We are more alike than you think. Age distribution of the quality of life among persons with and without disabilities

Purpose: In this article we apply the age perspective to assess the quality of life (QoL) of persons with disabilities. Using a single measurement tool, we compare age profiles in the quality of life of persons with disabilities to the population without disabilities. By doing so, we examine whether the general patterns (such as U-shaped profile) are observed also among the population with disabilities, hence assessing how heterogenous this group is. Methods: We have constructed a multidimensional measurement model identifying overall and nine dimensions of the quality of life using structural equation modelling. The model conceptually is based on the Eurostat guidelines. All analyses are based on EU-SILC survey data, carried out in Poland in 2015. Results: The quality of life for both groups has inverse, right-skewed U-shape. The maximum value is achieved for the age group of 30–34 and after this threshold a constant decline is observed. The QoL scores for the population with disabilities are obviously significantly lower. Additionally, they are more heterogenous, and with greater variation between men and women. In a majority of the domains we also observe lower scores for persons with disabilities. However, people with disabilities are similarly diversified by age as persons without disabilities. Conclusion: Our study suggests that people with disabilities are similarly diversified by age as persons without disabilities. Therefore, disability means something different for younger and older persons and this difference is reflected in their quality of life. It means that public policy for persons with disabilities should also be diversified, avoiding ‘one-for-all’ policy

Framework and data sources for statistics on the persons with disabilities

Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (KPON) nakłada na kraje, które ją ratyfikowały, obowiązek zbierania danych o sytuacji osób niepełnosprawnych. Celem artykułu jest przedstawienie pełnego obrazu statystyki niepełnosprawności w Polsce, łącznie z założeniami teoretycznymi i listą źródeł danych, a tym samym usystematyzowanie wiedzy na ten temat i wskazanie problemów w szacowaniu wielkości i charakterystyki populacji osób z niepełnosprawnością. W artykule przedstawiono definicję niepełnosprawności opracowaną przez Światową Organizację Zdrowia (World Health Organization — WHO), zgodnie z którą niepełnosprawność należy rozpatrywać w kategoriach funkcjonowania osób niepełnosprawnych. Opisano również konsekwencje wynikające ze stosowania tej koncepcji do pomiaru statystycznych cech niepełnosprawności. Scharakteryzowano najważniejsze dostępne źródła danych i ich zakres w podziale na statystykę publiczną, pozostałe badania ankietowe i administracyjne źródła danych. Zwrócono także uwagę na problemy związane z szacowaniem populacji osób niepełnosprawnych wynikające z braku jednej definicji osoby niepełnosprawnej w statystyce. W podsumowaniu wskazano pożądane kierunki zmian obecnego systemu monitorowania tej grupy ludności.The Convention on the Rights of Persons with Disabilities (CRPD) obliges countries that have ratified it to collect data on the situation of persons with disabilities. The aim of the article is to present a complete picture of statistics on disability in Poland, including theoretical assumptions and a list of data sources, thus systematizing the knowledge on disability in Poland and indicate problems with estimating the size and attributes of the population of people with disabilities. The article presents a definition of disability developed by the World Health Organization (WHO) according to which disability should be considered in terms of functioning of people with disabilities. The consequences of using this concept to measure the statistical characteristics of disability were also described. The most important available data sources and their scope, grouped according to public statistics, other surveys and administrative data sources, were characterized. Attention was also drawn to the problems concerning the estimation of the disabled people population resulting from the lack of a homogeneous statistical definition of a disabled person. The desirable directions of changes in the current monitoring system for this population group were presented in the conclusion

