Znaczenie oreksyny A w zaburzeniach metabolicznych w akromegalii

Introduction: It has been reported that orexins may play an important role in GH regulation. Orexins participate in the regulation of pituitary hormones secretion, food intake regulation, and the sleep-wake cycle. It has been suggested that a defect of orexin A synthesis could be responsible for disturbances in GH synthesis in patients with acromegaly, and consequently aggravate metabolic disturbances caused by high levels of IGF1. The aim of this study: The aim of this study was to assess orexin A levels in relation to the activity of the disease and the influence on metabolic profile in patients with acromegaly. Material and methods: The subjects were 55 acromegalic patients divided into three main groups: a surgically cured acromegalic group (SCA); a well-controlled acromegalic group (WCA); an active acromegalic group (AA); and 29 healthy controls. In all subjects, blood samples were taken to assess the concentration of orexin A, lipids, glucose, insulin and hormones of the pituitary and peripheral glands. Results: The concentration of orexin A was highest in the control group (CG) and lowest in the WCA group. The differences of orexin A concentration were statistically significant when each group of acromegalics were compared to the CG. There were no significant differences in orexin A concentration among the studied groups of patients with acromegaly. The metabolic disturbances were more often observed in the groups of acromegaly patients. In the AA group, orexin A concentrations correlated negatively with plasma lipids. Conclusions: The concentration of orexin A is reduced in acromegaly compared to healthy subjects. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 463–469)Wstęp: Sugeruje się, że oreksyny mogą odgrywać ważną rolę w regulacji wydzielania hormonu wzrostu (GH). Oreksyny biorą udział w regulacji wydzielania hormonów przysadki, regulacji w zakresie pobierania pokarmu i regulacji rytmu sen–czuwanie. Wydaje się, że zaburzenia w syntezie oreksyny A mogą być odpowiedzialne za zaburzenia w syntezie GH u pacjentów z akromegalią, a tym samym mogą nasilać zaburzenia metaboliczne spowodowane przez wysokie wartości IGF1. Cel pracy: Celem pracy była ocena zaburzeń syntezy oreksyny A u osób chorujących na akromegalię, w korelacji z aktywnością choroby i wpływem na profil metaboliczny u tych pacjentów. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 55 chorych na akromegalię, których podzielono na trzy podstawowe grupy: chirurgicznie wyleczona akromegalia (SCA), dobrze kontrolowana akromegalia (WCA), aktywna akromegalia (AA), oraz 29 osób stanowiących grupę kontrolną (CG). W każdej z grup oznaczono stężenie oreksyny A, stężenie lipidów, glukozy, insuliny oraz hormony przysadki i gruczołów obwodowych. Wyniki: Stężenie oreksyny A było największe w grupie CG, a najmniejsze w grupie WCA. Różnice stężeń oreksyny A były istotne statystycznie między wszystkimi grupami chorych na akromegalię a grupą kontrolną. Brak było znamiennych statystycznie różnic stężeń oreksyny A pomiędzy poszczególnymi grupami w obrębię chorych na akromegalię. Zaburzenia metaboliczne były częściej obserwowane w grupach pacjentów z akromegalią. W grupie AA stężenie oreksyny A korelowało ujemnie ze stężeniami lipidów. Wniosek: Stężenie oreksyny A jest obniżone u chorych na akromegalię w porównaniu z grupą kontrolną. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 463–469

Rozpuszczalne białko α-Klotho — nowy marker aktywności akromegalii?

