Addressing the clinical unmet needs in primary Sjögren's Syndrome through the sharing, harmonization and federated analysis of 21 European cohorts

For many decades, the clinical unmet needs of primary Sjögren's Syndrome (pSS) have been left unresolved due to the rareness of the disease and the complexity of the underlying pathogenic mechanisms, including the pSS-associated lymphomagenesis process. Here, we present the HarmonicSS cloud-computing exemplar which offers beyond the state-of-the-art data analytics services to address the pSS clinical unmet needs, including the development of lymphoma classification models and the identification of biomarkers for lymphomagenesis. The users of the platform have been able to successfully interlink, curate, and harmonize 21 regional, national, and international European cohorts of 7,551 pSS patients with respect to the ethical and legal issues for data sharing. Federated AI algorithms were trained across the harmonized databases, with reduced execution time complexity, yielding robust lymphoma classification models with 85% accuracy, 81.25% sensitivity, 85.4% specificity along with 5 biomarkers for lymphoma development. To our knowledge, this is the first GDPR compliant platform that provides federated AI services to address the pSS clinical unmet needs. © 2022 The Author(s

Epidemiology of rheumatoid arthritis in Northwestern Greece

Several epidemiological studies published in recent decades on RA suggest a significant geographical variation in the incidence of the disease and a possible different time trends between different populations. These estimates may be influenced by methodological differences such as different classification criteria, sample size, the age for participation in the study, and lack of standardization for population differences. In any case, it is necessary to use reliable epidemiological measures to perform integrated management strategies to meet the growing needs of health care.The incidence of RA is considered one of the most important measures of disease frequency, as it determines the number of new cases within a specific period. However, the data we find today in the literature on the incidence of the disease remains limited, which relates to the difficulty in collecting data in both population studies and hospital studies. Thus, reports from population studies show significant methodological differences and require extended follow-up periods, while studies based on hospital records need detailed and extensive recording, which is not always possible.In any case, the latest studies show a reduction in the incidence of RA in Europe and the USA. The declining trend in the incidence of the disease is supported by the simultaneous reduction of the prevalence and the positive rheumatoid factor (Rheumatoid factor or RF) in new patients with RA. The observed decrease in the incidence in white populations is particularly noticeable among women. However, some studies show different results with a stable or increased disease incidence over time. So far, few epidemiological studies on RA are available in our country, while the only study on the incidence of the disease comes from Northwest (NW) Greece, where for the period 1987-1995, the presented disease annual incidence rates were low, between 0, 15 and 0,36 / 1.000 inhabitants.The present doctoral thesis aimed to investigate the epidemiological profile of RA in NW Greece. Specifically, we studied the trends regarding the incidence of RA for a certain period of 40 years, from 1980 to 2019, in a defined area of NW Greece with about 400.000 inhabitants. The study was based on the record files for inflammatory arthritides of the rheumatology clinic of the University Hospital of Ioannina, which is the referral center for autoimmune rheumatic diseases in the area. We also tried to investigate some prognostic factors such as gender, age, tobacco/alcohol use, and the presence of RF antibodies and antibodies to anti-citrullinated protein antibodies (ACPA) that may be involved in the occurrence and expression of the disease. The ultimate goal was to carry out valuable conclusions for the expression of RA in Greece to help better understand and further plan treatment of the disease.According to the study results, between 1980 and 2019, 1411 patients were diagnosed with RA in the region of NW Greece. The mean age of patients at diagnosis was 56,2 ± 15,5 years. Women were 2,65 times more than men and had a lower mean age at diagnosis. 