Meniscus injuries and surgical treatments

Menisküs iyileşme yeteneğinin gösterilmesinden ve fonksiyonlarının daha iyi anlaşılmasından sonra menisküs yaralanmalarının tedavisinde eksizyonel işlemlerin yerine menisküs onarımı düşüncesi ağırlık kazanmıştır. Hastanın yaşı, aktivite seviyesi, mesleği, beklentileri yanında menisküsün strüktürel yapısı, yırtığın lokalizasyonu, tipi, uzunluğu, stabilitesi ve yırtıkla birlikte olan yaralanmalar göz önünde bulundurularak menisküs lezyonunun tedavisi planlanmalıdır. Avasküler bölge yırtıklarında klasik onarım tekniklerine ilave olarak iyileştirmeyi arttıracak yöntemler de eklenmelidir.A better understanding of meniscal functions and repair ability has led to treating a meniscus injury by repair, instead of excision. Patient s age, activity level, expectations, profession, structure of torn meniscus, accompanied injuries, localisation, type, longevity and stability of tear must be taken into consideration while planning the repair of a meniscal lesion. For avascular zone tears, procedures which promote healing have to be added to classical repair techniques

Tibial slope changes following dome type high tibial osteotomy

Amaç: Tibial eğim diz biyomekaniğinde önemli bir anatomik unsurdur. Bu eğimdeki değişiklikler diz fonksiyonlarını ve bağlara olan yüklenmeleri değiştirir. Kubbe tipi yüksek tibial osteotomi sonrası tibial eğimde olası değişikler araştırıldı. Hastalar ve Yöntem: Çalışmada medial eklem aralığında ileri derecede gonartrozu olan ve bu nedenle yüksek tibial osteotomi uygulanan 40 olguda postoperatif tibial eğim değişiklikleri incelendi. Tüm olgulara kubbe tipi yüksek tibial valgizasyon osteotomisi uygulandı. Tesbit eksternal fiksatör ile sağlandı. Olgularda tibial eğim açısı operasyon öncesi ve sonrasında 4 değişik teknik ile ölçüldü. Yan grafilerde medial tibial platodan geçen tanjansiyel doğru ile tibial anterior kenar (TAK), tibial proksimal anatomik aks (TPAA), posterior tibial kenar (PTK) ve fibular proksimal anatomik aks (FPAA) ve bunlara dik çizilen çizgi arasındaki açı, tibial eğim açısı olarak değerlendirildi. Olgular postoperatif takip sürelerine ve elde edilen düzeltme derecelerine göre gruplanarak istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Olguların ortalama 55 aylık takip süresi sonrasında ortalama TAK açısının 11.2°.den 7.9°.ye, TPAA açısının 7.5°.den 4.8°.ye, PTK açısının 5.6°.den 2.2°.ye, FPAA açısının 8.2°.den 3.7°.ye azaldığı gözlendi. Tibial eğimde tüm ölçüm değerlerinde operasyon sonrasında anlamlı azalma saptandı. Takip süresi ile eğim değişiklikleri arasında anlamlı bir farklılık gözlenmedi. Sonuç: Operasyon sonrası hipokoreksiyon elde edilen grupta, normo ve hiperkoreksiyon elde edilen gruba göre eğimde daha belirgin azalmalar saptandı. Postoperatif tibiofemoral valgus açısı arttıkça tibial eğimin de arttığı görüldü. Kubbe tipi yüksek tibial osteotomi sonrasında dört değişik teknik ile ölçülen tibial eğim değerlerinin anlamlı derecede azaldığı belirlendi. Yüksek tibial osteotomi sonrasında olası sagital plan değişikliklerinin ileride yapılabilecek bir total diz protezi öncesinde dikkate alınması gerektiği vurgulandı.Purpose: Tibial slope (TS) contributes to knee biomechanics as an important factor in such a way that its changes after high tibial osteotomy (HTO) may affect ligament function and kinematics of the knee. We aimed to investigate whether there is a change of tibial slope following dome type high tibial osteotomy. Patients and Method: Fourty patients operated on for unilateral medial gonarthrosis by dome-type HTO and external fixation combination were reviewed retrospectively for the changes of TS. Four different measurement methods [anterior tibial cortex (ATC), tibial proximal anatomical axis (TPAA), posterior tibial cortex (PTC), fibular proximal anatomical axis (FPAA)] were used. Patients were grouped according to the length of follow-up period and to the corrections postoperatively obtained. Correlation between different parameters was also searched. Results: Preoperative mean ATC angle was 11.2°, TPAA angle was 7.5°, PTC angle was 5.6°, FPAA angle was 8.2°. Postoperative mean ATC angle was 7.9°, TPAA angle was 4.8°, PTC angle was 2.2°, FPAA angle was 3.7° after mean 55 months follow-up. All the parameters used for TS measurement decreased postoperatively. No significant difference in TS among groups with different durations of follow-up could be found. Conclusion: Patients with hypocorrection (or recurrence of deformity) had a relatively larger decrease in TS, even in the form of anterior slope than those with normo- or hypercorrection. The higher the degree of postoperative femoro-tibial valgus, the higher was the degree of tibial posterior slope. All the measurement techniques showed a significant correlation both pre- and postoperatively. Tibial slope measured by 4 different techniques showed a significant decrease after dome-type HTO. Dome-type HTO may also change significantly as seen in other HTO techniques, although it does not depend on a bone wedge removal or addition. This parasitically sagittal plane changes should be taken into account for subsequent reconstructive procedures such as total knee arthroplasty

