Fortyfikacje i linie bezpieczeństwa wzniesione przez Izrael po 1967 roku

Bariery bezpieczeństwa i linie umocnione wzniesione podczas wojen toczonych w 2 połowie XX i na początku XXI wieku na Bliskim Wschodzie miały za zadanie zarówno osłonić obszary i zamieszkujących je obywateli, jak i zabezpieczyć planowane działania manewrowe. Fortyfikacje nie powstrzymały aktywnych działań strony nacierającej. Linie umocnień nie mogą zastąpić woli walki żołnierza. Techniczne możliwości zabezpieczania działań zbrojnych za pomocą fortyfikacji nadal więc będą wykorzystywane przez walczące strony, chociaż zmieniać się będą formy rozbudowy inżynieryjnej. Dużą rolę będą także odgrywać jako „mury i płoty bezpieczeństwa” dla osłony obywateli zagrożonych terroryzmem.Security barriers and lines of reinforcements built during the wars conducted in the second half of the 20th and early in the 21st century in the Middle East were both to protect the areas and citizens inhabiting them, and to protect the planned operating theatres. The fortifications did not withhold the engagements of the attacking side. The lines of defence cannot replace the soldiers will to fight. Thus, the technical capacity for protecting armed effort through fortification will still be used by the combating parties. Even though the forms of engineering will be changing, they will play a large role as “security walls and fences” to protect citizens against the threat of terrorism.Задачей, построенных во время войн, имевших место во второй половине XX и начале XXI веков на Ближнем Востоке, оборонных заграждений и «линий безопасности», была как охрана территории и проживающих там граждан, так и обеспечение планированных маневровых действий. Однако, преграды не по- мешали активным действиям нападающей стороны. Линии укреплений не мо- гут заменить волю борьбы солдата. Невзирая на это, технические сооружения, поддерживающие военные действия, по-прежнему будут использоваться во- юющими сторонами, хотя, конечно, будут эволюционировать инженерные фор- мы фортификаций. Большую роль будут также играть «стены безопасности», охраняющие мирных граждан от терроризма

The Greek army at Troy and its logistics. Based on the “Catalog of ships” called “Boeotia” from the second book of Homer’s Iliad

The author showed a fragment of the Iliad referred to as the Catalogue of Ships, also called Beotia (Bojotia). The name of this part comes from the Beots, whose troops, arriving at Troy, were listed in the Catalogue as the first. The list contains in-formations about the Greek armed forces, rulers and chiefs of the Greek peoples who took part in the naval expedition and the war against the Trojans. It also determines the number of ships brought by the Greeks to Troy. Eager to go to war, they put themselves in Beocia near the city of Aulis where, on the Strait of Eurypus, a large port was located. It can also be assumed that the Catalogue of Greek troops begins with the army of Beocia because the ports of this land were chosen as the place of concentration of troops for the expedition against Troy. A collection of works called the Trojan Cycle was also characterized, which includes 29 books and from which only small fragments (epitomai) and summaries in the so-called Chrestomatia have survived. Despite such poor literature, they are an important source in reproducing the content of the Trojan cycle. The passage showing the Achaean army at Troy, which is a list of Greek nobility, is often omitted in the editions of the Iliad. However, for those studying the art of war, it is an extremely important record of Europe’s past

Historical, geographic and fortification factors of the area of Cyrenajka. Description and importance of the fortress of Tobruk 1940–1941

The article presents an outline of the history of Cyrenajka, from the ancient times until the seventies of the 20th century. The author focuses on the military development of the region as well as on its geographic determinants important for wartime activities. The fundamental part of the article provides a description of the development of the fortification system of the area of Cyrenajka. The author starts the description from the Lebanese-Egyptian borderline presenting the fortresses of Mersa-Matruh and Sidi-Barani, and then moves on to giving a description of the fortress of Bardia and the fortress of Tobruk, constituting the main area of the defense activities in the region of Cyrenajka. The article includes a detailed characterization of the fortress of Tobruk and its division into three (red, blue and green) defensive lines. The article also presents the defense points of the western part of the area of Cyrenajka – the so called desert position – such as the fortresses of Derna, where the huge airport of Martuba was situated, and the desert fortress of El-Mechili. In the summary, the author assesses the military significance of the fortress of Tobruk and the entire area of , for the course of the military actions undertaken during the Second World War as well as the role of the region after 1945.W artykule przedstawiono zarys historii Cyrenajki, sięgając od czasów antycznych po lata 70. XX wieku. Autor skupił się głównie na ukazaniu militarnego rozwoju tego obszaru, a także jego uwarunkowań geograficznych dla działań wojennych. W zasadniczej części artykułu scharakteryzował rozwój systemu fortyfikacyjnego obszaru Cyrenajki. Wychodząc od pogranicza libijsko-egipskiego, ukazał obozy warowne (twierdze) Mersa-Matruh i Sidi-Barani, a następnie twierdzę Bardia i główny rejon obrony Cyrenajki – twierdzę Tobruk. Szczegółowo scharakteryzowano strukturę forteczną Tobruku i jego podział na trzy (czerwoną, niebieską i zieloną) linie obrony. W artykule przedstawiono także punkty obronne zachodniego obszaru Cyrenajki – tzw. pozycji pustynnej, m.in. forty w Dernie, gdzie znajdowało się wielkie lotnisko – Martuba oraz pustynny fort El-Mechili. W podsumowaniu dokonano oceny znaczenia militarnego tobruckiej twierdzy i całego obszaru Cyrenajki dla przebiegu działań wojennych prowadzonych podczas II wojny światowej a także militarna rolę tego miejsca po 1945 roku

