Μελέτη της δράσης του εκχυλίσματος Αmphimas pterocarpoides στην πρόληψη της οστεοπόρωσης σε πειραματικό πρότυπο θήλεος ωοθηκεκτομημένου επίμυος.

Εισαγωγή: Η ορμονική θεραπεία υποκατάστασης είναι αποτελεσματική στην πρόληψη της οστικής απώλειας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, όμως η μακροχρόνια χορήγησή της έχει συσχετιστεί με παρενέργειες. Είναι επιτακτική η ανάγκη ανεύρεσης νέων εναλλακτικών θεραπειών με αποδεδειγμένη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Στην παρούσα μελέτη αξιολογήσαμε την επίδραση του φυτικού εκχυλίσματος Amphimas pterocarpoides στο πειραματικό πρότυπο του θήλεος ωοθηκεκτομημένου επίμυος. Υλικό και Μέθοδος: Για την πραγματοποίηση του πειράματος χρησιμοποιήθηκαν 55 θηλυκοί επίμυες Wistar (ηλικίας 10 μηνών). Διενεργήθηκε ωοθηκεκτομή στους 44 επίμυες, ενώ οι υπόλοιποι 11 υποβλήθηκαν σε εικονική επέμβαση (Control group). Οι ωοθηκεκτομημένοι επίμυες διαιρέθηκαν σε τρείς ομάδες: την ομάδα ωοθηκεκτομής (OVXgroup, n=13), την ομάδα ωοθηκεκτομής που έλαβε το φυτικό εκχύλισμα σε συγκέντρωση 50 mg/kg (ALow group, n=15) και την ομάδα ωοθηκεκτομής που έλαβε το φυτικό εκχύλισμα σε συγκέντρωση 150 mg/kg (AHigh group, n=16). Σε όλα τα ζώα, ο προσδιορισμός της oστικής τους πυκνότητας πραγματοποιήθηκε με απορροφησιομετρία διπλής ενεργειακής δέσμης ακτινών Χ (DEXA) πριν από οποιαδήποτε παρέμβαση, στους 3 και στους 6 μήνες. Μετά το πέρας των 6 μηνών, οι επίμυες ευθανατώθηκαν και τα μηριαία οστά συλλέχθηκαν για την διενέργεια μετρήσεων μηχανικής αντοχής. Αποτελέσματα: Στις μετρήσεις DEXA, 3 μήνες μετά την ωοθηκεκτομή, η ποσοστιαία μεταβολή της οστικής πυκνότητας στην εγγύς μετάφυση της κνήμης ανερχόταν στο 6.254% για την ομάδα Control, στο -21.822 για την ομάδα OVX, -14.512% για την ομάδα ΑLow και -8.144% για την ομάδα AHigh με σημαντικές διαφορές μεταξύ αρχικής μέτρησης σε όλες τις ομάδες πλην της ομάδας Control(p<0.001). Η ευεργετική επίδραση συνεχίστηκε και στους 6 μήνες, όπου οι ποσοστιαίες μεταβολές της οστικής πυκνότητας των ομάδων ήταν: Control 8.108%, OVX -32.134%, ALow -23.985%, AHigh -8.144% με σημαντικές διαφορές μεταξύ αρχικής μέτρησης σε όλες τις ομάδες πλην την Control (p<0.001). Η δοκιμασία κάμψης τριών σημείων αποκάλυψε, πως η μέγιστη φόρτιση (Fmax) που απαιτήθηκε για την πρόκληση κατάγματος για την ομάδα ALow ήταν σημαντικά υψηλότερη σε σχέση με την ομάδα OVX (112.69 Mpa vs. 96.9 Mpa p<0.001). Επιπρόσθετα, η τάση θραύσης (Stress) τηςομάδας OVX, ήταν σημαντικά μικρότερη σε σύγκριση με την ομάδα ALow (158.48 Mpa vs. 180.5 Mpa, p=0.011). Τα αποτελέσματα αυτά δεν επιβεβαιώθηκαν και για την ομάδα AHigh και στις δυο παραμέτρους αν και οι τιμές παρέμειναν υψηλότερες από την ομάδα OVX. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη αποδεικνύει πως το φυτικό εκχύλισμα Amphimas pterocarpoides είναι ικανό να αποτρέψει την ταχεία αποδόμηση και συμβάλει στη διατήρηση τόσο της ποσότητας όσο και της ποιότητας του οστού, καθοριστικούς παράγοντες για την αποφυγή πρόκλησης κατάγματος.Ιntroduction: Osteoporosis is a major health threat and its prevalence is expected to rise dramatically in the coming decades. Hormone replacement therapy (HRT) plays a crucial role in the management and the prevention of osteoporosis, but prolonged use has been associated with adverse effects such as breast and uterine cancer, thromboembolic episodes and coronary heart disease. This has led to an increased demand for alternative therapies. In the present study, we assessed the phytoestrogenic potential of Amphimas pterocarpoides (AP) plant extract on the ovariectomy induced bone loss in rats in two different doses. Methods and materials: Fifty five female (10 month old) Wistar rats were used. Ovariectomy (OVX) was performed in 44 rats, while sham operation was performed in the remaining 11 rats (Control group). Ovariectomized animals were separated in the OVX group (n=13) and received drinking water ad libitum right after the surgery until the end of the experiment, while the treated groups received Amphimas pterocarpoides extract at 50 mg/kg (ALow group, n=15) and at 150 mg/kg (AHigh group, n=16). Measurements of Bone Mineral Density (BMD) were established using dual-energy X-ray absorptiometry (DEXA) and performed at baseline, 3 and 6 months after ovariectomy. After 6 months treatment, the rats were euthanized, and their femurs were extracted. The femoral biomechanical properties were evaluated using the 3-point bending test (3PB). Results: The percentage changes of the mean values of the proximal tibia BMD from baseline to 3 months for Control, OVX, ALow and AHigh, were 6.254%, -21.822%, -14.512% and -4.421% whereas, the percentage changes from baseline to 6 months were 8.108%, -32.134%, -23.985% and -8.144 accordingly. The 3PB test revealed that the maximal load before fracture (Fmax) demonstrated a significant higher value in the ALow group compare to the OVX group (112.69 Mpa vs. 96.9 Mpa, p<0.001). In addition the mean values for Stress in the OVX group was significant lower in contrast to ALow group (158.48 Mpa vs. 180.5 Mpa, p=0.011). AHigh group presented higher values in Fmax and Stress in contrast to the OVX group, but statistical significant values did not observed between groups. Conclusions: This study suggests that orally administered Amphimas pterocarpoides for 6 months, manage to prevent the rapid degradation ofbone and is effective in terms of improving both bone quantity (bone density) and quality (biomechanical parameters), surrogate markers of reduced risk fracture risk