A comparative study of the standart surgical technique versus mini-ıncision in the treatment of Carpal Tunnel Syndrome

Amaç: Median sinirin el bileği düzeyindeki tuzak nöropatisi olan karpal tünel sendromunun (KTS) sağaltımında farklı cerrahi teknikler bildirilmiştir. Bu çalışmada KTS olgularında 2 farklı cerrahi teknik kullanılarak uygulanan sağaltımın sonuçları karşılaştırılmıştır. Yöntem: ılk guruptaki 11 olgunun 12 eline standart teknik ile cerrahi dekompresyon uygulanmış, ikinci guruptaki 10 olgunun 12 elinde ise mini insizyon yöntemi uygulanmıştır. Bulgular: Postoperatif izlem süresi, komplikasyon sıklığı, klinik ve elektronörofizyolojik bulgular yönünden değerlendirildiğinde iki gurup arasında X ve Fisher'in exact testleri ile istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir. Sonuç: Bu sonuçlar bize KTS cerrahisinde kullanılan standart ve mini insizyon tekniklerinin birbirlerine üstünlüklerinin olmadığını düşündürmüştür.Aim: Various surgical treatment alternatives exist for carpal tunnel syndrome which is the the entrapment of the median nerve at the wrist level. In this study two different surgical techniques were comparatively evaluated in terms oftime needed forpostoperative follow-up, complications, clinical and electrodiagnostic improvement. Method: Surgical decompression utilising the standard technique was used in 12 hands of the 11 patients in the first group and the mini-incision technique was employed in 12 hands of the 10 patients in the second group. Results: No statistical difference in any one of the above mentioned parameters was found with the X2 and Fisher's exacttests. Conclusion: Thus, we conclude that neither of the two techniques utilised for carpal tunnel syndrome surgery can be considered superior to the other

Kubbe tipi yüksek tibial osteotomi sonrası sagital plandaki tibial eğim değişiklikleri