  Introduction: Klotho is a transmembrane protein that attenuates insulin/insulin-like growth factor-1 (IGF-1) signalling and appears to be involved in ageing. Recent data suggest that soluble a-Klotho (sKlotho) is also elevated in acromegaly. The aim of this study was to assess serum levels of sKlotho in patients in relation to the activity of the disease and to compare with the control group. Material and methods: We studied 55 patients with acromegaly and 29 healthy controls (CG). Patients were divided into three subgroups according to minimal GH (growth hormone) concentration during the oral glucose tolerance test (OGTT) and the IGF-1 concentration: a surgically cured acromegalic group (SCA), well-controlled acromegalic group (WCA), and active acromegaly group (AA). In all subjects, blood samples were taken to assess the concentration of sKlotho, GH, IGF-1, and biochemical markers. Results: Soluble a-Klotho was highest in the AA group and lowest in the SCA group. The differences in sKlotho levels were statistically significant when the AA group was compared to the SCA, WCA, and CG groups (p = 0.000, p = 0.002, p = 0.001, respectively). There were no significant differences in sKlotho levels among the SCA, WCA, and CG groups. sKlotho positively correlated with GH levels in the WCA and WCA + SCA groups (r = 0.666, p = 0.009; r = 0.366, p = 0.047, respectively) and with the IGF-1 level in the AA group (r = 0.589, p = 0.021). Conclusions: sKlotho is increased in active acromegaly and normalises after successful treatment. It could be a new biomarker of acromegaly activity. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 390–396)    Wstęp: Klotho to białko transbłonowe, osłabiające sygnał na szlaku insulina/insulinopodobny czynnik wzrostu-1 (IGF-1), biorące prawdopodobnie udział w procesie starzenia się organzimu. Najnowsze dane wskazują, że stężenie rozpuszczalnego białka Klotho (sKlotho) jest również podwyższone w akromegalii. Celem badania była ocena stężenia rozpuszczalnej formy białka Klotho w surowicy pacjentów chorujących na akromegalię w zależności od aktywności choroby w porównaniu z grupą kontrolną. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 55 pacjentów z akromegalią i 29 zdrowych pacjentów tworzących grupę kontrolną (CG). Pacjentów z akromegalią podzielono na trzy podgrupy na podstawie minimalnego stężenia hormonu wzrostu (GH) podczas testu doustnego obciążenia glukozą (OGTT), oraz stężenia IGF-1: grupa wyleczonej operacyjnie akromegalii (SCA), grupa dobrze kontrolowanej akromegalii (WCA) i grupa aktywnej akromegalii (AA). U wszystkich osób biorących udział w badaniu pobrano krew celem oznaczenia stężenia sKlotho, GH, IGF-1 i parametrów biochemicznych. Wyniki: Średnie stężenie rozpuszczalnego białka a-Klotho było największe w grupie AA, a najmniejsze w grupie SCA. Różnice stężeń sKlotho były istotne statystycznie, gdy grupę AA porównano z grupą SCA, WCA i CG (p = 0,000, p = 0,002, p = 0,001, odpowiednio). Nie stwierdzono istotnych różnic stężenia sKlotho pomiędzy pozostałymi grupami, tj. SCA, WCA i CG. sKlotho korelowało dodatnio ze stężeniem GH w grupie WCA i WCA + SCA (r = 0,666, p = 0,009; r = 0,366, p = 0,047, odpowiednio) i stężeniem IGF-1 w grupie AA (r = 0,589, p = 0,021). Wnioski: Stężenie sKlotho jest podwyższone w aktywnej akromegalii i ulega normalizacji po skutecznym leczeniu. Białko Klotho może być nowym markerem aktywności akromegalii. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 390–396)

Anaplastyczny rak tarczycy z gwałtowną tyreotoksykozą — opis przypadku i przegląd literatury