Evaluation of Amphimas pterocarpoides plant extract on the prevention of osteoporosis in estrogen deficient ovariectomized rats

Ιntroduction: Osteoporosis is a major health threat and its prevalence is expected to rise dramatically in the coming decades. Hormone replacement therapy (HRT) plays a crucial role in the management and the prevention of osteoporosis, but prolonged use has been associated with adverse effects such as breast and uterine cancer, thromboembolic episodes and coronary heart disease. This has led to an increased demand for alternative therapies. In the present study, we assessed the phytoestrogenic potential of Amphimas pterocarpoides (AP) plant extract on the ovariectomy induced bone loss in rats in two different doses.Methods and materials: Fifty five female (10 month old) Wistar rats were used. Ovariectomy (OVX) was performed in 44 rats, while sham operation was performed in the remaining 11 rats (Control group). Ovariectomized animals were separated in the OVX group (n=13) and received drinking water ad libitum right after the surgery until the end of the experiment, while the treated groups received Amphimas pterocarpoides extract at 50 mg/kg (ALow group, n=15) and at 150 mg/kg (AHigh group, n=16). Measurements of Bone Mineral Density (BMD) were established using dual-energy X-ray absorptiometry (DEXA) and performed at baseline, 3 and 6 months after ovariectomy. After 6 months treatment, the rats were euthanized, and their femurs were extracted. The femoral biomechanical properties were evaluated using the 3-point bending test (3PB).Results: The percentage changes of the mean values of the proximal tibia BMD from baseline to 3 months for Control, OVX, ALow and AHigh, were 6.254%, -21.822%, -14.512% and -4.421% whereas, the percentage changes from baseline to 6 months were 8.108%, -32.134%, -23.985% and -8.144 accordingly. The 3PB test revealed that the maximal load before fracture (Fmax) demonstrated a significant higher value in the ALow group compare to the OVX group (112.69 Mpa vs. 96.9 Mpa, p<0.001). In addition the mean values for Stress in the OVX group was significant lower in contrast to ALow group (158.48 Mpa vs. 180.5 Mpa, p=0.011). AHigh group presented higher values in Fmax and Stress in contrast to the OVX group, but statistical significant values did not observed between groups.Conclusions: This study suggests that orally administered Amphimas pterocarpoides for 6 months, manage to prevent the rapid degradation ofbone and is effective in terms of improving both bone quantity (bone density) and quality (biomechanical parameters), surrogate markers of reduced risk fracture risk.Εισαγωγή: Η ορμονική θεραπεία υποκατάστασης είναι αποτελεσματική στην πρόληψη της οστικής απώλειας σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, όμως η μακροχρόνια χορήγησή της έχει συσχετιστεί με παρενέργειες. Είναι επιτακτική η ανάγκη ανεύρεσης νέων εναλλακτικών θεραπειών με αποδεδειγμένη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Στην παρούσα μελέτη αξιολογήσαμε την επίδραση του φυτικού εκχυλίσματος Amphimas pterocarpoides στο πειραματικό πρότυπο του θήλεος ωοθηκεκτομημένου επίμυος. Υλικό και Μέθοδος: Για την πραγματοποίηση του πειράματος χρησιμοποιήθηκαν 55 θηλυκοί επίμυες Wistar (ηλικίας 10 μηνών). Διενεργήθηκε ωοθηκεκτομή στους 44 επίμυες, ενώ οι υπόλοιποι 11 υποβλήθηκαν σε εικονική επέμβαση (Control group). Οι ωοθηκεκτομημένοι επίμυες διαιρέθηκαν σε τρείς ομάδες: την ομάδα ωοθηκεκτομής (OVXgroup, n=13), την ομάδα ωοθηκεκτομής που έλαβε το φυτικό εκχύλισμα σε συγκέντρωση 50 mg/kg (ALow group, n=15) και την ομάδα ωοθηκεκτομής που έλαβε το φυτικό εκχύλισμα σε συγκέντρωση 150 mg/kg (AHigh group, n=16). Σε όλα τα ζώα, ο προσδιορισμός της oστικής τους πυκνότητας πραγματοποιήθηκε με απορροφησιομετρία διπλής ενεργειακής δέσμης ακτινών Χ (DEXA) πριν από οποιαδήποτε παρέμβαση, στους 3 και στους 6 μήνες. Μετά το πέρας των 6 μηνών, οι επίμυες ευθανατώθηκαν και τα μηριαία οστά συλλέχθηκαν για την διενέργεια μετρήσεων μηχανικής αντοχής.Αποτελέσματα: Στις μετρήσεις DEXA, 3 μήνες μετά την ωοθηκεκτομή, η ποσοστιαία μεταβολή της οστικής πυκνότητας στην εγγύς μετάφυση της κνήμης ανερχόταν στο 6.254% για την ομάδα Control, στο -21.822 για την ομάδα OVX, -14.512% για την ομάδα ΑLow και -8.144% για την ομάδα AHigh με σημαντικές διαφορές μεταξύ αρχικής μέτρησης σε όλες τις ομάδες πλην της ομάδας Control(p<0.001). Η ευεργετική επίδραση συνεχίστηκε και στους 6 μήνες, όπου οι ποσοστιαίες μεταβολές της οστικής πυκνότητας των ομάδων ήταν: Control 8.108%, OVX -32.134%, ALow -23.985%, AHigh -8.144% με σημαντικές διαφορές μεταξύ αρχικής μέτρησης σε όλες τις ομάδες πλην την Control (p<0.001). Η δοκιμασία κάμψης τριών σημείων αποκάλυψε, πως η μέγιστη φόρτιση (Fmax) που απαιτήθηκε για την πρόκληση κατάγματος για την ομάδα ALow ήταν σημαντικά υψηλότερη σε σχέση με την ομάδα OVX (112.69 Mpa vs. 96.9 Mpa p<0.001). Επιπρόσθετα, η τάση θραύσης (Stress) της ομάδας OVX, ήταν σημαντικά μικρότερη σε σύγκριση με την ομάδα ALow (158.48 Mpa vs. 180.5 Mpa, p=0.011). Τα αποτελέσματα αυτά δεν επιβεβαιώθηκαν και για την ομάδα AHigh και στις δυο παραμέτρους αν και οι τιμές παρέμειναν υψηλότερες από την ομάδα OVX.Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη αποδεικνύει πως το φυτικό εκχύλισμα Amphimas pterocarpoides είναι ικανό να αποτρέψει την ταχεία αποδόμηση και συμβάλει στη διατήρηση τόσο της ποσότητας όσο και της ποιότητας του οστού, καθοριστικούς παράγοντες για την αποφυγή πρόκλησης κατάγματος