Conflict concerning the demarcation line between The Third Reich and the USSR in 1939

This article presents the political-military conflict which came about in Soviet-German relations as well and inter-German relations during the final phase of activity on Polish land in September and October of 1939. Political and military leaders of the Soviet Union closely cooperated with representatives of The Third Reich in the period of preparation of military aggression towards Poland. The plans and intentions for cooperation between the Red Army and Wehrmacht were closely coordinated, however, did not prevent misunderstandings between them throughout the course of action. The agreed upon route of the temporary demarcation line (which divided Poland) between the USSR and The Third Reich, was not upheld by Wehrmacht. In consequence, this lead to misunderstandings between the commanderin-chief of The Third Reich, Adolf Hitler, and leaders of Wehrmacht. Russian invasion prevented German troops from marching east from the line of the Bug River. Withdrawal of German contingents to the west was expected according to a secret protocol which was drawn up and added to the pact of August 23, 1939. Until that time, the military situation on the Polish front complicated plans of German commanders. Wehrmacht stepped into the area known as „Soviet zone of interest”, separated from the area generally accepted as the zone of German control marked by the Pisa-Narew-Wisła-San line. Political and military leaders of The Third Reich tried to uphold agreements or to explain its actions regarding violation of agreed upon divisions, which were most often the result of battle with Polish contingents. Of great significance was the German evaluation of the situation on the Bug River line and areas lying further east

Fortifications and security lines built by Israel since 1967

Security barriers and lines of reinforcements built during the wars conducted in the second half of the 20th and early in the 21st century in the Middle East were both to protect the areas and citizens inhabiting them, and to protect the planned operating theatres. The fortifications did not withhold the engagements of the attacking side. The lines of defence cannot replace the soldiers will to fight. Thus, the technical capacity for protecting armed effort through fortification will still be used by the combating parties. Even though the forms of engineering will be changing, they will play a large role as “security walls and fences” to protect citizens against the threat of terrorism.Bariery bezpieczeństwa i linie umocnione wzniesione podczas wojen toczonych w 2 połowie XX i na początku XXI wieku na Bliskim Wschodzie miały za zadanie zarówno osłonić obszary i zamieszkujących je obywateli, jak i zabezpieczyć planowane działania manewrowe. Fortyfikacje nie powstrzymały aktywnych działań strony nacierającej. Linie umocnień nie mogą zastąpić woli walki żołnierza. Techniczne możliwości zabezpieczania działań zbrojnych za pomocą fortyfikacji nadal więc będą wykorzystywane przez walczące strony, chociaż zmieniać się będą formy rozbudowy inżynieryjnej. Dużą rolę będą także odgrywać jako „mury i płoty bezpieczeństwa” dla osłony obywateli zagrożonych terroryzmem

Military and Terrorist Threat to the Towns and Ports of West Pomerania. Historical and Modern Aspects