Purpose: Tibial slope (TS) contributes to knee biomechanics as an important factor in such a way that its changes after high tibial osteotomy (HTO) may affect ligament function and kinematics of the knee. We aimed to investigate whether there is a change of tibial slope following dome type high tibial osteotomy. Patients and Method: Fourty patients operated on for unilateral medial gonarthrosis by dome-type HTO and external fixation combination were reviewed retrospectively for the changes of TS. Four different measurement methods [anterior tibial cortex (ATC), tibial proximal anatomical axis (TPAA), posterior tibial cortex (PTC), fibular proximal anatomical axis (FPAA)] were used. Patients were grouped according to the length of follow-up period and to the corrections postoperatively obtained. Correlation between different parameters was also searched. Results: Preoperative mean ATC angle was 11.2;deg;, TPAA angle was 7.5$\circ$;deg;, PTC angle was 5.6$\circ$, FPAA angle was 8.2$\circ$. Postoperative mean ATC angle was 7.9$\circ$;deg;, TPAA angle was 4.8;deg;$\circ$, PTC angle was 2.2$\circ$, FPAA angle was 3.7$\circ$ after mean 55 months follow-up. All the parameters used for TS measurement decreased postoperatively. No significant difference in TS among groups with different durations of follow-up could be found. Conclusion: Patients with hypocorrection (or recurrence of deformity) had a relatively larger decrease in TS, even in the form of anterior slope than those with normo- or hypercorrection. The higher the degree of postoperative femoro-tibial valgus, the higher was the degree of tibial posterior slope. All the measurement techniques showed a significant correlation both pre- and postoperatively. Tibial slope measured by 4 different techniques showed a significant decrease after dome-type HTO. Dome-type HTO may also change significantly as seen in other HTO techniques, although it does not depend on a bone wedge removal or addition. This ;igrave;parasitically;icirc; sagittal plane changes should be taken into account for subsequent reconstructive procedures such as total knee arthroplasty.Amaç: Tibial eğim diz biyomekaniğinde önemli bir anatomik unsurdur. Bu eğimdeki değişiklikler diz fonksiyonlarını ve bağlara olan yüklenmeleri değiştirir. Kubbe tipi yüksek tibial osteotomi sonrası tibial eğimde olası değişikler araştırıldı. Hastalar ve Yöntem: Çalışmada medial eklem aralığında ileri derecede gonartrozu olan ve bu nedenle yüksek tibial osteotomi uygulanan 40 olguda postoperatif tibial eğim değişiklikleri incelendi. Tüm olgulara kubbe tipi yüksek tibial valgizasyon osteotomisi uygulandı. Tesbit eksternal fiksatör ile sağlandı. Olgularda tibial eğim açısı operasyon öncesi ve sonrasında 4 değişik teknik ile ölçüldü. Yan grafilerde medial tibial platodan geçen tanjansiyel doğru ile tibial anterior kenar (TAK), tibial proksimal anatomik aks (TPAA), posterior tibial kenar (PTK) ve fibular proksimal anatomik aks (FPAA) ve bunlara dik çizilen çizgi arasındaki açı, tibial eğim açısı olarak değerlendirildi. Olgular postoperatif takip sürelerine ve elde edilen düzeltme derecelerine göre gruplanarak istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Olguların ortalama 55 aylık takip süresi sonrasında ortalama TAK açısının 11.2º’den 7.9º’ye, TPAA açısının 7.5º’den 4.8º’ye, PTK açısının 5.6º’den 2.2º’ye, FPAA açısının 8.2º’den 3.7º’ye azaldığı gözlendi. Tibial eğimde tüm ölçüm değerlerinde operasyon sonrasında anlamlı azalma saptandı. Takip süresi ile eğim değişiklikleri arasında anlamlı bir farklılık gözlenmedi. Sonuç: Operasyon sonrası hipokoreksiyon elde edilen grupta, normo ve hiperkoreksiyon elde edilen gruba göre eğimde daha belirgin azalmalar saptandı. Postoperatif tibiofemoral valgus açısı arttıkça tibial eğimin de arttığı görüldü. Kubbe tipi yüksek tibial osteotomi sonrasında dört değişik teknik ile ölçülen tibial eğim değerlerinin anlamlı derecede azaldığı belirlendi. Yüksek tibial osteotomi sonrasında olası sagital plan değişikliklerinin ileride yapılabilecek bir total diz protezi öncesinde dikkate alınması gerektiği vurgulandı