The Interaction of Proton Irradiation with Zr Textured Microstructure

Proton irradiation is commonly used as a surrogate for neutrons in experimental studies of structural materials for thermal reactors, such as Zr alloys. The proton beam is unidirectional which requires a choice to be made about the direction of the beam relative to the sample. The direction of the proton beam will determine what lattice orientations the protons will predominantly interact with, particularly in a sample with a strong texture. Since protons can be channelled the orientation of the crystal will affect the energy deposition and the implantation range. We have therefore investigated the degree of high energy proton channelling in crystal orientations found in a strongly textured sample of Zr. We find that the crystal orientations near low-index crystal directions like the D 1 1 2 0 E zone axis encourage a higher degree of proton channelling compared with other crystal orientations commonly found in a split-basal textured sample. Channelling in these orientations can change the energy deposition of protons by 40%. Our results show that care must be taken when quantifying the damage in textured samples using a single grain orientation. To compensate for channelling effects, the damage from ion irradiation in a textured sample should be quantified by averaging the damage across many different grain orientations, especially when the irradiation temperature of the bulk is less than 300 K

Zespół jelita drażliwego w świetle najnowszych wytycznych

Irritable bowel syndrome (IBS) is a common and recurrent disease that despite a goodprognosis considerably worsens the quality of life of affected patients. The cause is likelymultifactorial and not fully understood. Irritable bowel syndro me is a chronic disordercharacterized by recurrent abdominal pain related to defecation, change of bowel habitor change in stool consistency. The diagnosis of IBS should be based on the Rome IVdiagnostic criteria. Diagnostic investigations should be limited to a minimum. Recentlypublished new recommendations, both Polish and international, describing the changesin diagnosis and treatment of irritable bowel syndrome, are discussed in this paper.Zespół jelita drażliwego jest częstą i nawracającą chorobą, która pomimo dobrego rokowania istotnie pogarsza jakość życia osób nią dotkniętych. Przyczyna choroby jest złożona i nie do końca wyjaśniona. Zespół jelita drażliwego jest przewlekłym schorzeniem przebiegającym z nawracającymi bólami brzucha związanymi z defekacją, zmianą rytmu wypróżnień lub zmianą konsystencji stolca. Aktualnie rozpoznanie tej choroby powinno być oparte na Kryteriach Rzymskich IV. Badania dodatkowe należy ograniczać do minimum. Niedawno zostały opublikowane nowe rekomendacje zarówno światowe jak i polskie przedstawiające aktualizację postępowania diagnostyczno-leczniczego w zespole jelita drażliwego, które zostały uwzględnione w tym opracowaniu

Czy każdy chory z zakażeniem Helicobacter pylori powinien być leczony? Aktualne stanowisko

Zakażenie Helicobacter pylori (H. pylori) należy do najbardziej rozpowszechnionych na świecie. Mimo że istotne problemy kliniczne występują tylko u niewielkiej liczby pacjentów, obecnie zakażenie to jest uważane za chorobę zakaźną wymagającą leczenia w każdym przypadku. Obecnie nie podaje się wskazań do leczenia, a tylko do przeprowadzenia diagnostyki w celu wykrycia tego zakażenia. W planowaniu leczenia należy uwzględnić dane o wcześniejszej terapii H. pylori. Terapia potrójna z klarytromycyną jest zalecana wyłącznie u pacjentów, którzy nie przyjmowali wcześniej makrolidów i zamieszkują regiony z małą opornością (poniżej 15%) szczepów H. pylori na ten antybiotyk. U większości zakażonych w leczeniu pierwszego wyboru należy zastosować terapię poczwórną z bizmutem lub bez bizmutu przez 10–14 dni. W leczeniu drugiego wyboru zaleca się terapię poczwórną z bizmutem (jeżeli nie była wcześniej wykorzystana) lub terapię potrójną z fluorochinolonem. Po dwóch nieudanych próbach eradykacji należy wykonać hodowlę bakteryjną oraz ustalić wrażliwość szczepu H. pylori na antybiotyki

