Rodzina w zdrowiu i w chorobie. Uwarunkowania środowiskowe zdrowia

Praca recenzowana / peer-reviewed pape

Application of Passive Methods of Robust Estimation: Baarda's and Pope's in Real Estate Market Analysis

The article presents the results of research into the appraisal of the usefulness and effectiveness of passive methods of robust estimation in real estate market analysis. Two methods are considered, i.e.: Baarda's and Pope's. The research is based on a database of flats sold in Kraków in 2015

Application of Chosen Methods of Robust Estimation: Baarda’s and Huber’s in Search for Outliers in the Real Estate Market Modeling

In the article, an attempt was made to compile a dataset which was devoid of outliers, on the example of Cracovian apartment market. Robust estimation was the tool which was used, but only its two methods were considered: Baarda’s and Huber’s. Huber’s method belongs to the so-called active methods which means that it allows to eliminate gross errors during the estimation of the parameters of multiple linear regression where a unit price is called a dependent variable or forecasted one. Baarda’s method is a passive method which is based on statistical tests and allows, after determining the parameters of a multiple linear regression model, to indicate the observations which may be burdened with gross errors. Thus both mentioned algorithms differ from each other substantially. In this publication, Baarda’s and Huber’s methods were compared in the context of their effectiveness for the analyzed dataset, and as tools of preparing the data for further analysis. The results showed that Baarda’s method is more appropriate for the analyzed dataset than Huber’s algorithm, but it does not mean that the active method is worse

Opieka pielęgniarska nad pacjentem z urazem termicznym

Zagadnienie leczenia oparzeń jest ciągle złożonym problemem współczesnej medycyny i mimo ogromnego postępu jest nadal problemem, który dotyka wielu chorych i wpływa na zmianę ich dotychczasowego życia. Opisując charakterystykę i przebieg postępowania leczniczo–pielęgnacyjnego w chorobie oparzeniowej oraz trudności wynikające z zaopatrzeniem i odpowiednim doborem metody zamykania ran oparzeniowych III stopnia. Praca przedstawia zastosowania opatrunków biologicznych i biotechnologicznych w leczeniu ran oparzeniowych pełnej grubości skóry. Ukazuje rys historyczny rozwoju opatrunków zamykających rozległe rany, w których dla uniknięcia ryzyka utraty resztek zdrowej skóry wprowadzono tzw. substytuty skóry. Rozwój nauk medycznych, humanistycznych i społecznych wymagają od pielęgniarek bardzo dobrego przygotowania do realizacji funkcji zawodowych poprzez stałe podnoszenie kwalifikacji zawodowych, aby zapewnić profesjonalną opiekę naszym pacjentom w oddziale Oparzeń MCOP w Szpitalu Specjalistycznym im. L. Rydygiera w KrakowieThe issue of the treatment of burns is still a complex problem of modern medicine, and despite enormous progress is still a problem that affects many patients and changes their former life. This work is focused on describing the characteristics of conduct medical and nursing care of burn disease and the difficulties arising from the appropriate choice of the method of closing the third degree burn wounds. The paper presents the application of biotechnology and biological dressings in the treatment of full-thickness burn wounds of the skin. It describes the historical outline of the development of wound dressings and the risk of loss for healthy skin. The development of medical sciences, humanities and social require modern nurses to be prepared for the implementation of professional functions through continuous professional training to provide professional care to our patients in Krakow Hospital named L. Rydygiera

