Statistical analysis angle values brachiocephalic-foream after epicondyle of the humerus fracture in children

Statistical analysis angle values brachiocephalic-foream after epicondyle of the humerus fracture in childrenSummaryIntroduction. The brachial epithelial fractures of the humerus are typical childhood traumas. Complex anatomy and biomechanics of the elbow cause that the treatment and evaluation of the results of the epidural fractures is still being investigated. In the literature many works have been devoted to pathomechanism, types of treatment, prevention of complications.Objective. The aim was to determine the most frequently occurring deviations from the normal state after a fracture and factors affecting the distal consequences of fracture of the superficial humeral humerus.Material and methods. 282 patients with transverse epicardial displacement of the humerus were included. During the study the total number of children hospitalized due to the injury of the elbow was 488.Results. 73.3% of patients had a deviation of the shoulder and forearm angle after fracture. Valvular deformity was reported in 13.9%. 180º (cubitus rectus) arm-and-mouth angle occurred in 17.8%. The reduction of angina in the range of valvular heart disease occurred in 17.8%. Increased elbow flexion occurred in 22.8% of cases.Conclusions. The brachial epithelial fractures of the humerus account for 57.9% of all injuries to the elbow joint in children. The deviation of the brachial-forearm angle occurred in 72.3% of cases. Most of them, because 22.3% of the lumbar deformities were observed. The elbow varus occurred in 13.9% of children. The low rate of observed deformation was the result of the accepted measurement method. At the recording of each deviation, the percentage of observed cases of elbow joint increased to 49.5%

Vaccinations through the mother’s eyes

Introduction.Mortality rate associated with infectious diseases has substantially decreased nowadays. This fact combined with negative perception of vaccination in mass media is becoming influential factor for parent when making the decision whether to vaccinate or not.Aim.This study aimed to assess parent’s knowledge about child vaccinationsMaterial and methods.The study was conducted between 102 mothers aged 28,6 ± 4,3. The research tool was a questionnaire of authors own design.Results.85,3%  of mothers declared to support vaccination. Mothers living in a city more frequently agreed that vaccination could harm the child (25.8% vs. 8.3%, p <0.05) than mothers living in a village. Younger mother more often declared that they are vaccination supporters than older (p <0.05). 60.8% of surveyed mothers said that it is important to vaccinate the child with the recommended vaccinations. Mothers with higher educations and medical professions more often immunized their children with recommended vaccination

Jakość życia pacjentek z rozpoznaniem nowotworu piersi

Rak piersi stanowi drugą co do częstości przyczynę zgonów spowodowanych przez nowotwory złośliweu kobiet. Rak piersi we wczesnych stadiach rozwoju nie wywołuje objawów, jednak w okresie zaawansowanejchoroby powoduje liczne objawy fizyczne, ale także zaburza funkcjonowanie w sferze psychologicznej,społecznej, rodzinnej, seksualnej i duchowej. Jakość życia związana ze stanem zdrowia stanowi najważniejszyaspekt życia każdego człowieka. Kobiety z rozpoznaniem raka piersi cechuje obniżona jakość życia,w porównaniu z populacją zdrową. Ocena jakości życia kobiet z rakiem piersi, jako chorobą dającą odległeskutki, jest niezwykle istotna, również dla powodzenia leczenia przeciwnowotworowego i objawowego.Wśród czynników warunkujących jakość życia wymieniane są 4 grupy: zmienne socjodemograficzne,zmienne kliniczne, czynniki psychosocjalne i przekonania zdrowotne. Ocena jakości życia pozwala dobraćkorzystne dla pacjentki leczenie, a poziom jakości życia posiada także znaczenie rokownicze. Interwencjemające na celu poprawę jakości życia mogą wydłużyć czas przeżycia kobiet z rakiem piersi. Palliat Med Pract 2018; 12, 3: 143–150Rak piersi stanowi drugą co do częstości przyczynę zgonów spowodowanych przez nowotwory złośliwe u kobiet. Rozpoznawany jest zwykle przypadkowo. Początkowo rak gruczołu piersiowego nie daje objawów, jednak następnie manifestuje się nie tylko przykrymi objawami fizycznymi i psychicznymi, ale także zaburza funkcjonowanie w sferze społecznej, rodzinnej czy seksualnej. Jakość życia związana ze stanem zdrowia stanowi najważniejszy aspekt życia każdego człowieka. Niestety w dalszym ciągu kobiety z rakiem piersi cechują się obniżoną jakością życia w stosunku do populacji zdrowej. Ocena jakości życia kobiet z rakiem piersi, jako chorobą dającą odległe skutki, jest niezwykle ważna, również dla powodzenia terapii. Wśród czynniki warunkujących jakość życia wymieniane są 4 grupy: zmienne socjodemograficzne, zmienne kliniczne, czynniki psychosocjalne oraz przekonania zdrowotne. Ocena jakości życia pozwala dobrać korzystne dla pacjentki leczenie, a także ma znaczenie rokownicze. Interwencje mające na celu poprawę jakości życia mogą zwiększyć przeżywalność kobiet z rakiem piersi