Introduction: Anaplastic thyroid carcinoma (ATC) is one of the most aggressive human malignancies and constitutes approximately 1.6–5% of the malignant neoplasms of the thyroid gland. ATC usually manifests itself with the local symptoms due to a rapidly enlarging thyroid mass, and as other thyroid cancers, has only seldom been reported to cause thyrotoxicosis. Up to now only 9 cases of ATC with concomitant thyrotoxicosis have been described. Case report: We report a rare case of a 66-year-old woman, who had had the preexisting large, euthyroid multinodular goiter for almost 50 years. She was consulted by a doctor because of a 4-week history of thyrotoxicosis, symptoms of the congestive heart failure and a rapid increase in the size of the goiter. Thyroid hormone levels were consistent with a hyperthyroid state. The fine-needle aspiration biopsy confirmed a diagnosis of the anaplastic thyroid carcinoma, the small cells variant. The 99m Tc-pertechnetate scintigraphy visualized non-homogenous tracer distribution with hot nodules. She was given a doxorubicin (20 mg/week) and required the continuous antithyroid treatment. The patient died a one year after the first symptoms of the disease occurred. Discussion: The association between ATC and a thyrotoxic state is very rare. In most cases, thyrotoxicosis concomitant with ATC was thought to be a result of the destruction of the thyroid follicles by the rapid infiltration with malignant cells, resulting in the leakage of preformed hormones to the circulation. In that case the most probable cause of thyrotoxicosis was the multinodular goiter coexisting with ATC. A simultaneous onset of tumor growth, thyrotoxicosis and a relatively long survival time of our patient is worth to notice and discuss.Wstęp: Anaplastyczny rak tarczycy (ATC) jest jednym z najagresywniejszych nowotworów w patologii ludzkiej i stanowi około 1,6–5% złośliwych nowotworów tarczycy. Rozpoczyna się zwykle objawami miejscowymi wtórnymi do szybkiego wzrostu guza i, podobnie jak w przypadków innych typów raka tarczycy, jedynie sporadycznie jest on skojarzony z nadczynnością tarczycy. Dotychczas opisano 9 przypadków ATC ze współistniejącą tyreotoksykozą. Opis przypadku: Autorzy prezentują rzadki przypadek 66-letniej kobiety ze stwierdzanym od blisko 50 lat ogromnym wolem guzowa­tym, wcześniej w stanie eutyreozy. Pacjentka zgłosiła się do lekarza z powodu utrzymujących się od 4 tygodni objawów nadczynności tarczycy, zastoinowej niewydolności krążenia oraz gwałtownego wzrostu objętości wola. Wyniki badań hormonalnych były typowe dla pierwotnej nadczynności tarczycy. W biopsji cienkoigłowej potwierdzono rozpoznanie raka anaplastycznego z małych komórek. Scyntygrafia technetowa wykazała niejednorodne gromadzenie znacznika oraz kilka gorących guzków. Pacjentka była leczona doksorubicyną w dawce 20 mg/tydzień, wymagała także stałego podawania tyreostatyku. Zmarła po roku od wystąpienia pierwszych objawów choroby. Dyskusja: Skojarzenie ATC z tyreotoksykozą jest niezwykle rzadkie. W większości przypadków nadczynność tarczycy współistniejąca z ATC wynika z uwalniania do krążenia hormonów z nabłonka tarczycy niszczonego przez naciek nowotworowy. W prezentowanym przypadku najbardziej prawdopodobną przyczyną nadczynności tarczycy było współistnienie wola guzowatego toksycznego. Warto zwrócić uwagę na jednoczesne wystąpienie gwałtownego wzrostu wola i tyreotoksykozy oraz na względnie długie przeżycie pacjentki

Osilodrostat — an emerging drug for the medical management of Cushing’s disease

Cushing’s disease (CD) is a rare endocrine disorder characterized by the overproduction of adrenocorticotropic hormone (ACTH) by pituitary adenoma followed by hypercortisolaemia with severe complications. Although transsphenoidal resection of the defined pituitary adenoma has been the treatment of choice for the past decades, it does not always result in long-term remission — 10–30% of cases show ineffective surgical treatment or tumour recurrence even after initial success. Pharmacological therapies for cortisol reduction are often required for those who either cannot undergo pituitary surgery or when the surgery has failed, and patients still present with the persistent disease. Osilodrostat is a potent oral steroidogenesis inhibitor that has lately been shown as an effective adjuvant therapy in the management of patients with CD. In this article, we review the recent reports on the efficacy and safety of osilodrostat in clinical settings

Bone densitometry by Radiofrequency Echographic Multi-Spectrometry (REMS) in acromegaly patients