EVALUATION OF GREEK HIGH SCHOOL TEACHERS&apos; KNOWLEDGE IN BASIC LIFE SUPPORT, AUTOMATED EXTERNAL DEFIBRILLATION, AND FOREIGN BODY AIRWAY OBSTRUCTION: IMPLICATIONS FOR NURSING INTERVENTIONS

Introduction: The aim of this study was to evaluate the theoretic knowledge of high school teachers regarding cardiopulmonary resuscitation, automated external defibrillation, and foreign body airway obstruction. Methods: Three hundred ten respondents were tested prospectively by use of a scoring system. Data were obtained by use of a questionnaire that included 24 questions. Data were collected between April 9 and June 16, 2009. Results: Only 21.03% of the teachers had ever participated in life support courses, and most of them did not possess adequate theoretic knowledge in the management of adult cardiac arrest or foreign body airway obstruction. As the age of the teachers increases, the ratio of correct answers decreases. Life support course attendance has a positive effect on their theoretic knowledge. The majority of the teachers would welcome an emergency nurse to educate them and their students on basic life support and foreign body airway obstruction. Discussion: This study shows that most of the respondents had a mediocre level of knowledge in basic life support, automated external defibrillation, and foreign body airway obstruction. Given that emergency nurses regularly practice resuscitation in the emergency department in which they are working, they have the motivation to be kept updated with the current guidelines on resuscitation, because guidelines on resuscitation are revised every 5 years. Teachers, on the other hand, are less motivated to be kept updated; thus emergency nurses may be the key component in educating teachers and school students. Therefore we believe that emergency nurses should take on the responsibility and act as school educators regarding cardiopulmonary resuscitation

Low-Medium and High-Intensity Inspiratory Muscle Training in Critically Ill Patients: A Systematic Review and Meta-Analysis

Background and objectives: Mechanical ventilation is often used in intensive care units to assist patients’ breathing. This often leads to respiratory muscle weakness and diaphragmatic dysfunction, causing weaning difficulties. Inspiratory muscle training (IMT) has been found to be beneficial in increasing inspiratory muscle strength and facilitating weaning. Over the years, different protocols and devices have been used. Materials and Methods: The aim of this systematic review and meta-analysis was to investigate the effectiveness of low-medium (LM-IMT) and high-intensity (H-IMT) threshold inspiratory muscle training in critically ill patients. A systematic literature search was performed for randomized controlled trials (RCTs) in the electronic databases Google Scholar, PubMed, Scopus, and Science Direct. The search involved screening for studies examining the effectiveness of two different intensities of threshold IMT in critically ill patients published the last 10 years. The Physiotherapy Evidence Database (PEDro) scale was chosen as the tool to assess the quality of studies. A meta-analysis was performed where possible. Results: Fourteen studies were included in the systematic review, with five of them having high methodological quality. Conclusions: When examining LM-IMT and H-IMT though, neither was able to reach statistically significant improvement in their maximal inspiratory pressure (MIP), while LM-IMT reached it in terms of weaning duration. Additionally, no statistical difference was noticed in the duration of mechanical ventilation. The application of IMT is recommended to ICU patients in order to prevent diaphragmatic dysfunction and facilitate weaning from mechanical ventilation. Therefore, further research as well as additional RCTs regarding different protocols are needed to enhance its effectiveness

