Chard extract increased gastric sialic acid and ameliorated oxidative stress in valproic acid-administered rats

Valproic acid, one of the most used drugs for epilepsy patients, has some known side effects. Chard extract has many pharmacological activities. The study aims to evaluate whether valproic acid might interfere with oxidative metabolism in gastric tissue and whether chard ameliorates these effects. The Sprague Dawley rats were divided into four groups (n=8); control, chard-given control, valproic acid, and chard-given valproic acid. The aqueous extracts of chard leaves were given 1 h before the administration of valproic acid for 7 days. On the 8th day, the animals were sacrificed under anesthesia and gastric tissues were homogenized. When compared to the control group, valproic acid significantly increased malondialdehyde and catalase activity, while superoxide dis- mutase activity decreased. Chard administration increased glutathione and, sialic acid levels and decreased malondialdehyde levels and superoxide dismutase activity in the valproic acid group. Based on these findings, since chard increased gastric sialic acid levels, we may suggest that chard may protect gastric mucosa may be through its antioxidant effects

Üreye spesifik strip yapılı biyosensör geliştirilmesi

Amaç: Ucuz, kolay ve hızlı üre tayini için immobilize üreaz ve kromojen içeren hidrojel ve kağıt bazlı strip şeklinde üre biyosensörleri geliştirmektir. Gereç ve Yöntem: Üre tayini, pH değişikliklerine duyarlı indikatör içeren sistemdeki üreaz ve üre arasındaki enzimatik reaksiyona dayanmaktadır. Biyosensörlerin oluşturulmasında immobilizasyon materyali olarak filtre kağıdı ve hidrojel kullanıldı. İndikatör olarak ise m-kresol moru ve pH değişimine duyarlılığı yüksek olan boya karışımı kullanıldı. Üre-üreaz reaksiyonu sonucunda, üre konsantrasyonu ve karşılık gelen renk, çıplak gözle semikantitatif olarak ve bir renk analiz cihazı yardımıyla kantitatif olarak değerlendirildi. Ayrıca geliştirilen hidrojel ve kağıt tabanlı üre biyosensörleri çeşitli biyolojik örneklerle test edildi.Bulgular: Reaksiyon ortamının pH'ı üre-üreaz reaksiyonunun sonunda değişti. Buna göre biyosensörün değişen rengi hidrojel tabanlı biyosensör için oda sıcaklığında 15 dakikada ve kağıt tabanlı biyosensör için 1 dakikada çıplak gözle ayırt edildi. Biyosensör üzerinde oluşturulan renkler, diffüz yansıma ultraviyole görünür spektrofotometre ve renk analizörü ile kantitatif olarak doğrulandı. Hidrojel tabanlı biyosensörün lineer aralığı 20-200 mg/dL üre olarak tespit edildi. Kağıt tabanlı biyosensör için lineer aralık ise 10-100 mg/dL üre olarak bulundu. Analizlerin tekrarlanabilirliğinin iyi olduğu gösterildi.Sonuç: Tükürük örneklerinde üre düzeyleri kağıt ve hidrojel tabanlı biyosensörler kullanılarak başarıyla belirlendi. Bu biyosensörlerin yeterli tıbbi donanımı olmayan yerlerde kullanımının uygun olabileceği sonucuna varıldı.--------------------Aim: It is to develop hydrogel and paper based strip type urea biosensors which contain immobilized urease and chromogen in order to detect urea in a cheap, easy and fast fashion.Materials and Methods: The urea determination was based on enzymatic reaction between urease and urea in the system involving chromogen mix sensitive to pH changes. Filter paper and hydrogel were used as the immobilization material for biosensors. m-Cresol purple dye and a dye mixture which has high sensitivity for pH changes, were used as indicators. As a result of the urea-urease reaction, urea concentration and corresponding color were evaluated semiquantitavely with the naked eye, and quantitatively by using a color analyzer. In addition, the developed hydrogel and paper based urea strip type biosensors were tested with biologic samples.Results: The pH of the reaction medium changed at the end of the urea-urease reaction. The color change on the biosensor was distinguished by naked eyes in 15 minutes for hydrogel based biosensor, 1 minute for paper based biosensor. The colors formed on both biosensors were verified quantitatively by diffuse reflectance ultraviolet-visible spectrophotometer and color analyzer. The linear range was 20-200 mg/dL urea for the hydrogel based biosensor. It was 10-100 mg/dL urea for the paper based biosensor. The assays were shown to have good reproducibility. Conclusion: Urea levels in saliva samples were successfully determined by using hydrogel based and paper based urea biosensors. It was concluded that these biosensors may be suitable for use in places without adequate medical equipment

Beyaz lahana ekstresi amiodaronun sıçanlarda kalp dokusu üzerindeki zararlı etkilerini iyileştirir