Czynniki wpływające na stan odżywienia pacjentów leczonych z powodu niedokrwistości aplastycznej i z niedoboru żelaza

Wstęp: Zaburzenia stanu odżywienia stanowią istotny problem medyczny i społeczny. Na całym świecie 14% ludzi jest niedożywionych. Pacjenci z anemią charakteryzują się objawami, które mają znaczący wpływ na odżywianie. Przede wszystkim są to zmniejszony apetyt oraz zaburzone odczuwanie smaku. Dodatkowo działania niepożadane zastosowanego leczenia — nudności i wymioty, owrzodzenia jamy ustnej i przewodu pokarmowego oraz bolesne pęknięcia kącików ust — powodują trudności w przyjmowaniu posiłków oraz problemy z prawidłowym przyswajaniem składników odżywczych. Problemy z odżywianiem powodują wiele zaburzeń w organizmie. Z uwagi na powyższe pacjent z niedokrwistością powinien być wnikliwie obserwowany w kierunku zaburzeń odżywiania. Celem pracy była ocena stanu odżywienia chorych z rozpoznaniem niedokrwistości i identyfikacja czynników mających wpływ na stan odżywienia pacjentów leczonych z powodu niedokrwistości. Materiał i metody: W badaniu brało udział 108 chorych (58 kobiet, średnia wieku 52,7 lat) leczonych z powodu niedokrwistości z niedoboru żelaza (54 osoby) i niedokrwistości aplastycznej (54 osoby). Do oceny stanu odżywienia zastosowano Mini Nutritional Assessment (MNA). Dane socjokliniczne i socjodemograficzne pochodziły z dokumentacji medycznej. Pacjentów podzielono na trzy grupy w zależności od stanu odżywienia: grupa I — prawidłowy stan odżywienia (n = 52; MNA: 24–30), grupa II — zagrożenie niedożywieniem (n = 42; MNA: 17–23), grupa III — niedożywienie (n = 14; MNA &lt; 17). Wyniki: Prawidłowy stan odżywienia wykazywało 48,15% ankietowanych, 38,89% było zagrożonych niedożywieniem, a 12,96% niedożywionych. Pacjenci z wykształceniem wyższym byli lepiej odżywieni od chorych z wykształceniem podstawowym (23,15 vs. 19,78; p = 0,043), a osoby czynne zawodowo były lepiej odżywione od emerytów i rencistów (24,77 vs. 20,8; p &lt; 0,001). Stan odżywienia nie zależał w sposób istotny od płci, stanu cywilnego i miejsca zamieszkania (p &gt; 0,05). W analizie korelacji wpływu wybranych zmiennych na stan odżywienia starszy wiek oraz brak apetytu wiązały się z gorszym stanem odżywienia (odpowiednio: współczynnik korelacji –0,26; p = 0,007 vs. współczynnik korelacji 0,743; p &lt; 0,05). Wśród czynników socjoklinicznych negatywny wpływ na stan odżywienia miała obecność chorób przewlekłych (21,48 vs. 23,84; p = 0,002), liczba hospitalizacji powyżej 2 w ciągu ostatniego roku (26,59 vs. 21,2; p &lt; 0,001) oraz chemioterapia (24,23 vs. 19,64; p &lt; 0,001). Obecność owrzodzeń jamy ustnej wiązała się z gorszym stanem odżywienia (23,02 vs. 19,69; p = 0,013), podobnie jak występowanie nudności i wymiotów (23,93 vs. 18,88; p &lt; 0,001) i wyłysienia (24,04 vs. 19,64; p &lt; 0,001). W analizie wieloczynnikowej niezależnym predyktorem stanu odżywienia był apetyt — im lepszy apetyt, tym lepszy stan odżywienia (β = 0,554 ; p &lt; 0,001). Wnioski: Chorzy z rozpoznaniem niedokrwistości aplastycznej wykazują gorszy stan odżywienia w porównaniu z pacjentami z rozpoznaniem niedokrwistości z niedoboru żelaza. Niezależny czynnik predykcyjny stanu odżywienia pacjentów z niedokrwistością aplastyczną i z niedoboru żelaza stanowi apetyt. Stan odżywienia zależy od wieku, wykształcenia, aktywności zawodowej, chorób współistniejących, nudności, wymiotów, owrzodzeń jamy