Rola MMP-8 w fotostarzeniu i fotokancerogenezie

Introduction: Ultraviolet radiation (UVR) is especially harmful to human skin. It mostly contributes to skin photoaging that is associated with skin carcinomas, such as the most common skin cancer — basal cell carcinoma (BCC). It has been shown that significant role in skin carcinogenesis plays short-wavelength UVB radiation. What is more, UVR by changing the expression of matrix metalloproteinases (MMPs) in skin contributes to photoaging and plays an important role in photocarcinogenesis. MMP-8 is one of collagenases that is released during inflammatory process.Material and methods: The study group consists of 85 individuals (22 patients with diagnosed BCC and 63 healthy volunteers that have been exposed to various doses of UVB radiation) in order to evaluate the expression of MMP-8 protein in skin biopsies. The Western-blot method was used to analyse the results.Results: The expression of MMP-8 has been observed in all skin biopsies. The performed analysis did not present statistical significant difference in expression of MMP-8 between skin samples with BCC or exposed to UVR in comparison to healthy skin samples.Conclusions: The role of MMP-8 in skin photoaging has little activity in skin following UVB radiation and it is slightlyprobable that MMP-8 contributes to photoaging and photocancerogenesis.Wstęp: Promieniowanie ultrafioletowe (UVR, ultraviolet radiation) jest szczególnie szkodliwe dla skóry człowieka. Przyczynia się głównie do jej fotostarzenia, co w konsekwencji wiąże się z predyspozycją do tworzenia się nowotworów skóry, takich jak rak podstawnokomórkowy (BCC, basal cell carcinoma). Najważniejszą rolę w skórnej kancerogenezie odgrywa promieniowanie UVB, które powoduje zmianę ekspresji metaloproteinaz (MMP, matrix metalloproteinases) w skórze, przyczyniając się do rozwoju fotostarzenia. MMP-8 jest kolagenazą uwalnianą ze specjalnych ziarnistości, głównie wielojądrzastych neutrofili w miejscach stanu zapalnego.Materiał i metody: Materiał badawczy stanowiło 85 osób (22 przypadki pacjentów ze zdiagnozowanym histopatologicznie BCC oraz 63 zdrowych ochotników, którzy zostali poddani naświetlaniom różnymi dawkami promieniowania UVB). U osób tych dokonano analizy poziomu ekspresji białka MMP-8 w bioptatach skórnych. Wyniki analizowano metodą Western-blot.Wyniki: Ekspresja MMP-8 została zaobserwowana we wszystkich analizowanych bioptatach skórnych. Nie zauważono znaczącej statystycznie różnicy w ekspresji tej proteiny między próbkami ze zdiagnozowanym BCC oraz bioptatami poddanymi naświetlaniu w porównaniu ze zdrową skórą.Wnioski: MMP-8 wykazuje niewielki udział w fotostarzeniu się skóry wywołanym pod wpływem promieniowania UVB.Rola tej metaloproteinazy w skórnej fotokancerogenezie nie została potwierdzona

Zachorowalność na raka kolczystokomórkowego skóry w Polsce Centralnej — analiza dostępnych danych