55,6% of patients had positive RF, and 54% had positive ACPAs. Patients had elevated inflammatory markers at diagnosis with a mean ESR of 47,6 ± 27,6 mm/h and CRP of 24,4 ± 31,5 mg / L.Women were more in proportion to men in all decades, although there was a slight decrease in 2010-2019. The simultaneous increase in men at the same period was not statistically significant (p = 0,246).RF in the decade 1980-1989 was positive in 71,6% of patients with RA, with a gradual decrease of positivity in the following decades from 58,9% (1990-1999 decade) to 50,7% (2000-2009 decade) and 30% in the decade 2010-2019 (p 65 years for men. Finally, the overall peak age of incidence was 56–64 years in 1980-1989, 1990-1999, 2000-2009, and >65 years in the last decade. Finally, the time-analysis of the trends in proportions confirmed the statistically significant decrease in the incidence of RA from 1980 to 2019. A statistically significant decrease in the disease incidence over time was observed in two of the six regions (Ioannina and Preveza), while the reduction in other areas was not statistically significant.The present study contributes to the current knowledge on the frequency and time trends in the occurrence of RA in Greece. Although some methodological factors place limitations on the interpretation of our data, there is strong evidence pointing out a decrease in the disease incidence between 1980 and 2019. Even more, our findings suggest a less severe disease in Greek patients with a decrease in the frequency of RF-positive RA. These trends can be attributed to clinical, serological, and genetic differences in the Greek population compared to the countries of Northern Europe and possibly environmental factors and lifestyle changes observed in recent years.Αρκετές επιδημιολογικές μελέτες που δημοσιεύθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες για τη Ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ) υποδηλώνουν σημαντική γεωγραφική διακύμανση στη συχνότητα εμφάνισης της νόσου και πιθανές διαφορετικές χρονικές τάσεις μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών. Αυτές οι εκτιμήσεις μπορεί να επηρεάζονται από μεθοδολογικές διαφορές όπως τα διαφορετικά κριτήρια ταξινόμησης, το μέγεθος του δείγματος, η ηλικία συμμετοχής στη μελέτη και η έλλειψη τυποποίησης για τις διαφορές πληθυσμού. Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητη η χρήση αξιόπιστων επιδημιολογικών μέτρα για την εφαρμογή στρατηγικών ολοκληρωμένης διαχείρισης για την κάλυψη των αυξανόμενων αναγκών της υγειονομικής περίθαλψης.Η επίπτωση της ΡΑ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δείκτες συχνότητας της νόσου, καθώς καθορίζει τον αριθμό των νέων περιπτώσεων σε μια συγκεκριμένη περίοδο. Ωστόσο, τα δεδομένα που βρίσκουμε σήμερα στη βιβλιογραφία για τη συχνότητα της νόσου παραμένουν περιορισμένα, γεγονός που σχετίζεται με τη δυσκολία συλλογής δεδομένων τόσο σε μελέτες πληθυσμού όσο και σε νοσοκομειακές μελέτες. Έτσι, οι αναφορές από πληθυσμιακές μελέτες δείχνουν σημαντικές μεθοδολογικές διαφορές και απαιτούν εκτεταμένες περιόδους παρακολούθησης, ενώ οι μελέτες που βασίζονται σε νοσοκομειακά αρχεία χρειάζονται λεπτομερή και εκτενή καταγραφή, κάτι που δεν είναι πάντα εφικτό.