ustnej, chemioterapii i liczby hospitalizacji. Palliat Med Pract 2019; 13, 1: 1–10  Wstęp: Zaburzenia stanu odżywienia stanowią istotny problem medyczny i społeczny. Na całym świecie 14% ludzi jest niedożywionych. Pacjenci z anemią charakteryzują się objawami, które mają znaczący wpływ na odżywianie. Przede wszystkim są to zmniejszony apetyt oraz zaburzone odczuwanie smaku. Dodatkowo działania niepożadane zastosowanego leczenia — nudności i wymioty, owrzodzenia jamy ustnej i przewodu pokarmowego oraz bolesne pęknięcia kącików ust — powodują trudności w przyjmowaniu posiłków oraz problemy z prawidłowym przyswajaniem składników odżywczych. Problemy z odżywianiem powodują wiele zaburzeń w organizmie. Z uwagi na powyższe pacjent z niedokrwistością powinien być wnikliwie obserwowany w kierunku zaburzeń odżywiania. Celem pracy była ocena stanu odżywienia chorych z rozpoznaniem niedokrwistości i identyfikacja czynników mających wpływ na stan odżywienia pacjentów leczonych z powodu niedokrwistości. Materiał i metody: W badaniu brało udział 108 chorych (58 kobiet, średnia wieku 52,7 lat) leczonych z powodu niedokrwistości z niedoboru żelaza (54 osoby) i niedokrwistości aplastycznej (54 osoby). Do oceny stanu odżywienia zastosowano Mini Nutritional Assessment (MNA). Dane socjokliniczne i socjodemograficzne pochodziły z dokumentacji medycznej. Pacjentów podzielono na trzy grupy w zależności od stanu odżywienia: grupa I — prawidłowy stan odżywienia (n = 52; MNA: 24–30), grupa II — zagrożenie niedożywieniem (n = 42; MNA: 17–23), grupa III — niedożywienie (n = 14; MNA < 17). Wyniki: Prawidłowy stan odżywienia wykazywało 48,15% ankietowanych, 38,89% było zagrożonych niedożywieniem, a 12,96% niedożywionych. Pacjenci z wykształceniem wyższym byli lepiej odżywieni od chorych z wykształceniem podstawowym (23,15 vs. 19,78; p = 0,043), a osoby czynne zawodowo były lepiej odżywione od emerytów i rencistów (24,77 vs. 20,8; p < 0,001). Stan odżywienia nie zależał w sposób istotny od płci, stanu cywilnego i miejsca zamieszkania (p > 0,05). W analizie korelacji wpływu wybranych zmiennych na stan odżywienia starszy wiek oraz brak apetytu wiązały się z gorszym stanem odżywienia (odpowiednio: współczynnik korelacji –0,26; p = 0,007 vs. współczynnik korelacji 0,743; p < 0,05). Wśród czynników socjoklinicznych negatywny wpływ na stan odżywienia miała obecność chorób przewlekłych (21,48 vs. 23,84; p = 0,002), liczba hospitalizacji powyżej 2 w ciągu ostatniego roku (26,59 vs. 21,2; p < 0,001) oraz chemioterapia (24,23 vs. 19,64; p < 0,001). Obecność owrzodzeń jamy ustnej wiązała się z gorszym stanem odżywienia (23,02 vs. 19,69; p = 0,013), podobnie jak występowanie nudności i wymiotów (23,93 vs. 18,88; p < 0,001) i wyłysienia (24,04 vs. 19,64; p < 0,001). W analizie wieloczynnikowej niezależnym predyktorem stanu odżywienia był apetyt — im lepszy apetyt, tym lepszy stan odżywienia (β = 0,554 ; p < 0,001). Wnioski: Chorzy z rozpoznaniem niedokrwistości aplastycznej wykazują gorszy stan odżywienia w porównaniu z pacjentami z rozpoznaniem niedokrwistości z niedoboru żelaza. Niezależny czynnik predykcyjny stanu odżywienia pacjentów z niedokrwistością aplastyczną i z niedoboru żelaza stanowi apetyt. Stan odżywienia zależy od wieku, wykształcenia, aktywności zawodowej, chorób współistniejących, nudności, wymiotów, owrzodzeń jamy ustnej, chemioterapii i liczby hospitalizacji. Palliat Med Pract 2019; 13, 1: 1–10

