po urazie czaszkowo-mózgowym w wyniku postrzału.Opis przypadku. Opis przypadku odnosi się do pacjenta w wieku 35 lat, który doznał urazu czaszkowo-mózgowego w wyniku postrzału w niejasnych okolicznościach. Pacjent poddany był zabiegowi operacyjnemu usunięcia ciała obcego z czaszki w trybie pilnym. Wymagał intensywnego nadzoru pielęgniarskiego oraz długotrwałej rehabilitacji. Praca przedstawia opis przypadku oraz wybrane problemy pielęgnacyjne pacjenta po postrzale.Dyskusja. Urazy czaszkowo-mózgowe są uważane za główna przyczynę śmiertelności. Najważniejszym czynnikiem w zakresie skali obrażeń wewnątrzczaszkowych jest przede wszystkim siła urazu. Jego wartość decyduje o rozległości urazu, rokowaniu, przeżyciu i powrocie do zdrowia. Natomiast szybkość udzielonej pomocy jest ważnym czynnikiem określającym losy chorego. Zaawansowany deficyt neurologiczny u chorego po urazie czaszkowo-mózgowym wymaga holistycznego podejścia do pacjenta oraz zaangażowania całego zespołu terapeutycznego w procesie diagnozowania, leczenia, rehabilitacji czy psychoterapii.Wnioski. Stan pacjenta po postrzale ukazuje deficyty oraz problemy pielęgnacyjne w zakresie sfery biologicznej, psychicznej i społecznej. Podejmowane działania mają charakter wysoce indywidualny. Opieka nad pacjentem po postrzale powinna być kompleksowa, dostosowana do zidentyfikowanych deficytów oraz indywidualnych potrzeb pacjenta zgodnie z obowiązującymi standardami. (PNN 2018;7(2):80–85
