Η σημασία και η χρησιμότητα της μακράς διάρκειας βίντεο ηλεκτροεγκεφαλογραφικής καταγραφής με ενδοκράνια ηλεκτρόδια σε ασθενείς με φαρμακοανθεκτική επιληψία υποψήφιους για χειρουργική θεραπεία

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Ποσοστό περίπου 30% των ασθενών με επιληψία πάσχει από φαρμακοανθεκτική μορφή παρόλο το ευρύ φάσμα αντιεπιληπτικών φαρμάκων που διατίθεται. Το θεραπευτικό κενό καλείται να λύσει η χειρουργική θεραπεία της επιληψίας, η οποία τα τελευταία έτη εξελίχθηκε, αναπτύχθηκε και παγιώθηκε και στον Ελλαδικό χώρο. ΣΚΟΠΟΣ: Η μελέτη, αξιολόγηση και παρουσίαση των αποτελεσμάτων χειρουργικής αντιμετώπισης ασθενών με φαρμακοανθεκτική επιληψία στους οποίους τοποθετήθηκαν ενδοκράνια ηλεκτρόδια κατά τη διάρκεια του προεγχειρητικού ελέγχου. Η παρουσίαση του πρωτοκόλλου όπως εφαρμόζεται στην Μονάδα χειρουργικής θεραπείας της επιληψίας, στην Α’ Νευροχειρουργική κλινική του νοσοκομείου «ο Ευαγγελισμός». ΜΕΘΟΔΟΣ: Στη μελέτη εντάχθηκαν 46 ασθενείς οι οποίοι παραπέμφθηκαν προς προεγχειρητικό έλεγχο στην Μονάδα τη δεκαετία 2009-2018, έπασχαν από εστιακή φαρμακοανθεκτική επιληψία και υπεβλήθησαν σε τοποθέτηση ενδοκράνιων ηλεκτροδίων. O χρόνος παρακολούθησης κυμάνθηκε από 1 έως 6 έτη. Κατεγράφησαν δημογραφικά στοιχεία, απεικονιστικά ευρήματα, αλλαγές αριθμού φαρμάκων, επιπλοκές και μετεγχειρητικά αποτελέσματα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Εκ των 46 ασθενών προέκυψαν δεδομένα από 49 χειρουργεία εκτομής και 48 χειρουργεία τοποθέτησης ενδοκράνιων ηλεκτροδίων. Η μέση διάρκεια της νόσου ήταν τα 17,5 έτη (±8,4). Το 43,5% των ασθενών χειρουργήθηκε για επιληψία μετωπιαίου λοβού, το 32,6% για επιληψία κροταφικού λοβού, 13% για βρεγματικούινιακού λοβού και 10,9% για επιληψία πολυλοβώδους εντόπισης. Μετεγχειρητική ελευθερία κρίσεων επετεύχθη στο 47.8% των ασθενών (κλάσης Ι κατά Engel) ενώ συνολικά 84,8% εξ αυτών παρουσίασαν σημαντική μείωση των κρίσεων τους (>50%). Επιπλοκές παρουσιάστηκαν στο 24.7% των χειρουργικών επεμβάσεων με μόνιμα νευρολογικά ελλείμματα σε ποσοστό 13% εκ των ασθενών. (Ημιανοψία, ημιπάρεση, ταλαντοψία, ήπιο οπτικό σκότωμα). Δεν υπήρξε διεγχειρητική θνησιμότητα. Οι ασθενείς με προεγχειρητική αρνητική για παθολογικά ευρήματα MRI (1.5Τ) παρουσίασαν δεκαπλάσια πιθανότητα εμφάνισης μη θετικού μετεγχειρητικού αποτελέσματος, σε σχέση με τους ασθενείς που διαγιγνώσθηκαν εξ αρχής με θετική MRI. 10 Η χειρουργική τοποθέτηση ενδοκράνιων ηλεκτροδίων σε δύο στάδια εφαρμόσθηκε σε ασθενείς οι οποίοι εμφάνιζαν αντικρουόμενα ή ασαφή δεδομένα εκ του προεγχειρητικού ελέγχου. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το πρωτόκολλο προεγχειρητικού ελέγχου της Μονάδος αποδεικνύεται ασφαλές και αποτελεσματικό για τη χειρουργική θεραπεία των ασθενών με φαρμακοανθεκτική, εστιακής έναρξης επιληψία. Τα έτη νόσου, το φύλο, η ηλικία εμφάνισης της νόσου, ο συνολικός αριθμός φαρμάκων που έχουν ληφθεί προεγχειρητικά δεν συσχετίζονται με μετεγχειρητική ελευθερία κρίσεων. Τα αρνητικά απεικονιστικά ευρήματα προεγχειρητικά, συσχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα δυσμενούς μετεγχειρητικού αποτελέσματος.INTRODUCTION: Despite the wide variety of antiepileptic drugs, 30% of the epileptic patients suffer from drug resistant epilepsy. Epilepsy surgery attemps to fill this theraupetic gap. Epilepsy surgery in Greece has evolved and established within the last years. PURPOSE: T and presentation of the post-surgical results of drug resistant epileptic patients who are subject to intracranial electrodes placement, during their presurgical evaluation. The presentation of the protocol of epilepsy surgery applied in the Εpilepsy Unit of the 1st Department of Neurosurgery at Evangelismos hospital. METHOD: 46 drug resistant epileptic patients were integrated to the study. They presented for presurgical evaluation in the Epilepsy Unit during 2009-2018. Intracranial electrodes were placed in all patients since they were not subject to standard surgical approach. Post-surgical follow up was 1 to 6 years. Demographic data, MRI findings, medication changes, complications and surgical outcome were recorded. RESULTS: From 46 patients who were operated, data emerged from 49 surgical resections and 48 surgical placements of intracranial electrodes. Mean duration of epilepsy was 17,5 (±8,4) years. 43,5% of patients were operated with epilepsy of frontal lobe, 32,6% of temporal lobe, 13% of parietal-occipital lobe and 10,9% of multi-lobar epilepsy. Postsurgical seizure freedom was achieved in 47.8% of patients (Engel I class), whereas 84,8% had significant seizures’ reduction. Complications occurred in 24.7% of surgical procedures, with 13% of patients presenting with permanent neurological deficits (Hemianopia, hemiparesis, oscillopsia, mild optic scotoma). There was no surgical mortality. Patients with presurgical MRI negative (1,5T) findings had ten times more possibilities to present with unfavorable surgical outcome, comparing to those with initial MRI positive findings. The ‘two stages’ surgical placement of intracranial electrodes was applied in ambiguous or conflicted presurgical data. CONCLUSION: The protocol of epilepsy surgery treatment elaborated within the present study, demonstrates safety and efficacy to the majority of drug resistant patients. 12 Years of epilepsy duration, sex, age, number of medications taken pre surgically do not correlate with post surgical seizure outcome. There is positive correlation between MRI negative presurgical findings and poor seizure outcome