The frequency of hospital infections at burn center

Wstęp: Dla pacjenta z urazem oparzeniowym znaczącym zagrożeniem w procesie leczenia są zakażenia szpitalne. Do najczęstszych drobnoustrojów odpowiedzialnych za zakażenie ran oparzeniowych zalicza się: Pseudomonas aeuroginosa, Staphylococcus aureus, Acinetobacter baumanii, czy Klebsiella pneumonia.Cel: Celem badań była ocena częstości występowania zakażeń szpitalnych u chorych z urazem oparzeniowym hospitalizowanych w Małopolskim Centrum Oparzeniowo – Plastycznym (MCOP) na Oddziale Oparzeń Szpitala Specjalistycznego im. L. Rydygiera w Krakowie w 2015 roku. Materiał i metody: Badaniem objęto pacjentów z urazem oparzeniowym, u których doszło do wystąpienia zakażenia szpitalnego podczas hospitalizacji w oddziale oparzeń w roku 2015, wykorzystując metodę analizy dokumentacji. Wyniki: W oddziale oparzeń hospitalizowano łącznie 154 pacjentów, u 35 (23%) rozpoznano 94 zakażenia szpitalne (od 1 do 6 zakażeń u jednego pacjenta). Spośród wszystkich chorych 123 (79,8%) wypisano do domu, a 31 (20,2%) zmarło. Zakażenia szpitalne były przyczyną 17 zgonów (53,1%). Średni czas hospitalizacji pacjentów z zakażeniem szpitalnym wynosił 45,4 dni. Najczęściej stwierdzanymi zakażeniami były: szpitalne zakażenie krwi - 29 (30,9%), zakażenie układu oddechowego - 27 (28,7%) oraz zakażenie miejsca oparzenia - 25 (26,6%). Łącznie wyizolowano 233 drobnoustroje odpowiedzialne za zakażenia w tym 179 (76,8%) stanowiły patogeny alarmowe. Najczęściej izolowanymi drobnoustrojami były: A. baumannii (40,9%), K. pneumaniae ESBL (18,5%) oraz S. aureus MRSA (6,9%).Wnioski: Zakażenia szpitalne u pacjentów z urazem oparzeniowym stanowią istotny czynnik powikłań w czasie leczenia, a dominującym drobnoustrojami odpowiedzialnymi ich występowanie były bakterie z gatunku A. baumannii.Introduction: The biggest threat to patients who suffer from burn injuries are hospital contagion which may occur during theirs hospitalization. To most common microbes responsible for burn wounds infections are Pseudomonas aeuroginosa, Staphylococcus aureus, Acinetobacter baumanii and Klebsiella pneumonia.Aim of the study: The goal of this research is to evaluate the frequency of those hospital infections on patients who suffer from burn injuries hospitalized at Małopolskie Centrum Oparzeniowo – Plastyczne im. L.Rydygiera Hospital in Cracow.Material and methods: The study included patients with burn injury trauma, who suffered an infection during hospitalization in 2015, using the method of document analysis.Results: 154 Patients were hospitalized, 35 (23%) were diagnosed 94 nosocomial infections (from 1 to 6 infection in one patient). Of all treated 123 (79.8 %) were discharged home, and 31 (20.2 %) died. Nosocomial infections were the cause of 17 deaths (53.1 %). The average duration of hospitalization of patients with hospital infection was 45.4 days. The most frequent diagnosed infections were hospital blood infection - 29 (30.9 %), respiratory infection - 27 (28.7 %), and infection of the burn - 25 (26.6 %). A total of 233 isolated microorganisms responsible for infections, including 179 (76.8 %) were infections alarm. Most Isolated germs were: A. baumannii (40.9 %), K. pneumaniae ESBL (18.5%) and S. aureus MRSA (6.9 %).Conclusions: Hospital infections in patients with burn injury trauma is an important factor cosign complications during treatment, and the dominant microorganisms responsible of their occurrence are bacteria of the species A. baumannii

The Influence of Chosen Statistical Methods of Detecting Outliers on Property Valuation Result

The subject of the thesis concerns the application of selected statistical methods searching for outliers in the process of determining the value of real estate, based on a functional model adjusted to market data

The prevalence and predictors of pulmonary lesions in paediatric patients with coronavirus disease 2019 : a brief report

Purpose: There are currently only scarce data available describing imaging manifestations in children with COVID-19. The aim of this study was to analyse pulmonary lesions on chest radiography (CXR) in paediatric patients infected with SARS-CoV-2 and to compare the CXR results with clinical and laboratory data. Material and methods: In this prospective single-centre study we included 118 consecutive paediatric patients with COVID-19. CXR was performed in 107 patients. Clinical and laboratory evaluations were performed on the same day as CXR, immediately (0 to 2 days) after the COVID-19 diagnosis had been established. Results: Pulmonary lesions were found in 24/107 (23%) children, including 14/24 (58%) with bilateral abnormalities. Compared to patients with normal CXR, children presenting with pulmonary lesions were significantly younger (7.0 ± 4.5 vs. 9.5 ± 4.5 years, p = 0.03) and more commonly presented with an elevated D-dimer level (6/24, 25% vs. 5/81, 7%; p = 0.008). Almost half (46%) of the children with pulmonary lesions were asymptomatic, and 11/60 (18%) of all asymptomatic patients presented with abnormal CXR. Conclusions: Pulmonary lesions in the course of COVID-19 are more common in younger children and those presenting with an elevated D-dimer level. A significant proportion of asymptomatic COVID-19 patients develop CXR abnormalities

Ocena regresji przerostu mięśnia lewej komory po zabiegu ablacji alkoholowej przegrody międzykomorowej u pacjentów z kardiomiopatią przerostową z zawężaniem drogi odpływu lewej komory