Diet as a protective factor in dementia

For years, predictions concerning the epidemiology of dementia, particularly Alzheimer’s disease, have been sinister. The commonness of dementia at present and prognoses saying that the number of demented patients will triple in the next decades prompts the search for effective treatment methods. Unfortunately, despite long studies, no effective therapy for neurodegenerative syndromes has been developed. Therefore, simultaneously conducted studies aim at establishing effective prevention. Apart from physical and mental activity, diet is another field explored in the preventive investigations. More and more correlations between nutritional status, diet and cognitive functions are observed. The investigations in this area may be divided into three basic fields. First, basic examinations are used to analyse the impact of nutrients on the functioning of the nervous system. Second, there are ongoing observation projects and population-based studies. A long observation of behaviours and nutritional habits in large cohorts as well as rates indicating compliance to given dietary guidelines enable researchers to draw conclusions concerning protective effects of diet. Third, it is attempted to conduct prospective preventive studies (with dietary interventions and recommendations concerning mental and physical activity) as well as clinical trials evaluating the effects of specific diets or impact of some food products (e.g. foods for special medical purposes). The current knowledge suggests that dietary interventions, particularly when combined with physical and mental activity, may be the most advantageous if implemented early enough and observed nearly for the entire life.Od lat pojawiają się kasandryczne wizje dotyczące epidemiologii otępień, a zwłaszcza choroby Alzheimera. Znaczne rozpowszechnienie otępień dzisiaj i prognozowane potrojenie liczby chorych otępiałych w najbliższych dekadach zmusza do poszukiwań skutecznych opcji leczniczych. Mimo wieloletnich badań nie udało się niestety opracować skutecznej terapii zespołów neurodegeneracyjnych, dlatego równolegle prowadzi się badania mające na celu opracowanie efektywnych strategii prewencyjnych. Oprócz wpływu aktywności umysłowej i fizycznej obszar intensywnych badań prewencyjnych stanowi dieta. Dostrzega się coraz więcej zależności między stanem odżywienia i dietą a funkcjami poznawczymi. Badania w tym zakresie można podzielić na trzy podstawowe obszary. Po pierwsze, na podstawie badań podstawowych analizowane jest znaczenie składników pochodzących z pożywienia dla funkcjonowania układu nerwowego. Po drugie, trwają projekty obserwacyjne i badania prowadzone w populacji. Wieloletnia obserwacja zachowań i nawyków żywieniowych w dużych populacjach i wskaźniki stosowania się do konkretnych wytycznych dietetycznych pozwalają na wyciąganie wniosków o protekcyjnym działaniu diety. Po trzecie, podejmuje się próby prospektywnych badań prewencyjnych (z interwencjami dietetycznymi, a także zaleceniami dotyczącymi aktywności umysłowej i fizycznej) oraz badania kliniczne oceniające efekty wdrożonej specyficznej diety lub wpływ produktów przemysłowych (np. środków spożywczych przeznaczenia medycznego). Na bazie dostępnej wiedzy sugeruje się, że interwencje dietetyczne, zwłaszcza w połączeniu z aktywnością umysłową i fizyczną, mogą przynieść najwięcej korzyści – o ile zostaną wdrożone odpowiednio wcześnie i będą stosowane przez praktycznie całe życie

Preparation of cellulose nanofibers

Nanotechnologia należy do nauk technologicznych, obejmujących otrzymywanie oraz wykorzystywanie nowych nanomateriałów, takich jak nanoceluloza. Nanowłókna celulozy można otrzymywać dwoma sposobami top-down oraz buttom-up. Obecnie stosuje się głównie pierwszą metodę, w której zawiera się obróbka mechaniczna, chemiczna oraz enzymatyczna. Najlepsze efekty daje kombinacja utleniania chemicznego połączona z rozdrobnieniem mechanicznym, która pozwala na otrzymanie włókien o średnicy kilku nanometrów. Najbardziej przyjazną środowisku oraz przyszłościową okazuje się hydroliza enzymatyczna, która nie wymaga dużych nakładów finansowych i nie powoduje powstawania substancji trudnych do utylizacji. Otrzymane nanowłókna posiadają wiele potencjalnych zastosowań ze względu na właściwości reologiczne, takie jak wysoki moduł Younga i odporność na rozciąganie przy niskiej rozszerzalności cieplnej.Nanotechnology is the science of technology, including the receiptand use new nanomaterials, such as nanocellulose. Cellulose nanofibers can be prepared in two different ways: top-down and bottomup. Currently researchers use the first method, which includes mechanical, chemical and enzymatic treatments. The best results are given by a combination of chemical oxidation and mechanical fragmentation, which allows to obtain nanofibers with a diameter of several nanometers. The most environmentally friendly and prospective is enzymatic hydrolysis, which does not require large money and does not cause production of substances which are difficult to dispose. Nanofibers have many potential applications due to rheological properties such as high Young's modulus and tensile strength

