Dr Dawid Rosenmann. Szkic do portretu

MAŁGORZATA ŚLIŻ, dr, adiunkt w Zakładzie Historii XIX Wieku w Instytucie Historii i Politologii na Akademii Pomorskiej w Słupsku. Zajmuje się historią ludności żydowskiej na terenie Galicji, dziejami hodowli koni na ziemiach polskich ze szczególnym uwzględnieniem koni czystej krwi arabskiej oraz archiwistyką. Współpracownik fachowego periodyku Araby Magazine. Współautorka pracy (ze Stefanem Królem i z Małgorzatą Szeląg) Z dziejów cieszyńskich oficyn drukarskich (1806-1945) (Cieszyn 2006). Autorka książki Galicyjscy Żydzi na drodze do równouprawnienia 1848-1914. Aspekt prawny procesu równouprawnienia Żydów w Galicji (Kraków 2006).22923

Żydowscy studenci z Białegostoku na Uniwersytecie Jagiellońskim (1867–1939)

MAŁGORZATA ŚLIŻ, dr, pracownik Akademii Ignatianum w Krakowie. Do jej zainteresowań badawczych należą: współczesny Bliski Wschód – polityka – społeczeństwo – kultura – gospodarka; współpraca międzynarodowa w regionie – Liga Państw Arabskich, kwestia palestyńska oraz problem kurdyjski; sytuacja kobiet; sztuka muzułmańska oraz żydowska (najważniejsze zabytki i muzea, twórcy współcześni); literatura arabska, perska, turecka oraz w językach żydowskich (jidysz i hebrajski) – ze szczególnym uwzględnieniem najbardziej znanych autorów (Orhan Pamuk, Nadżib Mahfuz, Szmuel Agnon); polskie badania orientalistyczne – ośrodki naukowo-badawcze, orientalia w zbiorach polskich. Współautorka pracy (ze Stefanem Królem i z Małgorzatą Szelong) Z dziejów cieszyńskich oficyn drukarskich (1806-1945) (Cieszyn 2006). Autorka książki Galicyjscy Żydzi na drodze do równouprawnienia 1848-1914. Aspekt prawny procesu emancypacji Żydów w Galicji (Kraków 2006).10110

Atypical image of pulmonary alveolar proteinosis — a case report

Pulmonary alveolar proteinosis is a very rare interstitial lung disease caused by abnormal intra-alveolar surfactant accumulation. Usually, it appears as a „crazy-paving” pattern on high-resolution computed tomography. The image is so typical, that together with the characteristic bronchoalveolar lavage examination with presence of Periodic Acid Schiff positive substance is sufficient for establishing diagnosis, without histological confirmation. We present the case of the young woman with severe dyspnoea suspected of acute hypersensitivity pneumonia. The computed tomography showed numerous intralobular nodules uniformly distributed troughout the lungs. Treatment by corticosteroids had no clinical effect and next computed tomography showed progression. Despite the high risk of complications (patient had a respiratory failure), a surgical lung biopsy was performed and the histopathological diagnosis of pulmonary alveolar proteinosis was made. The whole lung lavage procedure performed twice caused regression of radiological lesions and respiratory failure.Pulmonary alveolar proteinosis is a very rare interstitial lung disease caused by abnormal intra-alveolar surfactant accumulation. Usually, it appears as a „crazy-paving” pattern on high-resolution computed tomography. The image is so typical, that together with the characteristic bronchoalveolar lavage examination with presence of Periodic Acid Schiff positive substance is sufficient for establishing diagnosis, without histological confirmation. We present the case of the young woman with severe dyspnoea suspected of acute hypersensitivity pneumonia. The computed tomography showed numerous intralobular nodules uniformly distributed troughout the lungs. Treatment by corticosteroids had no clinical effect and next computed tomography showed progression. Despite the high risk of complications (patient had a respiratory failure), a surgical lung biopsy was performed and the histopathological diagnosis of pulmonary alveolar proteinosis was made. The whole lung lavage procedure performed twice caused regression of radiological lesions and respiratory failure

Is the microscopic morphology of thymoma of clinical significance?