Zespół jelita drażliwego w świetle najnowszych wytycznych

Zespół jelita drażliwego (IBS, irritable bowel syndrome) jest częstą i nawracającą chorobą, która pomimo dobrego rokowania istotnie pogarsza jakość życia dotkniętych nią osób. Przyczyna choroby jest złożona i nie do końca wyjaśniona. IBS jest przewlekłym schorzeniem przebiegającym z nawracającymi bólami brzucha związanymi z defekacją, zmianą rytmu wypróżnień i/lub zmianą konsystencji stolca. Aktualnie rozpoznanie tej choroby powinno być oparte na Kryteriach Rzymskich IV. Badania dodatkowe należy ograniczać do minimum. W niniejszym opracowaniu zostały uwzględnione niedawno opublikowane nowe rekomendacje — zarówno światowe, jak i polskie — przedstawiające aktualizację postępowania diagnostyczno-leczniczego w zespole jelita drażliwego

Rozpoznawanie i leczenie zespołu jelita nadwrażliwego w praktyce lekarza rodzinnego

Irritable bowel syndrome (IBS) is a common troublesome and frequently relapsing conditionwhich despite a good prognosis significantly impairs the patient’s quality of life. The diseaseoccurs all over the world but is especially prevalent in highly developed countries. The causeof the disease is multifactorial but important role plays gut-brain axis. The most importantsymptom of IBS is abdominal pain related to defecation, associated with a change in bowelhabits or a change in stool consistency. As there are no confirmatory diagnostic tests it isrecommended that the diagnosis be based on diagnostic criteria, currently The R ome IV criteria. Treatment of the disease consists primarily of lifestyle interventions, includingavoidance of stress, developing a good doctor-patient relationship, dietary modification,weight reduction in overweight patients, regular moderate exercise as well as probioticsin selected patients. In moderate to severe forms of disease pharmacologic treatment isused to address predominant symptoms. Zespół jelita nadwrażliwego (ZJN) jest częstą, dokuczliwą, przebiegającą na ogół z licznymi nawrotami chorobą, która pomimo dobrego rokowania istotnie pogarsza jakość życia osób nią dotkniętych. Choroba ta występuje na całym świecie, ale zdecydowanie częściej w krajach wysokorozwiniętych. Przyczyna choroby jest wieloczynnikowa, a ważną rolę odgrywają zaburzenia interakcji jelitowo-mózgowych. Mikrobiota jelitowa jest zasadniczym elementem tych interakcji. Najważniejszym objawem ZJN są bóle brzucha, które są związane z defekacją, zmianą rytmu wypróżnień lub zmianą konsystencji stolca. Nie istnieją potwierdzające testy diagnostyczne, dlatego zaleca się aby rozpoznanie tej choroby było oparte na kryteriach diagnostycznych, obecnie Kryteriach Rzymskich IV. W leczeniu najważniejsza jest modyfikacja stylu życia, w tym unikanie stresów, dobra relacja lekarz-pacjent, zalecenia dietetyczne, u osób z nadwagą redukcja masy ciała, regularny, umiarkowany wysiłek fizyczny oraz u wybranych pacjentów probiotyki, a w postaci umiarkowanej i ciężkiej farmakoterapia w zależności od objawów dominujących z leczeniem psychologicznym

Leki beta-adrenolityczne w marskości wątroby

Naturalny przebieg schorzenia, jakim jest marskość wątroby, wiąże się ze stopniowym wzrostem ciśnienia w układzie wrotnym. Manifestuje się on między innymi pojawieniem się żylaków przełyku. Naturalna ewolucja żylaków przełyku pozostawionych bez jakiegokolwiek leczenia charakteryzuje się powolnym, progresywnym ich wzrostem, aż do momentu pęknięcia i wystąpienia masywnego krwotoku. Nieselektywne leki beta-adrenolityczne redukują ciśnienie w układzie wrotnym przez zmniejszenie pojemności minutowej serca (blokada beta1 receptorów) oraz zwiększenie oporu naczyń trzewnych (blokada beta2 receptorów). Liczne badania kliniczne potwierdziły ich skuteczność w prewencji pierwotnej i wtórnej krwawień z żylaków przełyku u pacjentów z marskością wątroby. Aktualne zalecenia dotyczące diagnostyki, prewencji i leczenia nadciśnienia wrotnego zostały przedstawione w rekomendacjach określanych jako Baveno V. Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 1, 31-3

