Gastrooesophageal reflux during anaesthesia in the cat: the effect of anaesthetic agents, preoperative fasting, surgical procedure, positioning, age and sex of the animal

Gastro-oesophageal reflux occurring during anaesthesia in the cat may result in post-anaesthetic oesophagitis and oesophageal stricture formation. Several conditions that prevail during anaesthesia may affect the incidence of gastro-oesophageal reflux in the cat. In the present study the effect of anaesthetic agents on the incidence of gastro-oesophageal reflux occurring during anaesthesia in the cat was investigated, by using the following anaesthetic regimens: a) xylazine, atropine, thiopental and isoflurane, b) xylazine, atropine, propofol and isoflurane, c) xylazine, atropine, thiopental and halothane, d) xylazine, atropine, propofol and halothane, e) xylazine, atropine and ketamine, and f) isoflurane. Furthermore, the effects of the duration of preoperative fasting (2-4, 12-18 and more than 24 hours), positioning of the animal (left lateral, right lateral, dorsal and ventral recumbency), surgical procedure (intra-abdominal), age (3, 5 and 9-18 months old) and sex of the animal were also investigated. Lower oesophageal pH was monitored in 30 healthy, adult DSH cats that were anaesthetized repeatedly for 13 times in order to study a total of 13 different experimental protocols. A total of 390 experiments were performed in these laboratory animals. Furthermore, 38 healthy, adult DSH cats, that were clinical cases submitted to intra-abdominal surgical procedures, were used. Reflux was evidenced by a decrease of lower oesophageal pH below 4.0 or an increase above 7.5. According to the results of the present study, the following conclusions can be drawn: 1) Gastro-oesophageal reflux occurs in approximately 12% of the anaesthetized cats. 2) The refluxate is mainly acidic, being alcalic in no more than 9% of the reflux episodes. 3) Gastro-oesophageal reflux during anaesthesia is a silent condition, as regurgitation and flow of the refluxate from the mouth occurs in approximately 2% of the reflux episodes. 4) Gastro-oesophageal reflux occurs shortly after the induction of anaesthesia and lasts for a relatively long period of time. 5) The incidence of gastro-oesophageal reflux during anaesthesia in the cat does not seem to be influenced by the anaesthetic agents used, indicating that, at least in this species, reflux is probably the result of the suppression caused by anaesthesia, rather than the result of the specific action of the anaesthetic agents used. 6) The incidence of gastro-oesophageal reflux during anaesthesia in the cat does not seem to be influenced by the duration of the preoperative fasting, althought it seems that prolonged fasting may be associated with increased gastric acidity. 7) The positioning of the cat during anaeshesia does not seem to have any influence on the incidence of gastro-oesophageal reflux. 8) Cats undergoing intra-abdominal surgical procedures do not seem to be at increased risk of gastro-oesophageal reflux, when compared with cats under anaesthesia alone. However, it seems that, when a surgical procedure is to be performed, the time period following induction of anaesthesia during which preoperative manipulations are performed, especially for the preparation of the operative site, may be associated with a high risk of exhibiting gastro-oesophageal reflux. 9) The incidence of gastro-oesophageal reflux during anaesthesia is high in 3 months-old cats probably as a result of lower oesophageal sphincter immaturity. Therefore, extra safety precautions are esential in order to avoid post-anaesthetic reflux oesophagitis and stricture formation in these animals. There is no sex predisposition to gastro-oesophageal reflux during anaesthesia in the cat. However, this may not be true for pregnant animals.Κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας στη γάτα ευνοείται η συνύπαρξη παραγόντων, οι οποίοι είναι δυνατό να συμβάλουν στην πρόκληση γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ), χωρίς αυτή να γίνει αντιληπτή, η οποία και μπορεί να οδηγήσει σε οισοφαγίτιδα και στένωση του οισοφάγου. Με την παρούσα έρευνα επιχειρήθηκε η διερεύνηση του ρόλου ορισμένων από τους παράγοντες αυτούς και συγκεκριμένα: α) του αναισθητικού πρωτοκόλλου, β) της διάρκειας της προαναισθητικής νηστείας, γ) της πλευράς κατάκλισης, δ) της χειρουργικής επέμβασης, ε) της ηλικίας του ζώου και στ) του φύλου του ζώου. Ειδικότερα, διερευνήθηκαν τα εξής αναισθητικά πρωτόκολλα: α) ξυλαζίνη, ατροπίνη, θειοπεντάλη, ισοφλουράνιο, β) ξυλαζίνη, ατροπίνη, προποφόλη, ισοφλουράνιο, γ) ξυλαζίνη, ατροπίνη, θειοπεντάλη, αλοθάνιο, δ) ξυλαζίνη, ατροπίνη, προποφόλη, αλοθάνιο, ε) ξυλαζίνη, ατροπίνη, κεταμίνη και