Thymomas are rare mediastinal tumors that have heterogeneous microscopic morphology and uncertain outcome. AIM: The aim of the study was to evaluate the practical usefulness of WHO classification by correlation of histological subtype of thymoma with staging, symptoms and epidemiology. MATERIAL AND METHODS: 87 cases of thymomas was reclassified according to the WHO Histologic classification and Masaoka staging system. Clinical symptoms, age and sex of the patient were taken into consideration in each case. RESULTS: The histological subtypes was diagnosed in order of frequency: AB (n = 21; 24%), B2 (n = 19; 22%), B1 (n = 14; 16%), A (n = 6; 7%), C (n = 4; 5%), B3 (n = 3; 3%). Combined types was observed in 17 (20%) cases. Tendency to invasion increased as follows: A < AB < B1 < B2 < B3 < C. The median value of patients' age was: type A - 67,5 years, type AB - 62 yrs., type B1 - 48 yrs., type B2 - 52 yrs., type B3 - 32 yrs. and type C (thymic carcinoma) - 49,5 yrs. No correlation was found between histological type and sex of patient. The most often clinical symptom - myasthenia, accompanied predominantly B2 thymomas. CONCLUSIONS: The WHO classification is useful in routine pathologic examination of thymomas, because it enables to distinguish histological subtypes with different clinical representation. Pneumonol. Alergol. Pol. 2005, 73, 153-159

Pulmonary tuberculosis mimicking lung cancer progression after 10 years of cancer remission

Differentiation between pulmonary tuberculosis and lung cancer is often challenging for clinicians, especially that both conditionscan coexist. This is due to the fact that the clinical and radiological symptoms of both diseases can be similar.Our case report presents a patient who was treated for advanced lung cancer 10 years earlier and currently has been hospitalizedagain because of a strong clinical and radiological suspicion of the cancer progression, but whose final diagnosis was tuberculosis

Comparison of Th1 and Th2 response in the blood of tuberculous patients and healthy contacts

Introduction: Th1 response is known to play a dominant role in the resistance to tuberculosis. Nevertheless, IFN gamma levels are frequently increased in tuberculous patients, especially at the site of the disease. It is also possible that the shift toward Th2 response is responsible for the loss of resistance. The aim of this study was to compare the Th1 function of peripheral blood cells and the levels of antimycobacterial antibodies in the serum of culture positive tuberculosis patients and healthy tuberculosis (Tb) contacts. The correlation between the levels of antimycobacterial antibodies and Th1 function of blood cells was also evaluated. Material and methods: The material consisted of 51 tuberculous patients and 20 healthy persons, close contacts of tuberculosis patients. The ability of peripheral blood cells to secrete IFN gamma and IL-2 was estimated in whole blood cultures with PHA, PWM and tuberculin. The levels of IFN gamma and IL-2 in the supernatants of cultures was estimated via a commercial ELISA test. The levels of antimycobacterial antibodies was measured with commercial immunoenzymatic kits detecting IgG antibodies against 38 kDa+16 kDa and IgG, IgA and IgM antibodies to 38 kDa + lipoarabinomannan (LAM). Results: No difference was found in the secretion of IFN gamma and IL-2 after stimulation with PHA and PWM between the patients and contacts. The secretion of IFN gamma after stimulation with tuberculin was even greater in tuberculous patients than in contacts. The levels of IgG and IgA (38 kDa+LAM) were higher in tuberculous patients than in contacts. There was a negative correlation between the level of IgG anti 38 kDa+LAM and the ability of peripheral blood cells to secrete IFN gamma after non-specific stimulation in patients with tuberculosis. Conclusions: Our study confirms the hypothesis that it is not the diminished production of Th1 cytokines, but rather the parallel overproduction of Th2 cytokines, which are essential in the development of tuberculosis.Wstęp: Wzrost odpowiedzi Th1 uznano za kluczowy w zapobieganiu aktywnej chorobie po zakażeniu prątkiem gruźlicy. Tym niemniej, wśród chorych na gruźlicę często stwierdza się zwiększoną sekrecję IFN&#947;, zwłaszcza w miejscu toczącego się procesu zapalnego. Wydaje się prawdopodobne, że za zachorowanie odpowiada - obok osłabionej odpowiedzi Th1 - wzmożona odpowiedź typu Th2. Przedmiotem pracy była ocena i porównanie odpowiedzi Th1 komórek krwi obwodowej oraz produkcji przeciwciał przeciwprątkowych w surowicy chorych na gruźlicę oraz zdrowych pozostających z nimi w styczności. Materiał i metody: Materiał stanowiła krew obwodowa pochodząca od 51 chorych z bakteriologicznie potwierdzoną gruźlicą oraz 20 zdrowych pozostających z nimi w bliskiej styczności. W celu oceny odpowiedzi Th1 zbadano stymulowane PWM, PHA i tuberkuliną wydzielanie IL-2 i IFN&#947; przez komórki krwi pełnej. Do określenia poziomu cytokin w supernatancie hodowli użyto komercyjnego testu ELISA. W badanych grupach, przy użyciu dwóch testów immunoenzymatycznych wykonano jednocześnie oznaczenia poziomu przeciwciał IgG anty 38 kDa + 16 kDa oraz IgG, IgA i IgM anty 38 kDa + lipoarabinomannan. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic w sekrecji IL-2 i IFN&#947; pod wpływem stymulacji PWM i PHA u chorych na gruźlicę oraz osób zdrowych. Zaobserwowano natomiast, że pod wpływem tuberkuliny wydzielanie IFNg było istotnie wyższe w grupie chorych. Jednocześnie w tejże grupie obserwowano istotnie wyższe poziomy przeciwciał klasy IgG oraz IgA anty 38 kDa + LAM. Wśród chorych na gruźlicę stwierdzano także ujemną korelację pomiędzy niespecyficznie stymulowaną sekrecją IFN&#947; a produkcją przeciwciał klasy IgG anty 38 kDa + LAM. Wnioski: Przeprowadzone badanie wydaje się potwierdzać hipotezę, iż kluczowym dla rozwoju gruźlicy jest równoległy, obok spadku odpowiedzi Th1, wzrost odpowiedzi Th2