Introduction: In recent years, the incidence of non-melanoma skin cancers has increased rapidly all over the world. Squamous cell carcinoma (SCC) is the second most common malignant neoplasm in humans after basal cell carcinoma. Unfortunately, the cancer registry in Poland does not record SCC individually. Thus, the incidence of this neoplasm in a defined population is unknown.Methods and materials: We have reviewed the clinical records of patients from the Dermatology and Venereology Department, Medical University of Lodz who were diagnosed with SCC by histopathology during the sixteen-year period from 1999 to 2015.Results: The incidence of SCC was slightly increasing between 1999 and 2008, but levelled off in next years. The largest relative increase in cancers was observed for patients above 74 years. Anatomical site distribution differs according to age of patients. In older patients, most prevalent were face lesions, while clothed areas were more commonly involved in patients below 45 years. The study revealed characteristics of SCC regarding age, gender and localization.Conclusions: SCC is quite common in our society. In recent years, the incidence rate has been levelling off. Nevertheless, the effective treatment is still very expensive. Moreover, the consistent international registration of this cancer should be applied worldwide.Wprowadzenie: W ostatnich latach zachorowalność na nieczerniakowate nowotwory skóry gwałtownie wzrosła na całym świecie. Rak kolczystokomórkowy skóry jest drugim co do częstości występowania najczęstszym nowotworem złośliwym skóry, zaraz po raku podstawnokomórkowym skóry. Niestety, Krajowy Rejestr Nowotworów w Polsce nie wyróżnia w swojej klasyfikacji osobno raka kolczystokomórkowego skóry. W związku z tym dokładne dane dotyczące zachorowalności w danej populacji pozostają nieznane.Materiały i metody: Przeanalizowano retrospektywnie dane kliniczne pacjentów leczonych z powodu raka kolczystokomórkowego w Klinice Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, pochodzące z lat 1999–2015.Wyniki: Zachorowalność na raka kolczystokomórkowego nieznacznie wzrastała między 1999 a 2008 rokiem. W ostatnich 4 latach zaobserwowano jednak tendencję stabilizującą. Najwięcej przypadków zachorowań stwierdzono w grupie pacjentów powyżej 74 rż. Rozmieszczenie anatomiczne zmian różni się w zależności od wieku pacjentów. U starszych pacjentów zaobserwowano większość zmian w obrębie twarzy, podczas gdy u pacjentów młodszych (poniżej 45 rż.) częściej występowały zmiany w obrębie części ciała na ogół zakrytych. W badaniu scharakteryzowano raka kolczystokomórkowego w zależności od wieku, płci oraz lokalizacji zmian.Wnioski: Rak kolczystokomórkowy skóry często występuje w naszym społeczeństwie. W ostatnich latach jego zachorowalność się ustabilizowała. Niemniej jednak, efektywne leczenie jest wciąż bardzo kosztowne. Co więcej, należy podjąć działania, aby stworzyć spójne międzynarodowe rejestry, umożliwiające zebranie wiarygodnych danych epidemiologicznych, które naświetliłyby skalę problemu, z jakim mamy do czynienia niemal na całym świecie

Przyczyny dysfunkcji śródbłonka w toczniu rumieniowatym układowym. Markery dysfunkcji śródbłonka

Systemic lupus erythematosus (SLE) is a chronic, inflammatory autoimmune disease with multiple organ involvement. This entity is associated with accelerated atherosclerosis and increased risk of cardiovascular diseases. Endothelial dysfunction represents a key step in the initiation and maintenance of atherosclerosis and may serve as a marker for future risk of cardiovascular events. Many factors, including circulating inflammatory cytokines, reactive oxygen species, low density lipoprotein, autoantibodies, vascular endothelial growth factor, circulating endothelial cells and von Willebrand factor may activate endothelial cells, leading to impaired vascular relaxation increased leukocyte adhesion, increased endothelial permeability and generation of a pro-thrombotic state. In this paper potential mechanism of endothelial dysfunction in SLE patients were discussed.Toczeń rumieniowaty układowy (SLE, systemic lupus erythematosus) jest przewlekłą, zapalną, autoimmunologiczną chorobą, która przebiega z zajęciem wielu narządów wewnętrznych. Jest związany z przyspieszonym rozwojem miażdżycy oraz zwiększonym ryzykiem incydentów sercowo-naczyniowych. Dysfunkcja śródbłonka pełni kluczową rolę w inicjowaniu rozwoju arteriosklerozy, jej progresji oraz może służyć jako marker określający ryzyko sercowo-naczyniowe u pacjentów chorych na SLE. Istnieje wiele czynników, które poprzez aktywację komórek śródbłonka, upośledzenie zdolności wazodylatacyjnej naczyń oraz zwiększenie adhezyjności leukocytów mogą doprowadzić do stanu prozakrzepowego organizmu. Do najistotniejszych zalicza się: krążące cytokiny prozapalne, reaktywne formytlenu, autoprzeciwciała, lipoproteiny o niskiej gęstości, krążące komórki śródbłonka, czynnik von Willebranda oraz czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego. W ramach tej pracy omówiono potencjalne przyczyny dysfunkcji śródbłonka w SLE.