Introduction: Radiofrequency echographic multi-spectrometry (REMS) is a recently introduced non-ionising technology employed in the evaluation of osteoporosis. The aim of our study was to compare bone mineral density (BMD) in acromegaly patients and healthy controls by performing novel REMS densitometry. The second objective was to analyse the correlation between results of REMS and classical dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) in acromegaly patients. Material and methods: We enrolled 33 patients with acromegaly (AG) and 24 controls (CG). The acromegaly patients were divided into two subgroups: well-controlled acromegaly (WCA) and surgery-cured acromegaly (SCA). REMS was performed in all participants, while DXA was performed only in the acromegaly group. IGF-I and GH levels were measured in acromegaly patients. Results: Bone mineral density of the lumbar spine (LS) and the femoral neck (FN) obtained from REMS did not reveal significant differences between AG, CG, WCA, and SCA. Similarly, there were no significant differences in BMD measured by DXA at the LS and at the FN between WCA and SCA. Significant positive correlations between IGF-I concentrations and BMD obtained from both REMS and DXA were detected in the AG and WCA. In the AG and WCA, there were positive correlations between T-scores and LS BMD obtained from both methods. Conclusions: Radiofrequency echographic multi-spectrometry is a potential method in assessment of bone status in acromegaly. Further studies with participation of active disease patients are needed. Introduction: REMS (Radiofrequency Echographic Multi-Spectrometry) is a recently introduced non-ionizing technology employed in evaluation of osteoporosis. The aim of our study was to compare BMD (bone mineral density) in acromegaly patients and healthy controls by performing novel REMS densitometry. Second objective was to analyze the correlation between results of REMS and classical DXA (dual-energy X-ray absorptiometry) in acromegaly patients. Material and Methods: We enrolled 33 patients with acromegaly (AG) and 24 controls (CG). The acromegaly patients were divided into 2 subgroups: well-controlled acromegaly (WCA) and surgery-cured acromegaly (SCA). REMS was performed in all participants, while DXA only in the acromegaly group. IGF-I and GH levels were measured in acromegaly patients. Results: BMD of the lumbar spine (LS) and the femoral neck (FN) obtained from REMS did not reveal significant differences between AG, CG, WCA and SCA. Similarly, there were no significant differences in BMD measured by DXA at the LS and at the FN between WCA and SCA. Significant positive correlations between IGF-I concentrations and BMD obtained from both REMS and DXA were detected in the AG and WCA. In the AG and WCA, there were positive correlations between T-scores and LS BMD obtained from both methods. Conclusions: REMS could be a potential method in assessment of bone status in acromegaly. Further studies with participation of active disease patients are needed

The prevalence of metabolic syndrome in economically active men

WSTĘP. Zespół metaboliczny (MS) staje się problemem ogólnoświatowym, co wiąże się z postępującą zmianą stylu życia współczesnych społeczeństw. Występowanie MS jest bezpośrednio związane z występowaniem trzewnej tkanki tłuszczowej, ocenianej jako wielkość obwodu talii. Celem pracy było poszukiwanie odpowiedzi pytanie, jak często stwierdza się zaburzenia charakterystyczne dla MS u badanych mężczyzn. MATERIAŁ I METODY. Przebadano 402 mężczyzn w wieku 30– –60 lat. W pracy zastosowano metody pomiarów antropometrycznych i biochemicznych charakteryzujących MS. Kryteria wymagane dla rozpoznania MS według Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej potwierdzono u 180 (44,78%) badanych. WYNIKI. Uzyskane wyniki badań mężczyzn jednoznacznie wskazują na bardzo duże zagrożenie cukrzycą, schorzeniami układu krążenia oraz chorobami częściej występującymi u osób otyłych. U ponad połowy badanych wyniki badań biochemicznych były nieprawidłowe. Wobec tego postępujący wzrost częstości występowania MS sprawia, że konieczne jest upowszechnianie świadomości i właściwych postaw związanych z MS, zarówno wśród klinicystów, jak i pacjentów. WNIOSKI. U prawie połowy przebadanych mężczyzn stwierdzono obecność MS. W grupie mężczyzn z tym zespołem znacznie częściej występowały nieprawidłowe wartości parametrów sprzyjających rozwojowi miażdżycy i cukrzycy.INTRODUCTION. Metabolic syndrome (MS) remains worldwide health problem due to changes in life style of modern societies. The MS occurrence is related with the presence of visceral fat tissue assessed by the waist measurement. The aim of the study was to assess the presence of disturbances typical for MS in a group of men. MATERIAL AND METHODS. A total 402 males, aged 30–60 years were analyzed. The anthropometric measures and biochemical analyses typical for MS were utilized. Criteria required for MS according to International Diabetes Foundation were shown in 180 (44.78%) subjects studied. RESULTS. The results indicate significant risk of diabetes mellitus, cardiovascular diseases, and obesity-related diseases. More than half of subjects had abnormal laboratory results. Hence, increasing incidence of MS makes important the dissemination of the MS awareness and proper attitude, both among the clinicians and the patient. CONCLUSIONS. Metabolic syndrome was documented in almost half of male subjects studied. In men with MS the abnormal results of biochemical parameters connected with atherosclerosis and diabetes mellitus were much more often

