Interakcje między lekami hipotensyjnymi i żywnością

The purpose of antihypertensive drugs oral administration is achievement their maximum concentration in the blood. The good bioavailability is important to obtain the therapeutic effectsuitable for the dose. The drug interaction with food is one of the factors which impede the realization of this objective. Interactions between food and drugs may have a significant impact on the success of drug therapy and the side effects of many drugs. The problem of fooddrug interactions is discussed for several years, but it wasn’t sufficiently exposed and known to both physicians and pharmacists, because it still lacks broad research in this field. Arterial Hypertension 2011, vol. 15, no 3, pages 201–209.Celem terapeutycznym podawania doustnych leków hipotensyjnych jest osiągnięcie przez nie maksymalnego stężenia we krwi. Dzięki dobrej biodostępności uzyskuje się wtedy odpowiedni dla dawki efekt leczniczy. Spośród wielu czynników, które stoją na przeszkodzie w realizacji tego celu wymienia się interakcję leku z żywnością. Interakcje między żywnością i lekami mogą mieć znaczący wpływ na powodzenie terapii lekowej i na skutki uboczne wielu leków. Problem interakcji żywność-lek podnoszony jest od kilkudziesięciu lat, ale nie był on dostatecznie eksponowany i znany zarówno lekarzom, jak i farmaceutom, ponieważ wciąż brakuje szeroko prowadzonych badań w tym zakresie. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 3, strony 201–209

Will new antihypertensive drugs emerge? Part 1

Pomimo obecności na rynku farmaceutycznym wielu preparatów hipotensyjnych skuteczność terapii nadciśnienia tętniczego jest ciągle wysoce niezadowalająca. Wprowadzenie nowych leków obniżających ciśnienie tętnicze niewątpliwie poprawiłoby jej efektywność. W niniejszej pracy autorzy przedstawili badane obecnie patofizjologiczne mechanizmy, których znajomość może pomóc w syntezie i wprowadzeniu na rynek farmaceutyczny nowych leków hipotensyjnych, a także omówili innowacyjne związki chemiczne, które mają szansę wzbogacić w niedalekiej przyszłości farmakologiczne możliwości terapii nadciśnienia. Pokrótce przedstawili zwłaszcza związki wykazujące działania agonistyczne w stosunku do angiotensyny 1–7, hamujące biosyntezę, lub receptory endoteliny, inhibitory mózgowej aminopeptydazy i naczyniowej oksydazy, wreszcie nowe preparaty otwierające kanał potasowy oraz uwalniające tlenek azotu. W drugiej części pracy pokrótce zaprezentowali badania dotyczące związków wykazujących równoczesne działanie na dwa szlaki metaboliczne prowadzące do obniżenia ciśnienia tętniczego, na przykład preparaty, które działają zarówno na konwertazę angiotensyny, jak i syntezę peptydu natriuretycznego lub leki z grupy antagonistów wapnia, które hamują zarówno kanał wapniowy typu L, jak i kanał T. Omawiane preparaty pozostają na różnych etapach zaawansowania badań farmakologicznych i klinicznych, można się jednak spodziewać, że przynajmniej niektóre z nich w stosunkowo niedalekiej przyszłości znajdą zastosowanie w terapii nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 4, strony 235-252.Even though there are numerous hypotensive preparations available on the market, the effectiveness of the therapy of arterial hypertension is still highly unsatisfactory. The effectiveness of the therapy would certainly be enhanced by the introduction of new antihypertensive drugs. Our work outlines currently-studied pathophysiological mechanisms, knowledge of which may improve synthesis and introduce new hypotensive drugs into the pharmaceutical market. We further describe innovative chemical compounds that have a chance to expand the pharmacological potential of the arterial hypertension therapy in the near future. In particular, the research briefly presents compounds that demonstrate the agonist-like activity to angiotensin 1–7, inhibiting biosynthesis or blocking endothelin receptors and inhibitors of the cerebral aminopeptidase and vascular oxidase. Finally the research introduces new preparations that open the potassium channel and release nitric oxide. The second part of the work briefly outlines the study of the compounds demonstrating a simultaneous effect on two metabolic pathways leading to the reduction of blood pressure. For example, preparations that have a simultaneous effect on both, the angiotensin converting enzyme and the natriuretic peptide synthesis, or drugs from the calcium antagonists group, which inhibit both the L-type and T-type calcium channels. The described preparations are at different stages of the pharmacological and clinical studies; however, it may be expected that at least some of them will be applied in the therapy of arterial hypertension in the relatively near future. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 4, pages 235-252