Protective effect of

Objective: The aim of this study was to evaluate the potential effect of the methanolic extract of plant Glycyrrhiza glabra roots on bone mineral density and femoral bone strength of ovariectomized rats. Methods: Thirty 10-month-old Wistar rats were randomly separated into three groups of ten, Control, Ovariectomy and Ovariectomy-plus-Glycyrrhiza in their drinking water. Total and proximal tibial bone mineral density was measured in all groups before ovariectomy (baseline) and after 3 and 6 months post ovariectomy. Three-point-bending of the femurs and uterine weight and histology were examined at the end of the study. Results: No significant difference was noted in bone density percentage change of total tibia from baseline to 3 months between Control and Ovariectomy-plus-Glycyrrhiza groups (+5.31% ± 4.75 and +3.30% ± 6.31 respectively, P = non significant), and of proximal tibia accordingly (+5.58% ± 6.92 and +2.61% ± 13.62, P = non significant) demonstrating a strong osteoprotective effect. There was notable difference in percentage change of total tibia from baseline to 6 months between groups Ovariectomy and Ovariectomy-plus-Glycyrrhiza (−13.03% ± 5.11 and −0.84% ± 7.63 respectively, P < 0.005), and of proximal tibia accordingly (−27.9% ± 3.69 and −0.81% ± 14.85 respectively, P < 0.001), confirming the protective effect of Glycyrrhiza glabra extract in preserving bone density of the Ovariectomy-plus-Glycyrrhiza group. Three-point-bending did not reveal any statistically significant difference between Ovariectomy and Ovariectomy-plus-Glycyrrhiza groups. Uterine weights of the Ovariectomy-plus-Glycyrrhiza group ranged between the other two groups with no statistically significant difference to each. Conclusions: Glycyrrhiza glabra root extract notably protected tibial bone mineral density loss in Ovariectomy-plus-Glycyrrhiza rats in comparison with ovariectomized rats, but did not improve biomechanical strength

The combination of inspiratory muscle training and high-flow nasal cannula oxygen therapy for promoting weaning outcomes in difficult-to-wean patients: protocol for a randomised controlled trial

Background: According to the literature, 20-30% of intubated patients are difficult to wean off mechanical ventilation and have a prolonged intensive care unit (ICU) stay with detrimental effects on muscle strength, functional ability and quality of life. Inspiratory muscle training (IMT) via a threshold device has been proposed as an effective exercise for minimising the effects of mechanical ventilation on respiratory muscles of critically ill patients with prolonged weaning. In addition, high-flow nasal cannula (HFNC) oxygen has been proved to provide efficient support for both high- and low-risk patients after extubation, thus preventing re-intubation. Material and methods: A randomised controlled trial was designed to assess the efficacy of combining IMT and HFNC as therapeutic strategies for patients with high risk for weaning failure. Once patients with prognostic factors of difficult weaning are awake, ventilated with support settings and cooperative, they will be randomised to one of the two following study groups: intervention group (IMT and HFNC) and control group (IMT and Venturi mask). IMT will start as soon as possible. Each allocated oxygen delivery device will be applied immediately after extubation. IMT intervention will continue until patients’ discharge from ICU. The primary outcome is the rate of weaning failure. Secondary outcomes are maximal inspiratory and expiratory strength, endurance of respiratory muscles, global muscle strength, functional ability and quality of life along with duration of ventilation (days) and ICU and hospital length of stay. Conclusion: The present study could significantly contribute to knowledge of how best to treat patients with difficult weaning and high risk of re-intubation