Individual quality of life and the environment - towards a concept of livable areas for persons with disabilities in Poland

Background: The United Nations Convention on the Rights of Persons with Disabilities [1] highlights the need to create proper socioeconomic and political conditions for persons with disabilities, with a special focus on their immediate living conditions. According to the Convention, these conditions should be built to ensure that persons with disabilities have the potential to enjoy a high quality of life (QoL), and this principle is reflected in the notion of livable areas. The crucial aspect of this framework is the relationship between the individual QoL and the environment, broadly understood as the socioeconomic as well as the technical conditions in which persons with disabilities function. Methods: The basic research problem was to assess the relationship between individual QoL for the population with disabilities as a dependent variable and livability indicators as independent variables, controlling for individual characteristics. The study used a dataset from the EU-SILC (European Union Statistics on Income and Living Conditions) survey carried out in 2015 in Poland. The research concept involved several steps. First, we created a variable measuring the QoL for the entire population with disabilities. To measure the multidimensional QoL, we used Sen's capability approach as a general concept, which was operationalized by the MIMIC (multiple indicators multiple causes) model. In the second step, we identified the livability indicators available in the official statistics, and merged them with survey data. Finally, in the last step, we ran the regression analysis. We also checked the data for the nested structure. Results: We confirmed that the general environmental conditions, focused on creating livable areas, played a significant role in shaping the QoL of persons with disabilities; i.e., we found that the higher the level of the local Human Development Index, the higher the quality of life of the individuals living in this area. This relationship held even after controlling for the demographic characteristics of the respondents. Moreover, we found that in addition to the general environmental conditions, the conditions created especially for persons with disabilities (i.e., services for this group and support for their living conditions) affected the QoL of these individuals. Conclusions: The results illustrate the need to strengthen policies aimed at promoting the QoL of persons with disabilities by creating access to community assets and services that can contribute to improving the life chances of this population

Nutritional status and methods of its evaluation in elderly and in demented patients