Importance and utility of long term video eeg recording with intracranial electrodes, in drug resistant epileptic patients who are candidates for epilepsy surgery

INTRODUCTION: Despite the wide variety of antiepileptic drugs, 30% of the epileptic patients suffer from drug resistant epilepsy. Epilepsy surgery attemps to fill this theraupetic gap. Epilepsy surgery in Greece has evolved and established within the lasty ears. PURPOSE: T and presentation of the post-surgical results of drug resistant epilepticpatients who are subject to intracranial electrodes placement, during their presurgical evaluation. The presentation of the protocol of epilepsy surgery applied in the Εpilepsy Unit of the 1st Department of Neurosurgery at Evangelismos hospital. METHOD: 46 drug resistant epileptic patients were integrated to the study. They presented for presurgical evaluation in the Epilepsy Unit during 2009-2018. Intracranial electrodes were placed in all patients since they were not subject to standard surgical approach. Post-surgical follow up was 1 to 6 years. Demographic data, MRI findings, medication changes, complications and surgical outcome were recorded. RESULTS: From 46 patients who were operated, data emerged from 49 surgical resections and 48 surgical placements of intracranial electrodes. Mean duration of epilepsy was 17,5 (±8,4) years. 43,5% of patients were operated with epilepsy of front allobe, 32,6% of temporal lobe, 13% of parietal-occipital lobe and 10,9% of multi-lobarepilepsy. Postsurgical seizure freedom was achieved in 47.8% of patients (Engel Iclass), where as 84,8% had significant seizures’ reduction. Complications occurred in 24.7% of surgical procedures, with 13% of patients presenting with permanent neurological deficits (Hemianopia, hemiparesis, oscillopsia, mild optic scotoma). There was no surgical mortality. Patients with presurgical MRI negative (1,5T) findings had tentimes more possibilities to present with unfavorable surgical outcome, comparing to those with initial MRI positive findings. The ‘two stages’ surgical placement of intracranial electrodes was applied in ambiguous or conflicted presurgical data. CONCLUSION: The protocol of epilepsy surgery treatment elaborated within the present study, demonstrates safety and efficacy to the majority of drug resistant patients. Years of epilepsy duration, sex, age, number of medications taken presurgically do not correlate with post surgical seizure outcome. There is positive correlation between MRI negative presurgical findings and poorseizure outcome.ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Ποσοστό περίπου 30% των ασθενών με επιληψία πάσχει από φαρμακοανθεκτική μορφή παρόλο το ευρύ φάσμα αντιεπιληπτικών φαρμάκων που διατίθεται. Το θεραπευτικό κενό καλείται να λύσει η χειρουργική θεραπεία της επιληψίας, η οποία τα τελευταία έτη εξελίχθηκε, αναπτύχθηκε και παγιώθηκε και στον Ελλαδικό χώρο. ΣΚΟΠΟΣ: Η μελέτη, αξιολόγηση και παρουσίαση των αποτελεσμάτων χειρουργικής αντιμετώπισης ασθενών με φαρμακοανθεκτική επιληψία στους οποίους τοποθετήθηκαν ενδοκράνια ηλεκτρόδια κατά τη διάρκεια του προεγχειρητικού ελέγχου. Η παρουσίαση του πρωτοκόλλου όπως εφαρμόζεται στην Μονάδα χειρουργικής θεραπείας της επιληψίας, στην Α’ Νευροχειρουργική κλινική του νοσοκομείου «ο Ευαγγελισμός». ΜΕΘΟΔΟΣ: Στη μελέτη εντάχθηκαν 46 ασθενείς οι οποίοι παραπέμφθηκαν προς προεγχειρητικό έλεγχο στην Μονάδα τη δεκαετία 2009-2018, έπασχαν από εστιακή φαρμακοανθεκτική επιληψία και υπεβλήθησαν σε τοποθέτηση ενδοκράνιων ηλεκτροδίων. O χρόνος παρακολούθησης κυμάνθηκε από 1 έως 6 έτη. Κατεγράφησαν δημογραφικά στοιχεία, απεικονιστικά ευρήματα, αλλαγές αριθμού φαρμάκων, επιπλοκέςκαι μετεγχειρητικά αποτελέσματα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Εκ των 46 ασθενών προέκυψαν δεδομένα από 49 χειρουργεία εκτομής και 48 χειρουργεία τοποθέτησης ενδοκράνιων ηλεκτροδίων. Η μέση διάρκεια της νόσου ήταν τα 17,5 έτη (±8,4). Το 43,5% των ασθενών χειρουργήθηκε για επιληψία μετωπιαίου λοβού, το 32,6% για επιληψία κροταφικού λοβού, 13% για βρεγματικού ινιακού λοβού και 10,9% για επιληψία πολυλοβώδους εντόπισης. Μετεγχειρητική ελευθερία κρίσεων επετεύχθη στο 47.8% των ασθενών (κλάσης Ι κατά Engel) ενώ συνολικά 84,8% εξ αυτών παρουσίασαν σημαντική μείωση των κρίσεων τους (>50%). Επιπλοκές παρουσιάστηκαν στο 24.7% των χειρουργικών επεμβάσεων με μόνιμα νευρολογικά ελλείμματα σε ποσοστό 13% εκ των ασθενών. (Ημιανοψία, ημιπάρεση, ταλαντοψία, ήπιο οπτικό σκότωμα). Δεν υπήρξε διεγχειρητική θνησιμότητα. Οι ασθενείς με προεγχειρητική αρνητική για παθολογικά ευρήματα MRI (1.5Τ) παρουσίασαν δεκαπλάσια πιθανότητα εμφάνισης μη θετικού μετεγχειρητικού αποτελέσματος, σε σχέση με τους ασθενείς που διαγιγνώσθηκαν εξ αρχής με θετικήMRI. Η χειρουργική τοποθέτηση ενδοκράνιων ηλεκτροδίων σε δύο στάδια εφαρμόσθηκε σε ασθενείς οι οποίοι εμφάνιζαν αντικρουόμενα ή ασαφή δεδομένα εκ του προεγχειρητικού ελέγχου. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το πρωτόκολλο προεγχειρητικού ελέγχου της Μονάδος αποδεικνύεται ασφαλές και αποτελεσματικό για τη χειρουργική θεραπεία των ασθενών με φαρμακοανθεκτική, εστιακής έναρξης επιληψία. Τα έτη νόσου, το φύλο, η ηλικία εμφάνισης της νόσου, ο συνολικός αριθμός φαρμάκων που έχουν ληφθεί προεγχειρητικά δεν συσχετίζονται με μετεγχειρητική ελευθερία κρίσεων. Τα αρνητικά απεικονιστικά ευρήματα προεγχειρητικά, συσχετίζονται με αυξημένη πιθανότητα δυσμενούς μετεγχειρητικού αποτελέσματος