Interakcje antykoagulantów z lekami i żywnością — wskazówki dla lekarza praktyka

The vitamin K antagonists from over half a century hold the foremost place in the oral anticoagulant therapy. The prevention of thromboembolic complications has not presented any other alternative sofar, although their usage requires close monitoring of dosage and therapeutic vigilance. The emergence of a new oral anticoagulants (dabigatran, rivaroxaban and apixaban) is the culmination of clinical studies involving many thousands of patients, making ability to choose more convenient and secure patient’s therapy. When choosing to prescribe one of the new anticoagulant instead of warfarin or acenocoumarol, the medical practitioner will need to assess the potential benefits of using these drugs: less dietary restrictions, no need for therapy monitoring, a significant but slight improvement of the treatment efficiency and possible limitations: the lack of approved, randomized trials and less data on potential interactions with other medications and comorbidities.Leki z grupy antagonistów witaminy K od ponad pół wieku zajmują naczelne miejsce w doustnej terapii przeciwkrzepliwej. Mimo że ich stosowanie wymaga ścisłej kontroli dawkowania i wzmożonej czujności terapeutycznej, to profilaktyka powikłań zatorowo-zakrzepowych dotychczas nie oferowała innej alternatywy. Pojawienie się na rynku nowych doustnych antykoagulantów (dabigatran, riwaroksaban i apiksaban) daje możliwość doboru wygodniejszej i bardziej bezpiecznej dla pacjenta terapii. Dokonując wyboru dotyczącego przepisania jednego z nowych leków przeciwkrzepliwych zamiast warfaryny czy acenokumarolu, lekarz prowadzący musi zestawić potencjalne korzyści ze stosowania nowych środków, tj. mniejsze ograniczenia żywieniowe, brak konieczności monitorowania terapii, znaczącą, choć niewielką poprawę skuteczności działania, z potencjalnymi ograniczeniami, takimi jak brak zatwierdzonych, randomizowanych badań oraz mniejsza ilość danych na temat potencjalnych interakcji przy jednoczesnym stosowaniu innych leków oraz chorób współistniejących

Znaczenie białka ST2 w schorzeniach układu krążenia

Białko ST2 bierze udział w odpowiedzi immunologicznej i jest wydzielane w reakcji na mechaniczne rozciąganie miokardium. Jego błonowa izoforma (ST2L) stanowi receptor dla interleukiny 33, której działanie zapobiega niekorzystnej przebudowie mięśnia sercowego poprzez antagonizowanie działania angiotensyny II i amin katecholowych. sST2 stanowi rozpuszczalną formę białka, które funkcjonując jako receptor wabikowy, uniemożliwia wiązanie się IL-33 z cząsteczką ST2L i hamuje kardioprotekcyjne szlaki biochemiczne inicjowane przez IL-33. Zaburzenia równowagi pomiędzy działaniem IL-33/ST2 a antagonizującym wpływem sST2 mogą sprzyjać rozwojowi miażdżycy i choroby wieńcowej oraz zmniejszać stabilność blaszki miażdżycowej, prowadząc do ostrych zespołów wieńcowych. Coraz więcej danych z prowadzonych badań sugeruje, że sST2 odgrywa istotną rolę w czynnościowym i strukturalnym remodelingu lewej komory i jej włóknieniu orazmoże dostarczać cennych informacji diagnostycznych i prognostycznych w chorobach układu sercowo-naczyniowego. Dynamika seryjnych oznaczeń ST2 wskazuje na potencjalną przydatność tego biomarkera w monitorowaniu pacjentów z niewydolnością serca oraz w ocenie rokowania u chorych po zawale. W pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat udziału ST2 w patogenezie schorzeń układu krążenia ze szczególnym uwzględnieniem jego roli w niewydolności serca oraz możliwości diagnostycznych i predykcyjnych sST2 jako nowego biomarkera

Silver ions as EM marker of congo red ligation sites in amyloids and amyloid-like aggregates

Congo red (CR) is a known selective amyloid ligand. The focus of our work is identification (by EM imaging) of dye binding sites and their distribution in amyloids and amyloid-like aggregates formed in vitro. In order to produce the required contrast, CR has been indirectly combined with metal via including Titan yellow (TY) by intercalation which exhibits a relatively strong affinity for silver ions. The resulting combined ligand retains its ability to bind to proteins (which it owes to CR) and can easily be detected in EM studies thanks to TY. We have found, however, that in protein aggregates where unfolding is stabilized by aggregation and therefore is irreversible, TY alone may serve as both, the ligand and the metal carrier. The formation of ordered structures in amyloids was studied using IgG light chains with amyloidogenic properties, converted into amyloids by shaking. The resulting EM images were subjected to interpretation on the basis of the authors' earlier research on the CR/light chain complexation process. Our results indicate that dimeric light chains, which are the subject of our study, produce amyloids or amyloid-like complexes with chain-like properties and strong helicalization tendencies. Cursory analysis suggests that the edge polypeptide loops belonging to unstable light chains form intermolecular bridges which promote creation of loose gel deposits, or are otherwise engaged in the swapping processes leading to higher structural ordering