Obowiązek współdziałania stron w umowie o zastępstwo procesowe

A representation contract is a specific legal relationship that is not easy to classify. On the one hand, it is based on a great deal of mutual trust, but on the other it should secure the parties’ basic interests in the event of malpractice. The change that has been taking place in the legal services market for the last few years has shown that there is an upward trend in claims cases against professional attorneys. The above indicates that both the attorneys and their clients encounter difficulties within the framework of their relationship. This publication is intended to discuss the representation contract with respect to the obligations of the client and their effect on the possible liability of the attorney.Umowa o zastępstwo procesowe to specyficzny stosunek prawny niepoddający się łatwej klasyfikacji. Z jednej strony oparta jest w dużej mierze na wzajemnym zaufaniu, z drugiej powinna jednak zabezpieczać podstawowe interesy stron na wypadek niewywiązania się z zaciągniętego zobowiązania. Zmiany zachodzące od kilku lat na rynku usług prawniczych wskazują, że mamy do czynienia z tendencją wzrostową w zakresie spraw o odszkodowanie przeciwko profesjonalnym pełnomocnikom. Powyższe wskazuje, że zarowno pełnomocnicy, jak i ich klienci napotykają trudności w ramach łączących ich stosunkow. Opracowanie ma na celu przestawienie umowy o zastępstwo procesowe z punktu widzenia obowiązkow klienta i ich wpływu na ewentualną odpowiedzialność adwokata

Enterococcus faecalis as a cause of endocarditis and peritonitis in a peritoneal dialysis patient

Infekcyjne zapalenie wsierdzia (IZW), przewlekła choroba nerek czy choroba nowotworowa to schorzenia znacząco obciążające rokowanie pacjentów.W niniejszym artykule opisano przypadek pacjenta ze schyłkową niewydolnością nerek, dializowanego otrzewnowo, z przewlekłą białaczką limfatyczną, u którego wystąpiło IZW wywołane przez Enterococcus faecalis, powikłane dializacyjnym zapaleniem otrzewnej (DZO). Przedstawiono opis przypadku, aktualny stan wiedzy oraz zalecenia odnośnie postępowania w IZW i DZO wywołanymi tym patogenem.Infective endocarditis, chronic kidney disease and neoplasms are among the major risk factors that substantially aggravate patients’ prognosis. In the present article a case is reported of a patient withend-stage renal failure treated with peritoneal dialysis, suffering from chronic lymphatic leukemia, who has developed infective endocarditis due to Enterococcus faecalis, complicated by a peritonitis episode. Apart from describing the case, the current knowledge and guidelines on the management of endocarditis and peritonitis caused by this pathogen are presented

The causes of malnutrition, assessment of nutritional status and dietary recommendations in liver cirrhosis patients

U chorych z marskością występuje niedożywienie białkowo-kaloryczne (PEM), które skutkuje dłuższym pobytem w szpitalu, gorszym rokowaniem i częstszym występowaniem powikłań. Do oceny stanu odżywienia stosuje się wiele metod, na przykład kwestionariusze przesiewowe, metody antropometryczne, kliniczne oraz badania biochemiczne. W celu zapewnienia szybkiego i adekwatnego wsparcia żywieniowego zagrożonych niedożywieniem i niedożywionych pacjentów z marskością wątroby konieczna jest wczesna ocena stanu odżywienia. Zidentyfikowanie chorych wymagających inter wencji żywieniowej i wdrożenie odpowiedniego postępowania żywieniowego jest bardzo istotne ze względu na zapobieganie powikłaniom i rokowanie chorych.Protein-energy malnutrition (PEM) often occurs in patients with liver cirrhosis. PEM is associated with a longer hospital stay, poorer prognosis and a higher incidence of complications To assess the nutritional status several methods are used:. anthropometric clinical and biochemical. In order to ensure adequate nutritional support at risk of malnutrition or malnourished patients with liver cirrhosis is needed early assessment of nutritional status. Identifying patients requiring nutritional intervention and the implementation of appropriate nutrition is very important due to the prevention of complications and prognosis