Pulmonary alveolar proteinosis during a 30-year observation. Diagnosis and treatment

Wstęp: Proteinoza pęcherzyków płucnych (PPP) jest rzadką chorobą charakteryzującą się nieprawidłowym gromadzeniem substancji surfaktantopodobnej w makrofagach pęcherzyków płucnych i oskrzelikach końcowych. Przebieg choroby jest różnorodny, a rokowanie często jest dobre. U części chorych proces jednak postępuje oraz może być przyczyną dysfunkcji układu oddechowego i upośledzać jakość życia. W takiej sytuacji jedynym skutecznym leczeniem jest płukanie całych płuc. Celem pracy jest przedstawienie charakterystyki i przebiegu PPP w materiale własnym z prześledzeniem metod rozpoznawania i okoliczności kierowania chorych do Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc z uwzględnieniem wskazań do leczenia i oceną jego efektywności.Materiał i metody: Do retrospektywnej analizy włączono 17 chorych: 6 kobiet i 11 mężczyzn w wieku 32–56 lat obserwowanych w III Klinice Chorób Płuc Instytutu Gruźlicy w latach 1984–2013. Wszyscy chorzy mieli wykonane badania radiologiczne klatki piersiowej: badanie konwencjonalne (RTG) oraz 15 chorych — tomografię komputerową wysokiej rozdzielczości (HRCT), badania czynnościowe płuc i gazometrię. U wszystkich wykonano bronchoskopię, u 7/17 — płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe (BAL), czternaścioro chorych było poddanych otwartej biopsji płuca (OBP). Kryteriami kwalifikującymi do płukania całych płuc (WLL) była progresja choroby z dusznością ograniczającą dzienną aktywność i/lub hipoksemia.Wyniki: U 13/17 chorych rozpoznanie ustalono poza Instytutem Gruźlicy. Chorych kierowano do Instytutu Gruźlicy (IG) w celu ustalenia dalszego postępowania. Podstawą rozpoznania PPP było badanie histologiczne wycinków z płuca pobranych podczas otwartej biopsji (w 14 przypadkach) i podczas biopsji przezoskrzelowej (w 2 przypadkach). Tylko u 1 chorego rozpoznanie ustalono w oparciu o badanie popłuczyn oskrzelowo-pęcherzykowych. Obraz płuc w HRCT był charakterystyczny dla proteinozy w 11/15 przypadkach, a obraz płynu z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego w 6/7 przypadkach, w których wykonano BAL. U 4 chorych narażonych na czynniki szkodliwe, rozpoznano proteinozę wtórną, u pozostałych nie znaleziono narażenia na zanieczyszczenia środowiskowe ani choroby sprzyjającej zachorowaniu — rozpoznano zatem pierwotną proteinozę pęcherzykową. U jednej chorej wykryto przeciwciała przeciw czynnikowi stymulującemu dla monocytów/makrofagów (GM-CSF) w surowicy, co pozwoliło na rozpoznanie autoimmunologicznej postaci proteinozy (aPPP). Większość chorych (10/17) zgłaszała objawy w momencie rozpoznania: duszność lub objawy zakażenia dróg oddechowych. Najczęstszym zaburzeniem w badaniach czynnościowych płuc (12/17) było obniżenie wskaźnika dyfuzji dla tlenku węgla (DLCO). U 2 chorych stwierdzono niewydolność oddechową w spoczynku. Chorych obserwowano od 6 miesięcy do 19 lat. Samoistną częściową remisję zmian obserwowano u 10 spośród 13 chorych nieleczonych, w tym u jednego chorego remisję całkowitą, w 3 przypadkach stwierdzono stabilizację zmian w badaniach radiologicznych, a u kolejnych 4 chorych zastosowano leczenie w postaci płukania całych płuc, uzyskując u 3 z nich poprawę kliniczną oraz częściową remisję zmian w badaniach radiologicznych. U jednego chorego pomimo trzykrotnego płukania nie uzyskano poprawy.Wnioski: Proteinoza pęcherzyków płucnych jest rzadką chorobą śródmiąższową, w większości przypadków o łagodnym przebiegu. U 13/17 chorych rozpoznanie ustalono poza Instytutem Gruźlicy na podsatawie badań histopatologicznych wycinków z płuca pobranych podczas otwartej biopsji płuca, co jest głównie związane z czasem, z jakiego pochodzi większość chorych (1984–2004), kiedy to otwarta biopsja płuca była wymaganym badaniem diagnostycznym. Po ustaleniu rozpoznania chorzy byli kierowani do Instytutu Gruźlicy w celu ustalenia dalszego postępowania. Najczęściej stwierdzanym