Niezwykłe współwystępowanie nietypowego guza przysadki wydzielającego TSH i przewlekłej białaczki limfatycznej

Thyrotropin-secreting adenomas (TSH-oma) are very rare pituitary tumours. They are macroadenomas usually presenting with signs and symptoms of hyperthyroidism, and mass effects. They can co-secrete other hormones such as growth hormone or prolactin. Different malignancies, including haematological ones, are reported in patients with pituitary diseases. Chronic lymphocytic leukemia (CLL) occurs mostly in older patients, more often in males. CLL is associated with increased risk of second malignancies such as other blood neoplasms, skin and solid tumours. We present a successful neurosurgical outcome in a patient with an interesting coincidence of atypical TSH-oma and asymptomatic CLL. (Endokrynol Pol 2014; 65 (2): 144–147)Gruczolaki wydzielające TSH (TSH-oma) są rzadkimi guzami przysadki. Zwykle są makrogruczolakami dającymi objawy nadczynności tarczycy i następstwa masy guza. Mogą wydzielać także inne hormony, jak hormon wzrostu czy prolaktynę. U chorych z chorobami przysadki występują inne nowotwory, także układu krwionośnego. Przewlekła białaczka limfatyczna (CLL) występuje głównie u osób w starszym wieku, częściej u mężczyzn. Występowanie CLL wiąże się ze zwiększonym zagrożeniem innymi nowotworami: krwi, skóry, guzami litymi. W pracy przedstawiono opis skutecznego leczenia neurochirurgicznego pacjenta z interesującym współwystępowaniem nietypowego guza przysadki wydzielającego TSH oraz chorującego na bezobjawową postać CLL. (Endokrynol Pol 2014; 65 (2): 144–147

Czy istnieje różnica w jakości życia i występowaniu objawów psychiatrycznych u chorych na akromegalię i inne choroby przewlekłe?

Introduction: The study aimed to evaluate the psychological profile of patients with acromegaly in comparison to other chronic diseases such as non-functioning pituitary adenomas, Cushing disease, and plaque psoriasis, and to a healthy control group. Material and methods: A total sample of 153 participants in clinical groups underwent a cross-sectional assessment including the quality of life (AcroQoL, WHOQoL-BREF), psychiatric morbidity (GHQ-28), and the acceptance of illness (AIS), as well as 65 participants in the healthy control group. Results: The whole study sample had a predominance of urban married females (61%) with medium level of education (41%). Patients with acromegaly were diagnosed significantly later than patients from other clinical groups, after the onset of the first symptoms. Acromegaly was related to the presence of more symptoms of anxiety and insomnia, and poorer social relationships compared with the general population but not more than in other chronic diseases. A better quality of life score in all domains of WHOQoL-BREF was associated with a better score on the acceptance of illness scale and lower scores on GHQ-28. Conclusions: Psychiatric morbidity, mainly anxiety and insomnia, occurs in 50% of patients with acromegaly. However, the psychological wellbeing and mood seem to be related to other factors such as the acceptance of the illness. Thus, concerning the diagnosis, treatment, and monitoring of acromegaly an interdisciplinary approach, taking into account psychological and psychiatric consultation, is needed.Wstęp: Celem pracy była ocena profilu psychologicznego pacjentów z akromegalią w porównaniu z pacjentami z innymi chorobami przewlekłymi, takimi jak: nieczynne hormonalnie gruczolaki przysadki, choroba Cushinga, łuszczyca oraz zdrowych z grupy kontrolnej. Materiał i metody: Badaniem objęto 153 chorych w grupach klinicznych, którzy zostali poddani szerokiej ocenie obejmującej: jakość życia (AcroQoL, WHOQoL-BREF), występowanie zaburzeń psychiatrycznych (GHQ-28) i stopień akceptacji choroby (AIS) oraz 65 uczestników z grupy kontrolnej. Wyniki: W całej grupie badanej obserwowano przewagę zamężnych, miejskich kobiet (61%) z wykształceniem średnim (41%). Pacjenci z akromegalią byli diagnozowani znacznie później w stosunku do pozostałych grup chorych, po pojawieniu się pierwszych objawów. Akromegalia charakteryzowała się częstszym występowaniem bezsenności i lęku oraz gorszymi relacjami społecznymi w porównaniu z populacją ogólną, ale nie w stosunku do innych chorób przewlekłych. Lepsza jakość życia we wszystkich domenach formularza WHOQoL-BREF wiązała się z większą akceptacją choroby i niższym wynikiem w skali GHQ-28. Wnioski: Zaburzenia psychiatryczne, głównie lęk i bezsenność, występują u 50% pacjentów z akromegalią. Jednak stan psychiczny i nastrój wydają się związane z innym czynnikiem, jakim jest stopień akceptacji choroby. Podkreśla to potrzebę opieki interdyscyplinarnej, uwzględniającej opiekę psychiatryczną i psychologiczną, w diagnostyce, leczeniu i monitorowaniu pacjentów z akromegalią

