TUZ GÖLÜ FAY ZONU’NUN NEOTEKTONİK DÖNEM ÖZELLİKLERİ, DEPREMSELLİĞİ, GEOMETRİSİ VE SEGMENT YAPISI

Tuz Gölü Fay Zonu (TGFZ) Orta Anadolu’nun en önemli kıta-içi aktif fay zonlarından biridir. TGFZ yaklaşık 200 km uzunluğunda, 2 - 25 km genişliğinde, Kuzeybatı (KB) gidişli, aktif, sağ yanal doğrultu atım bileşenli normal bir fay zonudur. KB’da Tuz Gölü kuzeyi ile Güneydoğu’da Kemerhisar (Niğde) arasında uzanır. Bu zon, Orta Anadolu Neotektonik Bölgesi’ni, Kayseri-Sivas ve Konya-Eskişehir Neotektonik Bölgeleri olmak üzere iki alt neotektonik bölgeye ayıran bir geçiş zonudur. Bu çalışmada TGFZ’nin neotektonik dönem özellikleri, depremselliği, geometrisi ve segment yapısı araştırılmıştır. TGFZ, uzunlukları 9 ile 30 km arasında değişen, birbirine koşut veya yarı koşut onbir geometrik fay segmentinden oluşmaktadır. Normal faylar için önerilen görgül eşitlikler kullanılarak yapılan hesaplamalarla, TGFZ segmentlerinin azami M=6,11–6,80 büyüklüğünde deprem üretebilecekleri ve bu depremlerde en fazla 0,34–1,41 m ve ortalama 0,25- 0,68 m düşey yer değiştirme meydana gelebileceği ortaya konmuştur. TGFZ üzerinde yürütülen fay kinematik analiz çalışmaları, bölgede KD-GB yönlü genişlemeli bir tektonik rejimin etkin olduğunu göstermiştir. Yapısal jeolojik gözlemler, stratigrafik ilişkiler ve yaş verilerine göre, TGFZ bölgesinin neotektonik dönem başlangıç yaşı Erken Pliyosen’dir. TGFZ, Erken Pliyosen’den itibaren etkinleşen KD-GB yönlü genişlemeli tektonik rejimin ürünü bir yapıdır. Bu yapı, güncel Tuz Gölü Pliyo-Kuvaterner Havzası’nı doğudan sınırlar. Erken Pliyosen’den itibaren TGFZ’nin toplam normal eğim atım miktarı 200 - 268 m olarak hesaplanmıştır. Jeolojik yaş ve atım miktarlarına göre TGFZ üzerindeki yıllık kayma hızı ortalama 0,046 mm dir

GÖMÜLÜ JEOLOJİK SINIRLARIN GÖRÜNTÜLENMESİNE İKİ ÖRNEK: OBRUK YAPISI VE SEYİTHACI FAYI, KARAPINAR, KONYA

Potansiyel alan haritalarında pozitif ve negatif anomaliler birlikte değerlendirildiğinde, anlamlı bir geometrik yapıya sahip olanlar daha seçilebilir görünmektedirler. Sınır belirleme uygulandığında, jeolojik yapı hakkındaki ön jeolojik model doğrulanabilir ya da doğrulanmayabilir. Doğrulanmadığı durumda öngörülen jeolojik modelin yeniden ele alınarak tartışılması gerektiği anlaşılır. Bu çalışmada önce sınır belirleme yöntemi tanıtılmış, yöntemin başarısı yapay veriler üzerinde denendikten sonra, Karapınar (Konya) bölgesinde toplanan detay gravite verisine uygulanarak bölgedeki obruk yapıları üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Aynı zamanda, bu yöntem aktif Seyit Hacı Fay zonununa ait verilere uygulanmış ve fayın GB’ya doğru devamlılık gösterdiği anlaşılmış ve bu bulgular tartışılmıştır

The Manyas fault zone (southern Marmara region, NW Turkey): active tectonics and paleoseismology

The Manyas fault zone (MFZ) is a splay fault of the Yenice Gönen Fault, which is located on the southern branch of the North Anatolian Fault System. The MFZ is a 38 km long, WNW–ESE-trending and normal fault zone comprised of three en-echelon segments. On 6 October 1964, an earthquake (Ms = 6.9) occurred on the Salur segment. In this study, paleoseismic trench studies were performed along the Salur segment. Based on these paleoseismic trench studies, at least three earthquakes resulting in a surface rupture within the last 4000 years, including the 1964 earthquake have been identified and dated. The penultimate event can be correlated with the AD 1323 earthquake. There is no archaeological and/or historical record that can be associated with the oldest earthquake dated between BP 3800 ± 600 and BP 2300 ± 200 years. Additionally, the trench study performed to the north of the Salur segment demonstrates paleoliquefaction structures crossing each other. The surface deformation that occurred during the 1964 earthquake is determined primarily to be the consequence of liquefaction. According to the fault plane slip data, the MFZ is a purely normal fault demonstrating a listric geometry with a dip of 64°–74° to the NNE

A critical review of the Kibyra Fault (Burdur-Fethiye Shear Zone, SW Turkey)

<p>The Kibyra Fault is considered as the most significant evidence about the existence of the NE–SW-striking left-lateral Burdur-Fethiye Fault Zone in the south-western Anatolia in previous studies. However, recent studies show that there is a shear regime, named the Burdur-Fethiye Shear Zone, dominated by normal and left-lateral oblique normal faults in this region. A large number of ancient cities lie on this zone and many of them have been damaged by ancient earthquakes. One of these ancient cities is the ancient city of Kibyra. Most of previous studies suggest the Kibyra Fault depending on the damage in the city. However, the closest fault is located on the western side of the city and the earthquake damage was most likely caused by ground shaking. In this study, the existence of the supposed Kibyra Fault is discussed by integrating field studies, geological maps, trench data, digital elevation model and geomorphological analysis. In conclusion, it is understood that there is no evidence directly indicating a 35-km-long left-lateral fault in this region. The aim of this study is to examine the existence of the Kibyra Fault, take a different approach to the active fault studies and emphasise the importance of active faults for socio-economic conditions.</p