Idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe u młodej kobiety bez nadwagi

Idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe to stan charakteryzującysię wzmożonym ciśnieniem prawidłowego płynu mózgowo-rdzeniowego(> 250 mm H2O), któremu nie towarzyszy inny procespatologiczny toczący się w układzie nerwowym lub poza nim.W rozważaniach nad patogenezą schorzenia bierze się pod uwagęmiędzy innymi rolę żeńskich hormonów płciowych, otyłości,nadkrzepliwości krwi oraz zaburzeń krążenia płynu mózgowo--rdzeniowego. Większość chorych z idiopatycznym nadciśnieniemśródczaszkowym skarży się na obustronny ból głowy. Podstawowym,obiektywnym objawem schorzenia jest obrzęk tarcz nerwówwzrokowych, który w przypadku długotrwałego utrzymywaniasię prowadzi do uszkodzenia nerwów wzrokowych i zaburzeńwidzenia. Dlatego konieczna jest regularna kontrola okulistycznaz oceną dna oka, badaniem ostrości wzroku, pola widzeniai rozróżniania barw. Leczenie idiopatycznego nadciśnienia śródczaszkowegoobejmuje redukcję masy ciała, stosowanie lekówzmniejszających wytwarzanie płynu mózgowo-rdzeniowego orazpostępowanie neurochirurgiczne. Autorzy przedstawiają młodąchorą bez nadwagi z przygodnie rozpoznanym idiopatycznymnadciśnieniem śródczaszkowym

Suppression of chronic nocturnal cough during continuous positive airway pressure (CPAP) treatment in a patient with asthma and obstructive sleep apnea syndrome

bezdechu śródsennego (OBŚ). Jest coraz więcej doniesień wskazujących na zależność przewlekłego nocnego kaszlu od występowania zaburzeń oddechowych w czasie snu charakterystycznych dla zespołu OBŚ. Przedstawiono przypadek 59-letniego otyłego mężczyzny (BMI 38,6 kg/m2) cierpiącego na astmę i przewlekły nocny kaszel, który nie ustępował mimo stosowania optymalnego leczenia przeciwastmatycznego. Na podstawie badania czynności oddechowej w czasie snu rozpoznano zespół OBŚ o umiarkowanym nasileniu i rozpoczęto leczenie za pomocą aparatu utrzymującego ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP), uzyskując ustąpienie nocnego kaszlu. Korzystny efekt zastosowania CPAP w zapobieganiu napadom nocnego kaszlu potwierdzono także po roku stosowania dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych. Opis tego przypadku wskazuje, że uzasadnione jest uwzględnianie zespołu OBŚ w diagnostyce przewlekłego nocnego kaszlu, w tym także u chorych na astmę. Zastosowanie CPAP, zapobiegające wystąpieniu okresów spłyconego oddechu i bezdechów śródsennych, może prowadzić również do ustąpienia przewlekłego nocnego kaszlu. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 2: 121-126Sleep disruption is a common feature both in the patients with chronic cough and in the patients with obstructive sleep apnea syndrome (OSAS). There is increasing body of evidence that chronic nocturnal cough may be related to OSAS. We describe a 59 years old, obese man (BMI 38,6 kg/m2) with asthma and chronic nocturnal cough not responding to the optimal anti-asthmatic treatment. On the basis of nocturnal polysomnography moderate form of the OSAS has been diagnosed and the treatment with continuous positive airway pressure (CPAP) has been started. All the nocturnal symptoms, including cough, disappeared. The effect of CPAP in preventing nocturnal cough persisted at the follow-up visit after a year since diagnosis. This case indicates that nocturnal cough may be an important symptom of the OSAS and CPAP treatment - by abolishing sleep apneas and hypopneas - may also prevent chronic cough during sleep. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 2: 121-12

Współistnienie zespołu obturacyjnego bezdechu śródsennego i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc

Wstęp: Zespół obturacyjnego bezdechu śródsennego (OBŚ) i przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) mogą prowadzić do przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej. Współistnienie zespołu OBŚ i POChP to zespół nakładania. Celem pracy było określenie związku między zaawansowaniem POChP a wystąpieniem przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej u chorych z zespołem OBŚ oraz wpływu przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej u osób z zespołem nakładania na nasilenie zaburzeń oddechowych w czasie snu. Materiał i metody: Badaniem objęto 64 otyłych chorych (BMI 40 &#177; 6,5 kg/m2) z zespołem OBŚ (AHI > 15, średnio 52 &#177; 22) i współistniejącą POChP. Analizowano wyniki badań polisomnograficznych, spirometrycznych i gazometrycznych. Wyniki: Przewlekła hipowentylacja pęcherzykowa występowała u 67% chorych, w tym u 60,5% chorych, u których badanie spirometryczne wskazywało na POChP w stadium umiarkowanym, u 85% pacjentów w stadium ciężkim i u wszystkich osób w stadium bardzo ciężkim. U chorych z przewlekłą hipowentylacją pęcherzykową stwierdzono mniejsze niż u pozostałych badanych FVC (2,7 &#177; 0,8 l v. 3,6 &#177; 0,9 l; p < 0,001) i FEV1 (1,7 &#177; 0,6 l v. 2,2 &#177; 0,5 l; p < 0,001) oraz mniejsze średnie SaO2 w czasie zakończenia śródsennych bezdechów obturacyjnych i okresów spłyconego oddechu (75 &#177; 10% v. 84 &#177; 5%; p < 0,001). Wnioski: Przewlekłą hipowentylację pęcherzykową stwierdza się u większości otyłych chorych z umiarkowaną i ciężką postacią zespołu OBŚ i współistniejącą POChP, w tym także umiarkowanie nasiloną. Wystąpienie przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej u otyłych chorych z zespołem OBŚ i współistniejącą POChP zależy od zmniejszenia FVC i FEV1, ale nie od obniżenia wskaźnika FEV1/FVC. Występowanie przewlekłej hipowentylacji pęcherzykowej u otyłych pacjentów z zespołem OBŚ i współistniejącą POChP wiąże się ze znacznym niedotlenieniem krwi tętniczej w czasie śródsennych bezdechów obturacyjnych i okresów spłyconego oddechu. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 2: 99-108Introduction: Both obstructive sleep apnea (OSA) syndrome and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) may lead to chronic alveolar hypoventilation. The coexistence of OSA syndrome and COPD has been named the overlap syndrome. The aim of the study was to elucidate the relationship between the severity of COPD and the occurrence of chronic alveolar hypoventilation in patients with OSA syndrome. Material and methods: The material of the study consisted of 64 obese (BMI 40 &#177; 5.5 kg/m2) patients with OSA syndrome (AHI >15, mean 52 &#177; 23) and coexisting COPD (FEV1/FVC < 70%). The results of polysomnographic, spirometric and arterial blood gases studies have been evaluated. Results: Chronic alveolar hypoventilation has been found in 67% of the patients: in 60.5% of patients in the spirometric stage II, in 85% of patients in the stage III and in all the patients in the stage IV of COPD. In the patients with chronic alveolar hypoventilation as compared with the remaining patiens there were: lower FVC (2.7 &#177; 0.8 L v. 3.6 &#177; 0.9 L; p < 0.001), FEV1 (1.7 &#177; 0.6 L v. 2.2 &#177; 0.5 L; p < 0.001) and mean SaO2 during obstructive sleep apneas and hypopneas (75 &#177; 10% v. 84 &#177; 5%; p < 0.001). Conclusions: Chronic alveolar hypoventilation occurs in most of the obese patients with moderate and severe OSA syndrome and coexisting COPD, including most of the patients with moderately impaired ventilatory function. The occurrence of chronic alveolar hypoventilation in the course of the overlap syndrome is related to the restrictive ventilatory pattern and the lower mean and minimal SaO2 during obstructive sleep apneas and hypopneas. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 2: 99-10