στ) ισοφλουράνιο. Ως προς τη διάρκεια της προαναισθητικής νηστείας, σύγκριση έγινε μεταξύ νηστειών διάρκειας 2-4, 12-18 και μεγαλύτερης των 24 ωρών. Όσον αφορά την πλευρά κατάκλισης, διερευνήθηκαν η αριστερή και η δεξιά πλάγια, ή ύπτια και η πρηνής. Επίσης, συγκρίθηκαν η εκτέλεση ενδοκοιλιακής χειρουργικής επέμβασης και η απλή χορήγηση γενικής αναισθησίας, καθώς και οι ηλικίες των 3, των 5 και των 9-18 μηνών. Για τη διερεύνηση των παραπάνω παραγόντων απαιτήθηκαν συνολικά 390 πειραματισμοί, οι οποίοι έγιναν σε 30 υγιή πειραματόζωα, ευρισκόμενα υπό γενική αναισθησία, κάθε ένα από τα οποία υποβλήθηκε σε 13 συνολικά πειραματισμούς με διαφορετικό κάθε φορά πρωτόκολλο πειραματισμού. Επιπλέον, για τη διερεύνηση του ρόλου της χειρουργικής επέμβασης, χρησιμοποιήθηκαν και άλλες 38 γάτες, οι οποίες προσκομίσθηκαν στη Χειρουργική Κλινική του Τμήματος Κτηνιατρικής του Π.Θ.για να υποβληθούν σε ενδοκοιλιακή χειρουργική επέμβαση. Κατά τη διάρκεια των πειραματισμών, τόσο στα 30 πειραματόζωα όσο και στα 38 κλινικά περιστατικά, γινόταν καταγραφή της τιμής του pH σε σημείο του οισοφάγου το οποίο απείχε περίπου 5 cm από τον κάτω οισοφαγικό σφιγκτήρα. Πτώση του pH σε τιμές μικρότερες του 4 ή αύξησή του σε τιμές μεγαλύτερες του 7,5 θεωρήθηκε ότι υποδήλωναν παλινδρόμηση όξινου ή αλκαλικού περιεχομένου, αντίστοιχα. Με βάση τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας προκύπτουν τα παρακάτω συμπεράσματα: 1) Από τις γάτες, οι οποίες υποβάλλονται σε γενική αναισθησία, περίπου το 12% εκδηλώνει ΓΟΠ και, επομένως, διατρέχει τον κίνδυνο να εκδηλώσει παλίνδρομη οισοφαγίτιδα κατά τη μετεγχειρητική περίοδο. 2) Στην πλειονότητα των περιστατικών παλινδρόμησης το pH του υλικού που παλινδρομεί προς τον οισοφάγο είναι όξινο (91,3%) και σπανιότερα αλκαλικό (8,7%). 3) Η ΓΟΠ συνοδεύεται από αναγωγή και έξοδο γαστρικού περιεχομένου από το στόμα σε ποσοστό 2,17%, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι η ΓΟΠ κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας στη γάτα δε γίνεται εύκολα αντιληπτή με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες μετεγχειρητικής παλίνδρομης οισοφαγίτιδας. 4) Η ΓΟΠ εκδηλώνεται μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από την εγκατάσταση της αναισθησίας, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι ο κίνδυνος ΓΟΠ είναι υπαρκτός και όταν η γενική αναισθησία ή η χειρουργική επέμβαση είναι μικρής διάρκειας. 5) Το φυσιολογικό pH του κατώτερου τμήματος του οισοφάγου της γάτας είναι 6,47±0,32. 6) Το pH του γαστρικού περιεχομένου στη γάτα, μετά από 50 min αναισθησίας είναι 1,52±0,68. 7) Στη γάτα το ποσοστό ΓΟΠ κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας δε φαίνεται να επηρεάζεται από το αναισθητικό πρωτόκολλο, γεγονός το οποίο πιθανώς υποδηλώνει ότι, τουλάχιστον στη γάτα, η ΓΟΠ ίσως να είναι αποτέλεσμα περισσότερο της καταστολής που προκαλείται από την αναισθησία γενικότερα παρά της ειδικής δράσης κάποιας ή κάποιων από τις χρησιμοποιούμενες αναισθητικές και προαναισθητικές ουσίες. 8) Στη γάτα το ποσοστό ΓΟΠ κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας δε φαίνεται να επηρεάζεται από τη διάρκεια της προαναισθητικής νηστείας, αν και το pH του γαστρικού περιεχομένου φαίνεται να είναι σαφώς χαμηλότερο όταν εφαρμόζεται προαναισθητική νηστεία παρατεταμένης διάρκειας. 9) Στη γάτα το ποσοστό ΓΟΠ κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας δε φαίνεται να επηρεάζεται από την πλευρά κατάκλισης του ζώου. 10) Από τα ευρήματά μας δεν προκύπτει ότι οι γάτες οι οποίες υποβάλλονται σε ενδοκοιλιακή χειρουργική επεμβάση διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν ΓΟΠ από ό,τι εκείνες οι οποίες αναισθητοποιούνται χωρίς να υποβάλλονται σε χειρουργική επεμβάση. Πάντως, φαίνεται ότι, σε περίπτωση εκτέλεσης χειρουργικής επέμβασης, το χρονικό διάστημα το οποίο μεσολαβεί από την εγκατάσταση της αναισθησίας έως την έναρξη της επέμβασης είναι εξίσου επικίνδυνο για την εκδήλωση ΓΟΠ με το χρονικό διάστημα κατά το οποίο πραγματοποιείται η χειρουργική επέμβαση. 11) Οι γάτες ηλικίας 3 μηνών διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης ΓΟΠ κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας σε σχέση με τις γάτες ηλικίας 5 και 9-18 μηνών. Το γεγονός αυτό οφείλεται πιθανώς σε λειτουργική ανωριμότητα του ΚΟΣ κατά τη νεαρή ηλικία και θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στις περιπτώσεις κατά τις οποίες θα πρέπει να χορηγηθεί γενική αναισθησία σε γάτες πολύ νεαρής ηλικίας. 12) Στη γάτα το ποσοστό ΓΟΠ κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας δε φαίνεται να επηρεάζεται από το φύλο του ζώου. Ωστόσο, είναι άγνωστο αν αυτό ισχύει και κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η κατασκευή της κοινωνίας της πληροφορίας: ρυθμιστικό δίκαιο από μια διαδικαστική προοπτική