Efficacy and tolerability of Cerkobaza and Cerkoderm 15 emollients in combination with narrow band UVB phototherapy in psoriatic patients

Wprowadzenie: Łuszczyca jest zapalną przewlekłą chorobą skóry, która w sposób istotny upośledza jakość życia pacjentów. Mimo wprowadzenia wielu nowoczesnych leków jest ona wciąż nieuleczalna i wymaga stałej opieki dermatologicznej. Podstawą prawidłowego leczenia, niezależnie od nasilenia procesu chorobowego, jest prawidłowa pielęgnacja skóry poprzez stosowanie emolientów. Celem pracy było porównanie skuteczności, tolerancji, bezpieczeństwa i satysfakcji z leczenia dwoma preparatami, Cerkoderm 15 i Cerkobaza, u chorych na łuszczycę umiarkowaną (PASI 10–15), poddawanych jednocześnie 20 naświetlaniom wąskim pasmem UVB. Materiał i metody: Do badań zakwalifikowano 60 pacjentów z łuszczycą plackowatą: 28 kobiet (średni wiek 43,2; SD ± 2,3 ) i 32 mężczyzn (średni wiek 41,6; SD ± 3,1). Chorych podzielono na 2 grupy: grupa A otrzymała do stosowania Cerkoderm 15, natomiast grupa B Cerkobazę. Emolienty w obu grupach stosowane były 2 razy dziennie na powierzchnię całego ciała przez cały okres naświetlania. Pacjenci byli naświetlani przez okres 4 tygodni promieniami UVB-NB 5 razy w tygodniu, rozpoczynając od dawki 0,2 j/cm2. Wyniki: Po 20 naświetleniach UVB- NB zaobserwowano istotne statystycznie obniżenie wartości PASI zarówno w grupie A, jak i B. Podobne obserwacje dotyczyły wskaźników VAS i DLQI. Ocena końcowa w grupach pacjentów stosujących Cerkoderm 15 lub Cerkobazę wypadła bardzo dobrze. Podobnie ocena satysfakcji z terapii wg lekarza wypadła bardzo korzystnie. Wnioski: Przeprowadzone badania wykazały, że regularne stosowanie emolientów, łącznie z regularną fototerapią wąskopasmową, umożliwia uzyskanie satysfakcjonującej odpowiedzi klinicznej. Badane preparaty: Cerkoderm 15 i Cerkobaza spełniają kryteria emolientów z wyboru, są dobrze tolerowane przez chorych i mogą stanowić opcję terapeutyczną w przypadku łuszczycy leczonej farmakologicznie oraz leczenia skojarzonego z fototerapią wąskopasmową UVB.Introduction: Psoriasis is still incurable inflammatory chronic skin disorder which impairs significantly patients quality of life. Although many modern treatments approaches patients require continuing dermatological care. Accurate skin care with use of emollients in all psoriatic patients independently on disease activity is the basic treatment. The aim of the study was to compare the efficacy, tolerability and safety as well as level of treatment satisfaction with two emollients: Cerkobaza and Cerkoderm 15 among patients with moderate psoriasis (PASI 10–15) exposed simultaneously to consecutive 20 narrow UVB (UVB-NB) irradiations. Material and methods: Study group consisted of 60 patients with plaque psoriasis 28 women (mean age 43.2; SD ± 2.3) and 32 men (mean age 41.6; SD ± 3.1). Patients were divided into two groups (each with 30 patients): group A used Cerkoderm 15 and group B used Cerkobaza twice daily for 4 weeks for whole body. Patients were irradiate 5 times a week for 4 weeks, starting with dose 0.2 J/cm2 UVB-NB. Results: After 20 irradiations significant PASI decrease was observed both in group A and B. Similar observation were related to VAS and DLQI. Satisfaction assessment with use of both emollients was very high by patients as well as by doctors. Conclusions: Performed research shows that regular use of emollients with UVB-NB therapy leads to good clinical outcome. Investigated emollients Cerkoderm 15 and Cerkobaza fulfill the criteria of emollients of choice with high tolerability index and should be additional therapeutic options in patients treated with standard therapies or with combination with UVB-NB phototherapy