Practical aspects of the use of gluten-free diet in patients with celiac disease

Choroba trzewna jest autoimmunologiczną, uwarunkowaną genetycznie, trwającą całe życie nietolerancją glutenu, prowadzącą w konsekwencji do patologicznych zmian w obrębie błony śluzowej jelita cienkiego. Spośród 4 postaci celiakii obecnie dominuje postać objawowa nieklasyczna, coraz częściej rozpoznawana dopiero po 60. roku życia. Według najnowszych wytycznych The European Society for Paediatric Gastroenterology Hepatology and Nutrition (ESPGHAN) celiakię stwierdza się na podstawie specjalistycznego testu genetycznego, oznaczenia typowych dla tej choroby przeciwciał i wykonaniu biopsji dwunastnicy. W niektórych, ściśle określonych przypadkach, można pominąć ostatni punkt diagnostyki. W przypadku celiakii lekarz rodzinny odgrywa bardzo ważną rolę we wstępnym jej rozpoznaniu i następnie we współpracy z gastroenterologiem w odpowiednim leczeniu. W ostatnim czasie pojawiło się wiele prac badawczych dotyczących nowych metod leczenia, ale są one ciągle w fazie eksperymentalnej. Nadal podstawową i sprawdzoną formą leczenia jest ścisła, odpowiednio prowadzona dieta bezglutenowa. Jak wskazują wyniki najnowszych badań, pacjenci często mają problem z rozpoznawaniem źródeł glutenu i nieświadomie przekraczają dzienną dopuszczalną ilość tego białka w diecie. Wiąże się to z ryzykiem wystąpienia wielu powikłań, takich jak osteoporoza, wady zgryzu, zapalenie kącików ust, zaburzenia funkcji wątroby, nowotwory — rak gruczołowy jelita cienkiego, rak jamy ustnej, przełyku, dwunastnicy i jelita grubego. Szczególną grupą wiekową są dzieci, u których przewlekłe niedożywienie spowodowane zapaleniem błony śluzowej jelita cienkiego zaburza wzrost i dojrzewanie całego organizmu. Bardzo ważna jest również odpowiednia edukacja pacjenta skorelowana ze wsparciem ze strony psychologa, niekiedy nawet psychiatry.Coeliac disease is an autoimmune, genetic condition, a lifelong intolerance to gluten, consequently leading to pathological changes in the mucosa of the small intestine. Of the four form of celiac disease is now dominant symptomatic non-classical form, which increasingly recognized only after 60 years of age. According to the latest guidelines The European Society of Gastroenterology, Hepatology and Nutrition, Children (ESPGHAN) celiac disease states based on specialized genetic test markings typical of this disease antibodies and biopsy of the small intestine. In some specific cases, allowed to skip the last point of diagnosis. In the case of celiac disease the family doctor plays a very important role in the initial diagnosis and then in cooperation with the gastroenterologist in the appropriate treatment. Recently appeared in a series of research on new treatments, but they are still in the experimental stage. Still basic and proven form of treatment is a strict, gluten-free diet led respectively. As the latest research results, patients often have trouble in recognize the sources of gluten and unknowingly exceed the acceptable daily amount of protein in the diet. This entails the risk of numerous complications, such as osteoporosis, malocclusion, corners of the mouth inflammation, hepatic dysfunction, cancer-adenocarcinoma of the small intestine, cancer of the mouth, esophagus, duodenum and colon. Particular age group are children with chronic malnutrition caused by inflammation of the mucosa of the small intestine interferes with the growth and maturation of the whole organism. Very important is also suitable patient education correlated with the support of a psychologist, sometimes even a psychiatrist