zaburzeniem w badaniach czynnościowych płuc było obniżenie DLCO. W większości przypadków obserwowano spontaniczną remisję zmian. U czterech chorych z PAP o ciężkim przebiegu zastosowano płukanie całych płuc, uzyskując w 3 przypadkach poprawę.Introduction: Pulmonary alveolar proteinosis (PAP) is a rare disease characterised by the abnormal accumulation of surfactant-like material in macrophages within the alveolar spaces and distal bronchioles. The course of the disease is variable and the prognosis is often good. However, progressive disease in some patients can cause respiratory dysfunction and can be life threatening. In this situation, the only effective treatment is whole lung lavage. The objective of the study was to present the characteristics and the course of pulmonary alveolar proteinosis in our own material, the diagnostic methods used, the indications for treatment and the treatment efficacy.Material and methods: Retrospective analysis included 17 patients: 6 women and 11 men, aged from 32 to 56 years, who were observed in the Third Lung Department of Pneumonology at the National Institute of Tuberculosis and Lung Diseases between 1984 and 2013. In all patients chest X-ray, pulmonary function test and blood gases were performed. In 15 patients, high-resolution computed tomography (HRCT) was obtained. Bronchoscopy was performed in all of the patients, and in 7/17, bronchoalveolar lavage (BAL) was carried out. Fourteen patients underwent open lung biopsy. The indications for whole lung lavage (WLL) were progression of dyspnoea with restriction of daily activity and/or hypoxaemia.Results: In most of the patients (13/17) the diagnosis was established outside our institute. Patients were referred to our department to establish further procedures. The criteria of diagnosis of PAP in most patients (16/17) was the histological examination of lung tissue, obtained by open lung biopsy (14 cases) and transbronchial lung biopsy (TBLB) (2 cases). Only in one patient the diagnosis was established on the basis of BAL. HRCT imaging was characteristic of proteinosis in 11/15 patients, and BAL examination in 6/7 patients, in whom BAL was performed. In four patients, who had been exposed to injurious factors for many years, secondary proteinosis was recognised; in other patients, no exposure or no other disease was found, and primary alveolar proteinosis was diagnosed. In one patient granulocyte macrophage colony stimulating factor autoantibody was detected. The majority of patients (10/17) had clinical symptoms at the diagnosis. The most commonly reported was dyspnoea, followed by respiratory tract infections. The most common abnormality (12/17) in pulmonary lung test was a decrease of diffusing capacity of the lung for carbon monoxide (DLCO). Respiratory distress at rest was found in two patients. Patients were observed for the period of 6 months to 19 years. Spontaneous partial remission was observed in 10 out of 13 untreated patients, including one complete remission; in 3 cases stabilisation was found in radiological examinations; and in other 4 patients, whole lung lavagewas used, resulting in clinical improvement with partial resolution of lesions in radiological examinations in 3 patients. In one patient, despite WLL being repeated three times, improvement was not achieved.Conclusions: Pulmonary alveolar proteinosis is a rare interstitial disease with a mild course in most cases. In 13/17 patients diagnosis was based on histological examination of samples from open lung biopsy. The presented patients were observed in the years 1984–2004, and at that time histologic examination was the main diagnostic method. The most common abnormality in pulmonary function tests was decrease of DLCO. In most cases, spontaneous remission of the disease was observed. In four patients with severe course of PAP, WLL was performed with subjective, functional and radiological improvement in 3 of them