Oromandibular dystonia: a case report of the lateral pterygoid muscle involvement and treatment with botulinum toxin A

The objective of the present case report is to punctuate the importance of individualized therapy procedures and the accurate diagnosis of the muscles involved in oromandibular dystonia and underline the role of electromyography (EMG). We report a woman who presented sustained jaw movement towards the left, severe difficulty in jaw opening and jaw protrusion. The patient was treated with injections of botulinum A toxin in lateral pterygoid, masseter, platysma, sternoclidomastoid, temporalis muscles with EMG guidance. She experienced an 80% reduction of her symptoms after the first injection. In jaw deviation dystonia symptoms impressively respond to botulinum toxin treatment of the pterygoid muscle. Individualized therapy procedures are necessitated

Epidemiology of first epileptic seizures in the northern Aegean island of Lesvos, Greece

We aimed at establishing the epidemiologic profile of first epileptic seizures (FES) in the Greek island of Lesvos. During a 1year period (01/06/2010 to 31/05/2011), cases of FES admitted to the Lesvos General Hospital/addressed by general practitioners/private neurologists were prospectively identified. A total of 45 cases (30 males and 15 females; mean age +/- SD of 59.4 +/- 28.4 and 58.9 +/- 26.8 years, respectively), were collected. The FES incidence rate was 52.1 (95% CI 37-67) per 105 persons. Provoked and unprovoked FES had an incidence of, 16.2 and 35.9 cases per 105 persons, respectively. Following age-adjustment to the 2000 US census population, incidence rates of FES (all types combined) were, 40.5 (95% CI 28-56) per 10(5) persons. Cerebrovascular disease (CVD) was the most prevalent etiologic factor. The present findings indicate a low-ranking incidence of FES in the studied population and highlight CVD as a leading causative factor

Epidemiology of first epileptic seizures in the northern Aegean island of Lesvos, Greece

We aimed at establishing the epidemiologic profile of first epileptic seizures (FES) in the Greek island of Lesvos. During a 1- year period (01/06/2010 to 31/05/2011), cases of FES admitted to the Lesvos General Hospital/addressed by general practitioners/private neurologists were prospectively identified. A total of 45 cases (30 males and 15 females; mean age ± SD of 59.4 ± 28.4 and 58.9 ± 26.8 years, respectively), were collected. The FES incidence rate was 52.1 (95% CI 37-67) per 105 persons. Provoked and unprovoked FES had an incidence of, 16.2 and 35.9 cases per 105 persons, respectively. Following ageadjustment to the 2000 US census population, incidence rates of FES (all types combined) were, 40.5 (95% CI 28-56) per 105 persons. Cerebrovascular disease (CVD) was the most prevalent etiologic factor. The present findings indicate a low-ranking incidence of FES in the studied population and highlight CVD as a leading causative factor