Ocena jakości życia kobiet z rakiem piersi w zależności od zastosowanej metody leczenia chirurgicznego

Background. Women treated for breast cancer undergo traumatic experiences that significantly reduce their quality of life. Modern medicine is constantly looking for the best solutions in the field of surgical treatment. The choice of surgery has a significant impact on the woman’s life, her acceptance of the self-image and sense of femininity. The aim of the study was to assess the quality of life of women operated on for breast cancer, depending on the treatment method. Material and methods. 150 women divided into 3 groups (each n = 50) were quali­fied for the work depending on the treatment method used: sparing treatment (BCT), mas­tectomy (MTX), mastectomy with simultaneous breast reconstruction (MTX + R). The study used a self-developed questionnaire and standardized questionnaires (EORTC QLQ-C30 - to the general quality of life with cancer and EORTC QLQ-BR23 a questionnaire specific to the assessment of quality of life with breast cancer. Results. The analysis of the quality of life of the EORTC QLQ-C30 questionnaire showed that despite dif­ferences in the clinical characteristics of the surveyed women, there were no differences in the assessment of quality of life by the general questionnaire except the fatigue domain (p = 0.007) and loss of appetite (p = 0.032), where patients from the BCT group, they felt significantly greater severity of the discomfort than the patients from the MTX + R group. In contrast, patients from the MTX group experienced signifi­cantly greater financial problems than patients from the remaining groups (p = 0.013). In terms of the quality of life assessment, specific differences were observed in the quality of life only in the domains: body image, sexual functioning, satisfaction with intercourse: women from the MTX group were least satisfied with their body image than the patients from other groups (p = 0.001), while patients from the MTX + R group had significantly better sexual functioning and were more satisfied with intercourse than patients from other groups (p &lt; 0.001). Conclusions: Patients treated surgically with the use of simultaneous breast reconstruction assessed the quality of life better in the domains: sexual functioning and satisfaction with intercourse with a partner, while women treated with the saving method complained about the limitation of the quality of life in the domain feeling tired. In terms of quality assessment in other domains of quality of life, no differences were found depending on the treatment method used.  