Gruźlica płuc imitująca rozwój raka płuca po 10 latach od remisji raka

Różnicowanie pomiędzy gruźlicą płuc a rakiem płuca stanowi często prawdziwe wyzwanie dla klinicystów, szczególnie że oba schorzenia mogą występować równocześnie. Jest to spowodowane tym, że zarówno objawy kliniczne, jak i radiologiczne obu chorób są podobne. Prezentowany opis przypadku przedstawia pacjentkę leczoną 10 lat wcześniej na zaawansowanego raka płuca, która z powodu pojawienia się nowych objawów klinicznych i zmian radiologicznych trafiła ponownie do szpitala z powodu podejrzenia progresji raka, a u której ostatecznie rozpoznano gruźlicę.Różnicowanie pomiędzy gruźlicą płuc a rakiem płuca stanowi często prawdziwe wyzwanie dla klinicystów, szczególnie że oba schorzenia mogą występować równocześnie. Jest to spowodowane tym, że zarówno objawy kliniczne, jak i radiologiczne obu chorób są podobne. Prezentowany opis przypadku przedstawia pacjentkę leczoną 10 lat wcześniej na zaawansowanego raka płuca, która z powodu pojawienia się nowych objawów klinicznych i zmian radiologicznych trafiła ponownie do szpitala z powodu podejrzenia progresji raka, a u której ostatecznie rozpoznano gruźlicę

Accuracy of FDG PET/CT in the evaluation of solitary pulmonary lesions — own experience

