The effect of linagliptin treatment on gut microbiota in patients with HNF1A-MODY or type 2 diabetes : a preliminary cohort study

Wstęp: W wielu dotychczas przeprowadzonych badaniach oceniano związek między cukrzycą a mikroflorą jelitową. Obserwowano zmianę mikroflory jelitowej pod wpływem inhibitorów dipeptydylopeptydazy-4 w modelach zwierzęcych. Celem niniejszego badania była ocena wpływu linagliptyny na florę bakteryjną okrężnicy u ludzi. Materiał i metody: W prospektywnym badaniu kohortowym wzięło udział 24 pacjentów: 5 chorych na cukrzycę monogenową, związaną z mutacją HNF1A, i 19 chorych na cukrzycę typu 2. Próbki kału pobrano przed i 4 tygodnie po intensyfikacji aktualnego leczenia za pomocą linagliptyny lub pochodnej sulfonylomocznika. Z próbek kału wyizolowano rRNA, a następnie wykonano sekwencjonowanie 16S nowej generacji. Wyniki: U 9 pacjentów do leczenia dołączono linagliptynę, a u 15 pacjentów dołączono sulfonylomocznik lub zwiększono jego dawkę. Po leczeniu linagliptyną nie zaobserwowano zmian na poziomach taksonomicznych L2–L7 na podstawie analizy składu mikrobiomów (ANCOM). To samo odnosiło się do różnorodności alfa [wskaźnik różnorodności Shannona, p = 0,59; wskaźnik równomierności Pielou, p = 0,68; obserwowane operacyjne jednostki taksonomiczne (OTU), p = 0,77] i różnorodności beta (nieważony wskaźnik UniFrac, p = 0,99; ważony wskaźnik UniFrac, p = 0,93; wskaźnik Braya–Curtisa, p = 0,98; wskaźnik Jaccarda, p = 0,99). Również po intensyfikacji leczenia pochodną sulfonylomocznika nie zaobserwowano zmian na poziomach taksonomicznych L2–L7 w ANCOM ani zmian w różnorodności alfa (wskaźnik różnorodności Shannona, p = 0,19; wskaźnik równomierności Pielou, p = 0,21; obserwowane OTU, p = 0,42) i różnorodności beta (nieważony wskaźnik UniFrac, p = 0,99; ważony wskaźnik UniFrac, p = 0,99; wskaźnik Braya–Curtisa, p = 1; wskaźnik Jaccarda, p = 0,99). Wnioski: Po 4 tygodniach od dołączenia linagliptyny do aktualnego leczenia cukrzycy nie zaobserwowano zmian w mikroflorze okrężnicy. Konieczne są dalsze badania w celu ustalenia, czy linagliptyna wpływa na mikroflorę okrężnicy u ludzi.Introduction. Many studies have evaluated the relationship between diabetes and microbiota. In animal models, the dipeptidyl peptidase-4 inhibitors altered the gut microbiota. We investigated whether linagliptin alters the gastrointestinal flora in humans. Materials and methods. This prospective cohort study enrolled 24 patients: 5 patients with maturity onset diabetes of the young associated with HNF1A mutation and 19 patients with type 2 diabetes mellitus. Stool samples were collected at baseline and 4 weeks after treatment intensification with either linagliptin or a sulphonylurea alongside current treatment. Faecal 16S rRNA was analysed by next-generation sequencing. Results. Nine patients initiated linagliptin whereas 15 patients initiated or increased the dose of a sulphonylurea. After linagliptin treatment, we did not observe changes in taxa in L2–L7 based on analysis of composition of microbiomes (ANCOM). The same held true for pairwise alpha diversity (Shannon diversity, p = 0.59; Pielou’s measure of evenness, p = 0.68; and observed operational taxonomic units [OTUs], p = 0.77) and beta diversity distances (unweighted UniFrac, p = 0.99; weighted UniFrac, p = 0.93; Bray-Curtis, p = 0.98; and Jaccard, p = 0.99). Similarly, after sulphonylurea intensification, we did not observe changes in taxa in L2–L7 in ANCOM, nor were there changes in alpha diversity (Shannon diversity, p = 0.19; Pielou’s measure of evenness, p = 0.21; and observed OTUs, p = 0.42) or beta diversity distances (unweighted UniFrac, p = 0.99; weighted UniFrac, p = 0.99; Bray-Curtis, p = 1; and Jaccard, p = 0.99). Conclusion. We did not observe changes in colonic microbiota 4 weeks after addition of linagliptin to current diabetes treatment. Further studies are required to determine whether linagliptin influences the colonic microbiota in human