An Analysis of IL-10, IL-17A, IL-17RA, IL-23A and IL-23R Expression and Their Correlation with Clinical Course in Patients with Psoriasis.

Being one of the most common dermatological inflammatory disorders, psoriasis is a frequent subject of research. It is considered to be a T cell-dependent immune disease whose pathogenesis is influenced by cytokines, such as IL-10, IL-17A, IL-17RA, IL-23A and IL-23R. The present study examines whether the expression of selected genes is correlated with the clinical course of psoriasis, assessed by the PASI, BSA and DLQI scales. Skin biopsies and blood from 60 patients with psoriasis and 24 healthy controls were obtained for RNA isolation. These were subjected to RT-PCR for IL-10, IL-17A, IL-17RA, IL-23A and IL-23R genes. The results were presented as an RQ value. IL-17A and IL-23R expression levels were higher in psoriatic skin compared to controls, while IL-10 expression was lower. A positive correlation was also found between RQ for IL-23A and PASI index. Psoriatic skin is characterised by elevated expression of IL-17A and IL-23R and decreased expression of IL-10. This indicates that the selected cytokines may be one of the factors involved in the pathogenesis and pathomechanism of psoriasis, but more studies need to be made before we can elucidate the exact reason for the unbalance in cytokine expression levels

Psychiatric disorders in patients with systemic lupus erythematosus: association of anxiety disorder with shorter disease duration

Physicians’ awareness about neuropsychiatric syndromes in systemic lupus erythematosus (SLE) is not rarely limited to seizures and psychoses included in the American College of Rheumatology (ACR) classification. Involvement of the central nervous system (CNS) with its rich symptomatology still belongs to the faintly recognised and understood aspects of lupus. The objective was to investigate prevalence and clinical correlations of psychiatric disorders in SLE patients. Fifty-two SLE patients were included. Disease duration and current and cumulative corticosteroid doses were calculated. Disease activity was assessed with the Systemic Lupus Activity Measure (SLAM). All subjects were examined by a psychiatrist. Psychiatric disorders were classified according to ACR criteria for neuropsychiatric systemic lupus erythematosus (NPSLE). Mini-Mental State Examination (MMSE) and Clock Drawing Test (CDT) were used to screen for cognitive impairments. Mental disorders were diagnosed in 16 (30.77%), depressive disorder in 6 (11.54%), cognitive dysfunction in 5 (9.62%), anxiety disorder in 4 (7.69%) and psychosis in one patient (1.92%). SLE duration was shorter in patients diagnosed with anxiety disorder (P < 0.05), and cumulative dose of corticosteroids was lower in patients with anxiety disorder (P < 0.01). There was high positive correlation between SLE duration and cumulative dose of corticosteroids (r = 0.684, P < 0.001). Shorter SLE duration in patients with anxiety disorder seems to reflect its adaptative nature