The focus of this thesis is on information society regulation in Europe and on the EuropeanCommission when forming legislative proposals and implementing laws by means ofdecentred and flexible regulation, respectful of difference, seeking to promote theengagement of diverse interested parties in the formation of laws affecting them. I seek toexplain the above processes in a dynamic way, breaking away with a conceptualisation ofregulation as (only) efficiently pursuing the public good and neutrally mediating amongautonomous communities, and public administration as being (only) about reasoned choicesand rational action. Bourdieu’s theoretical tools are employed to argue that although it wouldbe within agents’ intention to design neutral rules and within regulatory law’s originalfunction to promote participation and deliberation, law encapsulates a vision that outruns itsfunction and agents perceive the social world in a way that outruns perception. To illustratethis, I look at the following case studies: Architectural solutions introduced by the industry inDVDs to prevent copying, domain name dispute resolution by ICANN, Internet filters usedto block harmful material on the net, and the proposal to introduce patent protection incomputer-implemented inventions in the EU. In a nutshell, in the above instances theEuropean Commission strives to reproduce or preserve its juridical, technocratic, social andsymbolic capital, while one of the main strategies supported by its juridical capital is tosustain the belief in the neutrality and objectivity of regulatory law. However, the ways inwhich the administration perceives the potentialities inscribed in capital are subject tounspoken general cognitive schemas shaped by nationality and professional background, andby the subjective construction of notions such as recognition, reputation and communality, asformed in everyday interaction in the Commission. Yet, cognitive schemas and capital arenot conceived as static, but as open to experience. In this way, although regulation is viewedas manifesting the freezing of power relations, dynamism is injected as all definitions in thefield are potentially subject to re-definition, by virtue of struggles amongst the administrationand interest groups, which, although they occupy different fields, strive to influenceregulation. Redefinitions then result in re-orderings in the field, as for example, new forms ofcapital may enter it or cognitive schemas may be altered.Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στη ρύθμιση της κοινωνίας της πληροφορίας στην Ευρώπη και στην ευρωπαϊκήΕπιτροπή κατά τη διαμόρφωση νομοθετικών προτάσεων και την εφαρμογή των νόμων μέσω τηςευέλικτης ρύθμισης, με σεβασμό στη διαφορετικότητα, επιδιώκοντας την προώθηση τηςτη συμμετοχή διαφορετικών ενδιαφερόμενων μερών στη διαμόρφωση των νόμων που τα επηρεάζουν. Επιδιώκω νανα εξηγήσω τις παραπάνω διαδικασίες με δυναμικό τρόπο, ξεφεύγοντας από την εννοιολόγηση τηςρύθμισης ως (μόνο) αποτελεσματικής επιδίωξης του δημόσιου συμφέροντος και ουδέτερης διαμεσολάβησης μεταξύαυτόνομων κοινοτήτων. Χρησιμοποιούνται τα θεωρητικά εργαλεία του Bourdieu για να υποστηριχθεί ότι αν και θαείναι μέσα στην πρόθεση των παραγόντων να σχεδιάσουν ουδέτερους κανόνες και μέσα στο αρχικό ρυθμιστικό δίκαιολειτουργία του νόμου να προάγει τη συμμετοχή και τη διαβούλευση, ο νόμος ενσωματώνει ένα όραμα που ξεπερνά τηνλειτουργία του και οι πράκτορες αντιλαμβάνονται τον κοινωνικό κόσμο με τρόπο που ξεπερνά την αντίληψη. Για να καταδείξουμεαυτό, εξετάζω περιπτωσιολογικές μελέτες

