Contrapuntal and keyboard idioms in the Artificioso Collection (1641) of Giovanni Pietro Del Buono

Music in the early seventeenth century is marked by important stylistic changes. The co-existence of the art of 'strict' counterpoint and of the evolvement of the traits of the stile moderno and the experimentation resulting from Vicentino's theories constitutes a composite phenomenon in regard to music in southern Italy. Giovanni Pietro Del Buono is one ofthe composers who incorporates and merges all the above elements in a very artful and fascinating collection of seventy-two canons; twelve oblighi and fourteen sonatas, all based on the hymn Ave Maris Stella which is used as a cantllsfirmlls. The concept of artificioso compositions, which depicts music as an art with an important intellectual side, reflects the scientific development and supremacy of intellectual culture in the seventeenth century. Many collections containing pieces composed with particularly complex compositional techniques appeared at that time. In the present thesis a collection so far overlooked is examined and conclusions are drawn concerning Del Buono's particular compositional idiom. An analytical account of the canons and oblighi proves that they are not only products ofthe stile antico and ofthe Roman school, but have influences from both the traits ofthe stile moderno and the Neapolitan musical idiom. A detailed account is provided of some of the sonatas, revealing techniques related to hexachordal theory and Vicentino's theories concerning chromaticism. Also proved is the fact that the manuscript containing the resolutions ofthe canons and oblighi is not an original manuscript by Del Buono, as scholars have previously stated, but is, in fact, from a later date, written by an unknown scribe.In the second part ofthe thesis an edition is included of the whole collection in modern transcription

The effect of short bowel syndrome, with or without myenteric plexus destruction in liver morphology and fruction

The application of benzalkonium chloride solution (BAC) to the serosal surface of the intestinecauses intrinsic denervation of the myenteric plexus, changes intestinal morphologyand slows down the intestinal passage.Intrinsic denervation of the myenteric plexus, in a rat model of short bowel syndrome , asa technique of improvement of this condition.Twenty four male Wistar rats ,with mean body weight 31 l±20g , underwent 80% midsmallbowel resection with end to end anastomosis and wedge biopsy of the liver. In 12 ofthem , BAC solution 0.1% was applied to a 2 cm segment of jejunum according to the modifiedFox method.The changes in intestinal and hepatic morhology, liver function tests wererecorded, one month after the initial intervention.In the denervated segment of the BAC treated group (Group 1), a statistically significantincrease (p<0.05) was noted in villous height by 33.2% and crypt depth by 26.4% respectively,compared to the control group.There was also an increase of 26% in muscle thicknessand 109.6% in intestinal diameter (p<0.05). No statistically significant difference was observedin the untreated jejunal segments and ileum, between the two groups.The mean bodyweght in group 1 was significantly higher (p=0.003) compared to that of group 2, one monthafter the initial operation( an increase of 15% compared to the control group 2).The values of liver function tests, protein and albumin didn't differ between the twogroups. Steatosis of the liver wasn't observed in any of rats, in groups 1 and 2. Extensiveliterature review helped us interpret the steatosis that is observed in extensive intestinal bypass,but not in the corresponding intestinal resection and that can be attributed, to a situationof continued protein malnutrition.Chemical denervation of a jejunal segment with BAC, in short bowel syndrome is safeand effective method , that can also be applied during the initial intestinal resection, withoutthe need for additional anastomoses. Continuation of research in superior mammals is proposed,so that the described method can henceforth find application in the clinical practice.Η εφαρμογή διαλύματος benzalkonium chloride (BAC) στον ορογόνο τμήματος του λεπτούεχ'τέρου προκαλεί καταστροφή του μυεντερικού πλέγματος, αλλάζει την εντερική μορφολογίακαι επιβραδύνει την εντερική δίοδο.Η καταστροφή του μυεντερικού πλέγματος σε πειραματικό μοντέλο αρουραίων με συνδρόμουβραχέος εντέρου, ως μία τεχνική βελτίωσης αυτού.Σε 24 αρσενικούς αρουραίους Wistar μέσου σωματικού βάρους 311±20g πραγματοποιήθηκεεκτεταμένη εκτομή του 80% της μεσότητας του λεπτού εντέρου, αποκατάστασητης εντερικής συνέχειας με τελικο-τελική αναστόμωση και σφηνοειδή βιοψία ήπατος. Στησυνέχεια, στους 12 εφαρμόστηκε διάλυμα BAC 0.1% στον ορογόνο 2 εκατοστών της νήστιδας,σύμφωνα με την τροποποιημένη μέθοδο Fox. Καταγράφτηκαν οι μεταβολές στην εντερικήκαι ηπατική μορφολογία, καθώς και στη λειτουργία του ήπατος, ένα μήνα μετά τηναρχική επέμβαση.Στην ομάδα των πειραματόζωων που εφαρμόστηκε BAC (Ομάδα 1) παρατηρήθηκε στατιστικάσημαντική αύξηση (ρ<0.05) στο εκνευρωθέν τμήμα, στο ύψος των λαχνών κατά33.2%, στο βάθος των κρυπτών κατά 26.4%, της μυϊκής στοιβάδας κατά 26% και της εντερικήςδιαμέτρου κατά 109.6%. Δε σημειώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ τωνδύο ομάδων, στο υπόλοιπο τμήμα της νήστιδας και στον ειλεό. Το μέσο βάρος στην ομάδα1 ήταν σημαντικά υψηλότερο (ρ=0.003) της ομάδας 2, ένα μήνα μετά την αρχική επέμβαση(αύξηση κατά 15% σε σχέση με την ομάδα ελέγχου). Τα ηπατικά ένζυμα, πρωτεΐνη και αλ-βουμίνη δεν διέφεραν μεταξύ των δύο ομάδων. Δεν παρατηρήθηκε στεάτωση στο ήπαρ σεκανένα από τα πειραματόζωα. Ευρεία ανασκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας βοήθησενα ερμηνευθεί η στεάτωση που παρατηρείται σε εκτεταμένη παράκαμψη, αλλά όχι σε αντίστοιχηεκτομή του εντέρου και που οφείλεται σε μια κατάσταση παρατεινόμενης πρωτεϊνικήςυποθρεψίας.Η χημική εκνεύρωση τμήματος της νήστιδας με BAC, σε σύνδρομο βραχέος εντέρου είναιαπλή, ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος, που μπορεί να εφαρμοστεί και κατά τηδιάρκεια της αρχικής εντερεκτομής, χωρίς τη δημιουργία επιπλέον αναστομώσεων. Προτείνεταιη συνέχιση της έρευνας σε ανώτερα θηλαστικά, ώστε να μπορεί πλέον να βρεί εφαρμογήκαι στην κλινική πράξη