Лекот емпаглифлозин - три во едно

Емпаглифлозин е високоселективен антихипергликемичен агенс кој припаѓа во класата на лекови наречени инхибитори на натриум-гликоза ко-транспортер 2 (SGLT-2). Преку инхибиција на SGLT-2, емпаглифлозинот ја намалува бубрежната реапсорпција на гликоза и ја зголемува уринарната екскреција на гликозата. Главна индикација за емпаглифлозин е третман на дијабетес мелитус тип 2, намалувајќи ја постпрандијалната и гликемијата на гладно, во монотерапија или со други хипогликемични лекови. Поради оригиналниот механизам на дејство, индикациите се проширија и кај пациенти со конгестивна срцева слабост и бубрежна слабост, независно од присуството на дијабетес мелитус тип 2 (EMPA-REG, EMPEROR-Reduced, EMPEROR-Preserved). Студијата EMPEROR-Reduced докажа дека кај пациенти со срцева слабост со намалена ежекциона фракција, емпаглифлозинот го намалува ризикот од кардиоваскуларна смрт, ризикот од декомпензации и број на хоспитализации и го забавува влошувањето на бубрежната функција. Тој е единствениот докажан лек за срцева слабост со сочувана ежекциона фракција (EMPEROR-Preserved). Студиите EMPA-TROPISM и SUGAR-DM-HF покажаа ефект на емпаглифлозинот врз морфолошките промени на левата комора. Европските препораки за срцева слабост од 2021 година, официјално го вклучија емпаглифлозинот, заедно со другите инхибитори на SGLT-2, во третманот на пациенти со срцева слабост, независно од присуството на дијабетес мелитус и ежекциона фракција (ниво на доказ: А, класа I). Третата индикација на емпаглифлозинот е терапија на бубрежна слабост, успорувајќи ја прогресијата на болеста (EMPA-KIDNEY). Лекот е одобрен од Американската агенција за храна и лекови како лек за хронична бубрежна слабост. Емпаглифлозинот и лековите од оваа група направија значаен исчекор во третманот на срцева слабост, бубрежна слабост и дијабетес мелитус тип 2. Клучни зборови: бубрежна слабост, дијабетес мелитус тип 2, емпаглифлозин, инхибитори на натриум-гликоза ко-транспортер 2, срцева слабост

Дилема со двојна дијагноза: Разоткривање на спондилодисцит и инфективен ендокардит кај пациент со замор, болка во грб и треска

Инфекциите на рбетниот столб може да се презентираат со широк спектар на клинички симптоми. Најчест симптом е болка во грбот, но невролошки дефицити не се реткост. Целта на овој труд е да се акцентира на неспецифичните симптоми на замор, грбна болка и покачена телесна температура, кои се среќаваат кај различни болести и е потребно детално испитување со цел нивно етиолошко разјаснување. Презентираме случај на 67 годишен пациент кој беше примен на одделение за неврологија поради замор, долногрбна болка, покачена телесна температура и нестабилност во одот. Беа спроведени серија на дијагностички испитувања за да се утврди точната причина. Неспецифичните симптоми на малаксаност, слабост, екцесивното ноќно потење и треска разбудија сомнеж за можно кардијално потекло. Лабораториските анализи покажаа покачени вредности на СЕ и ЦРП, а хемокултурите беа негативни. MR на Л-С рбет откри хипосигнална, делумно лобулирана промена на ниво на Л-1 прешленско тело и хетеросигнален приказ на ИВ диск. Промената би можела да одговара на состојба на спондилодисцит. ЕМНГ наодот укажува на хронична лезија на проксималниот дел од моторниот неврон. Ехокардиографијата откри дилатирана лева предкомора, со задебелен митрален залисток и присутна хиперехогена топчеста маса во предел на врвот на преден митрален куспис. Иста таква формација се прати на интравентрикуларниот септум, суспектни за ендокардијални маси и тешка митрална инсуфициенција. Спондилодисцитот е честа придружна компликација на инфективниот ендокардит, најверојатно поради хематогената дисеминација на инфективниот агенс. Затоа, во сите случаи на спондилодисцит , присуството на инфективен ендокардитис треба темелно да се испита и да се исклучи. Kлучни зборови : спондилодисцит, инфективен ендокарди

Хипертрофична кардиомиопатија со компликација масивна пулмонална емболија

Вовед: Хипертрофичната кардиомиопатија претставува задебелување на срцевиот мускул (≥ 15мм) симетрично или асиметрично, често генетски одредено. Заболувањето може да биде асимптоматско долги години пред да се појават знаци за исхемија и аритмии, кои можат да доведат до нагла смрт. Постоењето на повеќе кардиоваскуларни ризик фактори води до зголемен морбидитет и морталитет. Целта на овај приказ на случај е да покажеме една дијагноза не исклучува постоење на други дијагнози. Материјали и методи: Кај маж на 67 годишна возраст, со симптоми на гушење и замор (NYHA 3) „во последно време“, прележан инфаркт на миокардот и пласиран стент на циркумфлексната артерија беше направенa трансторакална ехокардиографија. Кардиоваскуларни ризик фактори: артериска хипертензија, дијабетес мелитус тип 2, бенигна хиперплазија на простата, хронична бубрежна инсуфициенција. Трансторакалната ехокардиографија покажа изразена хипертрофија со опструкција во мид делови и апикална дискинезија. Направени се лабараториски анализи и магнетна резонанца на срце. Резултати: Магнетната резонанца на срце како случаен наод покажа масивна пулмонална емболија во главните пулмонални артерии и тромб во апекс на левата комора, ексцентрична изразена хипертрофија (септум 23мм) и невијабилен миокард во 41%. Пациентот беше хоспитализиран, ординирана беше перорална антикоагулантна терапија со апиксабан според протокол. После отпуст од болница пациентот е со подобрена клиничка состојба (NYHA 1). Заклучок: Потребни се темелни испитувања кај комплексни пациенти. Пероралната антикоагулантна терапија со ксабани се покажа како ефикасна терапија кај пациенти со пулмонална емболија и тромб во левата комора