Objective: Amiodarone is used in the treatment of arrhythmia and has been shown to cause side effects in various organs. White cabbage (Brassica oleracea L. var. capitata) is a widely consumed vegetable. The effects of exposure to amiodarone and white cabbage consumption on heart tissue has not previously been investigated. We aimed to investigate the effects of white cabbage extract on amiodarone given to rats’ cardiac tissues. Material and Method: Rats were given white cabbage extract and amiodarone by gavage for seven days. Amiodarone was applied 1 hour after administration of the white cabbage extract. On the eighth day, the hearts of the animals were taken and homogenized. The levels of lipid peroxidation (LPO), reduced glutathione (GSH), sialic acid (SA) and activities of glutathione-S-transferase (GST), catalase, superoxide dismutase (SOD) and tissue factor (TF) were determined. Results: The GSH level, CAT and SOD activities decreased, while the LPO and SA levels increased in the amiodarone treated group. The White cabbage extract prevented any damage of the amiodarone by decreasing the amount of LPO and SA and also strengthened the antioxidant defence system by increasing the amount of the GSH and SOD activities and the CAT and GST activities. Conclusion: It is suggested that the consumption of white cabbage could be an alternative approach to the prevention of the adverse effects of amiodarone on heart tissue.Amaç: Aritmi tedavisinde kullanılan amiodaronun çeşitli organlarda yan etkilere neden olduğu gösterilmiştir. Beyaz lahana (Brassica oleracea L. var. capitata) yaygın olarak tüketilen bir sebzedir. Amiodaron maruziyeti ve beyaz lahana tüketiminin kalp dokusu üzerindeki etkileri araştırılmamıştır. Beyaz lahana ekstraktının amiodaron uygulanan sıçanların kalp dokuları üzerindeki etkilerini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Sıçanlara yedi gün boyunca gavajla beyaz lahana ekstresi ve amiodaron verildi. Beyaz lahana ekstresinin uygulanmasından 1 saat sonra amiodaron uygulandı. Sekizinci günde, hayvanların kalpleri alındı ve homojenize edildi. Lipit peroksidasyon (LPO), indirgenmiş glutatyon (GSH), siyalik asit (SA) düzeyleri ile glutatyon-S-transferaz (GST), katalaz, süperoksit dismutaz (SOD) ve doku faktörü (TF) aktiviteleri belirlendi. Bulgular: Amiodaron verilen grupta GSH, CAT, SOD aktiviteleri azalırken LPO ve SA seviyeleri arttı. Beyaz lahana, LPO ve SA miktarını azaltarak amiodaron zararını önledi. Ayrıca GSH düzeyleri ile SOD, CAT ve GST aktivitelerini artırarak antioksidan savunma sistemini güçlendirdi. Sonuç: Beyaz lahana tüketiminin, amiodaronun kalp dokusunda olumsuz etkilerini önlemek için alternatif bir yaklaşım olabileceği ileri sürülebilir

Doğal yaşlanma modelinde egzersiz ve kalori kısıtlamasının beyin ve testiste etkileri

The aim of our study was to examine the effects of exercise and calorie restriction on various tissue damage and antioxidant parameters in the brain and testis of rats in a natural aging model. For this purpose, male Sprague-Dawley rats were the control group (C), the elderly (A), the elderly with calorie restriction (ACR), the elderly who were exercised (AE) and the elderly who were exercised with calorie restriction (ACRE), they were divided into 5 groups. The control group was composed of three-month-old animals. The other group consisted of 15-month-old rats. Exercise and calorie restriction were applied for 6 weeks. At the end of the experiment, lipid peroxidation (LPO), nitric oxide (NO), glutathione (GSH) levels and superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione-S-transferase (GST) and tissue factor (TF) were determined in brain and testicular tissues homogenates. As a result of the study, the A group’s brain and testis LPO, NO levels and TF activity increased, GSH levels and SOD, CAT and GST activities decreased, when compared to the C group. As a result of our study, an increase in oxidant damage was observed with TF activity in the brain and testis in the natural aging model, and positive effects of exercise and calorie restriction on the antioxidant levels in the brain were determined, especially in aging.Amacımız doğal yaşlanma modelinde egzersiz ve kalori kısıtlamasının sıçanlarda beyin ve testiste çeşitli doku hasarı ve antioksidan parametreler üzerine etkilerinin incelenmesidir. Bu amaçla Sprague- Dawley sıçanlar kontrol (K), yaşlı (Y), kalori kısıtlaması uygulanan yaşlı (YKK), egzersiz uygulanan yaşlı (YE) ve kalori kısıtlaması ile egzersiz uygulanan yaşlı (YKKE) olmak üzere 5 gruba ayrıldı. Kontrol grubu üç aylık genç hayvanlardan oluşturuldu. Diğer gruplar 15 aylık sıçanlardan oluşturuldu. Egzersiz ve kalori kısıtlaması 6 hafta boyunca uygulandı. Deney sonunda beyin ve testis dokuları homojenatlarında lipit peroksidasyon (LPO), nitrik oksit (NO), glutatyon (GSH) düzeyleri ile süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (CAT), glutatyon-S-transferaz (GST) ve doku faktörü (DF) aktiviteleri tayin edildi. Çalışma sonucunda K grubu ile kıyaslandığında Y grubunda, beyin ve testis LPO, NO düzeyleri ve DF aktivitelerinin arttığı, GSH düzeyleri ile SOD, CAT ve GST aktivitelerinin ise azaldığı gözlendi. Doğal yaşlanma modelinde beyin ve testiste DF aktivitesi ile beraber oksidan hasarda artış gözlenmiş olup, özellikle yaşlanmada egzersiz ve kalori kısıtlamasının beyinde antioksidan düzeyleri üzerinde olumlu etkileri belirlenmiştir