Further Therapeutic Options in Heavily Pretreated Colorectal Cancer Patients

In this paper, currently available systemic treatment options (regorafenib, trifluridine/tipiracil, re-challenge chemotherapy, mitomycin C plus capecitabine) for pretreated patients with metastatic colorectal cancer are discussed and compared in terms of their efficacy and safety profiles. Treatment of these patients has remained a challenge for oncologists. The evidence from clinical trials is encouraging. Knowledge of response biomarkers and/or prognostic factors may be helpful in the identification of patients who could benefit most from the treatment. Adequate medication compliance can be achieved due to awareness of toxicity risk among both physicians and cancer patients and appropriate prevention and management of adverse events

Leczenie raka płuca u chorych w podeszłym wieku

Rak płuca jest najczęstszym nowotworem złośliwym na świecie i w Polsce. Ponad połowa przypadków zarówno niedrobnokomórkowego, jak drobnokomórkowego raka płuca jest rozpoznawana u pacjentów powyżej 65. roku życia. Mimo dużej liczby zachorowań w populacji ludzi starszych wciąż nie ma wypracowanych standardów leczenia w tej grupie wiekowej. W pracy omówiono leczenie lokoregionalne (chirurgia, radioterapia) i leczenie systemowe (chemioterapia, terapie celowane) u osób starszych chorych na niedrobnokomórkowego i drobnokomórkowego raka płuca

Hypothyroidism during treatment with tyrosine kinase inhibitors

Tyrosine kinase inhibitors are relatively new targeted therapy drugs used for the treatment of metastatic clear cell kidney carcinoma, gastrointestinal stromal tumours, thyroid carcinoma and pancreatic neuroendocrine tumours during the progression of the disease. Hypothyroidism or thyroid dysfunction is often a side effect of this treatment. Therefore, monitoring of thyroid hormone levels before the beginning and during the treatment of tyrosine kinase inhibitors is a necessity. Hypothyroidism correlates with objective response to the treatment. Sunitinib. This is the most described tyrosine kinase inhibitor which causes hypothyroidism. The mechanism of hypothyroidism is still unclear. Sorafenib. Symptoms of hypothyroidism occur in 18% of patients treated with sorafenib due to metastatic renal cell carcinoma. Imatinib. Hypothyroidism is one of the most frequent side effects of the treatment. Emergent tracheotomy was necessary due to larynx swelling during marked hypothyroidism. Motesanib. Hypothyroidism or increased TSH level is diagnosed in 22% to 69% of patients with metastatic differentiated or medullary thyroid carcinomas. The management of patients with thyroid dysfunction and related symptoms such as fatigue is undoubtedly a challenge to an oncologist.Inhibitory kinaz tyrozynowych są stosunkowo nowymi lekami z grupy przeznaczonej do terapii celowanych, stosowanymi w leczeniu nowotworów złośliwych, takich jak przerzutowy jasnokomórkowy rak nerki, stromalny nowotwór przewodu pokarmowego (GIST), raki tarczycy oporne na leczenie jodem radioaktywnym, przerzutowe guzy neuroendokrynne trzustki. Niedoczynność tarczycy lub dysfunkcja tarczycy są częstymi powikłaniami tego leczenia. Dlatego konieczne jest oznaczenie stężenia hormonów tarczycy przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia inhibitorami kinaz tyrozynowych. Niedoczynność tarczycy pozostaje w ścisłym związku z obiektywną odpowiedzią na leczenie. Sunitynib. Jest najczęściej opisywanym inhibitorem kinaz tyrozynowych, który wywołuje niedoczynność tarczycy. Mechanizm niedoczynności pozostaje niejasny. Sorafenib. U 18% osób leczonych sorafenibem z powodu przerzutowego raka nerki występują objawy niedoczynności tarczycy. Imatynib. Niedoczynność tarczycy jest jednym z najczęstszych powikłań leczenia imatinibem. W przebiegu nasilonej niedoczynności występowała konieczność wykonania pilnej tracheotomii z powodu obrzęku krtani. Motesanib. Niedoczynność tarczycy lub podwyższone stężenie TSH jest rozpoznawane u 22–69% chorych na przerzutowego zróżnicowanego lub rdzeniastego raka tarczycy. Postępowanie z chorymi z dysfunkcją tarczycy i ze współistniejącymi objawami, takimi jak zmęczenie, jest niewątpliwie wyzwaniem dla onkologa

Chemotherapy-induced neuropathies : a growing problem for patients and health care providers

INTRODUCTION: Chemotherapy‐induced neuropathies are one of the most common side effects of cancer treatment, surpassing bone marrow suppression and kidney dysfunction. Chemotherapy effects on the nervous system vary between different classes of drugs and depend on specific chemical and physical properties of the drug used. The three most neurotoxic classes of anti‐cancer drugs are: platinum‐based drugs, taxanes, and thalidomide and its analogs; other, less neurotoxic but also commonly used drugs are: bortezomib, ixabepilone, and vinca alkaloids. METHODS: Here, in this paper, based on our experience and current knowledge, we provide a short review of the most common, neuropathy‐inducing anti‐cancer drugs, describe the most prevalent neuropathy symptoms produced by each of them, and outline preventive measures and treatment guidelines for cancer patients suffering from neuropathy and for their health care providers. RESULTS: Patients should be encouraged to report any signs of neuropathic pain, alteration in sensory perception, tingling, numbness, burning, increased hot/cold sensitivity and motor dysfunctions as early as possible. If known neurotoxic chemotherapeutics are used, a neurological examination with electrophysiological evaluation should be implemented early in the course of treatment so, both patients and physicians would be better prepared to cope with possible neurotoxic effects. CONCLUSIONS: The use of neurotoxic chemotherapeutics should be closely monitored and if clinically permitted, that is, if a patient shows signs of cancer regression, drug doses should be reduced or combined with other less neurotoxic anti‐cancer medication. If not counteractive, the use of over the counter antineuropathic supplements such as calcium or magnesium might be encouraged. If physically possible, patients should also be encouraged to exercise regularly and avoid factors that might increase nerve damage such as excessive drinking, smoking, or sitting in a cramped position