Непрепознаен бактериски ендокардитис - причина за церебрална хеморагија

Вовед: Инфективниот ендокардитис е инфекција со висок морбидитет и морталитет, поврзана со сериозни компликации. Целта на овој приказ на случај е да ја покажеме важноста од навремената дијагноза на бактерискиот ендокардитис, како и една од контраиндикациите на антикоагулантната терапија. Материјали и методи: Маж на 63 годишна возраст, без кардиоваскуларни коморбидитети, дезориентиран и конфузен, со податок за дентална интервенција пред два месеци после која доживеал мозочен удар, доаѓа на кардиолошки преглед. Пациентот земал аценокумарол по шема поради претпоставка дека имал атријална фибрилација како причина за мозочниот удар. Направени се лабораториски анализи, хемокултура, ехокардиографија, магнетна резонанца на срце и МСКТ на мозок. Резултати: Трансторакалната ехокардиографија покажа тешка митрална стеноза со умерена митрална регургитација, суспектна вегетација на предниот митрален куспис. 256-МСКТ на мозок покажа субакутни постисхемиски лезии и церебрална хеморагија. Лабораториските анализи беа во прилог на зголемени инфективни маркери (ЦРП-71,8 mg/l). Хемокултурата беше позитивна на Streptococcus viridans. Магнетната резонанца на срце потврди комбинирана митрална болест, исклучи присуство на тромби. После антибиотска терапија за бактериски ендокардитис и санирано мозочно крварење, кај пациентот беше направена замена на митралната валвула со биолошка протеза. Постоперативниот тек помина без компликации. Пациентот е асимптоматски 2 години после операција. Заклучок: Бактерискиот ендокардитис е една од причините за мозочен удар. Темелна анамнеза и соодветна дијагностика се неопходни за навремена дијагноза и превенција на компликации од бактериски ендокардитис. Клучни зборови: инфективен ендокардитис, церебрална хеморагија, Streptococcus viridans, митрална стеноз

Практикум по Физиологија 1

Во ново настаните услови во последните години, кои не се само здравствен туку и социолошки и образовен предизвик, се јави потребата за изготвување на учебно помагало за студентите по медицина, и тоа за предметот кој е во основата на медицинската едукација на идните лекари. Користејќи ги искуствата од online наставата, како и нашето долгогодишно искуство во она што значи практична настава по предметот Физиологија, го изготвивме овој Практикум по Физиологија 1 за студентите по медицина и дентална медицина. Благодарност до Доц. д-р Ели Ханџиска, без чија почетна идеја, креативност, искуство и несебичен ангажман, ова дело немаше да ја види светлоста на денот. Посебна благодарност на моите асистенти, д-р Ана Марија Тасева и д-р Стефан Коцев, кои покажаа и докажаа дека кога се сака, верува во себе и доволно се посвети на предизвикот, кој несомнено беше голем за нив, резултатот е предвидлив и секогаш дел од нас. Всушност, моето присуство беше насочено кон нивна поддршка, користејќки го моето долгогодишно искуство во оваа област. Токму ова дело е и аманет до нив да продолжат, работат и да се усовршуваат во оваа област. Доц. д-р Зоран Ханџиск

Приказ на случај: Ренален инфаркт како последица на тромбоза и дисекција на ренална артерија

Вовед: Спонтаната тромбоза и дисекција на реналната артерија е клинички ентитет кој има ретка појава и неспецифична симптоматологија. Цели: Цел ни беше да го споделиме дијагностичкиот и терапевтскиот предизвик кај артериска тромбоза на ренална артерија, кај млад пациент на 36 годишна возраст, компликуван со транзиторно бубрежно засегање. Материјал и методи: Резултатите од биохемиските анализи на крв се во референтни вредности, со исклучок на LDH-766 U/L, и ALT-64 U/L. На ехотомографија на ниво на лев бубрег, среден лобус, се прати зпна на зголемена ехогеност. На доплер на лева ренална артерија се следат две зони со послаба васкуларизација, на долен и на среден пол. КТ на абдомен во прилог на дисекција на гранка од рачвање на ренална артерија во лев бубрег, со инфаркт на горен пол, средна третина и долен пол. Дисецираниот дел е тромбозиран. Направена МР ангиографија со резултати во прилог на дисекција и тромбоза на лева ренална артерија со присутна исхемија. Хемосртаза уредна, тестови за тромбофилија покажуваат хетерозигот за F13, ITGA2, MTHFR1298, MTHFR677, хомозигот за FGB, PAI-1. Резултати: по консултација со мултидисциплинарен тим, одлучено е дека кај пациентот не постои индикација за инвазивно лекување, присутна е зачувана бубрежна функција, нормален крвен притисок и уреден проток низ реналната артерија. Поставен на орална антикоагулантна терапија. Заклучок: Постојат два терапевтски пристапи за оваа состојба: конзервативен третман, кој вклучува антихипертензивна и антикоагулантна терапија и инвазивен третман, ренална артериографија и ендоваскуларно стентирање. Во овој случај, неинвазивниот пристап се покажа како најдобра можност за успешен третман. Клучни зборови: ренален инфаркт, тромбоза, дисекциј