Acromegaly associated with GIST, non-small cell lung carcinoma, clear cell renal carcinoma, multiple myeloma, medulla oblongata tumour, adrenal adenoma, and follicular thyroid nodules

Acromegaly is associated with increased growth hormone (GH) and insulin-like growth factor-I (IGF-I) secretion which may support tumour development and growth. A 68-year-old woman was diagnosed with acromegaly due to typical clinical and hormonal characteristics. While contrast-enhanced MRI at diagnosis did not reveal a pituitary adenoma, a 5-mm lesion was identified on repeat scanning 13 months later. Abdominal and chest CT showed tumours of the stomach, right adrenal gland, and right lung. The CT also showed a hypodense lesion in the liver and heterogeneous echostructure of the thyroid gland with left lobe solid-cystic tumour. Somatostatin receptor scintigraphy revealed increased tracer accumulation in the right thyroid lobe. No tracer accumulation was noted at the location of the other tumours. The resected stomach, adrenal, chest, and thyroid lesions did not show GH secretion. The patient refused pituitary surgery, and her acromegaly is currently well-controlled with somatostatin analogue therapy. A CT scan 19 months later revealed a contrast-enhancing left kidney tumour that was a G1-grade clear cell carcinoma. Four years after the acromegaly diagnosis multiple myeloma were diagnosed with secondary renal amyloidosis. Genetic screening for a paraganglioma gene panel, AIP, MEN1, and CDKN1B mutations were negative. A next-generation cancer panel containing 94 cancer genes did not identify any possible unifying gene abnormality in her germline DNA. Coexistence of acromegaly and numerous other tumours suggests a common aetiology of these disorders. However, no genetic abnormality could be identified with the tests that have been performed.

Therapeutic effect of presurgical treatment with longacting octreotide (Sandostatin® LAR®) in patients with acromegaly

Introduction: The aim of this study was to assess the therapeutic effect and the safety of pre surgical treatment with long-acting octreotide in patients with acromegaly. Material and methods: This project was conducted in 25 centres across Poland as a non interventional, multicentre, observational study in patients with acromegaly, in which long-acting octreotide (Sandostatin® LAR®) was administered before surgery. They were 148 patients included into the study: 88 females and 60 males aged 18–86 years (51.3 ± 13.4). Results: Eighty patients completed the study (underwent tumour surgery). The CRF included: baseline visit, four follow-up visits every three months before surgery, and two follow-up visits every three months after surgery. Sandostatin® LAR® was administered every four weeks. The efficacy measures were as follows: change of growth hormone (GH) and insulin-like growth factor 1 (IGF-1) levels, number of patients fulfilling criteria of cure, and change of adenoma (micro- and macroadenomas) size during the treatment. Normalisation of GH and IGF-1 concentrations were obtained in 42.4 and 49.1% of patients at the end of medical therapy, respectively. Normalisation of GH and IGF-1 concentrations were obtained in 77.9 and 83.8% of patients after surgery, respectively. Reduction of microadenoma size was documented in 58.8% of patients, and in 70% of patients with macroadenomas at the end of medical therapy. In 74.0% of patients no pituitary tumour was shown on MRI after surgery. Conclusion: In conclusion, we have shown good surgical outcome in patients with acromegaly after pre-treatment with somatostatin analogue, and good tolerance and safety of the therapy, supporting the national recommendation for pre-surgical treatment with longacting somatostatin analogues in acromegaly patients