Background: Hypertrophic obstructive cardiomyopathy (HOCM) is characterised by asymmetric myocardial hypertrophy, which is most pronounced in the interventricular septum (IVS) and is responsible for the dynamic obstruction of the left ventricular outflow tract (LVOT). Successful alcohol septal ablation (ASA) of the IVS allows to reduce the thickness of the parabasal part of the IVS myocardium and, in most cases, to permanently reduce the gradient in the LVOT. Aim: To assess, using cardiac magnetic resonance imaging (MRI) and transthoracic echocardiography (TTE), the impact of gradient reduction in the LVOT on the type and severity of left ventricular (LV) remodelling. Methods: The study included 30 patients (aged 56.9 &#177; 11.9 years) with HOCM and the mean peak gradient (PG) in the LVOT of 123 &#177; 33 mm Hg who underwent ASA. MRI measurements were performed before and at 6 months after ASA and TTE measurements were performed before, at 3 months and at 6 months after ASA. Results: PG in the LVOT decreased to an average of 52 &#177; 37 mm Hg (p < 0.0001) at 3 months after ASA and to 37 &#177; 28 mm Hg (p < 0.0001) at 6 months after ASA. TTE revealed a decrease in IVS thickness outside the scar following ASA from 23.6 &#177; 3.5 mm to 19.3 &#177; 4.0 mm (p < 0.0001) and 19.4 &#177; 0.4 mm (p < 0.0001) at 3 and 6 months, respectively. There was also a decrease in lateral wall (PW) thickness from 15.9 &#177; 3.2 mm to 14.9 &#177; 2.9 mm (p = 0.046) and 14.16 &#177; 2.00 (p = 0.0065) at 3 and 6 months, respectively. MRI revealed a decrease in IVS thickness from 23.7 &#177; 2.8 mm to 18.04 &#177; 4.00 mm (p = 0.0001) at 6 months following ASA. We observed a regression of the PW hypertrophy from 13.2 &#177; 3.35 mm to 12.18 &#177; 2.4 mm (p = 0.0225). There was a decrease in IVS mass from 108.9 &#177; 20 g to 91.5 &#177; 29 g (p = 0.0006). There was a trend towards a decreased LV mass and LV mass excluding IVS mass at 6 months. Conclusions: A significant decrease in PG in the LVOT is associated with a decrease in LV mass and with regression of LV hypertrophy outside the scar after ASA.Wstęp: Cechą charakterystyczną kardiomiopatii przerostowej zawężającej (HOCM) jest odpowiedzialny za dynamiczne zawężanie w drodze odpływu lewej komory (LVOT) asymetryczny przerost mięśnia, najbardziej nasilony w obrębie przegrody międzykomorowej (IVS). Skuteczny zabieg ablacji alkoholowej (ASA) IVS pozwala na redukcję grubości przypodstawnej części mięśnia przegrody i w większości przypadków trwałe obniżenie gradientu w LVOT. Cel: Celem pracy była ocena za pomocą badań rezonansu magnetycznego (MRI) i ECHO serca (TTE) wpływu redukcji gradientu w LVOT na rodzaj i stopień przebudowy ścian lewej komory (LV). Metody: Do projektu włączono 30 pacjentów (wiek: 56,9 &#177; 11,9 roku) z HOCM, z gradientem maksymalnym (PG) w LVOT średnio 123 &#177; 33 mm Hg, u których przeprowadzono ASA. Pomiary MRI wykonano przed ASA i po 6 miesiącach od zabiegu, pomiary TTE przed ASA oraz po 3 i po 6 miesiącach od zabiegu. Wyniki: PG w LVOT obniżono średnio do 52 &#177; 37 mm Hg (p < 0,0001) 3 miesiące po ASA i do 37 &#177; 28 mm Hg (p < 0,0001) 6 miesięcy po ASA. W TTE grubość IVS poza blizną po ASA zmniejszyła się z 23,6 &#177; 3,5 mm do 19,3 &#177; 4 mm (p < 0,0001) i 19,4 &#177; 0,4 mm (p < 0,0001) po 3 i 6 miesiącach. Grubość ściany bocznej (PW) zmniejszyła się z 15,9 &#177; 3,2 mm do 14,9 &#177; 2,9 (p = 0,046) i 14,16 &#177; 2 (p = 0,0065) mm po 3 i 6 miesiącach od ASA. Obserwowano trend w kierunku zmniejszenia grubości ściany przedniej. W MRI grubość IVS zmalała z 23,7 &#177; 2,8 mm do 18,04 &#177; 4 mm (p = 0,0001) 6 miesięcy po ASA. Obserwowano regresję przerostu mięśnia PW z 13,2 &#177; 3,35 mm do 12,18 &#177; 2,4 mm (p = 0,0225). Masa IVS zmniejszyła się z 108,9 &#177; 20 g do 91,5 &#177; 29 g (p = 0,0006). Obserwowano trend w kierunku zmniejszenia masy mięśnia LV i masy LV z wyłączeniem masy IVS po 6 miesiącach. Wnioski: Istotne obniżenie gradientu w LVOT wiąże się ze zmniejszeniem masy i regresją przerostu ścian LV poza miejscem objętym blizną po zabiegu ASA