Σε κάθε περίπτωση, οι τελευταίες μελέτες δείχνουν μείωση της συχνότητας της ΡΑ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Η πτωτική τάση της επίπτωσης της νόσου υποστηρίζεται από την ταυτόχρονη μείωση του επιπολασμού και του θετικού ρευματοειδούς παράγοντα (Ρευματοειδής παράγοντας ή RF) σε νέους ασθενείς με ΡΑ. Η παρατηρούμενη μείωση της επίπτωσης στους λευκούς πληθυσμούς είναι ιδιαίτερα αισθητή στις γυναίκες. Ωστόσο, ορισμένες μελέτες δείχνουν διαφορετικά αποτελέσματα με σταθερή ή αυξημένη επίπτωση της νόσου με την πάροδο του χρόνου. Μέχρι στιγμής, λίγες επιδημιολογικές μελέτες για τη ΡΑ είναι διαθέσιμες στη χώρα μας, ενώ η μόνη μελέτη για την επίπτωση της νόσου προέρχεται από τη Βορειοδυτική (ΒΔ) Ελλάδα, όπου για την περίοδο 1987-1995 οι μέσες ετήσιες τιμές επίπτωσης της νόσου ήταν ιδιαίτερα χαμηλές, μεταξύ 0, 15 και 0,36 / 1.000 κατοίκους.Η παρούσα διδακτορική διατριβή είχε ως στόχο τη διερεύνηση του επιδημιολογικού προφίλ της ΡΑ στη ΒΔ Ελλάδα. Συγκεκριμένα, μελετήσαμε τις τάσεις σχετικά με τη συχνότητα της ΡΑ για μια ορισμένη περίοδο 40 ετών, από το 1980 έως το 2019, σε μια καθορισμένη περιοχή της ΒΔ Ελλάδας με περίπου 400.000 κατοίκους. Η μελέτη βασίστηκε στα αρχεία καταγραφής φλεγμονωδών αρθριτιδών της ρευματολογικής κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, που αποτελεί το κέντρο αναφοράς για τα αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα της περιοχής. Προσπαθήσαμε επίσης να διερευνήσουμε ορισμένους προγνωστικούς παράγοντες όπως το φύλο, τη ηλικία, τη χρήση καπνού/αλκοόλ και την παρουσία αντισωμάτων RF και αντισωμάτων έναντι κιτρουλλινοποιημένων πρωτεϊνών (ACPA) που μπορεί να εμπλέκονται στην εμφάνιση και έκφραση της νόσου. Απώτερος στόχος ήταν η διεξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων για την έκφραση της ΡΑ στην Ελλάδα, που θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση και τον περαιτέρω σχεδιασμό της θεραπείας της νόσου στη χώρα μας.Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτη, μεταξύ 1980 και 2019, συνολικά 1411 ασθενείς διαγνώστηκαν με ΡΑ στην περιοχή της ΒΔ Ελλάδας. Η μέση ηλικία των ασθενών κατά τη διάγνωση ήταν 56,2 ± 15,5 έτη. Οι γυναίκες ήταν 2,65 φορές περισσότερες σε αριθμό από τους άνδρες και είχαν χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας κατά τη διάγνωση. Το 55,6% των ασθενών είχαν θετικό RF και 54% θετικά ACPA. Κατά τη διάγνωση, οι ασθενείς είχαν αυξημένους δείκτες φλεγμονής με ΤΚΕ 47,6 ± 27,6 mm/h και CRP 24,4 ± 31,5 mg /L.Οι γυναίκες ήταν περισσότερες σε αναλογία με τους άνδρες σε όλες τις δεκαετίες, παρόλο που υπήρξε μια μικρή μείωση κατά τη δεκαετία 2010-2019. Η ταυτόχρονη αύξηση στους άνδρες εκείνη την περίοδο δεν ήταν στατιστικά σημαντική (p = 0,246). Ο RF τη δεκαετία 1980-1989 ήταν θετικός στο 71,6% των ασθενών με ΡΑ, με σταδιακή μείωση της θετικότητας τις επόμενες δεκαετίες από 58,9% (δεκαετία 1990-1999), σε 50,7% (δεκαετία 2000-2009) και 30% τη δεκαετία 2010-2019 (p 65 ετών για τους άνδρες. Τέλος, η μέση ετήσια επίπτωση προτυπωμένη για την ηλικία και στα δυο φύλα παρουσίαζε μεγαλύτερη αιχμή εμφάνισης στην ηλικιακή ομάδα 56-64 ετών τις δεκαετίες 1980-1989, 1990-1999, 2000-2009 και στην ηλικιακή ομάδα > 65 έτη την δεκαετία 2010-2019.Η ανάλυση των χρονικών τάσεων έδειξε ότι πράγματι υπήρχε μια στατιστικά σημαντική μείωση της επίπτωσης από το 1980 έως το 2019. Στατιστικά σημαντική μείωση της επίπτωσης της ΡΑ με την πάροδο του χρόνου παρατηρήθηκε και σε δύο από τους έξι νομούς (Ιωαννίνων και Πρέβεζας), ενώ η μείωση στις άλλες περιοχές δεν ήταν στατιστικά σημαντική.Η παρούσα μελέτη συμβάλλει στη διαμόρφωση της γνώσεως για τη συχνότητας και τις χρονικές τάσεις στην εμφάνιση της ΡΑ στην Ελλάδα. Αν και ορισμένοι μεθοδολογικοί παράγοντες θέτουν περιορισμούς στην ερμηνεία των δεδομένων μας, υπάρχει μια ισχυρή ένδειξη ότι η συχνότητα εμφάνισης της νόσου μπορεί να έχει μειωθεί μεταξύ 1980 και 2019. Ακόμα περισσότερο, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν μια λιγότερο σοβαρή νόσο σε Έλληνες ασθενείς με μείωση της συχνότητας της RF-θετικής ΡΑ. Αυτές οι τάσεις μπορεί να αποδοθούν σε κλινικές, ορολογικές και γενετικές διαφορές στον ελληνικό πληθυσμό σε σύγκριση με τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης, καθώς και σε πιθανούς περιβαλλοντικούς παράγοντες και αλλαγές του τρόπου ζωής που παρατηρήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες

Recurrent <i>Scedosporium apiospermum</i> Cutaneous Infection in a Patient with Rheumatoid Arthritis: The Potent Role of IL-6 Signaling Pathway Blockade: A Case-Based Review

Rheumatoid arthritis (RA) patients deal with a higher risk of bacterial and fungal infections compared to the general population because of their dysregulated immune system as well as the immunosuppressive therapy they usually receive. Scedosporium spp. is a fungal pathogen responsible for cutaneous, lung, central nervous system, and eye infections, mostly in immunocompromised patients, leading to death in disseminated cases. We report the case of an 81-year-old woman with rheumatoid arthritis treated with steroids and an IL-6 inhibitor who was diagnosed with scedosporiosis of the upper limb. She was treated with voriconazole for one month, which was discontinued due to adverse events, and when scedosporiosis relapsed, she switched to itraconazole. We also reviewed the current literature on RA patients presenting with Scedosporium infections. Early and accurate diagnosis of scedosporiosis has therapeutic and prognostic implications, as traditionally this fungus is resistant to commonly used antifungals. Clinical alertness regarding uncommon infections, including fungal, in patients with autoimmune diseases on immunomodulatory agents is essential for effective treatment

Leukocyte Immunoglobulin-Like Receptor A3 (LILRA3): A Novel Marker for Lymphoma Development among Patients with Young Onset Sjogren’s Syndrome

Background: Primary Sjogren’s syndrome (SS) is an autoimmune disease with a strong predilection for lymphoma development, with earlier disease onset being postulated as an independent risk factor for this complication. Variations of the Leukocyte immunoglobulin-like receptor A3(LILRA3) gene have been previously shown to increase susceptibility for both SS and non-Hodgkin B-cell lymphoma (B-NHL) in the general population. We aimed to investigate whether variations of the LILRA3 gene could predispose for lymphoma development in the context of SS. Methods: Study population, all of Greek origin, included 101 SS cases with a current or previous diagnosis of lymphoma (SS-lymphoma, SS-L) and 301 primary SS patients not complicated by lymphoma (SS-non-lymphoma, SS-nL). All SS patients fulfilled the 2016 SS American College of Rheumatology/European league against Rheumatism (ACR/EULAR) classification criteria. A total of 381 healthy controls (HC) of similar age/sex/race distribution were also included. On the basis of the age of SS onset and the presence or absence of adverse predictors for lymphoma development, SS patients were further stratified into younger (≤40 years) and older (&gt;40 years) age of disease onset, as well as into high/medium and low risk groups. Polymerase chain reaction (PCR) was implemented for the detection of the following LILRA3 gene variants: homozygous non-deleted or functional wild type (+/+) heterozygous (+/−) and homozygous deleted (−/−). LILRA3 serum protein levels were quantitated by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) in 85 individuals (29 SS-L, 35 SS-nL patients and 21 HC). Results: While no statistically significant differences were detected in the overall frequency of LILRA3 gene variants between SS-L, SS-nL and HC groups, LILRA3 serum protein levels were increased in the SS-L group compared to HC (1.27 ± 1.34 vs. 0.38 ± 0.34 ng/mL, p-value: 0.004). After stratification according to the age of SS onset and history of lymphoma, as well as the presence or absence of adverse predictors for lymphoma development, the prevalence of the functional LILRA3 gene variant was found to be significantly increased in the young onset SS-L group compared to the HC of similar age and sex distribution (100% vs. 82.9%, p = 0.03), as well as in the high/medium risk SS compared to the low risk SS (91.3 vs. 78.3%, p = 0.0012). Of note, young onset SS-L and SS-nL groups displayed higher LILRA3 serum levels compared to their older counterparts (p-values: 0.007 and 0.0005, respectively). Conclusion: The functional LILRA3 gene variant increases susceptibility to SS-related lymphoma development in patients with a disease onset of &lt;40 years old, implying that genetically determined deranged immune responses in younger SS individuals could underly their pronounced risk for lymphoma development

Cardiovascular Magnetic Resonance Detects Inflammatory Cardiomyopathy in Symptomatic Patients with Inflammatory Joint Diseases and a Normal Routine Workup

Background. Patients with inflammatory joint diseases (IJD) are more likely to develop cardiovascular disease compared with the general population. We hypothesized that cardiovascular magnetic resonance (CMR) could identify cardiac abnormalities in patients with IJD and atypical symptoms unexplained by routine clinical evaluation. Patients-Methods. A total of 51 consecutive patients with IJD (32 with rheumatoid arthritis, 10 with ankylosing spondylitis, and 9 with psoriatic arthritis) and normal clinical, electrocardiographic and echocardiographic workups, were referred for CMR evaluation due to atypical chest pain, shortness of breath, and/or palpitations. Their CMR findings were compared with those of 40 non-IJD controls who were referred for the same reason. All participants were examined using either a 1.5 T or 3.0 T CMR system. For T1/T2 mapping, comparisons were performed separately for each field strength. Results. Biventricular systolic function was similar between groups. In total, 25 (49%) patients with IJD vs. 0 (0%) controls had replacement-type myocardial fibrosis (p &lt; 0.001). The T2 signal ratio, early/late gadolinium enhancement, and extracellular volume fraction were significantly higher in the IJD group. Native T1 mapping was significantly higher in patients with IJD independent of the MRI field strength (p &lt; 0.001 for both). T2 mapping was significantly higher in patients with IJD compared with controls only in those examined using a 1.5 T MR system&mdash;52.0 (50.0, 55.0) vs. 37.0 (33.5, 39.5), p &lt; 0.001. Conclusions. In patients with IJD and a mismatch between cardiac symptoms and routine non-invasive evaluation, CMR uniquely identified a significant proportion of patients with myocardial inflammation. A CMR examination should be considered in patients with IJD in similar clinical settings