W artykule przedstawiono zarys historii miast portowych, które od stuleci stanowiły cel ataków militarnych regularnych sił morskich i piratów. Ataki prowadzono w okresie starożytnym, m.in. na porty Fenicjan, Greków i Egipcjan, a w I wieku p.n.e. piraci nieomal sparaliżowali rzeczny transport zbóż w krajach wschodniej części Morza Śródziemnego. Zagrożenia portów i miast portowych obejmowały także obszar Morza Bałtyckiego. Autor ukazał przykłady rozwoju osad nadmorskich na Pomorzu Zachodnim od XI wieku, które po włączeniu w obszar państwa polskiego uzyskują naturalne zaplecze gospodarcze i wraz z szybkim rozwojem ekonomicznym i przeobrażają się w miasta. Za przykład posłużył Wolin, Szczecin, Stargard czy Świnoujście. W artykule zwrócono uwagę na fakt, iż zagrożone atakiem nadmorskie miasto często było położone na „gorącym” pograniczu i uczęszczanym szlaku handlowym. W celu obrony musiało przeobrazić się w punkt ufortyfikowany lub tworzyć zorganizowaną strukturę obronną w sojuszu z innymi miastami. Miasta nadmorskie, z portami wojennymi, stanowiły także bardzo ważny składnik konfliktów morskich, co przedstawiono w artykule głównie przez pryzmat wydarzeń militarnych I i II wojny światowej. W artykule odniesiono się również do współczesnych miast nadmorskich, które stanowią ważne punkty strategiczne oraz turystyczne i mogą stać się skupiskami przestępczości zorganizowanej o charakterze przemytniczym i rabunkowym oraz celem ataków terrorystycznych. „Punkty ciężkości”, tj. elementy ważne dla życia miasta, które występują we wszystkich wielkich aglomeracjach, muszą być właściwie chronione przed zagrożeniami naturalnymi i ze strony ludzi, co autor starał się ukazać w artykule.The article presents an outline of the history of the harbour towns that for centuries had been the target of military attacks of regular naval forces and pirates. In antiquity the attacks were launched, inter alia on the ports of Phoenicia, Greece and Egypt, and in the first century BC the fluvial transport of corn was almost paralysed in the countries of the eastern part of the Mediterranean Sea. The ports and harbour towns of the Baltic Sea were under threat, too. The author provides examples that illustrate the development of seaside settlements in the West Pomerania since the 11th century, which after being included into the territory of the Polish state gained access to the Polish economic resources and started developing rapidly and transformed themselves into towns, such as Wolin/Wollin, Szczecin/Stettin, Stargard or Świnoujście/Swinemünde. A special attention was paid to the fact that the seaside towns under threat in most cases were situated in the ‘heated’ borderland and a busy trade route; therefore, for defensive reasons they had to be turned into fortified towns or create an organised defensive structure in alliance with other towns. The seaside towns, together with their naval ports, were an important element of naval conflicts, which was presented in the article from the angle of WW1 and WW2. The article also deals with the present-day seaside towns, which are important strategic and tourist points, and might become centres of organised crime engaged in smuggling and robbing and targets of terrorist attacks. The centres of gravity, i.e. the elements essential for the functioning of the town, which are to be found in all big urbanised areas, have to be properly protected against natural threats and the ones posed by people

Ministers of Military Affairs in the Second Polish Republic and their political – military activity prior to and during the May Coup

This paper presents the profiles of ministers of military affairs, whose duty time fell on a difficult period for Polish internal politics. The author mentions and characterizes three army generals of the Polish Army. The people who occupied this post, crucial for national security were respectively: General Stefan Majewski, Lucjan Żeligowski, whose military and personal politics were subordinate to Piłsudski’s plans and Juliusz Tarnawa-Malczewski, holding his office at the time of the May Coup, during which he stood in defence of Polish government. Every minister was an important figure of „difficult times” in the history of the Second Republic of Poland and each of them tried to „properly” meet their obligations, although the latter did not take place without massive pressure of politicians who were at that time fighting for power in Poland. The article introduces the reader into the events preceding the May Coup, demonstrating the ongoing dispute between Marshal Józef Piłsudski and higher officers and generals who refused to submit to his will. The author discusses the events in a chronological order, starting with the November (1925) nomination of General S. Majewski for the minister of military affairs, to the repression against Piłsudski’s supporters vis-à-vis the representatives of ousted government.Artykuł przedstawia sylwetki ministrów spraw wojskowych, których czas pełnienia obowiązków przypadł w okresie trudnym dla polityki wewnętrznej państwa polskiego. W grupie tej autor wymienia i charakteryzuje trzech generałów Wojska Polskiego. W kolejności zajmowania tego odpowiedzialnego dla bezpieczeństwa państwa stanowiska byli to generałowie: Stefan Majewski, Lucjan Żeligowski, którego polityka wojskowa i personalna była podporządkowana planom Piłsudskiego, i Juliusz TarnawaMalczewski, sprawujący swój urząd w czasie zamachu majowego, podczas którego stanął w obronie rządu RP. Każdy z ministrów był ważną postacią „trudnego czasu” w historii II Rzeczypospolitej i każdy z nich starał się „właściwie” wypełnić swoje obowiązki, chociaż nie obyło się to bez ogromnych nacisków polityków walczących w tym czasie o władzę w Polsce. Artykuł wprowadza czytelnika w szczegóły wydarzeń poprzedzających zamach majowy, ukazując spór toczący się pomiędzy marszałkiem Józefem Piłsudskim a wyższymi oficerami i generałami, którzy nie chcieli się podporządkować jego woli. Autor omawia wydarzenia w układzie chronologicznym, wychodząc od listopadowej (1925) nominacji gen. S. Majewskiego na ministra spraw wojskowych, aż do represji piłsudczyków wobec przedstawicieli władz obalonego rządu