Długoletnie leczenie trastuzumabem chorej na raka piersi z przerzutami do skóry — opis przypadku

Trastuzumab jest lekiem z wyboru w przypadku uogólnionego procesu nowotworowego w przebiegu raka piersi z nadekspresją receptora HER2. Terapia jest dobrze tolerowana. Jednak pomimo powszechnego stosowania trastuzumabu, dotychczas jednoznacznie nie określono czasu leczenia u chorych z rozsiewem nowotworu. W artykule przedstawiono przypadek 46-letniej chorej leczonej nieprzerwanie przez 5 lat trastuzumabem Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 3: 113–115Trastuzmab is the treatment of choice for HER2-overexpressing metastatic breast cancer. The treatment is well tolerated. Despite the fact that trastuzumab is used commonly, duration of the treatment has not been defined. Case of 46-year old female patient on continuous 5 year trastuzumab was described. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 3: 113–11

Irradiation of malignant exophthalmos in the course of Graves Basedow disease

AimTo present results of irradiation of ophthalmopathy in the course of Graves-Basedow disease performed in the Radiotherapy Laboratory in University Children's Hospital in Cracow by staff of the Oncology Clinic, Collegium Medicum Jagiellonian University (CM UJ).Material and MethodDuring the period of 2000–2003 therapeutic irradiation of the retrobulbar area was performed in 121 patients with malignant exophthalmos using a total dose of 20 Gy/ 10 fractions of 6 MV photonic beam in the Radiotherapy Laboratory in University Children's Hospital in Cracow. Execution of the treatment plan was controlled by in vivo dose measurements using semiconducting detectors, MOSFET type. Radiotherapy was preceded by intravenous corticosteroid therapy (Solu Medrol) with a dose of 2g/ week for 4 weeks.ResultsDuring the irradiation treatment 9 patients (7.4%) developed an acute post-radiation reaction of transient character. Ophthalmological control examination revealed an improvement in 97 patients (80.2%) in the form of reduction or total regression of ophthalmopathy symptoms; in 21 other patients (17.3%) stabilization was noted and progression in 3 (2.5%).ConclusionsRadiotherapy is a well-tolerated method of ophthalmopathy treatment in the cour se of Graves-Basedow disease. Efficacy of radiotherapy as an exclusive method of malignant exophthalmos treatment seems to be lower in comparison to irradiation combined with corticosteroid therapy

Use of Markov's model for prognosis evaluation after radical surgical treatment of breast cancer

Nie można wykluczyć, iż po leczeniu radykalnym u chorej na raka piersi nie pojawią się nawroty miejscowe i/lub przerzuty. Z tego powodu przeprowadzanie regularnych badań kontrolnych po zakończeniu leczenia radykalnego wydaje się skuteczną formą wykrycia wznowy choroby na wczesnym, wyleczalnym etapie. W niniejszym opracowaniu przedstawiono zastosowanie modelu Markowa do obliczenia prawdopodobieństwa pojawienia się wznowy lokoregionalnej, przerzutu i przeżycia w trakcie 5-letniego okresu obserwacji. Na jego podstawie wykazano, że regularność badań kontrolnych po operacji z powodu raka piersi nie zmniejsza ryzyka wystąpienia niepowodzenia, ani nie przyczynia się do wydłużenia życia. Z kolei wykrywanie niepowodzenia w czasie badań kontrolnych chorych po operacji raka piersi nie zwiększa szansy na jego wyleczenie. Dlatego też standardowe badanie kontrolne chorych bezobjawowych po radykalnym leczeniu raka piersi można ograniczyć do wywiadu i badania przedmiotowego.Radical treatment of breast cancer does not protect patients from local recurrence and/or metastasis. For this reason regular follow-up after completed radical treatment seems to be an effective form of recurrence detection at the early, curable phase. This analysis shows use of Markov model for probability calculation with respect to incidence of local recurrence and metastasis and survival during 5-year follow-up. Based on Markov`s model it was shown that regularity of follow-up after operation due to breast cancer does not decrease the risk of failure occurence neither does it contribute to patient`s life prolongation. Furthermore, detection of failure - during follow-up after operation due to breast cancer - does not increase the chance of its cure. Therefore standard follow-up of asymptomatic patients after radical treatment of breast cancer can be reduced to history and physical examination

Treosulfan in treatment of advanced ovarian cancer and metastatic cutaneous and eyeball malignant melanoma

Treosulfan jest cytostatykiem alkilującym o umiarkowanej toksyczności i wykazanej aktywności klinicznej w leczeniu zaawansowanego raka jajnika, przerzutowego czerniaka skóry i błony naczyniowej oka. W ocenie autorów warto rozszerzyć zastosowanie treosulfanu w codziennej praktyce klinicznej, a lek ten wymaga dalszych badań w niektórych sytuacjach klinicznych. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 3: 127–131Treosulfan is an alkylating agent with mild toxicity and proven clinical activity in the treatment of advanced ovarian cancer, cutaneous and uveal melanoma. According to authors treosulfan is worth to be used more wildly in everyday practice and requires further studies in some clinical indictations. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 3: 127–13