A narratological study of four euripidean plays: Alcestis, Helen, Iphigenia among the Taurians, Ion

The thesis is part of the theoretical reflection regarding modern narrative theory and drama. The main objective of the study is to highlight the new interpretive perspectives opened up by the application of the method to the field of ancient Greek tragedy. For this purpose, I select four plays (Alcestis, Helen, Iphigenia among the Taurians, Ion) that present a series of peculiarities in their plot and raise substantial philological issues. A separate chapter is devoted to each of the four tragedies and the analysis is organized by episode, so that it becomes clear that the plays form a coherent narrative whole. Alcestis is analyzed in the first chapter, Helen in the second, Iphigenia among the Taurians in the third and Ion in the fourth. The fifth and last chapter of the dissertation unfolds the basic elements of Euripides’ narrative strategy, as they emerge from the narratological investigation of the plays.Η διατριβή εντάσσεται στο πλαίσιο του θεωρητικού προβληματισμού που αφορά στην εφαρμογή της σύγχρονης αφηγηματικής θεωρίας στο δράμα. Στόχος της μελέτης δεν είναι τόσο να αποδειχθεί η δυνατότητα εφαρμογής της μεθόδου στα θεατρικά κείμενα -καθώς το ερώτημα αυτό έχει εν πολλοίς απαντηθεί από την έρευνα-, όσο να καταδειχθούν οι νέες ερμηνευτικές προοπτικές που διανοίγει η αξιοποίησή της στο πεδίο της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Για τον σκοπό αυτό επιλέγονται τέσσερις τραγωδίες (Άλκηστις, Ελένη, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Ίων) που εμφανίζουν μία σειρά από ανεπανάληπτες ιδιαιτερότητες στην πλοκή τους και εγείρουν ειδολογικά ζητήματα. Σε καθεμία από τις υπό εξέταση τραγωδίες αφιερώνεται κι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και η ανάλυση γίνεται ανά επεισόδιο, ώστε να καταστεί σαφές ότι τα έργα αποτελούν ένα αδιάσπαστο αφηγηματικό σύνολο. Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύεται η Άλκηστις, στο δεύτερο η Ελένη, στο τρίτο η Ιφιγένεια εν Ταύροις και στο τέταρτο ο Ίων. Στο πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο της διατριβής ξεδιπλώνονται τα βασικότερα σημεία της ευριπίδειας αφηγηματικής στρατηγικής, όπως αυτά προκύπτουν από την αφηγηματολογική διερεύνηση των δραμάτων, που προηγείται