Long-Term Neuropsychological Outcomes Following Temporal Lobe Epilepsy Surgery: An Update of the Literature

We present an update of the literature concerning long-term neuropsychological outcomes following surgery for refractory temporal lobe epilepsy (TLE). A thorough search was conducted through the PubMed and Medline electronic databases for studies investigating neuropsychological function in adult patients undergoing resective TLE surgery and followed for a mean/median > five years period. Two independent reviewers screened citations for eligibility and assessed relevant studies for the risk of bias. We found eleven studies fulfilling the above requirements. Cognitive function remained stable through long-term follow up despite immediate post-surgery decline; a negative relation between seizure control and memory impairment has emerged and a possible role of more selective surgery procedures is highlighted

Epilepsy and the “dark” literature of the Greek novelist Demosthenes Voutyras: an outstanding epileptic personality

Background The role of temporal lobe epilepsy (TLE) in determining personality traits and neurobehavioral symptoms, collectively known as the interictal behavioral syndrome (also known as Geschwind syndrome or “Gastaut-Geschwind syndrome”), as well as the syndrome's association with the particular artistic expression of many epileptic litterateurs are well known in neurology and psychiatry. A deepening of emotionality along with a serious, highly ethical, and spiritual behavior have been described as positive personality changes among patients with chronic mesial-TLE. Objectives Our narrative-based clinical hypothesis aims at contributing to the ongoing debate on the association between TLE and artistic expression, as well as the latter's supposed implication for epileptology in general and the neuropsychology of epilepsy in particular. Methods Through an analysis of the biography, language, and literary work of Greek novelist Demosthenes Voutyras, we hypothesize that his mystical and dark writing style could be attributed to medial temporal interictal dynamics. Conclusions We suggest that the psycholiterary profile of Voutyras is consistent with the idiosyncratic characteristics of the temporal lobe personality, while a non-dominant temporal lobe contribution has been proposed

Variables affecting factors associated with primary headache

Primary headache syndromes’ development is associated with biological, psychological and social parameters. Factors such as daily habits, behavioral characteristics and sleep disorders also play an important role. We aim to identify the variables which affect the above factors. The study included 111 patients affected by primary headache. The patients were stratified into subgroups according to gender, age, occupation and headache type. Women attained higher scores than men in three of the evaluation rating scales and lower scores in the severity of dependence scale. Occupation was associated with SF36 and Hamilton anxiety scale. Unemployed had higher scores in Hamilton anxiety. Migraineurs and occupied individuals have lower SF36 scores. Women are associated with depression, anxiety and higher disability derived from headache. Men are more prone to dependence on opioids. Unemployment was linked with anxiety and well-being. The migraneurs presented a decreased level of quality of life

Combined Invasive Peripheral Nerve Stimulation in the Management of Chronic Post-Intracranial Disorder Headache: A Case Report

The introduction of ventricular shunts dramatically changed the outcome and quality of life of hydrocephalic patients. However, shunt surgery continues to be associated with numerous adverse events. Headache is one of the most common complications after shunt operation. It is often of prolonged duration, the symptoms resemble those of migraine, and pain does not respond to medication. We propose invasive peripheral nerve stimulation as a potential solution in the treatment of patients suffering from chronic headache associated with shunted hydrocephalus. A young woman presented with daily holocephalic headache with diffuse pain exacerbated by lying down. Imaging revealed panventricular enlargement and possible aqueduct stenosis. When a ventriculoperitoneal shunt was placed, clinical symptoms resolved. Nevertheless, she gradually exacerbated after a second valve replacement due to wound infection. Imaging revealed decompressed ventricles and appropriate shunt placement. The diagnosis of chronic post-intracranial disorder headache was set. Therefore, occipital nerve stimulation was applied and, considering that the patient did not have a total response, bilateral parietal stimulation was added. Three months after the combined PNS, she experienced total remission of headache. Combined PNS eases refractory headaches much more than occipital nerve stimulation alone and could be considered as a solution for shunted hydrocephalus-associated headache