Abnormal nutritional status (malnutrition) is a major clinical problem in the general population, and even more important in specific populations (children and elderly people). Unfortunately, prevalence of malnutrition is usually underestimated, its importance is often minimized, and the assessment overlooked in the routine examination of patients. The recommendations regarding the evaluation of nutritional status of hospitalized patients were introduced in Poland recently. Elderly population is one of the specific population at the highest risk of malnutrition. Among seniors the phenomenon of protein and energy deficiency (called protein-energy malnutrition, PEM) is observed. High incidence of malnutrition among seniors is a consequence of many factors. Some of them are general in nature, the other are typical of their age (including both biological and psychosocial factors). A long list of factors includes: processes of aging, loss of appetite, decreased sense of taste and/or odour, malabsorption, dental prosthetic, gastrointestinal diseases, systemic illness, medications, sensory deficits, altered level of activity and social changes for food preferences, physical condition and mental state. Malnutrition is frequent in demented patients and is associated with increased severity of neuropsychiatric symptoms (hallucinations, apathy, behaviour disorders, sleep disorders), worse prognosis, increased risk of nursing home placement and, consequently, an increase in mortality.In this context, it is essential to detect the improperly nourished cases. There is a wide array of diagnostic methods, ranging from simple screening instruments through very extensive questionnaires, to methods using specialized and expensive equipment (bioelectrical impedance analysis, dual X-ray absorptiometry).Nieprawidłowy stan odżywienia (malnutrition) należy do najważniejszych problemów klinicznych w populacji ogólnej, a jeszcze większego znaczenia nabiera w populacjach szczególnych (dzieci, osoby w wieku podeszłym). Niestety, rozpowszechnienie nieprawidłowego stanu odżywienia zazwyczaj jest niedoszacowane, znaczenie często minimalizowane, a ocena pomijana w rutynowym badaniu chorych. Od niedawna zalecenia dotyczące konieczności badania stopnia odżywienia chorych hospitalizowanych obowiązują również w Polsce. Jedną ze szczególnych populacji zagrożonych wystąpieniem zaburzeń odżywienia jest grupa osób w wieku podeszłym. Wśród seniorów obserwuje się występowanie zjawiska niedoboru białka i energii (protein-energy malnutrition, PEM). Częste występowanie niedożywienia wśród seniorów wynika z wielu czynników ogólnych, ale również typowych dla wieku, zarówno biologicznych, jak i psychospołecznych. Jako wiodące wymieniane są: procesy starzenia organizmu, utrata apetytu, pogorszenie odczuwania smaku i/lub zapachu, zaburzenia wchłaniania, zaburzenia stomatologiczne i protetyczne, choroby przewodu pokarmowego, choroby ogólnoustrojowe, przyjmowane leki, deficyty zmysłów, zmieniony poziom aktywności własnej i społecznej, zmiany w preferencji pokarmów, stan materialny oraz stan psychiczny. Nieprawidłowy stan odżywienia dotyczy również chorych z otępieniem i skutkuje nasileniem objawów neuropsychiatrycznych (omamy, apatia, zaburzenia zachowania, zaburzenia snu), pogorszeniem rokowania, wzrostem ryzyka umieszczenia w placówce opiekuńczej, a w konsekwencji wzrostem śmiertelności. W tej sytuacji zasadniczą sprawą jest konieczność wykrycia osób nieprawidłowo odżywionych. Panel dostępnych metod diagnostycznych jest rozbudowany, począwszy od prostych narzędzi ankietowych, poprzez bardzo rozbudowane kwestionariusze, aż do metod z użyciem specjalistycznej i kosztownej aparatury (analiza bioimpedancji, densytometria podwójnej energii)

Nieinwazyjna ocena układu krążenia przy użyciu urządzenia Nexfin pozwala na ocenę ryzyka wystąpienia hipotensji spowodowanej znieczuleniem podpajęczynówkowym