Qualitative parameters of the colonic flora in Patients with HNF1A-MODY are different from those observed in type 2 diabetes mellitus

Background. Type 2 diabetes mellitus (T2DM) is determined by genetic and environmental factors. There have been many studies on the relationship between the composition of the gastrointestinal bacterial flora, T2DM, and obesity. There are no data, however, on the gut microbiome structure in monogenic forms of the disease including Maturity Onset Diabetes of the Young (MODY). Methods. The aim of the investigation was to compare the qualitative parameters of the colonic flora in patients with HNF1A-MODY and T2DM and healthy individuals. 16S sequencing of bacterial DNA isolated from the collected fecal samples using the MiSeq platform was performed. Results. There were significant between-group differences in the bacterial profile. At the phylum level, the amount of Proteobacteria was higher (p=0.0006) and the amount of Bacteroidetes was lower (p=0.0005) in T2DM group in comparison to the control group. In HNF1A-MODY group, the frequency of Bacteroidetes was lower than in the control group (p=0.0143). At the order level, Turicibacterales was more abundant in HNF1A-MODY group than in T2DM group. Conclusions. It appears that there are differences in the gut microbiome composition between patients with HNF1A-MODY and type 2 diabetes. Further investigation on this matter should be conducted

Propozycja wstępnych ustawień kalkulatora bolusa systemu Accu-Chek Combo

Kalkulator bolusa (KB) jest jedną z najważniejszych opcji współczesnych pomp insulinowych. Ułatwia zarówno okołoposiłkowe, jak i korekcyjne dawkowanie insuliny. Funkcja KB poprawia kontrolę metaboliczną pacjenta. Czyni leczenie bezpieczniejszym, ogranicza liczbę hipoglikemii. W niniejszym artykule autorzy proponują wstępne ustawienia kalkulatora bolusa w systemie Accu-Chek Combo. Oczywiście ustawienia te powinny ulegać każdorazowo weryfikacji klinicznej

Qualitative Parameters of the Colonic Flora in Patients with HNF1A-MODY Are Different from Those Observed in Type 2 Diabetes Mellitus

Background. Type 2 diabetes mellitus (T2DM) is determined by genetic and environmental factors. There have been many studies on the relationship between the composition of the gastrointestinal bacterial flora, T2DM, and obesity. There are no data, however, on the gut microbiome structure in monogenic forms of the disease including Maturity Onset Diabetes of the Young (MODY). Methods. The aim of the investigation was to compare the qualitative parameters of the colonic flora in patients with HNF1A-MODY and T2DM and healthy individuals. 16S sequencing of bacterial DNA isolated from the collected fecal samples using the MiSeq platform was performed. Results. There were significant between-group differences in the bacterial profile. At the phylum level, the amount of Proteobacteria was higher ( = 0.0006) and the amount of Bacteroidetes was lower ( = 0.0005) in T2DM group in comparison to the control group. In HNF1A-MODY group, the frequency of Bacteroidetes was lower than in the control group ( = 0.0143). At the order level, Turicibacterales was more abundant in HNF1A-MODY group than in T2DM group. Conclusions. It appears that there are differences in the gut microbiome composition between patients with HNF1A-MODY and type 2 diabetes. Further investigation on this matter should be conducted