Plasma Phospho-Tau-181 as a Diagnostic Aid in Alzheimer’s Disease

Cerebrospinal fluid (CSF) biomarkers remain the gold standard for fluid-biomarker-based diagnosis of Alzheimer’s disease (AD) during life. Plasma biomarkers avoid lumbar puncture and allow repeated sampling. Changes of plasma phospho-tau-181 in AD are of comparable magnitude and seem to parallel the changes in CSF, may occur in preclinical or predementia stages of the disease, and may differentiate AD from other causes of dementia with adequate accuracy. Plasma phospho-tau-181 may offer a useful alternative to CSF phospho-tau determination, but work still has to be done concerning the optimal method of determination with the highest combination of sensitivity and specificity and cost-effect parameters

First-Intention Incisional Wound Healing in Dogs and Cats: A Controlled Trial of Dermapliq and Manuka Honey

This study aimed to compare incisional wound healing in cats and dogs after the topical application of Μanuka honey and a new medical device, Dermapliq. Comparisons were made between each treatment and control, between the two treatments, and between dogs and cats. Twelve cats and twelve dogs were included in this study, and the impact of the two substances was examined through cosmetic, clinical, ultrasonographical, and histological evaluation. The use of Dermapliq in first-intention wound healing achieved a significantly better cosmetic evaluation score and better total clinical score at days 20–41, compared to the control, in both dogs and cats. The ultrasonographically estimated wound area was smaller with Dermapliq compared to the control. Wounds treated with Dermapliq showed histologically less inflammation compared to the control. The use of Manuka honey did not show a significantly better cosmetic score compared to the control. Skin thickening was significantly higher after using Manuka honey compared to the control and so was the total clinical score. However, the median wound area, as was evaluated ultrasonographically, was significantly smaller when wounds were treated with Manuka honey, the difference being more apparent in dogs. Dermapliq was proven to be a better choice in achieving favorable wound healing than Manuka honey in dogs and cats in first-intention healing. In our study, cats had a statistically better cosmetic score and less skin thickening and scar width compared to dogs. Histologically, cats showed significantly less edema, higher inflammation and angiogenesis scores, and lower fibroblast and epidermis thickening scores when compared to dogs

Classical Cerebrospinal Fluid Biomarkers in Dementia with Lewy Bodies

The use and interpretation of diagnostic cerebrospinal fluid (CSF) biomarkers for neurodegenerative disorders, such as Dementia with Lewy bodies (DLB), represent a clinical challenge. According to the literature, the composition of CSF in DLB patients varies. Some patients present with reduced levels of amyloid, others with full Alzheimer Disease CSF profile (both reduced amyloid and increased phospho-tau) and some with a normal profile. Some patients may present with abnormal levels of a-synuclein. Continuous efforts will be required to establish useful CSF biomarkers for the early diagnosis of DLB. Given the heterogeneity of methods and results between studies, further validation is fundamental before conclusions can be drawn

From Cerebrospinal Fluid Neurochemistry to Clinical Diagnosis of Alzheimer’s Disease in the Era of Anti-Amyloid Treatments. Report of Four Patients