  BACKGROUND: Unfavourable circulatory system conditions have been observed in many patients with spinal anaesthesia. The most frequent symptoms include a decrease in blood pressure and, less frequently, bradycardia. The appearance of unfavourable consequences of spinal anaesthesia might be related to the initial status of the patient’s circulatory system. The aim of this study was to establish the possibility of predicting unfavourable circulatory consequences (hypotension, bradycardia) following spinal anaesthesia, based on non-invasive haemodynamic assessment with a Nexfin device. METHODS: This prospective study included 100 18–60-year-old ASA I or II planned spinal anaesthesia patients. The initial hemodynamic parameters were assessed with a Nexfin monitor. Anaesthesia was performed with 3−3.5 mL of a 0,5% hyperbaric bupivacaine solution. Within 20 min after the administration of anaesthesia, the arterial blood pressure values, heart rate, sensory blockade level, and motoric blockade level were recorded in 5-min intervals. Hypotension was classified by a decrease of SAP < 90 mm Hg and/or the decrease of the SAP ≥ 20% initial value. Logistic regression was used to determine the independent predictors of hypotension resulting from a spinal blockade. RESULTS: The development of hypotension and bradycardia was observed in 39 and 2%, respectively, of the patients. The patients who developed hypotension differed significantly from those who did not develop this symptom, with the main difference being the body mass and the assessment on the ASA scale. The patients who developed hypotension after spinal anaesthesia differed significantly in the initial hemodynamic parameters (SAP, MAP, SVRI). The following two independent risk factors for hypotension were isolated: the mean arterial pressure (OR 1.04; 95% CI: 1.005–1.076) and the systemic vascular resistance index (OR 1.109; 95% CI: 1.021–1.204). CONCLUSIONS: Nexfin-based non-invasive haemodynamic monitoring might be helpful in the identification of individuals with a high risk of hypotension following spinal blockade.    BACKGROUND: Unfavourable circulatory system conditions have been observed in many patients with spinal anaesthesia. The most frequent symptoms include a decrease in blood pressure and, less frequently, bradycardia. The appearance of unfavourable consequences of spinal anaesthesia might be related to the initial status of the patient’s circulatory system. The aim of this study was to establish the possibility of predicting unfavourable circulatory consequences (hypotension, bradycardia) following spinal anaesthesia, based on non-invasive haemodynamic assessment with a Nexfin device. METHODS: This prospective study included 100 18–60-year-old ASA I or II planned spinal anaesthesia patients. The initial hemodynamic parameters were assessed with a Nexfin monitor. Anaesthesia was performed with 3−3.5 mL of a 0,5% hyperbaric bupivacaine solution. Within 20 min after the administration of anaesthesia, the arterial blood pressure values, heart rate, sensory blockade level, and motoric blockade level were recorded in 5-min intervals. Hypotension was classified by a decrease of SAP < 90 mm Hg and/or the decrease of the SAP ≥ 20% initial value. Logistic regression was used to determine the independent predictors of hypotension resulting from a spinal blockade. RESULTS: The development of hypotension and bradycardia was observed in 39 and 2%, respectively, of the patients. The patients who developed hypotension differed significantly from those who did not develop this symptom, with the main difference being the body mass and the assessment on the ASA scale. The patients who developed hypotension after spinal anaesthesia differed significantly in the initial hemodynamic parameters (SAP, MAP, SVRI). The following two independent risk factors for hypotension were isolated: the mean arterial pressure (OR 1.04; 95% CI: 1.005–1.076) and the systemic vascular resistance index (OR 1.109; 95% CI: 1.021–1.204). CONCLUSIONS: Nexfin-based non-invasive haemodynamic monitoring might be helpful in the identification of individuals with a high risk of hypotension following spinal blockade.