Wstęp: W ostatnich latach w diagnostyce raka płuca coraz szersze zastosowanie znajduje pozytonowa tomografia emisyjna (PET). W odróżnieniu od klasycznych metod obrazowania PET-CT daje możliwość uwidocznienia nie tylko morfologii, ale także metabolizmu podejrzanego ogniska. Celem pracy była ocena przydatności metody PET-CT w ocenie charakteru zmiany ogniskowej w płucu.Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 82 pacjentów diagnozowanych w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc pod kątem oceny charakteru zmiany ogniskowej w płucu w okresie od stycznia 2008 roku do maja 2011 roku. U wszystkich chorych wykonywano badania CT i PET-CT. Testem referencyjnym było badanie histologiczne lub cytologiczne materiału uzyskanego z bronchoskopii, mediastinoskopii oraz śródoperacyjnie.Wyniki: Obecność raka płuca potwierdzono u 40 pacjentów (48,8%). Wśród zmian złośliwych 12 miało charakter raka płaskonabłonkowego, 18 odpowiadało gruczolakorakowi, jedna zmiana okazała się rakowiakiem, a 9 z nich miało charakter raka niedrobnokomórkowego bez określenia podtypu. Wszystkie guzki, poza jednym miały charakter lity. U 38 chorych w tej grupie wartości SUVmax przekraczały 2,5 (wyniki prawdziwie pozytywne). Średnia wartość SUVmax wynosiła 9,1 (1–26,8). Zmiany łagodne potwierdzono u 42 pacjentów (51,2%). U 37 chorych SUVmax był niższy lub równy 2,5. Średnia spośród podanych wartości SUVmax dla zmian łagodnych wynosiła 1,9 (0,5–8,6). Wartość diagnostyczna SUVmax powyżej 2,5 w PET-CT dla oceny nowotworowego charakteru zmiany ogniskowej w badanej grupie chorych była następująca: czułość testu — 95% (95% CI 84–99%), swoistość — 88%, (95% CI 75–95%), dokładność — 91,5% (95% CI 83–96%). Wartość predykcyjna wyniku dodatniego (PPV) wynosiła 88,4% (95% CI 76–95%), wartość predykcyjna wyniku ujemnego (NPV) — 94,8% (95% CI 83–99%). U dwóch chorych z ostatecznym rozpoznaniem: rakowiaka oraz gruczolakoraka wykazano fałszywie ujemny wynik badania PET-CT ( SUVmax &lt; 2,5). U pięciu chorych z guzkami o etiologii zapalnej stwierdzono fałszywie dodatni wynik PET-CT.Wnioski: W badanym materiale stwierdzono wysoką czułość (95%) i nieco niższą swoistość (88%) badania PET-CT w prognozowaniu nowotworowego charakteru pojedynczych zmian ogniskowych w płucu. Ogólna wartość diagnostyczna PET-CT w różnicowaniu zmian ogniskowych w płucach była wysoka: wartość predykcyjna wyniku dodatniego (PPV) wynosiła 88,4%, wartość predykcyjna wyniku ujemnego (NPV) — 94,8%. W opinii autorów, szczególnie istotne jest, aby przy analizie badania PET-CT brać pod uwagę w ocenie zmiany również dane kliniczne i wyniki różnych badań obrazowych (wraz z ich oceną retrospektywną). Introduction: In recent years, positron emission tomography (PET) has been increasingly applied in the diagnosis of neoplastic lung diseases. In contrast to conventional imaging studies, PET-CT enables the visualisation of not only the morphology of the suspicious lesion, but also its metabolism. The aim of the present study was to investigate the role of PET-CT in the initial assessment of patients with indeterminate solitary pulmonary lesions. Material and methods: The study was conducted on a group of 82 patients with indeterminate lung nodule diagnosed at the National Institute of Tuberculosis and Lung Diseases in the period from January 2008 to May 2011. CT and PET-CT were performed in all of the patients. Histological or cytological examination of the biopsy specimens obtained from bronchoscopy, mediastinoscopy and intraoperatively were the reference tests.Results: Malignancy was documented in 40 patients (48.8%). Histopathological analysis of all tumours revealed 12 cases of squamous cell carcinoma, 18 cases of adenocarcinoma and 1 case of carcinoid, whereas in 9 patients the diagnosis of “non-small cell cancer not otherwise specified” was made. All lesions except one were of solid character on chest CT. SUVmax values exceeding 2.5 were found in 38 cancer patients (true positives, TP). The mean value of SUVmax was 9.1 (1–26.8). Forty-two lesions were documented as benign (51.2%). SUVmax values equal to or less than 2.5 were found in 37 patients (true negatives, TN). The mean value of SUVmax in this group was 1.9 (0.5–8.6). The diagnostic value of PET-CT SUVmax exceeding 2.5 in the prediction of neoplastic origin of solitary pulmonary lesions was: sensitivity — 95% (95% CI 84–99%), specificity — 88% (95% CI 75–95%) and accuracy — 91.5% (95% CI 83–96%). Positive predictive value (PPV) was 88.4% (95% CI 76–95%), and negative predictive value (NPV) was 94.8% (95% CI 83–99%). False negative results concerned two patients, with final diagnosis of carcinoid and adenocarcinoma; false positive results were obtained in 5 patients with various inflammatory lesions.Conclusions: In the present study, PET-CT appeared to have high sensitivity (95%), but lower specificity (88%) for predicting the malignant character of solitary pulmonary lesions. Overall diagnostic value of PET-CT SUVmax &gt; 2.5 was high — PPV was 88.4%, NPV was 94.8%. In the authors’ opinion, the PET-CT value may increase when clinical data as well as other radiological documentation (with retrospective assessment) are taken into consideration.