Trudności terapeutyczne u pacjenta z pęcherzycą liściastą

A case of 49-year old male, who manifested extensive, varied in size, erythematous skin lesions with shallow erosions, on trunk. A diagnosis of pemphigus foliaceus was stated upon clinical manifestations, direct immunofluorescence examination, indirect immunofluorescence examination and enzyme-linked immunosorbant assay for desmoglein 1 antibodies in serum. The patient was initially treated with prednisone and azathioprine, according to consensus of Polish Dermatological Society. After two weeks of treatment, the patient was hospitalized in surgery ward, due to escalated stomach-ache. In the ward, esophageal mycosis and inflammation of the mucuous membrane of the stomach were observed and considered as treatment’s complications. Due to adverse events observed, second line therapy was administered: cyclophosphamide and methylprednisolone (initially in pulses, than orally). Improvement in clinical manifestations was noted.Przedstawiono przypadek 49-letniego pacjenta z rozległymi, różnej wielkości zmianami skórnymi o charakterze ognisk rumieniowych z powierzchownymi nadżerkami, zlokalizowanymi głównie na tułowiu. Na podstawie obrazu klinicznego oraz badań immunofluorescencyjnych (bezpośredniego i pośredniego oraz immunoenzymatycznego) rozpoznano u chorego pęcherzycę liściastą. Początkowo zalecono leczenie zgodne z obowiązującym konsensusem Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego (prednizon i azatiopryna). Z powodu nasilonego bólu brzucha po dwóch tygodniach leczenia pacjent był hospitalizowany na oddziale chirurgii, gdzie rozpoznano powikłania leczenia w postaci grzybicy przełyku i zapalenia błony śluzowej żołądka. Ze względu na obserwowane objawy niepożądane zmodyfikowano leczenie ogólne. Po zastosowaniu leczeniu drugiego rzutu (cyklofosfamid oraz metyloprednizolon, początkowo w pulsach, następnie doustnie) nastąpiła poprawa

Antinuclear antibodies in rosacea patients

IntroductionRosacea is a common inflammatory disorder, characterized by a spectrum of facial manifestations. The clinical similarity to other dermatoses, like lupus erythematosus, might lead to misdiagnosis, particularly in patients with elevated antinuclear antibody titers.AimTo assess the frequency, titer and specificity of antinuclear antibodies in rosacea patients and correlate these findings with clinical features.Material and methodsThe study included 101 rosacea patients and 26 sex- and age-matched controls. Immunofluorescence antinuclear antibody testing was performed on HEp-2 substrates. Patients’ sera with ANA titers of 1 : 160 or higher were evaluated by Euroline analysis.ResultsOver a half (53.5%) of rosacea patients had an ANA titer greater than or equal to 1 : 160. Within this group 13.86% had a titer of 1 : 320, 8.91% had a titer of 1 : 640, and 6.93% had a titer of 1 : 1,280 or higher. The specificity of these antibodies could not be identified. Elevated ANA titers were present more often in women (55.8%) than in men (44.15%). Only two of 26 healthy volunteers had elevated ANA titers. One had a titer of 1 : 160 and the other of 1 : 320. During a two-year observation period, after the initial ANA testing, none of the patients with ANA titers above 1 : 640 developed an apparent autoimmune disorder.ConclusionsElevated ANA titers are commonly found in rosacea patients, what with simultaneously existing facial erythema and photosensitivity might lead to misdiagnosis of lupus erythematosus. Clinicians should beware of these findings to avoid misdiagnosing lupus erythematosus in rosacea patients with elevated ANA titers

The Pancreatitis, Panniculitis, and Polyarthritis (PPP) Syndrome: Subcutaneous Nodular Fat Necrosis, a Cutaneous Marker of Pancreatic Neoplasia

The pancreatitis, panniculitis, polyarthritis (PPP) syndrome is a rare skin, joint, and pancreatic disorder, also known as subcutaneous nodular fat necrosis. It results from obstruction of pancreatic ducts with direct secretion of pancreatic enzymes into the bloodstream, causing extra pancreatic fat necrosis with subcutaneous tissue and joint inflammation. It is usually a cutaneous sign of pancreatic cancer or pancreatitis. To our knowledge, this is the first case associated with a pancreatic pseudotumor. We describe a 59-year-old man initially presenting with numerous painful erythematous subcutaneous nodules due to a fibrous pancreatic pseudotumor and its extreme dermatologic disease, resulting in necrosis of the shin and foot so severe that an amputation of the lower leg above the knee was required, a complication not previously described, to our knowledge. We emphasize that PPP syndrome is a cutaneous marker of internal malignancy, most often of pancreatic cancer or pancreatitis, but in this case of a rare pancreatic pseudotumor