Streszczenie Wstęp: Kobiety leczone z powodu raka piersi przechodzą traumatyczne doświadczenia, które znacznie obniżają ich jakość życia. Współczesna medycyna stale szuka jak najlepszych rozwiązań w zakresie leczenia operacyjnego. Wybór zabiegu operacyjnego wywiera znaczący wpływ na życie kobiety, jej akceptację obrazu siebie i poczucia kobiecości. Cel Pracy: Celem pracy była ocena jakości życia kobiet operowanych z powodu raka piersi w zależności od wybranej metody leczenia. Materiały i metody: Do pracy zakwalifikowano 150 kobiet podzielonych na 3 grupy (każda n=50) w zależności od zastosowanej metody leczenia: leczenie oszczędzające (BCT), mastektomia (MTX), mastektomia z jednoczesną rekonstrukcją (MTX +R). W badaniu wykorzystano ankietę własnego opracowania oraz kwestionariusze standaryzowane (EORTC QLQ-C30 – do ogólnej jakości życia z chorobą nowotworową oraz EORTC QLQ-BR23 kwestionariusz specyficzny dla oceny jakości życia z rakiem piersi. Wyniki: Analiza jakości życia kwestionariuszem EORTC QLQ-C30 pokazała, że pomimo różnic w charakterystyce klinicznej badanych kobiet, nie stwierdzono różnic w ocenie jakości życia kwestionariuszem ogólnym za wyjątkiem domeny zmęczenie(p=0.007) i utrata apetytu (p=0.032), gdzie pacjentki z grupy BCT odczuwały istotnie większe nasilenie dolegliwości niż pacjentki z grupy MTX+R. Natomiast pacjentki z grupy MTX odczuwały istotnie większe problemy finansowe niż pacjentki z pozostałych badanych grup (p=0,013). W zakresie oceny jakości życia kwestionariuszem specyficznym obserwowano różnice w jakości życia jedynie w domenach: obraz własnego ciała, funkcjonowanie seksualne, zadowolenie ze współżycia: kobiety z grupy MTX były najmniej zadowolone z obrazu swojego ciała niż pacjentki z pozostałych grup (p=0,001), natomiast pacjentki z grupy MTX+R istotnie lepiej funkcjonowały seksualnie i były bardziej zadowolone ze współżycia niż pacjentki z pozostałych grup (p < 0,001). Wnioski: Pacjentki leczone chirurgicznie z zastosowaniem jednoczasowej rekonstrukcji piersi lepiej oceniały jakość życia w domenach: funkcjonowanie seksualne oraz zadowolenie ze współżycia z partnerem, natomiast kobiety leczone metodą oszczędzającą uskarżały się na ograniczenia jakości życia w domenie uczucie zmęczenia. W zakresie oceny jakości w pozostałych domenach jakości życia nie stwierdzono różnic w zależności od zastosowanej metody leczenia

PAT SCORE - the tool for assessing pain intensity in newborn

The newborn's pain is often recognized incompetently and what worse even ignored. Pain is part of the body's defense system and alert the organism to possible danger. Human fetuses are capable of feeling pain since 20 weeks of gestation age. The consequences of untreated pain have an effects on the newborn's organism and may lead to complications. A nurse taking care of a newborn should profoundly assess intensity of pain and meticulously document results of her assessment to define effectiveness of move she has taken. Currently there are lots of tools for pain assessment of infants. The recent recommendations emphasize the importance of using pain assessment scales for newborns. The available scales are based on observation and the value of vital signs. The newborn's pain should be treated as additional vital signs. PAT score, commonly used in Australia, is a tool that takes into account all the exponents of pain, in particular draws attention to the perceptual evaluation of the nurse