Delusional parasitosis in dementia with Lewy bodies: a report of two cases

Dementia with Lewy bodies (DLB) is considered to be the second most frequent primary degenerative dementing illness after Alzheimer’s disease. Psychotic symptoms are typical features in DLB patients, and visual hallucinations are the most frequent neuropsychiatric symptoms and have been considered as one of the core features in the clinical diagnostic criteria of DLB. According to literature, spectrum of delusional ideation may be observed in DLB cases. There is a serious problem of misdiagnosis in cases with delusional ideation in DLB cases. The diagnosis of senile psychosis is frequently made duo to visual hallucinations and delusions. Moreover, diagnosis of delusional parasitosis (form of monodelusional disorder, known as Ekbom’s syndrome) must be taken into account during differential diagnosis. Subjects with delusions of being infested with parasites frequently consult many specialists (dermatologists, internists or allergists) and usually reject psychiatric diagnosis and treatment. Unfortunately, there is a limited evidence of the efficacy of specific pharmacologic interventions, but severe sensitivity to typical and atypical antipsychotics in approximately 50% can occur, and improvements in visual hallucinations with cholinesterase inhibitors could be expected. Herein, we report two cases of DLB suffering due to delusions of being infested by parasites (delusional parasitosis). The paper demonstrates the clinical picture and utility of cholinesterase inhibitors and low doses of second generation antipsychotics in the treatment of psychosis in the DLB cases.Otępienie z ciałami Lewy’ego (DLB) to druga (po chorobie Alzheimera) przyczyna otępień pierwotnie zwyrodnieniowych. Objawy psychotyczne należą do typowych symptomów DLB, a omamy wzrokowe, najczęstsze w tej grupie objawów, uznano za kluczowy objaw i umieszczono w klinicznych kryteriach diagnostycznych. Jak wynika z piśmiennictwa, u chorych z DLB można zaobserwować całe spektrum treści urojeniowych. Podkreśla się również ryzyko postawienia błędnej diagnozy z powodu treści urojeniowych obecnych u chorych z DLB. Współwystępowanie omamów wzrokowych i urojeń najczęściej skutkuje ustaleniem rozpoznania psychozy starczej. Co więcej, urojeniowa parazytoza (psychoza monosymptomatyczna zwana zespołem Ekboma) powinna być brana pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej. Ze względu na specyfikę objawów chorzy z urojeniami zakażenia parazytami często zasięgają opinii różnych specjalistów (dermatologów, internistów, alergologów), a odrzucają rozpoznanie psychiatryczne i odmawiają leczenia psychotropowego. Niestety, istnieją jedynie ograniczone dane na temat skuteczności specyficznych interwencji farmakologicznych, a po zastosowaniu neuroleptyku u około 50% chorych z DLB odnotowuje się poważne reakcje nadwrażliwości. Poprawy w zakresie omamów wzrokowych można się spodziewać po włączeniu do leczenia inhibitorów cholinesterazy. W pracy przedstawiono dwa przypadki pacjentek z DLB doświadczających urojeń choroby pasożytniczej (urojeniowa parazytoza). Zaprezentowano obraz kliniczny psychozy oraz przydatność inhibitorów cholinesterazy i małych dawek leków przeciwpsychotycznych w leczeniu psychozy u chorych z DLB

Urojeniowa parazytoza w otępieniu z ciałami Lewy’ego: opis dwóch przypadków

Otępienie z  ciałami Lewy’ego (DLB) to druga (po chorobie Alzheimera) przyczyna otępień pierwotnie zwyrodnieniowych. Objawy psychotyczne należą do typowych symptomów DLB, a omamy wzrokowe, najczęstsze w tej grupie objawów, uznano za kluczowy objaw i umieszczono w klinicznych kryteriach diagnostycznych. Jak wynika z piśmiennictwa, u chorych z DLB można zaobserwować całe spektrum treści urojeniowych. Podkreśla się również ryzyko postawienia błędnej diagnozy z powodu treści urojeniowych obecnych u chorych z DLB. Współwystępowanie omamów wzrokowych i urojeń najczęściej skutkuje ustaleniem rozpoznania psychozy starczej. Co więcej, urojeniowa parazytoza (psychoza monosymptomatyczna zwana zespołem Ekboma) powinna być brana pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej. Ze względu na specyfikę objawów chorzy z urojeniami zakażenia parazytami często zasięgają opinii różnych specjalistów (dermatologów, internistów, alergologów), a odrzucają rozpoznanie psychiatryczne i odmawiają leczenia psychotropowego. Niestety, istnieją jedynie ograniczone dane na temat skuteczności specyficznych interwencji farmakologicznych, a po zastosowaniu neuroleptyku u około 50% chorych z DLB odnotowuje się poważne reakcje nadwrażliwości. Poprawy w zakresie omamów wzrokowych można się spodziewać po włączeniu do leczenia inhibitorów cholinesterazy. W pracy przedstawiono dwa przypadki pacjentek z DLB doświadczających urojeń choroby pasożytniczej (urojeniowa parazytoza). Zaprezentowano obraz kliniczny psychozy oraz przydatność inhibitorów cholinesterazy i małych dawek leków przeciwpsychotycznych w leczeniu psychozy u chorych z DLB