Combined pulmonary fibrosis and emphysema - case report and literature review

Przedstawiamy przypadek 61-letniego mężczyzny, u którego poszukiwanie przyczyny przewlekłej niewydolności oddechowej, ciężkiego nadciśnienia płucnego i wtórnej erytrocytozy doprowadziło do rozpoznania włóknienia i rozedmy płuc (CPFE). CPFE to rzadko opisywane schorzenie, charakteryzujące się współistnieniem włóknienia dolnych i rozedmy górnych płatów płuc. Przyczyna choroby jest nieznana, jednak jednym z zasadniczych czynników ryzyka pozostaje palenie papierosów - w opisanym przypadku chory palił przez ponad 40 lat paczkę papierosów dziennie. Pacjent skarżył się na postępującą duszność i kaszel. W badaniu fizykalnym stwierdzono trzeszczenia u podstawy płuc i sinicę. Wykazano znacznie obniżoną pojemność dyfuzyjną płuc dla tlenku węgla (27% wartości należnej) przy niewielkich odchyleniach w badaniu spirometrycznym: FEV1/FVC 66%, FEV1 2,95 l (100% w.n.), FVC 4,41 l (118%). Gazometria ujawniła hipoksemię (pO2 37 mm Hg), hipokapnię i alkalozę oddechową. Rozpoznanie ustalono na podstawie tomografii komputerowej (TK) klatki piersiowej, dzięki której stwierdzono rozedmę górnych płatów płuc pod postacią mlecznej szyby z niewielkimi obszarami plastra miodu w płatach dolnych. Na podstawie badania echokardiograficznego, a następnie cewnikowania serca zdiagnozowano ciężkie nadciśnienie płucne (SPAP 80 mm Hg). W terapii stosowano glikokortykosteroid wziewny, domową tlenoterapię i bloker kanału wapniowego.We describe the case of a 61-year-old male patient, in which the search for the cause of chronic respiratory failure, severe pulmonary hypertension and secondary erythrocytosis resulted in a diagnosis of combined pulmonary fibrosis and emphysema (CPFE). This is a unique, recently characterised syndrome with upper-lobe emphysema and pulmonary fibrosis of the lower lungs. The cause is unknown, but one of the main risk factor remains smoking. The patient was a heavy smoker (over 40 pack-years). He complained of dyspnoea on exertion and cough. Physical examination revealed basal crackles and cyanosis. The patient had severe reduction in diffusing capacity, out of proportion to his lung volumes (DLCO 27% of predicted value, FEV1 2.95 l (100%), FVC 4.41 l (118%), FEV1/FVC (66%). The blood gas showed hypoxemia (pO2 37 mm Hg), hypocapnia and respiratory alkalosis. Diagnosis was based on chest computer tomography, which revealed upper lobe emphysema and lower lobe ground glass changes and honeycombing. Severe pulmonary hypertension (SPAP 80 mm Hg) was confirmed by echocardiography and right cardiac catherisation. The patient received long-term oxygen therapy, inhaled corticosteroid and Ca-blocker

Obstructive sleep apnea, verbal memory, and executive function in a community-based high-risk population identified by the Berlin Questionnaire Akershus Sleep Apnea Project

Purpose Cognitive functions in community-dwelling adults at high risk of obstructive sleep apnea have not been described and nor are associations between cognitive functions and obstructive sleep apnea severity fully understood. The study aimed to describe verbal memory and executive function in community-dwelling adults identified by the Berlin Questionnaire and to investigate associations between these cognitive domains and different obstructive sleep apnea severity indicators. Methods Among 29,258 age- and gender-stratified persons 30–65 years who received the Berlin Questionnaire by mail, 16,302 (55.7%) responded. From 654 randomly drawn respondents with BQ high risk who were approached for study participation, 290 participants (55.9% males, mean age 48.2 years) were included. Verbal memory was assessed by Rey Auditory Verbal Learning Test and executive function by Stroop test. Obstructive sleep apnea severity indicators were assessed by polysomnography

Fourth Polish-French Pulmonary Conference, Wrocław, October 16th–18th 2009

W dniach 16–18 października 2009 roku we Wrocławiu odbyła się Czwarta Polsko-Francuska Konferencja Pneumonologiczna [...

Coexistence of Obstructive Sleep Apnea and Chronic Obstructive Pulmonary Disease

Background: Obstructive sleep apnea (OSA) and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) may lead to chronic alveolar hypoventilation. The coexistence of OSA and COPD has been termed the ‘overlap syndrome’. The aim of the study was to determine the relationship between the severity of COPD and the occurrence of chronic alveolar hypoventilation in patients with OSA and to evaluate the impact of chronic alveolar hypoventilation in patients with the overlap syndrome on the severity of breathing disorders during sleep. Material and methods: The study included 64 obese patients (BMI 40.0 ± 6.5 kg/m2) with OSA (AHI &gt; 15; mean AHI 52 ± 22) coexisting with COPD. We analysed the results of polysomnography, spirometry and arterial blood gas analysis. Results: Chronic alveolar hypoventilation was present in 67% of the patients, including 60.5%, 85% and 100% of patients with moderate, severe and very severe COPD by spirometry, respectively. Patients with chronic alveolar hypoventilation had lower values of FVC (2.7 ± 0.8 l vs. 3.6 ± 0.9 l; p &lt; 0.001), FEV1 (1.7 ± 0.6 l vs. 2.2 ± 0.5 l; p &lt; 0.001) and mean SaO2 at the end of obstructive sleep apneas and hypopneas (75% ± 10% vs. 84% ± 5%; p &lt; 0.001). Conclusions: Chronic alveolar hypoventilation is observed in the majority of obese patients with moderate to severe OSA and coexisting COPD, including moderate COPD. The occurrence of chronic alveolar hypoventilation in obese patients with OSA coexisting with COPD is associated with a marked arterial hypoxia during obstructive sleep apneic and hypopneic episodes