Analysis of classical cerebrospinal fluid biomarkers, especially when incorporated in a classification/diagnostic system such as the AT(N), may offer a significant diagnostic tool allowing correct identification of Alzheimer’s disease during life. We describe four patients with more or less atypical or mixed clinical presentation, in which the classical cerebrospinal fluid biomarkers amyloid peptide with 42 and 40 amino acids (Aβ42 and Aβ40, respectively), phospho-tau (τP-181) and total tau (τΤ) were measured. Despite the unusual clinical presentation, the biomarker profile was compatible with Alzheimer’s disease in all four patients. The measurement of classical biomarkers in the cerebrospinal fluid may be a useful tool in identifying the biochemical fingerprints of Alzheimer’s disease, especially currently, due to the recent approval of the first disease-modifying treatment, allowing not only typical but also atypical cases to be enrolled in trials of such treatments

From Cerebrospinal Fluid Neurochemistry to Clinical Diagnosis of Alzheimer's Disease in the Era of Anti-Amyloid Treatments. Report of Four Patients

Analysis of classical cerebrospinal fluid biomarkers, especially when incorporated in a classification/diagnostic system such as the AT(N), may offer a significant diagnostic tool allowing correct identification of Alzheimer's disease during life. We describe four patients with more or less atypical or mixed clinical presentation, in which the classical cerebrospinal fluid biomarkers amyloid peptide with 42 and 40 amino acids (A beta(42) and A beta(40), respectively), phospho-tau (tau(P-181)) and total tau (tau(tau)) were measured. Despite the unusual clinical presentation, the biomarker profile was compatible with Alzheimer's disease in all four patients. The measurement of classical biomarkers in the cerebrospinal fluid may be a useful tool in identifying the biochemical fingerprints of Alzheimer's disease, especially currently, due to the recent approval of the first disease-modifying treatment, allowing not only typical but also atypical cases to be enrolled in trials of such treatments

The Use of Stromal Vascular Fraction in Long Bone Defect Healing in Sheep

The objectives of the present study were to evaluate (a) the feasibility of using stromal vascular fraction (SVF) and nanocrystalline hydroxyapatite (nHA) paste in combination for the treatment of segmental bone defect, (b) the quality of the callus produced, (c) the potential improvement of the autograft technique, and (d) the direct comparison of the biomaterial to the use of autogenous cancellous bone. Unilateral, segmental mid-diaphyseal bone defect was created on the right metatarsus of skeletally mature sheep animals (n = 24) under anesthesia (D0). Residual segments were stabilized by stainless-steel plates and appropriate screws. Defects were managed as follows: group A: use of nHA paste to filling, group B: use of autogenous bone graft mixed with nHA bone paste, placed in defect, group C: use of SVF mixed with nHA bone paste injected into defect, group D: use of bone graft and SVF with nHA paste before apposition in bone defect. SVF had been previously isolated from adipose tissue of the animals intra-operatively after digestion with collagenase solution and neutralization. Animals were evaluated clinically and by X-raying and ultrasonographic examination of the defect, at regular intervals, until D90. Ultrasonographic assessment performed along the length of the defect included calculation of the length of the bone defect and assessment of vascularization. SVF was successfully isolated from group C and D animals, with the average yield being 1.77 × 106 cells. The comparison of clinical scores (based on the ‘Kaler scale’) on each post-operative day indicated significant differences between the four groups on D1 to D30 (p p = 0.07) and 0 (p = 0.033). Differences in radiographic assessment scores were significant for scores obtained on D60 (p = 0.049) and D90 (p = 0.006). There was a significant difference between the four groups in the length of the bone defect, as assessed ultrasonographically, for the entire length of the study; median values were 8, 8.5, 6, and 8 mm for groups A, B, C, and D, respectively (p = 0.008). There was a significance in the differences between median scores obtained during the histopathological examination: 2, 11, 13.5, and 12 for group A, B, C, and D (p = 0.022). There was an inverse correlation between the overall scores of histopathological evaluations and the length of the bone defect (observed on D90) (p p < 0.0001). This is the first study in which the efficacy of fresh autologous Stromal Vascular Fraction (SVF) from adipose tissue in enhancing bone healing in a long, weight-bearing, diaphyseal bone was evaluated. It is concluded that the lumbosacral region was an attractive site for harvesting adipose tissue, the use of SVF contributed to faster rehabilitation post-operatively, and SVF significantly enhanced bone formation; in general, the results indicated an osteogenic potential of SVF comparable to the gold standard autologous bone graft