Introduction: It has been reported that orexins may play an important role in GH regulation. Orexins participate in the regulation of
pituitary hormones secretion, food intake regulation, and the sleep-wake cycle. It has been suggested that a defect of orexin A synthesis
could be responsible for disturbances in GH synthesis in patients with acromegaly, and consequently aggravate metabolic disturbances
caused by high levels of IGF1.
The aim of this study: The aim of this study was to assess orexin A levels in relation to the activity of the disease and the influence on
metabolic profile in patients with acromegaly.
Material and methods: The subjects were 55 acromegalic patients divided into three main groups: a surgically cured acromegalic
group (SCA); a well-controlled acromegalic group (WCA); an active acromegalic group (AA); and 29 healthy controls. In all subjects,
blood samples were taken to assess the concentration of orexin A, lipids, glucose, insulin and hormones of the pituitary and
peripheral glands.
Results: The concentration of orexin A was highest in the control group (CG) and lowest in the WCA group. The differences of orexin A
concentration were statistically significant when each group of acromegalics were compared to the CG. There were no significant differences
in orexin A concentration among the studied groups of patients with acromegaly. The metabolic disturbances were more often observed
in the groups of acromegaly patients. In the AA group, orexin A concentrations correlated negatively with plasma lipids.
Conclusions: The concentration of orexin A is reduced in acromegaly compared to healthy subjects. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 463–469)Wstęp: Sugeruje się, że oreksyny mogą odgrywać ważną rolę w regulacji wydzielania hormonu wzrostu (GH). Oreksyny biorą udział
w regulacji wydzielania hormonów przysadki, regulacji w zakresie pobierania pokarmu i regulacji rytmu sen–czuwanie. Wydaje się, że
zaburzenia w syntezie oreksyny A mogą być odpowiedzialne za zaburzenia w syntezie GH u pacjentów z akromegalią, a tym samym
mogą nasilać zaburzenia metaboliczne spowodowane przez wysokie wartości IGF1.
Cel pracy: Celem pracy była ocena zaburzeń syntezy oreksyny A u osób chorujących na akromegalię, w korelacji z aktywnością choroby
i wpływem na profil metaboliczny u tych pacjentów.
Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 55 chorych na akromegalię, których podzielono na trzy podstawowe grupy: chirurgicznie
wyleczona akromegalia (SCA), dobrze kontrolowana akromegalia (WCA), aktywna akromegalia (AA), oraz 29 osób stanowiących grupę
kontrolną (CG). W każdej z grup oznaczono stężenie oreksyny A, stężenie lipidów, glukozy, insuliny oraz hormony przysadki i gruczołów
obwodowych.
Wyniki: Stężenie oreksyny A było największe w grupie CG, a najmniejsze w grupie WCA. Różnice stężeń oreksyny A były istotne
statystycznie między wszystkimi grupami chorych na akromegalię a grupą kontrolną. Brak było znamiennych statystycznie
różnic stężeń oreksyny A pomiędzy poszczególnymi grupami w obrębię chorych na akromegalię. Zaburzenia metaboliczne
były częściej obserwowane w grupach pacjentów z akromegalią. W grupie AA stężenie oreksyny A korelowało ujemnie ze
stężeniami lipidów.
Wniosek: Stężenie oreksyny A jest obniżone u chorych na akromegalię w porównaniu z grupą kontrolną. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 463–469
